WEBVTT

00:00:17.028 --> 00:00:19.574
อะไรทำให้เราสุขภาพดีและมีสุข

00:00:19.574 --> 00:00:21.338
ในการใช้ชีวิต?

00:00:22.128 --> 00:00:24.684
ถ้าตอนนี้คุณจะลงทุน

00:00:25.033 --> 00:00:26.796
เพื่อสร้างตัวตนที่ดีที่สุดของคุณในอนาคต

00:00:26.986 --> 00:00:30.628
คุณจะทุ่มเวลาและพลังงานของคุณไปที่ไหน

00:00:31.647 --> 00:00:34.096
มีคนให้คำตอบต่อคำถามนี้อยู่มากมาย

00:00:34.323 --> 00:00:38.394
เราถูกกระหน่ำด้วยภาพของ
สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

00:00:39.530 --> 00:00:42.767
สื่อรอบตัวเราเต็มไปด้วยเรื่องราวของคนรวย

00:00:43.141 --> 00:00:45.862
และมีชื่อเสียง 
ที่กำลังสร้างอาณาจักรในที่ทำงาน

00:00:47.379 --> 00:00:49.352
และเราก็เชื่อเรื่องราวพวกนี้

00:00:50.011 --> 00:00:52.736
มีการสำรวจคนรุ่นมิลเลเนียล

00:00:52.760 --> 00:00:57.936
ว่าเป้าหมายสำคัญที่สุดในชีวิตเขาคืออะไร

00:00:58.260 --> 00:01:00.276
มากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์บอกว่า

00:01:00.300 --> 00:01:04.436
เป้าหมายหลักในชีวิตของเขาคือร่ำรวย

00:01:05.660 --> 00:01:09.996
และ 50 เปอร์เซ็นต์ของผู้ใหญ่ตอนต้น
กลุ่มเดียวกันนี้

00:01:10.020 --> 00:01:12.556
บอกว่าเป้าหมายหลักของชีวิตอีกอย่าง

00:01:12.580 --> 00:01:14.420
คือการมีชื่อเสียง

00:01:15.660 --> 00:01:16.876
(เสียงหัวเราะ)

00:01:17.300 --> 00:01:23.956
และเราก็ถูกบอกว่า
ให้ทุ่มเททำงาน ทำให้หนักขึ้น

00:01:23.980 --> 00:01:26.036
ให้ได้งานมากขึ้น

00:01:26.060 --> 00:01:29.716
เราถูกกล่อมให้เชื่อว่า
เราควรไขว่คว้าสิ่งเหล่านี้

00:01:29.740 --> 00:01:31.556
เพื่อจะได้มีชีวิตที่ดี

00:01:32.445 --> 00:01:33.601
แต่มันจริงเหรอ?

00:01:34.434 --> 00:01:38.267
นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้คนเรามีความสุข
ในการใช้ชีวิตจริงเหรอ

00:01:39.980 --> 00:01:42.196
ลองนึกภาพชีวิตทั้งชีวิต

00:01:42.220 --> 00:01:47.436
ทางเลือกทั้งหมดที่คนเราต้องเลือก
และการตัดสินใจเหล่านั้นมีผลกับเขายังไง

00:01:47.460 --> 00:01:50.340
ภาพเหล่านี้ เป็นสิ่งที่แทบหาไม่ได้เลย

00:01:51.580 --> 00:01:54.636
ส่วนใหญ่ที่เรารู้เกี่ยวกับชีวิตมนุษย์

00:01:54.660 --> 00:01:58.116
เราเรียนรู้จากการถามให้คนระลึกความหลัง

00:01:58.640 --> 00:02:03.416
แต่อย่างที่รู้กัน การนึกย้อนความหลัง
มันไม่ได้มีความถูกต้องเที่ยงตรง

00:02:03.440 --> 00:02:07.136
เราลืมเหตุการณ์จำนวนมาก
ที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา

00:02:07.160 --> 00:02:10.039
และบางที 
เราก็สร้างความทรงจำขึ้นมาเอง

00:02:10.669 --> 00:02:12.438
มาร์ก ทเวนเข้าใจเรื่องนี้ดี

00:02:13.780 --> 00:02:15.470
มีคนบอกว่า เขาพูดไว้ว่า

00:02:16.244 --> 00:02:20.124
"บางอย่างที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผม
ไม่เคยเกิดขึ้นจริง"

