WEBVTT

00:00:15.555 --> 00:00:18.688
ผู้คนมักคิดว่าคำว่า "doubt" สะกดประหลาด

00:00:18.688 --> 00:00:20.607
เพราะตัว "b"

00:00:20.607 --> 00:00:22.234
ไม่ออกเสียงเป็นตัวสะกด

00:00:22.234 --> 00:00:25.440
คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจว่า
มันมาทำอะไรอยู่ตรงนั้น

00:00:25.440 --> 00:00:27.780
แต่แทนที่จะสนใจเรื่องนั้น
สิ่งที่เราได้เรียนในโรงเรียน กลับบอกว่า

00:00:27.780 --> 00:00:30.268
เสียง <i>ไม่ใช่</i> สิ่งที่สำคัญที่สุด

00:00:30.268 --> 00:00:32.414
ในการสะกดคำภาษาอังกฤษ

00:00:32.414 --> 00:00:35.695
เพราะความหมาย และ ประวัติ ของคำนั้นๆ 
เป็นเรื่องสำคัญกว่า

00:00:35.695 --> 00:00:37.729
การสงสัย คือ การตั้งคำถาม

00:00:37.729 --> 00:00:38.739
การโอนเอน

00:00:38.739 --> 00:00:40.202
การลังเล

00:00:40.202 --> 00:00:43.780
เมื่อเป็นคำนาม มันหมายถึงความลังเล หรือ ความสับสน

00:00:43.780 --> 00:00:46.146
คำว่า "doubt" ในภาษาอังกฤษทุกวันนี้

00:00:46.146 --> 00:00:49.786
เกิดมาจากคำภาษาละติน "dubitare"

00:00:49.786 --> 00:00:52.211
มันเริ่มเดินทางจากภาษาละติน ไปฝรั่งเศษ

00:00:52.211 --> 00:00:56.471
ที่ซึ่งมันเสียทั้งเสียง "buh" และ ตัวอักษร "b"

00:00:56.471 --> 00:00:59.421
แล้วมันก็ย้ายเข้ามาในภาษาอังกฤษ 
ในช่วงศตวรรษที่ 13

00:00:59.421 --> 00:01:01.347
ประมาณ 100 ปีต่อมา

00:01:01.347 --> 00:01:05.459
อาลักษณ์ที่รู้ภาษาละตินด้วย

00:01:05.459 --> 00:01:09.466
ก็เริ่มใส่ตัว "b" กลับเข้าไปในตัวสะกดของคำนี้

00:01:09.466 --> 00:01:12.501
ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครออกเสียงมันอย่างนั้นก็ตาม

00:01:12.501 --> 00:01:14.186
แต่ พวกเขาทำอย่างนั้นทำไม

00:01:14.186 --> 00:01:16.080
ทำไม พวกเขา (ถ้ายังสติดีอยู่)

00:01:16.080 --> 00:01:19.151
จึงใส่ตัวอักษรที่ไม่ออกเสียง เข้่าไปในตัวสะกด?

00:01:19.151 --> 00:01:21.178
ก็เพราะ พวกเขารู้ภาษาละติน

00:01:21.178 --> 00:01:26.532
และอาลักษณ์เหล่านั้นก็เข้าใจว่า 
รากศัพท์ของคำว่า "doubt" นั้นมีตัวอักษร "b" อยู่ด้วย

00:01:26.532 --> 00:01:30.189
เมื่อเวลาผ่านไป และคนที่รู้ภาษาละตินมีจำนวนน้อยลง

00:01:30.189 --> 00:01:32.756
ตัวอักษร "b" ยังถูกเก็บไว้ เพราะมันแสดงถึง

00:01:32.756 --> 00:01:35.339
ความเชื่อมโยงระหว่างคำนี้ กับคำอื่นๆ

00:01:35.339 --> 00:01:38.158
เช่น "dubious" (สงสัย ในรูปวิเศษณ์) 
และ "indubitalbly" (อย่างไม่ต้องสงสัย)

