0:00:15.555,0:00:18.688
ผู้คนมักคิดว่าคำว่า "doubt" สะกดประหลาด

0:00:18.688,0:00:20.607
เพราะตัว "b"

0:00:20.607,0:00:22.234
ไม่ออกเสียงเป็นตัวสะกด

0:00:22.234,0:00:25.440
คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจว่า[br]มันมาทำอะไรอยู่ตรงนั้น

0:00:25.440,0:00:27.780
แต่แทนที่จะสนใจเรื่องนั้น[br]สิ่งที่เราได้เรียนในโรงเรียน กลับบอกว่า

0:00:27.780,0:00:30.268
เสียง <i>ไม่ใช่</i> สิ่งที่สำคัญที่สุด

0:00:30.268,0:00:32.414
ในการสะกดคำภาษาอังกฤษ

0:00:32.414,0:00:35.695
เพราะความหมาย และ ประวัติ ของคำนั้นๆ [br]เป็นเรื่องสำคัญกว่า

0:00:35.695,0:00:37.729
การสงสัย คือ การตั้งคำถาม

0:00:37.729,0:00:38.739
การโอนเอน

0:00:38.739,0:00:40.202
การลังเล

0:00:40.202,0:00:43.780
เมื่อเป็นคำนาม มันหมายถึงความลังเล หรือ ความสับสน

0:00:43.780,0:00:46.146
คำว่า "doubt" ในภาษาอังกฤษทุกวันนี้

0:00:46.146,0:00:49.786
เกิดมาจากคำภาษาละติน "dubitare"

0:00:49.786,0:00:52.211
มันเริ่มเดินทางจากภาษาละติน ไปฝรั่งเศษ

0:00:52.211,0:00:56.471
ที่ซึ่งมันเสียทั้งเสียง "buh" และ ตัวอักษร "b"

0:00:56.471,0:00:59.421
แล้วมันก็ย้ายเข้ามาในภาษาอังกฤษ [br]ในช่วงศตวรรษที่ 13

0:00:59.421,0:01:01.347
ประมาณ 100 ปีต่อมา

0:01:01.347,0:01:05.459
อาลักษณ์ที่รู้ภาษาละตินด้วย

0:01:05.459,0:01:09.466
ก็เริ่มใส่ตัว "b" กลับเข้าไปในตัวสะกดของคำนี้

0:01:09.466,0:01:12.501
ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครออกเสียงมันอย่างนั้นก็ตาม

0:01:12.501,0:01:14.186
แต่ พวกเขาทำอย่างนั้นทำไม

0:01:14.186,0:01:16.080
ทำไม พวกเขา (ถ้ายังสติดีอยู่)

0:01:16.080,0:01:19.151
จึงใส่ตัวอักษรที่ไม่ออกเสียง เข้่าไปในตัวสะกด?

0:01:19.151,0:01:21.178
ก็เพราะ พวกเขารู้ภาษาละติน

0:01:21.178,0:01:26.532
และอาลักษณ์เหล่านั้นก็เข้าใจว่า [br]รากศัพท์ของคำว่า "doubt" นั้นมีตัวอักษร "b" อยู่ด้วย

0:01:26.532,0:01:30.189
เมื่อเวลาผ่านไป และคนที่รู้ภาษาละตินมีจำนวนน้อยลง

0:01:30.189,0:01:32.756
ตัวอักษร "b" ยังถูกเก็บไว้ เพราะมันแสดงถึง

0:01:32.756,0:01:35.339
ความเชื่อมโยงระหว่างคำนี้ กับคำอื่นๆ

0:01:35.339,0:01:38.158
เช่น "dubious" (สงสัย ในรูปวิเศษณ์) [br]และ "indubitalbly" (อย่างไม่ต้องสงสัย)

