1
00:00:00,854 --> 00:00:06,403
Την πρώτη φορά που προσευχήθηκα
ήμουν σε υαλογραφημένο καθεδρικό.

2
00:00:06,403 --> 00:00:09,793
Γονάτισα επί ώρες αφότου 
το εκκλησίασμα είχε σηκωθεί,

3
00:00:09,793 --> 00:00:11,703
βύθισα τα δυο μου χέρια στον αγιασμό,

4
00:00:11,703 --> 00:00:13,553
σχημάτισα το σταυρό στο στήθος μου,

5
00:00:13,553 --> 00:00:16,379
το μικροσκοπικό μου σώμα
γερμένο σαν ερωτηματικό

6
00:00:16,379 --> 00:00:18,669
πάνω στο ξύλινο στασίδι.

7
00:00:18,669 --> 00:00:21,339
Ζήτησα από τον Ιησού να με διορθώσει

8
00:00:21,339 --> 00:00:23,465
κι όταν δεν απάντησε

9
00:00:23,465 --> 00:00:26,141
έκανα φίλη τη σιωπή ελπίζοντας 
η αμαρτία μου να καεί

10
00:00:26,141 --> 00:00:27,631
και ν' ανακουφίσει το στόμα μου

11
00:00:27,631 --> 00:00:29,461
να λιώσει σαν τη ζάχαρη στη γλώσσα,

12
00:00:29,461 --> 00:00:31,376
όμως η ντροπή παρέμεινε ως επίγευση.

13
00:00:31,376 --> 00:00:34,940
Σε μια προσπάθεια να συμφιλιωθώ
ξανά με την ιερότητα,

14
00:00:34,940 --> 00:00:37,860
η μητέρα μου, μού μίλησε
για το θαύμα που ήμουν,

15
00:00:37,860 --> 00:00:40,860
κι είπε πως μπορούσα να γίνω 
ό,τι θέλω μεγαλώνοντας.

16
00:00:40,860 --> 00:00:43,066
Αποφάσισα...

17
00:00:43,066 --> 00:00:44,227
να γίνω αγόρι.

18
00:00:44,227 --> 00:00:45,217
Ήταν χαριτωμένο.

19
00:00:45,217 --> 00:00:46,997
Αγορίστικο καπέλο,
φαφούτικο χαμόγελο,

20
00:00:46,997 --> 00:00:49,337
τα μαυριδερά γόνατα 
η αξιοπιστία μου στην πιάτσα,

21
00:00:49,337 --> 00:00:51,597
έπαιζα κρυφτό με ό,τι απέμεινε
από το στόχο μου.

22
00:00:51,597 --> 00:00:52,324
Ήμουν αυτό.

23
00:00:52,324 --> 00:00:55,059
Ο νικητής ενός παιχνιδιού που 
τ' άλλα παιδιά δεν έπαιζαν,

24
00:00:55,059 --> 00:00:56,809
ήμουν το μυστήριο μιας ανατομίας,

25
00:00:56,809 --> 00:00:58,672
μια ερώτηση εκφρασμένη αλλά αναπάντητη,

26
00:00:58,672 --> 00:01:02,918
ισορροπούσα μεταξύ ενός αδέξιου αγοριού
κι ενός απολογητικού κοριτσιού,

27
00:01:02,918 --> 00:01:07,655
κι όταν έγινα 12, η φάση του αγοριού
δε θεωρείτο χαριτωμένη πια.

28
00:01:07,655 --> 00:01:13,297
Οι νοσταλγικές θείες που πεθύμησαν να 
βλέπουν τα γόνατά μου κάτω από τη φούστα,

29
00:01:13,297 --> 00:01:17,546
μου θύμισαν πως η συμπεριφορά μου
δεν θα μου εξασφάλιζε σύζυγο,

30
00:01:17,546 --> 00:01:21,168
πως υπάρχω για ετεροσεξουαλικούς γάμους
και για να γεννώ παιδιά.

31
00:01:21,168 --> 00:01:24,999
Κατάπια τις προσβολές τους
μαζί με τις μομφές τους.

32
00:01:24,999 --> 00:01:27,716
Φυσικά, δεν φανερώθηκα.

33
00:01:27,716 --> 00:01:30,432
Το έκαναν τα παιδιά στο σχολείο,
χωρίς τη θέλησή μου.

34
00:01:30,432 --> 00:01:32,894
Με αποκάλεσαν με ένα όνομα 
που δεν αναγνώριζα,

35
00:01:32,894 --> 00:01:34,124
έλεγαν «λεσβία»,

36
00:01:34,124 --> 00:01:37,260
όμως ήμουν πιο πολύ αγόρι, παρά κορίτσι,
πιο πολύ Κεν, παρά Μπάρμπι.

37
00:01:37,260 --> 00:01:38,903
Δεν μισούσα το κορμί μου,

38
00:01:38,903 --> 00:01:41,023
το αγαπούσα αρκετά ώστε να το αφήσω.

39
00:01:41,023 --> 00:01:42,409
Το αντιμετώπιζα σαν σπίτι

40
00:01:42,409 --> 00:01:44,239
κι όταν το σπίτι σου καταρρέει,

41
00:01:44,239 --> 00:01:45,223
δεν το εκκενώνεις,

42
00:01:45,223 --> 00:01:49,015
το κάνεις τόσο άνετο,
ώστε να στεγάσει όλα τα είναι σου,

43
00:01:49,015 --> 00:01:51,606
το κάνεις αρκετά όμορφο,
ώστε να φιλοξενείς επισκέπτες,

44
00:01:51,606 --> 00:01:55,234
κάνεις τα σανίδια τόσο γερά,
ώστε να μπορείς να στέκεσαι πάνω τους.