00:02:20.184 --> 00:02:23.243
(เสียงหัวเราะ)

00:02:23.776 --> 00:02:28.315
งานวิจัยแสดงว่า 
เราจดจำอดีตของเราในเชิงบวกมากขึ้น

00:02:28.345 --> 00:02:29.501
เมื่อเราอายุมากขึ้น

00:02:30.427 --> 00:02:33.172
ทำให้ผมนึกถึงสติ๊กเกอร์ติดท้ายรถที่ว่า

00:02:33.196 --> 00:02:36.196
"ไม่มีคำว่าสายเกินไป 
ที่จะมีวัยเด็กที่มีความสุข"

00:02:36.228 --> 00:02:38.767
(เสียงหัวเราะ)

00:02:39.600 --> 00:02:43.976
แต่จะเป็นอย่างไร
ถ้าเราสามารถเฝ้าสังเกตชีวิตทั้งชีวิต

00:02:44.000 --> 00:02:46.856
ที่ดำเนินผ่านกาลเวลา

00:02:46.880 --> 00:02:50.856
ถ้าเราสามารถศึกษาผู้คน
ตั้งแต่เขาเป็นวัยรุ่น

00:02:50.880 --> 00:02:53.616
ตลอดไปจนเข้าสู่วัยสูงอายุ

00:02:53.640 --> 00:02:57.000
เพื่อศึกษาดูว่าอะไรกันแน่
ที่ทำให้คนมีความสุขและสุขภาพแข็งแรง

00:02:58.217 --> 00:02:59.417
พวกเราทำอย่างนั้นแหละครับ

00:03:00.440 --> 00:03:02.656
ในโครงการศึกษาพัฒนาการผู้ใหญ่
ของฮาร์วาร์ด

00:03:02.680 --> 00:03:07.439
ซึ่งอาจจะเป็นการศึกษาเกี่ยวกับชีวิตผู้ใหญ่
ที่ยาวนานที่สุดที่มีคนเคยทำมา

00:03:08.360 --> 00:03:14.480
เป็นเวลา 75 ปีที่เราได้เฝ้าติดตาม
ชีวิตของผู้ชาย 724 คน

00:03:16.160 --> 00:03:20.656
ปีแล้วปีเล่าที่เราคอยถามเขาเกี่ยวกับ
งานที่เขาทำ ชีวิตที่บ้าน และสุขภาพ

00:03:20.680 --> 00:03:25.056
และแน่นอน ถามไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ล่วงหน้า
ว่าเรื่องราวชีวิตของเขา

