Ben bir aslan koruyucuyum.

Kulağa havalı geliyor, değil mi?

Bazı kişilerin bunun ne anlama geldiği
konusunda hiçbir fikri olmayabilir.

Ama eminim ki hepiniz 
Aslan Cecil'i duymuştur.

[Aslan Cecil (2002-2015)]

(Aslan kükrüyor)

2 Temmuz 2015'te bir daha uyanmadı.

Bir ödül avcısı tarafından 
öldürüldüğünde hayatı yarıda kalmıştı.

Araştırdığınız hayvanlara 
bağlanabileceğiniz söylenir.

Benim durumumda ise 
o hayvan Aslan Cecil'di,

Hwange Ulusal Parkı'nda 
üç yıl boyunca onu incelemiştim.

Ölümüne çok üzülmüştüm.

Ancak bu trajediden çıkan
iyi şey, hikâyenin,

tehdit altındaki vahşi hayvanların
kötü durumuna dikkat çekmesiydi.

Cecil'in ölümünden sonra

kendime bu soruları sormaya başladım:

Aslan Cecil'in yakınında yaşayan 
toplum onu korusaydı ne olurdu?

29 yerine 10 yaşındayken 
Cecil'le tanışsaydım ne olurdu?

Ben veya sınıf arkadaşlarım
kaderini değiştirebilir miydik?

Birçok insan hayvanların yok olmasını
durdurmak için çalışıyor

ancak bu insanların çok azı

bu ülkelere veya en çok etkilenen
toplumlara aşina.

Ancak aslanlarla yaşayan toplumlar

aslanlara en çok yardım edebilecek
en iyi konumdakilerdir.

Yerel insanlar vahşi yaşamın 
yüzleştiği zorluklara

çözüm üretmede ön sırada olmalı.

Bazen değişim sadece 
en çok etkilenen insanlar

sorumluluğu ele aldığında gerçekleşebilir.

Yerel toplumlar, aslanları 
ve diğer vahşi yaşamı etkileyen

en büyük tehditlerden olan kaçak avlanma
veya yasa dışı vahşi yaşam ticaretiyle

savaşmada önemli bir rol oynuyorlar.

Bilimle uğraşan siyahi 
bir Afrikalı kadın olarak

tanıştığım insanlar her zaman bir çevreci 
olmak isteyip istemediğimi merak ediyorlar

çünkü benim gibi görünen 
çok çevreciyle tanışmıyorlar.

Büyürken

vahşi yaşamı koruyucu olmanın 
bir meslek olduğunu bile bilmiyordum.

Ana vatanımda vahşi bir hayvanı
ilk gördüğümde 25 yaşındaydım,

hem de aslanlar
ve Afrika yaban köpeklerinin

evimden sadece birkaç kilometre 
ötede yaşamasına rağmen.

Mirasımızın bir parçası olmasına rağmen

birçok insan vahşi yaşama 
maruz kalmadığından dolayı

Zimbabve'de bu oldukça sıradan bir durum.

Büyürken

aslanların arka bahçemde 
yaşadığını bile bilmiyordum.

Yüksek lisans araştırma projem için
Afrika yaban köpeklerini araştırmak için

10 sene önce soğuk bir kış sabahında

Savé Valley Conservancy'e adım attığımda

çevremi sarmalayan güzellik 
ve huzur karşısında büyülenmiştim.

Hayatımın tutkusunu ve amacını 
bulmuş gibi hissediyordum.

Hayatımı hayvanları korumaya 
adayacağımın sözünü verdim.

Zimbabve'de çocukluğumdaki okul günlerimi

ve okuldaki diğer çocukları düşünüyorum.

Vahşi yaşamla etkileşime 
girmek için bir şansımız olsaydı

belki de daha fazla sınıf arkadaşımla
şu anda yan yana çalışıyor olabilirdik.

Yerel toplumlar, vahşi yaşamla bir arada
var olmak ve onu korumak istemeselerdi

tüm koruma çabaları boşu boşuna olurdu.

Bunlar, aynı ekosistemde
vahşi hayvanlarla yaşayan

ve bunu yapmanın 
masrafını üstlenen toplumlar.

Eğer hayvanlarla direkt bir bağları
veya faydaları yoksa

onları korumak isteyecek 
bir nedenleri de olmazdı.

Eğer yerel toplumlar 
vahşi yaşamı korumazsa

hiçbir dışarıdan müdahale 
işe yaramayacaktır.

O hâlde ne yapılmalı?

Çevreciler çevre eğitimine öncelik vermeli
ve vahşi yaşamı korumak için

toplumun yeteneklerini 
geliştirmesine yardım etmeli.

Okul çağındaki çocuklar ve toplumlar
ulusal parklara götürülmeli,

böylece vahşi yaşamla 
bağ kurma şansı elde edecekler.

Her çabada ve her seviyede

doğal yaşamı koruma, vahşi hayvanlarla
toprağı paylaşan insanların

ekonomilerini de içermeli.

Eğer güven oluşturabilirsek

ve toplumlara gerçekten 
doğal yaşamı korumayı aşılayabilirsek

yerel çevrecilerin aynı zamanda
her doğal yaşamı koruma çabasının

bir parçası olması oldukça önemli.

Yerel çevreciler olarak
birçok engelle karşılaşıyoruz,

ayrımcılıktan tutun kültürel normlardan 
dolayı oluşan engellere kadar.

Ama gezegenimizin hayatta kalması için

yerli toplumları bu savaşta birleştirme
çabalarımdan asla vazgeçmeyeceğim.

Sizden gelmenizi ve yanımdan 
durmanızı rica ediyorum.

Yerel nüfusları doğal yaşamı koruma 
çabalarının dışında bırakan

yarattığımız engelleri etkin bir şekilde
ortadan kaldırmalıyız.

Hayatımı aslanları korumaya adadım

ve komşumun da böyle 
yapabileceğini biliyorum,

eğer yakınlarında yaşayan 
hayvanları bilselerdi.

Teşekkür ederim.

(Alkış)