0:00:05.093,0:00:07.678
Przez ponad czterysta lat, ten sam problem pozostawał nierozwiązany.

0:00:07.678,0:00:11.770
Jak Alicja może zaprojektowac szyfr, który ukryłby jej "odciski"

0:00:11.770,0:00:14.497
i tym samym zatrzymał wyciek informacji.

0:00:14.497,0:00:18.135
Odpowiedzią jest losowość.

0:00:18.135,0:00:21.210
Wyobraź sobie, że Alicja rzuca 26-ścienną kością

0:00:21.210,0:00:23.525
aby wygenerować długą listę losowych przesunięć,

0:00:23.525,0:00:27.042
i dzieli się tym z Bobem, zamiast szyfrującego słowa.

0:00:27.042,0:00:28.893
Teraz, aby zaszyfrować jej wiadomośc,

0:00:28.893,0:00:31.987
Alicja używa listy losowych przesunięć.

0:00:31.987,0:00:35.890
Ważne jest to, że lista przesunięć jest tak długa jak wiadomość

0:00:35.890,0:00:38.628
aby uniknąć powtórzeń.

0:00:38.628,0:00:41.093
Nastepnie, wysyła to do Boba, który odszyfrowywuje wiadomość

0:00:41.093,0:00:45.148
używając tej samej listy losowych przesunięć, jaką mu ona dała.

0:00:47.025,0:00:48.574
Teraz Ewa będzie miała problem,

0:00:48.574,0:00:50.875
ponieważ zaszyfrowana wiadomość

0:00:50.875,0:00:53.509
będzie miała dwie potężne właściwości:

0:00:53.509,0:00:57.175
Po pierwsze, przesunięcia nigdy nie będą się układały w powtarzające schematy;

0:00:59.083,0:01:03.874
i po drugie, zaszyfrowana wiadomość będzie miała jednolity rozkład częstotliwości.

0:01:03.874,0:01:06.208
Ponieważ nie ma różnicy w częstotliwości,

0:01:06.208,0:01:08.172
nie ma wycieku informacji,

0:01:08.172,0:01:11.206
i jest niemożliwym dla Ewy złamanie tego szyfru.

0:01:14.052,0:01:17.668
Jest to najsilniejsza z możliwych metod zaszyfrowania,

0:01:17.668,0:01:21.586
i pochodzi z końca 19 wieku.

0:01:21.586,0:01:24.198
Jest dziś znana jako szyfr z kluczem jednorazowym.

0:01:25.767,0:01:29.229
Aby zobraziwać siłę szyfru z kluczem jednorazowym,

0:01:29.229,0:01:34.784
musimy zrozumieć jaka kombinatoryczna ekslozja ma tu miejsce.

0:01:34.784,0:01:38.917
Dla przykładu, szyfr Cezara przesuwał każdą literę tym samym przesunięciem,

0:01:38.917,0:01:42.960
którym była liczba pomiędzy 1 a 26.

0:01:42.960,0:01:45.008
Więc gdyby Alicja chciała zaszyfrowac swoje imię,

0:01:45.008,0:01:48.384
otrzymała by jeden z 26 możliwych zaszyfrowań,

0:01:48.384,0:01:52.251
małą liczbę możliwości, łatwe do sprawdzenia ich wszystkich,

0:01:52.251,0:01:54.834
znane jako poszukiwanie na siłę (brute-force).

0:01:54.834,0:01:56.844
Porównajmy to z szyfrem z kluczem jednorazowym,

0:01:56.844,0:01:58.990
gdzie każda litera zostaje przesunięta

0:01:58.990,0:02:01.808
przez inną liczbę pomiędzy 1 a 26.

0:02:01.808,0:02:03.934
Jeśli zastanowimy się nad ilością możliwych szyfrowań,

0:02:03.934,0:02:07.908
otrzymamy 26 pomnożone przez siebie 5 razy,

0:02:07.908,0:02:09.920
czyli prawie 12 milionów.

0:02:09.920,0:02:12.884
Czasem to ciężko zobrazować.

0:02:12.884,0:02:15.949
Więc wyobraź sobie, że napisała swoje imię na pojedynczej kartce

0:02:15.949,0:02:20.854
i na jej wierzchu postawiła każde możliwe zaszyfrowanie.

0:02:20.854,0:02:24.505
Jak wysoko będzie to sięgać?

0:02:24.736,0:02:28.869
Z niemal 12 milionami możliwych pięcioliterowych sekwencji,

0:02:28.869,0:02:32.032
stos papieru byłby ogromny,

0:02:32.032,0:02:35.241
wysokości ponad kilometra.

0:02:35.241,0:02:38.103
Jeśli Alicja zaszyfruje swoje imię używając szyfru z kluczem jednorazowym,

0:02:38.103,0:02:42.375
to jak wybieranie jednej z tych kartek losowo,

0:02:42.375,0:02:44.663
z punktu widzenia Ewy, chcącej złamać ten szyfr,

0:02:44.663,0:02:47.397
każde pięć liter zaszyfrowanego słowa jakie ma

0:02:47.397,0:02:51.578
jest z równym prawdopodobieństwem dowolnym słowem ze stosu.

0:02:51.578,0:02:54.645
Zatem, jest to doskonała dyskrecja.