00:03:25.080 --> 00:03:26.520
จะคลี่คลายออกมาเป็นอย่างไร

00:03:28.080 --> 00:03:31.696
การศึกษาวิจัยลักษณะนี้หายากมาก

00:03:31.720 --> 00:03:35.776
แทบทุกโครงการลักษณะนี้
ล้มเลิกไปภายในทศวรรษเดียว

00:03:35.800 --> 00:03:38.976
เพราะคนจำนวนมากไม่ร่วมมือในการวิจัยต่อไป

00:03:39.000 --> 00:03:41.896
หรือทุนสนับสนุนการวิจัยหมดไป

00:03:41.920 --> 00:03:44.176
หรือนักวิจัยเปลี่ยนไปสนใจเรื่องอื่น

00:03:44.200 --> 00:03:48.280
หรือเสียชีวิตไป แล้วไม่มีใครมาสานต่อ

00:03:49.080 --> 00:03:51.336
แต่ด้วยความโชคดี

00:03:51.360 --> 00:03:55.056
ผสมกับความเพียรอย่างต่อเนื่อง
ของนักวิจัยหลายรุ่น

00:03:55.080 --> 00:03:56.640
การศึกษานี้จึงยังคงดำเนินต่อไป

00:03:57.320 --> 00:04:01.816
ผู้เข้าร่วมการวิจัย 60 คน จาก 724 คน

00:04:01.840 --> 00:04:03.136
ยังคงมีชีวิตอยู่

00:04:03.160 --> 00:04:05.336
และยังให้ความร่วมมือในการวิจัย

00:04:05.360 --> 00:04:07.400
ส่วนใหญ่เขาอายุ 90 กว่าปี

00:04:08.360 --> 00:04:10.256
และตอนนี้เราก็เริ่มศึกษา

00:04:10.280 --> 00:04:13.640
ลูกๆ ของชายเหล่านี้ 
ซึ่งมีจำนวนมากกว่า 2,000 คน

00:04:14.480 --> 00:04:16.800
ผมเองเป็นผู้อำนวยการคนที่สี่ของโครงการนี้

00:04:18.200 --> 00:04:22.936
ตั้งแต่ปี 1938 เราได้ติดตามวิเคราะห์ชีวิต
ของชายสองกลุ่ม

00:04:22.960 --> 00:04:25.096
กลุ่มแรกเริ่มเข้าร่วมการศึกษานี้

00:04:25.120 --> 00:04:27.516
ตอนเป็นนักศึกษาปริญญาตรีปี 2 
ที่ฮาร์วาร์ดคอลเลจ

00:04:27.802 --> 00:04:31.428
ซึ่งทอม โบรคอล เรียกว่าเป็น
"คนรุ่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด"

00:04:31.740 --> 00:04:34.556
พวกเขาเรียนจบปริญญาตรี
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

00:04:34.580 --> 00:04:37.020
และส่วนใหญ่ไปรับใช้ชาติในสงครามต่อ

00:04:37.980 --> 00:04:40.116
และกลุ่มที่สองที่เราติดตาม

00:04:40.140 --> 00:04:44.316
คือกลุ่มเด็กหนุ่มจาก
ย่านที่ยากจนที่สุดในบอสตัน

00:04:44.340 --> 00:04:46.356
เด็กหนุ่มเหล่านี้ถูกเลือกเข้าร่วมการศึกษา

00:04:46.380 --> 00:04:49.716
เพราะเขามาจากครอบครัวที่มีปัญหา

00:04:49.740 --> 00:04:51.596
และด้อยโอกาสที่สุดในบอสตัน

00:04:51.620 --> 00:04:54.356
ในช่วงทศวรรษ 1930s

00:04:54.380 --> 00:04:58.980
ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในห้องเช่า 
ซึ่งไม่มีน้ำประปาไม่ว่าน้ำร้อนหรือเย็น

00:05:01.220 --> 00:05:03.116
เมื่อเริ่มเข้าร่วมการศึกษา

00:05:03.140 --> 00:05:06.076
วันรุ่นทั้งหมดถูกสัมภาษณ์

00:05:06.100 --> 00:05:08.316
ตรวจสุขภาพ

00:05:08.340 --> 00:05:11.876
เราไปที่บ้านพวกเขา 
สัมภาษณ์ผู้ปกครองของเขา

00:05:11.900 --> 00:05:14.276
แล้ววัยรุ่นเหล่านี้ก็เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่

00:05:14.300 --> 00:05:16.716
ออกไปทำงานหลากหลายอาชีพ

00:05:16.740 --> 00:05:22.836
ตั้งแต่คนงานในโรงงาน ทนายความ
คนงานก่อสร้าง และหมอ

00:05:22.860 --> 00:05:25.220
ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาคนหนึ่ง

00:05:26.860 --> 00:05:31.100
บางคนติดเหล้า บางคนเป็นจิตเภท

00:05:32.020 --> 00:05:34.316
บางคนไต่บันไดสถานะทางสังคม

00:05:34.340 --> 00:05:37.556
จากขั้นต่ำสุดไปสู่ขั้นสูงสุด

00:05:37.580 --> 00:05:40.860
บางคนก็เดินบันไดนั้น
ในทิศทางตรงกันข้าม

00:05:42.220 --> 00:05:45.156
ผู้ก่อตั้งโครงการศึกษานี้

00:05:45.180 --> 00:05:47.196
คงไม่เคยคิดเคยฝันเลย

00:05:47.220 --> 00:05:51.756
ว่าผมจะมายืนตรงนี้วันนี้ 75 ปีให้หลัง

00:05:51.780 --> 00:05:54.860
บอกเล่าให้คุณฟัง
ว่าการศึกษานี้ยังคงดำเนินอยู่

00:05:55.980 --> 00:05:59.596
ทุกๆ สองปี ทีมนักวิจัยที่อดทนและทุ่มเท

00:05:59.620 --> 00:06:02.676
โทรหาผู้ชายเหล่านี้
และถามว่าเราจะส่งแบบสอบถามอีกชุด

