1
00:00:15,555 --> 00:00:18,688
ผู้คนมักคิดว่าคำว่า "doubt" สะกดประหลาด

2
00:00:18,688 --> 00:00:20,607
เพราะตัว "b"

3
00:00:20,607 --> 00:00:22,234
ไม่ออกเสียงเป็นตัวสะกด

4
00:00:22,234 --> 00:00:25,440
คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจว่า
มันมาทำอะไรอยู่ตรงนั้น

5
00:00:25,440 --> 00:00:27,780
แต่แทนที่จะสนใจเรื่องนั้น
สิ่งที่เราได้เรียนในโรงเรียน กลับบอกว่า

6
00:00:27,780 --> 00:00:30,268
เสียง <i>ไม่ใช่</i> สิ่งที่สำคัญที่สุด

7
00:00:30,268 --> 00:00:32,414
ในการสะกดคำภาษาอังกฤษ

8
00:00:32,414 --> 00:00:35,695
เพราะความหมาย และ ประวัติ ของคำนั้นๆ 
เป็นเรื่องสำคัญกว่า

9
00:00:35,695 --> 00:00:37,729
การสงสัย คือ การตั้งคำถาม

10
00:00:37,729 --> 00:00:38,739
การโอนเอน

11
00:00:38,739 --> 00:00:40,202
การลังเล

12
00:00:40,202 --> 00:00:43,780
เมื่อเป็นคำนาม มันหมายถึงความลังเล หรือ ความสับสน

13
00:00:43,780 --> 00:00:46,146
คำว่า "doubt" ในภาษาอังกฤษทุกวันนี้

14
00:00:46,146 --> 00:00:49,786
เกิดมาจากคำภาษาละติน "dubitare"

15
00:00:49,786 --> 00:00:52,211
มันเริ่มเดินทางจากภาษาละติน ไปฝรั่งเศษ

16
00:00:52,211 --> 00:00:56,471
ที่ซึ่งมันเสียทั้งเสียง "buh" และ ตัวอักษร "b"

17
00:00:56,471 --> 00:00:59,421
แล้วมันก็ย้ายเข้ามาในภาษาอังกฤษ 
ในช่วงศตวรรษที่ 13

18
00:00:59,421 --> 00:01:01,347
ประมาณ 100 ปีต่อมา

19
00:01:01,347 --> 00:01:05,459
อาลักษณ์ที่รู้ภาษาละตินด้วย

20
00:01:05,459 --> 00:01:09,466
ก็เริ่มใส่ตัว "b" กลับเข้าไปในตัวสะกดของคำนี้

21
00:01:09,466 --> 00:01:12,501
ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครออกเสียงมันอย่างนั้นก็ตาม

22
00:01:12,501 --> 00:01:14,186
แต่ พวกเขาทำอย่างนั้นทำไม

23
00:01:14,186 --> 00:01:16,080
ทำไม พวกเขา (ถ้ายังสติดีอยู่)

24
00:01:16,080 --> 00:01:19,151
จึงใส่ตัวอักษรที่ไม่ออกเสียง เข้่าไปในตัวสะกด?

25
00:01:19,151 --> 00:01:21,178
ก็เพราะ พวกเขารู้ภาษาละติน

26
00:01:21,178 --> 00:01:26,532
และอาลักษณ์เหล่านั้นก็เข้าใจว่า 
รากศัพท์ของคำว่า "doubt" นั้นมีตัวอักษร "b" อยู่ด้วย

27
00:01:26,532 --> 00:01:30,189
เมื่อเวลาผ่านไป และคนที่รู้ภาษาละตินมีจำนวนน้อยลง

28
00:01:30,189 --> 00:01:32,756
ตัวอักษร "b" ยังถูกเก็บไว้ เพราะมันแสดงถึง

29
00:01:32,756 --> 00:01:35,339
ความเชื่อมโยงระหว่างคำนี้ กับคำอื่นๆ

30
00:01:35,339 --> 00:01:38,158
เช่น "dubious" (สงสัย ในรูปวิเศษณ์) 
และ "indubitalbly" (อย่างไม่ต้องสงสัย)

31
00:01:38,158 --> 00:01:40,372
ซึ่งก็ถูกยืมเข้ามาในภาษาอังกฤษ

32
00:01:40,372 --> 00:01:43,802
จากรากศัพท์ละติน คำว่า "dubitare" เช่นกัน

33
00:01:43,802 --> 00:01:46,098
การเข้าใจที่มาไป ที่เชื่อมโยงกันเหล่านี้

34
00:01:46,098 --> 00:01:48,399
ไม่เพียงช่วยให้เราสะกดคำว่า "doubt" ได้

35
00:01:48,399 --> 00:01:50,403
แต่ยังช่วยให้เราเข้าใจความหมาย

36
00:01:50,403 --> 00:01:53,068
ของคำที่ซับซ้อนเหล่านี้

37
00:01:53,068 --> 00:01:55,197
แต่เรื่องก็ยังไม่จบแค่นั้น

38
00:01:55,197 --> 00:01:56,431
ถ้าเราดูลงไปในรายละเอียด

39
00:01:56,431 --> 00:01:59,462
เราจะสามารถมองเลยไป 
นอกเหนือจากความสงสัยที่เรามี

