Przez prawie dekadę naukowcy szukali źródła nowego śmiercionośnego wirusa w najwyższych górach Chin i najbardziej odizolowanych jaskiniach. W końcu znaleźli go u nietoperzy zamieszkujących jaskinię Shitou. Wirus, o którym mowa, to koronawirus, który w 2003 roku spowodował epidemię ciężkiego ostrego zespołu oddechowego, czyli SARS. Koronawirusy to grupa wirusów pokrytych małymi kolcami białkowymi, które wyglądają jak korona, "corona" po łacinie. Istnieją setki znanych koronawirusów. Siedem z nich zaraża ludzi i może powodować choroby. Koronawirus SARS-CoV powoduje SARS, MERS-CoV powoduje MERS, a SARS-CoV-2 powoduje chorobę COVID-19. Spośród siedmiu ludzkich koronawirusów cztery powodują przeziębienia, łagodne, wysoce zakaźne infekcje nosa i gardła. Dwa zakażają płuca i powodują znacznie poważniejsze choroby. Siódmy, który powoduje COVID-19, ma cechy każdego z nich: łatwo się rozprzestrzenia, ale może poważnie wpłynąć na płuca. Gdy zarażona osoba kaszle, rozpyla kropelki zawierające wirusa. Wirus może zarazić nową osobę, gdy kropelki dostaną się do nosa lub ust. Koronawirusy najlepiej przenoszą się w zamkniętych przestrzeniach, w których ludzie są blisko siebie. Zimna pogoda zapobiega wysychaniu ich delikatnej otoczki, dzięki czemu wirus może dłużej przetrwać między nosicielami, a wystawienie na działanie promieni UV może go uszkodzić. Te sezonowe odmiany mają większe znaczenie dla wirusów znanych od dawna. Ale ponieważ nikt nie jest jeszcze odporny na nowego wirusa, ma on tak wielu potencjalnych nosicieli, że nie potrzebuje idealnych warunków do rozprzestrzeniania. W organizmie nosiciela kolce białka osadzają się w komórkach i łączą się z nimi, umożliwiając wirusowi przejęcie mechanizmów komórki do replikacji jego własnych genów. Koronawirusy przechowują swoje geny na RNA. Wszystkie wirusy są wirusami RNA lub DNA. Wirusy RNA są zwykle mniejsze i mają mniej genów, co oznacza, że ​​infekują wielu gospodarzy i szybko się w nich replikują. Ogólnie rzecz biorąc, wirusy RNA nie mają mechanizmu naprawy, podczas gdy wirusy DNA mają. Kiedy wirus RNA się replikuje, jest o wiele bardziej prawdopodobne, że będzie miał błędy zwane mutacjami. Wiele z tych mutacji jest bezużytecznych lub nawet szkodliwych. Ale przez niektóre wirus lepiej nadaje się do określonych środowisk, na przykład nowego gatunku nosiciela. Epidemie często występują, gdy wirus przeskakuje ze zwierząt na ludzi. Dotyczy to wirusów RNA, które wywołały epidemie eboli ziki i SARS oraz pandemię COVID-19. W organizmie ludzkim wirus nadal mutuje. Zwykle nie wystarcza to do stworzenia nowego wirusa, ale wystarcza do stworzenia odmian lub szczepów pierwotnego wirusa. Koronawirus różni się od wirusów RNA kilkoma kluczowymi cechami. Jest jednym z największych, co oznacza, że ​​ma najwięcej genów. To stwarza więcej okazji do szkodliwych mutacji. Aby przeciwdziałać temu ryzyku, koronawirusy mają unikalną cechę: enzym, który sprawdza błędy replikacji i je koryguje. To sprawia, że ​​koronawirusy są znacznie bardziej stabilne, z wolniejszym poziomem mutacji, niż inne wirusy RNA. Choć może to brzmieć groźnie, powolny wskaźnik mutacji to w rzeczywistości obiecujący znak jeśli chodzi o ich rozbrojenie. Przy ponownym zainfekowaniu nasz system immunologiczny może szybciej je rozpoznać i zniszczyć, żeby zapobiec chorobie. Ale mutacje mogą sprawić, że wirus będzie mniej rozpoznawalny dla systemu odpornościowego, czyli trudniejszy do zwalczenia. Mogą też zmniejszyć skuteczność leków przeciwwirusowych i szczepionek, dostosowanych do konkretnego wirusa. Dlatego co roku potrzebujemy nowej szczepionki na grypę. Wirus grypy mutuje tak szybko, że stale pojawiają się nowe szczepy. Wolniejsze tempo mutacji koronawirusów oznacza, że ​​nasz układ odpornościowy, leki i szczepionki mogą rozpoznać je dłużej po infekcji, czyli lepiej nas chronić. Nie wiadomo, jak długo trwa odporność organizmu na różne koronawirusy. Nigdy nie zatwierdzono leczenia ani szczepionki przeciwko koronawirusowi. Nie koncentrowaliśmy się na leczeniu tych, które powodują przeziębienia, i chociaż naukowcy zaczęli rozwijać metody leczenia SARS i MERS epidemie te zakończyły się przed testami kuracji w badaniach klinicznych. Ponieważ nadal wkraczamy w siedliska innych zwierząt, niektórzy naukowcy twierdzą, że nowy koronawirus, który przeskoczy na ludzi, jest nieunikniony ale jeśli zbadamy te niewiadome, nie musi oznaczać katastrofy.