00:06:02.700 --> 00:06:05.820
เกี่ยวกับชีวิตของเขา
ให้เขาตอบได้ไหม

00:06:06.740 --> 00:06:10.316
ชายจากชุมชนแออัดในบอสตันถามเราว่า

00:06:10.340 --> 00:06:14.220
"ทำไมคุณยังอยากศึกษาผมอีก
ชีวิตผมไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย"

00:06:15.300 --> 00:06:17.676
ส่วนชายจากฮาร์วาร์ดไม่เคยถามแบบนี้เลย

00:06:17.700 --> 00:06:22.900
(เสียงหัวเราะ)

00:06:27.620 --> 00:06:30.476
เพื่อให้ได้ภาพที่ชัดเจนที่สุด
ของชีวิตคนเหล่านี้

00:06:30.500 --> 00:06:33.436
เราไม่เพียงส่งแบบสอบถามให้เขาตอบ

00:06:33.460 --> 00:06:35.916
เราไปสัมภาษณ์เขาในห้องนั่งเล่นบ้านเขา

00:06:36.640 --> 00:06:39.576
เราขอประวัติการรักษาพยาบาล
จากคุณหมอของพวกเขา

00:06:39.600 --> 00:06:42.096
เราเก็บตัวอย่างเลือด เราสแกนสมอง

00:06:42.120 --> 00:06:43.816
เราคุยกับลูกๆ ของเขา

00:06:43.840 --> 00:06:49.096
เราถ่ายวิดีโอขณะเขาพูดคุยกับภรรยาของเขา
ในเรื่องที่กังวลใจอย่างลึกซึ้ง

00:06:49.120 --> 00:06:52.656
และเมื่อประมาณหนึ่งทศวรรษที่ผ่านมา 
เราถามภรรยาพวกเขา

00:06:52.680 --> 00:06:55.056
ว่าขอให้มาร่วมในงานวิจัยด้วยได้ไหม

00:06:55.080 --> 00:06:57.776
ผู้หญิงหลายคนพูดว่า 
"อืม มันได้เวลาแล้วล่ะ"

00:06:57.800 --> 00:06:58.856
(เสียงหัวเราะ)

00:07:00.580 --> 00:07:02.276
แล้วเราได้เรียนรู้อะไรบ้าง

00:07:02.300 --> 00:07:07.516
มีบทเรียนอะไรบ้างจากข้อมูลเป็นหมื่นๆ หน้า

00:07:07.540 --> 00:07:10.596
ที่เราเก็บรวบรวมมา

00:07:10.620 --> 00:07:11.820
จากชีวิตของคนเหล่านี้

00:07:12.820 --> 00:07:18.420
บทเรียนที่ได้ไม่เกี่ยวกับความร่ำรวย
ชื่อเสียง หรือการทำงานให้หนักขึ้นหนักขึ้น

00:07:19.620 --> 00:07:25.916
ใจความที่ชัดเจนที่สุดที่เราได้รับ
จากการศึกษาที่ยาวนาน 75 ปีนี้ คือ

00:07:25.940 --> 00:07:31.140
ความสัมพันธ์ที่ดีทำให้เรามีความสุข
และสุขภาพดี จบครับ

00:07:32.100 --> 00:07:35.916
เราได้บทเรียนสำคัญสามอย่าง
เกี่ยวกับความสัมพันธ์

00:07:35.940 --> 00:07:40.036
ข้อแรกคือ การติดต่อสัมพันธ์ทางสังคมนั้น
ดีต่อเรามากๆ