40
00:01:59,462 --> 00:02:02,782
ทำให้เรารู้ว่า แค่ตัว "b" ตัวนี้ บอกอะไรเราได้อีก

41
00:02:02,782 --> 00:02:05,508
มีรากศัพท์เพียงสองคำเท่านั้นในภาษาอังกฤษ

42
00:02:05,508 --> 00:02:08,795
ที่สะกดด้วยตัวอักษร "d-o-u-b"

43
00:02:08,795 --> 00:02:10,574
คำแรกคือคำว่า doubt

44
00:02:10,574 --> 00:02:12,528
ส่วนอีกคำคือคำว่า double

45
00:02:12,528 --> 00:02:14,372
เราสร้างคำอื่นๆได้อีกมากมาย

46
00:02:14,372 --> 00:02:16,020
จากรากศัพท์สองคำนี้

47
00:02:16,020 --> 00:02:16,990
เช่น doubtful (เคลือบแคลง)

48
00:02:16,990 --> 00:02:18,344
และ doubtless (สิ้นสงสัย)

49
00:02:18,344 --> 00:02:19,513
หรือ doublet (สิ่งที่เป็นคู่)

50
00:02:19,513 --> 00:02:20,564
และ redouble (เพิ่มเป็นทวีคูณ)

51
00:02:20,564 --> 00:02:22,066
และ doubloon (เหรียญทอง)

52
00:02:22,066 --> 00:02:24,508
กลายเป็นว่า เมื่อเรามองดูประวัติของมัน

53
00:02:24,508 --> 00:02:26,807
เราจะเห็นว่ารากศัพท์ทั้งสองคำนั้น

54
00:02:26,807 --> 00:02:29,287
มาจากรากศัพท์ละตินคำเดียวกัน

55
00:02:29,287 --> 00:02:31,260
ที่มีความหมายว่า ซ้ำเป็นสอง

56
00:02:31,260 --> 00:02:32,133
เลขสอง

57
00:02:32,133 --> 00:02:35,778
สะท้อนความหมายอยู่ใน ความสงสัย

58
00:02:35,778 --> 00:02:37,319
เพราะ เมื่อเราสงสัย

59
00:02:37,319 --> 00:02:38,831
เมื่อเราลังเลใจ

60
00:02:38,831 --> 00:02:41,497
เรามีความคิดครั้งที่สอง กับตัวเอง

61
00:02:41,497 --> 00:02:43,675
เมื่อเราสงสัยเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง

62
00:02:43,675 --> 00:02:46,129
เมื่อเรามีคำถาม หรือ เกิดสับสน

63
00:02:46,129 --> 00:02:48,876
เรากำลัง สองจิตสองใจ

64
00:02:48,876 --> 00:02:51,544
ในเชิงประวัติศาสตร์ ก่อนที่จะมีภาษาอังกฤษ

65
00:02:51,544 --> 00:02:53,234
ที่ยืมคำนี้มาจากภาษาฝรั่งเศษ

66
00:02:53,234 --> 00:02:55,506
ภาษาเดิมนั้นมีคำที่มีความหมายว่า สงสัย อยู่แล้ว

67
00:02:55,506 --> 00:02:59,152
คำภาษาอังกฤษโบรารณว่า "tweogan" แปลว่า สงสัย

68
00:02:59,152 --> 00:03:01,585
ก็แสดงความเชื่อมโยงกับคำว่า "two"

69
00:03:01,585 --> 00:03:05,288
ไว้อย่างชัดเจนในตัวสะกดของมันเช่นกัน

70
00:03:05,288 --> 00:03:06,758
ดังนั้น ครั้งต่อไปเวลาที่คุณลังเลสงสัย

71
00:03:06,758 --> 00:03:09,457
ว่าทำไมคำภาษาอังกฤษบางคำ ถึงสะกดอย่างนั้น

72
00:03:09,457 --> 00:03:11,412
ลองดูมันซ้ำอีกครั้ง

73
00:03:11,412 --> 00:03:16,170
สิ่งที่คุณพบ อาจทำให้คุณต้องมองซ้ำอีกครั้งก็เป็นได้