0:01:38.158,0:01:40.372
ซึ่งก็ถูกยืมเข้ามาในภาษาอังกฤษ

0:01:40.372,0:01:43.802
จากรากศัพท์ละติน คำว่า "dubitare" เช่นกัน

0:01:43.802,0:01:46.098
การเข้าใจที่มาไป ที่เชื่อมโยงกันเหล่านี้

0:01:46.098,0:01:48.399
ไม่เพียงช่วยให้เราสะกดคำว่า "doubt" ได้

0:01:48.399,0:01:50.403
แต่ยังช่วยให้เราเข้าใจความหมาย

0:01:50.403,0:01:53.068
ของคำที่ซับซ้อนเหล่านี้

0:01:53.068,0:01:55.197
แต่เรื่องก็ยังไม่จบแค่นั้น

0:01:55.197,0:01:56.431
ถ้าเราดูลงไปในรายละเอียด

0:01:56.431,0:01:59.462
เราจะสามารถมองเลยไป [br]นอกเหนือจากความสงสัยที่เรามี

0:01:59.462,0:02:02.782
ทำให้เรารู้ว่า แค่ตัว "b" ตัวนี้ บอกอะไรเราได้อีก

0:02:02.782,0:02:05.508
มีรากศัพท์เพียงสองคำเท่านั้นในภาษาอังกฤษ

0:02:05.508,0:02:08.795
ที่สะกดด้วยตัวอักษร "d-o-u-b"

0:02:08.795,0:02:10.574
คำแรกคือคำว่า doubt

0:02:10.574,0:02:12.528
ส่วนอีกคำคือคำว่า double

0:02:12.528,0:02:14.372
เราสร้างคำอื่นๆได้อีกมากมาย

0:02:14.372,0:02:16.020
จากรากศัพท์สองคำนี้

0:02:16.020,0:02:16.990
เช่น doubtful (เคลือบแคลง)

0:02:16.990,0:02:18.344
และ doubtless (สิ้นสงสัย)

0:02:18.344,0:02:19.513
หรือ doublet (สิ่งที่เป็นคู่)

0:02:19.513,0:02:20.564
และ redouble (เพิ่มเป็นทวีคูณ)

0:02:20.564,0:02:22.066
และ doubloon (เหรียญทอง)

0:02:22.066,0:02:24.508
กลายเป็นว่า เมื่อเรามองดูประวัติของมัน

0:02:24.508,0:02:26.807
เราจะเห็นว่ารากศัพท์ทั้งสองคำนั้น

0:02:26.807,0:02:29.287
มาจากรากศัพท์ละตินคำเดียวกัน

0:02:29.287,0:02:31.260
ที่มีความหมายว่า ซ้ำเป็นสอง

0:02:31.260,0:02:32.133
เลขสอง

0:02:32.133,0:02:35.778
สะท้อนความหมายอยู่ใน ความสงสัย

0:02:35.778,0:02:37.319
เพราะ เมื่อเราสงสัย

0:02:37.319,0:02:38.831
เมื่อเราลังเลใจ

0:02:38.831,0:02:41.497
เรามีความคิดครั้งที่สอง กับตัวเอง

0:02:41.497,0:02:43.675
เมื่อเราสงสัยเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง

0:02:43.675,0:02:46.129
เมื่อเรามีคำถาม หรือ เกิดสับสน

0:02:46.129,0:02:48.876
เรากำลัง สองจิตสองใจ

0:02:48.876,0:02:51.544
ในเชิงประวัติศาสตร์ ก่อนที่จะมีภาษาอังกฤษ

0:02:51.544,0:02:53.234
ที่ยืมคำนี้มาจากภาษาฝรั่งเศษ

0:02:53.234,0:02:55.506
ภาษาเดิมนั้นมีคำที่มีความหมายว่า สงสัย อยู่แล้ว

0:02:55.506,0:02:59.152
คำภาษาอังกฤษโบรารณว่า "tweogan" แปลว่า สงสัย

0:02:59.152,0:03:01.585
ก็แสดงความเชื่อมโยงกับคำว่า "two"

0:03:01.585,0:03:05.288
ไว้อย่างชัดเจนในตัวสะกดของมันเช่นกัน

0:03:05.288,0:03:06.758
ดังนั้น ครั้งต่อไปเวลาที่คุณลังเลสงสัย

0:03:06.758,0:03:09.457
ว่าทำไมคำภาษาอังกฤษบางคำ ถึงสะกดอย่างนั้น

0:03:09.457,0:03:11.412
ลองดูมันซ้ำอีกครั้ง

0:03:11.412,0:03:16.170
สิ่งที่คุณพบ อาจทำให้คุณต้องมองซ้ำอีกครั้งก็เป็นได้