00:07:40.060 --> 00:07:42.555
ส่วนความเหงากัดกินเรา

00:07:43.180 --> 00:07:46.836
เราพบว่า คนที่มีการ
ติดต่อสัมพันธ์ทางสังคมมากกว่า

00:07:46.860 --> 00:07:49.956
ไม่ว่ากับครอบครัว เพื่อน หรือคนในชุมชน

00:07:49.980 --> 00:07:54.676
ก็มีความสุขมากกว่า สุขภาพกายแข็งแรงกว่า 
และอายุยืนยาวกว่า

00:07:54.700 --> 00:07:58.076
เมื่อเทียบกับคนที่
มีการติดต่อสัมพันธ์ทางสังคมน้อย

00:07:58.100 --> 00:08:01.516
และประสบการณ์ความเหงานั้น 
เป็นพิษต่อเรา

00:08:01.540 --> 00:08:06.676
คนที่ต้องอยู่โดดเดี่ยว
ในระดับที่มากกว่าที่ตนเองต้องการ

00:08:06.700 --> 00:08:09.916
พบว่าตนเองมีความสุขน้อยกว่า

00:08:09.940 --> 00:08:12.876
สุขภาพแย่ลงอย่างรวดเร็วตั้งแต่วัยกลางคน

00:08:12.900 --> 00:08:15.116
การทำงานของสมองก็ถดถอยลงเร็วกว่า

00:08:15.140 --> 00:08:18.700
และอายุสั้นกว่าคนที่ไม่เหงา

00:08:19.740 --> 00:08:22.956
และข้อเท็จจริงที่น่าเศร้าคือ 
ในทุกๆ ชั่วขณะใดๆ

00:08:22.980 --> 00:08:27.580
คนอเมริกันมากกว่าหนึ่งในห้า
รายงานว่าตนเองเหงา

00:08:28.740 --> 00:08:31.396
และเรารู้ว่า คุณอาจจะเหงา
แม้อยู่ท่ามกลางผู้คน

00:08:31.420 --> 00:08:34.076
และเหงาทั้งๆ ที่มีคู่แต่งงาน

00:08:34.100 --> 00:08:36.236
ดังนั้น บทเรียนสำคัญข้อสอง
ที่เราได้เรียนรู้

00:08:36.260 --> 00:08:39.356
คือ มันไม่ใช่แค่ว่าคุณมีเพื่อนกี่คน

00:08:39.380 --> 00:08:42.876
หรือคุณมีความสัมพันธ์ที่ผูกมัดหรือไม่

00:08:42.900 --> 00:08:47.540
แต่มันขึ้นอยู่กับคุณภาพของความสัมพันธ์

00:08:48.260 --> 00:08:53.036
เราพบว่า การใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลาง
ความขัดแย้งนั้นแย่กับสุขภาพของเรามากจริงๆ

00:08:53.060 --> 00:08:57.036
เช่น ชีวิตคู่ที่มีความขัดแย้งสูง 
ไม่ค่อยแสดงความรักความอบอุ่น

00:08:58.160 --> 00:09:03.936
มีผลเสียกับสุขภาพของเรา
อาจจะมากยิ่งกว่าการหย่าร้างเสียอีก

00:09:03.960 --> 00:09:08.736
และการอยู่ท่ามกลางความสัมพันธ์ที่ดี 
อบอุ่น เป็นปัจจัยที่ปกป้องเรา

00:09:08.760 --> 00:09:11.856
เมื่อเราเฝ้าติดตามชายเหล่านี้
ไปจนเขาอายุ 80

00:09:11.880 --> 00:09:14.896
เราอยากจะมองย้อนกลับไป
ช่วงที่เขาอยู่ในวัยกลางคน

00:09:15.720 --> 00:09:17.296
เพื่อดูว่าเราจะสามารถทำนาย

00:09:17.320 --> 00:09:21.296
ว่าใครจะเติบโตขึ้นเป็นคนวัย 80 
ที่แข็งแรงและมีความสุข

00:09:21.320 --> 00:09:22.520
และใครจะไม่มีความสุข

00:09:23.280 --> 00:09:27.496
เมื่อเรารวบรวมข้อมูลทุกอย่าง
ที่เรารู้เกี่ยวกับพวกเขา