45
00:01:55,904 --> 00:02:00,919
Η μάνα μου φοβάται πως προσδιορίστηκα 
από πράγματα που ξεθωριάζουν.

46
00:02:00,919 --> 00:02:03,939
Καθώς μετρά τις ηχούς 
που έμειναν πίσω από τη Μίγια Χολ,

47
00:02:03,939 --> 00:02:06,489
τη Λίλα Άλκορν, τον Μπλέικ Μπρόκιντον.

48
00:02:06,489 --> 00:02:08,700
Φοβάται πως θα πεθάνω χωρίς έναν ψίθυρο,

49
00:02:08,763 --> 00:02:11,763
πως θα γίνω η «τι κρίμα» συζήτηση
στη στάση του λεωφορείου.

50
00:02:11,763 --> 00:02:14,409
Ισχυρίζεται πως έκανα 
τον εαυτό μου ένα μαυσωλείο,

51
00:02:14,409 --> 00:02:16,035
πως είμαι ένα φέρετρο ανοιχτό,

52
00:02:16,035 --> 00:02:19,239
οι τίτλοι των ειδήσεων 
έχουν κάνει την ταυτότητά μου θέαμα.

53
00:02:19,239 --> 00:02:22,379
Ο Μπρους Τζένερ είναι στα χείλη όλων
καθώς η βιαιότητα της ύπαρξης

54
00:02:22,379 --> 00:02:23,165
σ' αυτό το κορμί

55
00:02:23,165 --> 00:02:26,541
γίνεται ένας αστερίσκος
στο τέλος των σελίδων περί ισότητας.

56
00:02:26,541 --> 00:02:29,637
Κανείς δεν μας αντιλαμβάνεται ως ανθρώπους

57
00:02:29,637 --> 00:02:31,795
αφού είμαστε πιο πολύ 
φαντάσματα παρά σάρκα,

58
00:02:31,795 --> 00:02:34,854
αφού οι άνθρωποι τρέμουν ότι
η έκφραση του φύλου μου είναι κόλπο,

59
00:02:34,854 --> 00:02:36,681
που υπάρχει για να είναι διεστραμμένο,

60
00:02:36,681 --> 00:02:38,634
που τους παγιδεύει χωρίς συγκατάθεση,

61
00:02:38,634 --> 00:02:41,598
που το σώμα μου είναι μια γιορτή
για τα μάτια και τα χέρια τους

62
00:02:41,598 --> 00:02:43,807
κι όταν θα έχουν τραφεί 
απ' την αλλοκοτιά μου

63
00:02:43,807 --> 00:02:46,387
θα αναμασήσουν όλα τα μέρη
που δεν τους άρεσαν.

64
00:02:46,387 --> 00:02:50,747
Θα με κλείσουν πάλι στον εαυτό μου,
θα με κρεμάσουν με τους άλλους σκελετούς.

65
00:02:50,747 --> 00:02:53,162
Θα γίνω το καλύτερο αξιοθέατο.

66
00:02:53,162 --> 00:02:56,611
Βλέπετε πόσο εύκολο είναι να πείσεις 
τους ανθρώπους να μπουν σε φέρετρο,

67
00:02:56,611 --> 00:02:58,811
να γράψεις λάθος 
τ' όνομά τους στην ταφόπλακα;

68
00:02:58,811 --> 00:03:02,176
Κι οι άνθρωποι ακόμη αναρωτιούνται 
γιατί υπάρχουν αγόρια που σαπίζουν,

69
00:03:02,176 --> 00:03:04,167
που φεύγουν μακριά 
σε διαδρόμους λυκείων

70
00:03:04,167 --> 00:03:06,559
που φοβούνται μη γίνουν 
άλλο ένα χάσταγκ στο λεπτό

71
00:03:06,559 --> 00:03:10,437
που φοβούνται πως οι συζητήσεις στην τάξη
θα μοιάζουν με την ημέρα της κρίσης

72
00:03:10,437 --> 00:03:11,802
και τώρα...

73
00:03:11,802 --> 00:03:15,582
το αντίθετο ρεύμα αγκαλιάζει 
περισσότερα διεμφυλικά παιδιά

74
00:03:15,582 --> 00:03:17,062
απ' τους γονείς.

75
00:03:17,062 --> 00:03:18,807
Αναρωτιέμαι πόσος καιρός θα περάσει

76
00:03:18,807 --> 00:03:22,487
πριν τα σημειώματα αυτοκτονίας των τρανς
αρχίσουν να μοιάζουν περιττά,

77
00:03:22,487 --> 00:03:26,110
πριν καταλάβουμε πως τα κορμιά μας
γίνονται μαθήματα για την αμαρτία,

78
00:03:26,110 --> 00:03:28,153
πολύ πριν να μάθουμε να τα αγαπάμε.

79
00:03:28,153 --> 00:03:32,077
Όπως ο Θεός που δεν έσωσε
όλη την ανάσα και το έλεος,

80
00:03:32,077 --> 00:03:35,653
όπως το αίμα μου δεν είναι το κρασί
που έπλυνε τα πόδια του Ιησού.

81
00:03:35,653 --> 00:03:39,521
Οι προσευχές μου σφηνώνουν στον λαιμό μου.

82
00:03:40,041 --> 00:03:43,175
Ίσως επιτέλους να διορθώθηκα,

83
00:03:43,175 --> 00:03:45,428
ίσως δεν με νοιάζει πια,

84
00:03:45,428 --> 00:03:50,139
ίσως ο Θεός άκουσε 
τελικά τις προσευχές μου.

85
00:03:50,139 --> 00:03:51,604
Σας ευχαριστώ.

86
00:03:51,634 --> 00:03:54,144
(Χειροκρότημα)