WEBVTT

00:00:05.093 --> 00:00:07.678
Przez ponad czterysta lat, ten sam problem pozostawał nierozwiązany.

00:00:07.678 --> 00:00:11.770
Jak Alicja może zaprojektowac szyfr, który ukryłby jej "odciski"

00:00:11.770 --> 00:00:14.497
i tym samym zatrzymał wyciek informacji.

00:00:14.497 --> 00:00:18.135
Odpowiedzią jest losowość.

00:00:18.135 --> 00:00:21.210
Wyobraź sobie, że Alicja rzuca 26-ścienną kością

00:00:21.210 --> 00:00:23.525
aby wygenerować długą listę losowych przesunięć,

00:00:23.525 --> 00:00:27.042
i dzieli się tym z Bobem, zamiast szyfrującego słowa.

00:00:27.042 --> 00:00:28.893
Teraz, aby zaszyfrować jej wiadomośc,

00:00:28.893 --> 00:00:31.987
Alicja używa listy losowych przesunięć.

00:00:31.987 --> 00:00:35.890
Ważne jest to, że lista przesunięć jest tak długa jak wiadomość

00:00:35.890 --> 00:00:38.628
aby uniknąć powtórzeń.

00:00:38.628 --> 00:00:41.093
Nastepnie, wysyła to do Boba, który odszyfrowywuje wiadomość

00:00:41.093 --> 00:00:45.148
używając tej samej listy losowych przesunięć, jaką mu ona dała.

00:00:47.025 --> 00:00:48.574
Teraz Ewa będzie miała problem,

00:00:48.574 --> 00:00:50.875
ponieważ zaszyfrowana wiadomość

00:00:50.875 --> 00:00:53.509
będzie miała dwie potężne właściwości:

00:00:53.509 --> 00:00:57.175
Po pierwsze, przesunięcia nigdy nie będą się układały w powtarzające schematy;

00:00:59.083 --> 00:01:03.874
i po drugie, zaszyfrowana wiadomość będzie miała jednolity rozkład częstotliwości.

00:01:03.874 --> 00:01:06.208
Ponieważ nie ma różnicy w częstotliwości,

00:01:06.208 --> 00:01:08.172
nie ma wycieku informacji,

00:01:08.172 --> 00:01:11.206
i jest niemożliwym dla Ewy złamanie tego szyfru.

00:01:14.052 --> 00:01:17.668
Jest to najsilniejsza z możliwych metod zaszyfrowania,

00:01:17.668 --> 00:01:21.586
i pochodzi z końca 19 wieku.

00:01:21.586 --> 00:01:24.198
Jest dziś znana jako szyfr z kluczem jednorazowym.

00:01:25.767 --> 00:01:29.229
Aby zobraziwać siłę szyfru z kluczem jednorazowym,

00:01:29.229 --> 00:01:34.784
musimy zrozumieć jaka kombinatoryczna ekslozja ma tu miejsce.

00:01:34.784 --> 00:01:38.917
Dla przykładu, szyfr Cezara przesuwał każdą literę tym samym przesunięciem,

00:01:38.917 --> 00:01:42.960
którym była liczba pomiędzy 1 a 26.

00:01:42.960 --> 00:01:45.008
Więc gdyby Alicja chciała zaszyfrowac swoje imię,

00:01:45.008 --> 00:01:48.384
otrzymała by jeden z 26 możliwych zaszyfrowań,

00:01:48.384 --> 00:01:52.251
małą liczbę możliwości, łatwe do sprawdzenia ich wszystkich,

00:01:52.251 --> 00:01:54.834
znane jako poszukiwanie na siłę (brute-force).

00:01:54.834 --> 00:01:56.844
Porównajmy to z szyfrem z kluczem jednorazowym,

00:01:56.844 --> 00:01:58.990
gdzie każda litera zostaje przesunięta

00:01:58.990 --> 00:02:01.808
przez inną liczbę pomiędzy 1 a 26.

00:02:01.808 --> 00:02:03.934
Jeśli zastanowimy się nad ilością możliwych szyfrowań,

00:02:03.934 --> 00:02:07.908
otrzymamy 26 pomnożone przez siebie 5 razy,

00:02:07.908 --> 00:02:09.920
czyli prawie 12 milionów.

00:02:09.920 --> 00:02:12.884
Czasem to ciężko zobrazować.

00:02:12.884 --> 00:02:15.949
Więc wyobraź sobie, że napisała swoje imię na pojedynczej kartce

00:02:15.949 --> 00:02:20.854
i na jej wierzchu postawiła każde możliwe zaszyfrowanie.

00:02:20.854 --> 00:02:24.505
Jak wysoko będzie to sięgać?

00:02:24.736 --> 00:02:28.869
Z niemal 12 milionami możliwych pięcioliterowych sekwencji,

00:02:28.869 --> 00:02:32.032
stos papieru byłby ogromny,

00:02:32.032 --> 00:02:35.241
wysokości ponad kilometra.

00:02:35.241 --> 00:02:38.103
Jeśli Alicja zaszyfruje swoje imię używając szyfru z kluczem jednorazowym,

00:02:38.103 --> 00:02:42.375
to jak wybieranie jednej z tych kartek losowo,

00:02:42.375 --> 00:02:44.663
z punktu widzenia Ewy, chcącej złamać ten szyfr,

00:02:44.663 --> 00:02:47.397
każde pięć liter zaszyfrowanego słowa jakie ma

00:02:47.397 --> 00:02:51.578
jest z równym prawdopodobieństwem dowolnym słowem ze stosu.

00:02:51.578 --> 00:02:54.645
Zatem, jest to doskonała dyskrecja.