00:09:27.520 --> 00:09:28.880
ตอนอายุ 50

00:09:29.680 --> 00:09:32.216
ปรากฏว่า ระดับคอเลสเตอรอลตอนวัยกลางคน

00:09:32.240 --> 00:09:35.136
ไม่สามารถทำนายได้ว่า
วัยชราของเขาจะเป็นอย่างไร

00:09:35.160 --> 00:09:38.615
แต่มันขึ้นอยู่กับความพึงพอใจ
ในความสัมพันธ์ที่เขามี

00:09:38.639 --> 00:09:43.536
คนที่พึงพอใจในความสัมพันธ์มากที่สุด
ตอนอายุ 50

00:09:43.560 --> 00:09:45.960
เป็นคนที่สุขภาพแข็งแรงที่สุดตอนอายุ 80

00:09:47.279 --> 00:09:50.456
ดูเหมือนความสัมพันธ์ที่ดี
และใกล้ชิดจะเป็นกันชน

00:09:50.480 --> 00:09:53.240
ปกป้องเราจากก้อนหินและคมธนู
จากการก้าวเข้าสู่วัยชรา

00:09:54.080 --> 00:09:58.056
คู่ชีวิตชายหญิงที่มีความสุขมากที่สุด

00:09:58.080 --> 00:10:00.135
รายงานตอนช่วงอายุ 80 ว่า

00:10:00.159 --> 00:10:03.096
วันที่เขามีความเจ็บปวดทางร่างกาย

00:10:03.120 --> 00:10:05.080
อารมณ์ของเขาก็ยังคงเป็นสุขเท่าเดิม

00:10:06.000 --> 00:10:09.256
แต่คนที่ไม่มีความสุขในความสัมพันธ์

00:10:09.280 --> 00:10:12.216
วันที่เขารายงานว่ามีความเจ็บปวดทางกาย

00:10:12.240 --> 00:10:15.280
ความเจ็บปวดนั้นยิ่งถูกซ้ำเติม
ด้วยความเจ็บปวดทางอารมณ์

00:10:17.460 --> 00:10:21.836
และบทเรียนสำคัญข้อสามที่เราได้เรียนรู้
เกี่ยวกับความสัมพันธ์และสุขภาพ

00:10:21.860 --> 00:10:25.116
คือ ความสัมพันธ์ที่ดี
ไม่เพียงปกป้องร่างกายของเรา

00:10:25.140 --> 00:10:26.620
แต่มันยังปกป้องสมองของเราด้วย

00:10:27.540 --> 00:10:32.196
ปรากฎว่า การอยู่ในความสัมพันธ์
ที่อบอุ่นมั่นคง

00:10:32.220 --> 00:10:36.116
กับใครสักคนตอนคุณอยู่ในวัย 80 
ช่วยปกป้องคุณ

00:10:36.140 --> 00:10:38.116
คนที่อยู่ในความสัมพันธ์

00:10:38.140 --> 00:10:42.276
ที่รู้สึกว่า เขาพึ่งพาอีกฝ่ายหนึ่งได้
ในเวลาที่จำเป็น

00:10:42.300 --> 00:10:45.996
คนเหล่านี้มีความจำที่คมชัดยาวนานกว่า

00:10:46.020 --> 00:10:47.516
และคนที่อยู่ในความสัมพันธ์

00:10:47.540 --> 00:10:50.676
ที่เขารู้สึกว่าไม่สามารถ
พึ่งพาอีกฝ่ายหนึ่งได้

00:10:50.700 --> 00:10:54.580
คนเหล่านี้มีอาการความจำเสื่อมถอยเร็วกว่า

00:10:55.620 --> 00:10:59.076
ความสัมพันธ์ที่ดี
ไม่จำเป็นต้องราบรื่นตลอดเวลา

00:10:59.100 --> 00:11:02.676
คู่รักช่วงวัยแปดสิบบางคู่อาจโต้เถียงกัน

00:11:02.700 --> 00:11:04.436
ไม่เว้นแต่ละวัน

00:11:04.460 --> 00:11:07.636
แต่ตราบใดที่เขายังรู้สึกว่า
เขาพึ่งพาซึ่งกันและกันได้

00:11:07.660 --> 00:11:09.476
เมื่อเจอสถานการณ์ยากลำบาก

00:11:09.500 --> 00:11:13.100
การโต้เถียงเหล่านั้นก็ไม่ส่งผลกระทบ
กับความจำของเขา