00:01:38.158 --> 00:01:40.372
ซึ่งก็ถูกยืมเข้ามาในภาษาอังกฤษ

00:01:40.372 --> 00:01:43.802
จากรากศัพท์ละติน คำว่า "dubitare" เช่นกัน

00:01:43.802 --> 00:01:46.098
การเข้าใจที่มาไป ที่เชื่อมโยงกันเหล่านี้

00:01:46.098 --> 00:01:48.399
ไม่เพียงช่วยให้เราสะกดคำว่า "doubt" ได้

00:01:48.399 --> 00:01:50.403
แต่ยังช่วยให้เราเข้าใจความหมาย

00:01:50.403 --> 00:01:53.068
ของคำที่ซับซ้อนเหล่านี้

00:01:53.068 --> 00:01:55.197
แต่เรื่องก็ยังไม่จบแค่นั้น

00:01:55.197 --> 00:01:56.431
ถ้าเราดูลงไปในรายละเอียด

00:01:56.431 --> 00:01:59.462
เราจะสามารถมองเลยไป 
นอกเหนือจากความสงสัยที่เรามี

00:01:59.462 --> 00:02:02.782
ทำให้เรารู้ว่า แค่ตัว "b" ตัวนี้ บอกอะไรเราได้อีก

00:02:02.782 --> 00:02:05.508
มีรากศัพท์เพียงสองคำเท่านั้นในภาษาอังกฤษ

00:02:05.508 --> 00:02:08.795
ที่สะกดด้วยตัวอักษร "d-o-u-b"

00:02:08.795 --> 00:02:10.574
คำแรกคือคำว่า doubt

00:02:10.574 --> 00:02:12.528
ส่วนอีกคำคือคำว่า double

00:02:12.528 --> 00:02:14.372
เราสร้างคำอื่นๆได้อีกมากมาย

00:02:14.372 --> 00:02:16.020
จากรากศัพท์สองคำนี้

00:02:16.020 --> 00:02:16.990
เช่น doubtful (เคลือบแคลง)

00:02:16.990 --> 00:02:18.344
และ doubtless (สิ้นสงสัย)

00:02:18.344 --> 00:02:19.513
หรือ doublet (สิ่งที่เป็นคู่)

00:02:19.513 --> 00:02:20.564
และ redouble (เพิ่มเป็นทวีคูณ)

00:02:20.564 --> 00:02:22.066
และ doubloon (เหรียญทอง)

00:02:22.066 --> 00:02:24.508
กลายเป็นว่า เมื่อเรามองดูประวัติของมัน

00:02:24.508 --> 00:02:26.807
เราจะเห็นว่ารากศัพท์ทั้งสองคำนั้น

00:02:26.807 --> 00:02:29.287
มาจากรากศัพท์ละตินคำเดียวกัน

00:02:29.287 --> 00:02:31.260
ที่มีความหมายว่า ซ้ำเป็นสอง

00:02:31.260 --> 00:02:32.133
เลขสอง

00:02:32.133 --> 00:02:35.778
สะท้อนความหมายอยู่ใน ความสงสัย

00:02:35.778 --> 00:02:37.319
เพราะ เมื่อเราสงสัย

00:02:37.319 --> 00:02:38.831
เมื่อเราลังเลใจ

00:02:38.831 --> 00:02:41.497
เรามีความคิดครั้งที่สอง กับตัวเอง

00:02:41.497 --> 00:02:43.675
เมื่อเราสงสัยเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง

00:02:43.675 --> 00:02:46.129
เมื่อเรามีคำถาม หรือ เกิดสับสน

00:02:46.129 --> 00:02:48.876
เรากำลัง สองจิตสองใจ

00:02:48.876 --> 00:02:51.544
ในเชิงประวัติศาสตร์ ก่อนที่จะมีภาษาอังกฤษ

00:02:51.544 --> 00:02:53.234
ที่ยืมคำนี้มาจากภาษาฝรั่งเศษ

00:02:53.234 --> 00:02:55.506
ภาษาเดิมนั้นมีคำที่มีความหมายว่า สงสัย อยู่แล้ว

00:02:55.506 --> 00:02:59.152
คำภาษาอังกฤษโบรารณว่า "tweogan" แปลว่า สงสัย

00:02:59.152 --> 00:03:01.585
ก็แสดงความเชื่อมโยงกับคำว่า "two"

00:03:01.585 --> 00:03:05.288
ไว้อย่างชัดเจนในตัวสะกดของมันเช่นกัน

00:03:05.288 --> 00:03:06.758
ดังนั้น ครั้งต่อไปเวลาที่คุณลังเลสงสัย

00:03:06.758 --> 00:03:09.457
ว่าทำไมคำภาษาอังกฤษบางคำ ถึงสะกดอย่างนั้น

00:03:09.457 --> 00:03:11.412
ลองดูมันซ้ำอีกครั้ง

00:03:11.412 --> 00:03:16.170
สิ่งที่คุณพบ อาจทำให้คุณต้องมองซ้ำอีกครั้งก็เป็นได้