00:11:14.700 --> 00:11:17.436
ประเด็นนี้

00:11:17.460 --> 00:11:23.156
ที่ว่าความสัมพันธ์ที่ดีและใกล้ชิดนั้น
ดีต่อสุขภาพและสุขภาวะของเรา

00:11:23.180 --> 00:11:26.116
เป็นภูมิปัญญาที่เก่าแก่เท่ากับขุนเขา

00:11:26.170 --> 00:11:29.241
มันเหมือนคำแนะนำที่คุณย่าคุณยาย
และบาทหลวงบอกคุณ

00:11:30.075 --> 00:11:31.912
แล้วทำไมมันจึงเข้าใจยากนัก

00:11:32.758 --> 00:11:35.384
เช่น เรื่องความร่ำรวยนั้น เรารู้ว่า

00:11:35.409 --> 00:11:38.334
เมื่อความต้องการพื้นฐานทางวัตถุ
ได้รับการตอบสนองแล้ว

00:11:38.567 --> 00:11:39.996
ความร่ำรวยก็ไม่มีความหมาย

00:11:40.059 --> 00:11:43.815
ถ้าคุณทำเงินได้มากขึ้น
จาก 75,000 ดอลลาร์ต่อปี

00:11:43.854 --> 00:11:45.466
เพิ่มเป็น 75 ล้าน

00:11:45.847 --> 00:11:49.783
เราเรียนรู้แล้วว่า สุขภาพและความสุขของคุณ
จะเปลี่ยนน้อยมาก

00:11:49.831 --> 00:11:50.728
ถ้ามีการเปลี่ยนนะ

00:11:51.982 --> 00:11:53.479
ส่วนเรื่องชื่อเสียง

00:11:54.204 --> 00:11:56.418
การถูกสื่อรุกล้ำ

00:11:56.601 --> 00:11:58.166
และการขาดความเป็นส่วนตัว

00:11:58.403 --> 00:12:01.403
ทำให้คนมีชื่อเสียงส่วนใหญ่
มีสุขภาพแย่ลง

00:12:02.117 --> 00:12:04.770
มันไม่ได้ทำให้เขามีความสุขมากขึ้นแน่ๆ

00:12:06.077 --> 00:12:08.594
ส่วนการทำงานหนักขึ้นนั้น

00:12:09.426 --> 00:12:12.434
มันมีความจริงที่เห็นได้ชัดข้อหนึ่งว่า
ตอนใกล้ตาย

00:12:12.481 --> 00:12:15.204
ไม่เคยมีใครนึกเสียดายว่า
เขาน่าจะใช้เวลาในที่ทำงานมากขึ้น

00:12:15.228 --> 00:12:16.370
(เสียงหัวเราะ)

00:12:16.840 --> 00:12:20.680
ทำไมเรื่องพวกนี้จึงเข้าใจยากนัก
และถูกละเลยง่ายนัก

00:12:21.360 --> 00:12:22.816
คือ เราทุกคนล้วนเป็นมนุษย์

00:12:22.840 --> 00:12:25.656
และสิ่งที่เราอยากได้คือ
การแก้ปัญหาที่รวดเร็ว

00:12:25.680 --> 00:12:27.376
อะไรที่เราสามารถซื้อหาได้

00:12:27.400 --> 00:12:30.160
ที่ทำให้ชีวิตเราดี
และรักษาให้มันดีอยู่อย่างนั้น

00:12:31.120 --> 00:12:34.456
ความสัมพันธ์นั้นยุ่งเหยิงและซับซ้อน

00:12:34.480 --> 00:12:38.296
และงานหนักในการดูแลครอบครัวและเพื่อน

00:12:38.320 --> 00:12:40.976
ไม่ได้เร้าใจหรืองดงาม

00:12:41.000 --> 00:12:44.336
มันเป็นภาระที่ยาวนานตลอดชีวิต 
ไม่มีวันสิ้นสุด

00:12:44.360 --> 00:12:49.416
ผู้เข้าร่วมการศึกษาระยะยาว 75 ปีนี้
ที่เกษียณแล้วมีความสุขมากที่สุด

00:12:50.240 --> 00:12:56.056
คือคนที่พยายามหาเพื่อนเล่น
มาทดแทนเพื่อนร่วมงาน

00:12:59.980 --> 00:13:02.956
เหมือนกับคนรุ่นมิลเลเนียล
ในการสำรวจล่าสุด

00:13:03.280 --> 00:13:06.896
ตอนเป็นผู้ใหญ่ตอนต้น 
ชายในโครงการวิจัยนี้หลายคน

00:13:06.920 --> 00:13:10.936
ก็เชื่อว่าชื่อเสียง ความร่ำรวย
และความสำเร็จ

00:13:11.460 --> 00:13:15.396
คือสิ่งที่เขาต้องไขว่คว้า
เพื่อให้มีชีวิตที่ดี

00:13:15.420 --> 00:13:19.596
แต่ตลอด 75 ปีที่ผ่านมา ผลการศึกษาของเรา
แสดงให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า

00:13:19.620 --> 00:13:25.276
คนที่มีชีวิตที่ดีที่สุด
คือคนที่ใส่ใจในความสัมพันธ์

00:13:25.300 --> 00:13:28.540
กับครอบครัว กับเพื่อน
กับคนในชุมชน

00:13:30.380 --> 00:13:32.356
แล้วคุณล่ะ

00:13:32.380 --> 00:13:36.140
สมมุติคุณอายุ 25 ปี 
หรือ 40 หรือ 60 ปี

00:13:37.100 --> 00:13:40.060
การโน้มเอียงเข้าหาความสัมพันธ์
มันจะหน้าตาอย่างไร

00:13:41.060 --> 00:13:44.180
มันมีความเป็นไปได้ไม่สิ้นสุด

00:13:44.900 --> 00:13:50.996
อาจจะเป็นอะไรง่ายๆ เช่นใช้เวลากับคน
แทนที่จะใช้เวลากับจอ

00:13:51.020 --> 00:13:55.476
หรือสร้างชีวิตชีวาให้ความสัมพันธ์ที่จืดจาง
โดยทำอะไรใหม่ๆ ด้วยกัน

00:13:55.500 --> 00:13:57.700
เดินเล่นด้วยกันยาวๆ 
หรือนัดเดทกันยามค่ำคืน

00:13:58.660 --> 00:14:03.516
หรือติดต่อสมาชิกในครอบครัว
ที่คุณไม่ได้พูดคุยด้วยมาหลายปี

00:14:03.540 --> 00:14:07.036
เพราะความบาดหมางในครอบครัว
ที่เกิดขึ้นได้บ่อยๆ

00:14:07.060 --> 00:14:09.276
ส่งผลเสียที่ร้ายแรง

00:14:09.300 --> 00:14:11.380
ต่อคนที่คิดอาฆาตพยาบาท

00:14:13.300 --> 00:14:17.220
ผมอยากจบด้วยคำพูดของมาร์ก ทเวน

00:14:18.880 --> 00:14:21.256
ที่พูดไว้มากกว่าหนึ่งศตวรรษมาแล้ว

00:14:21.280 --> 00:14:23.896
เขามองย้อนกลับไปในชีวิตของเขา

00:14:23.920 --> 00:14:25.200
และเขียนไว้ว่า

00:14:26.440 --> 00:14:30.136
"ชีวิตคนเรานั้นสั้น 
ไม่มีเวลาสำหรับการทะเลาะ

00:14:30.160 --> 00:14:35.320
คำขอโทษ ความอิจฉาริษยา
การกล่าวโทษและเรียกร้องหาคำอธิบาย

00:14:36.320 --> 00:14:39.136
มีแต่เวลาสำหรับการรัก

00:14:39.160 --> 00:14:42.880
ซึ่งก็มีเวลาสั้นมาก เช่นเดียวกัน"

00:14:44.360 --> 00:14:48.736
ชีวิตที่ดี สร้างขึ้นจากความสัมพันธ์ที่ดี

00:14:48.945 --> 00:14:51.159
และนั่นคือความคิดที่ควรค่าแก่การเผยแพร่

00:14:51.180 --> 00:14:52.396
ขอบคุณครับ

00:14:52.417 --> 00:14:58.040
(เสียงปรบมือ)