WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:00.250
मला आठवतंय, मी अकरा वर्षांची असताना

NOTE Paragraph

00:00:02.404 --> 00:00:06.966
एके दिवशी सकाळी मला 
एका खुशखबरीने जाग आली होती.

00:00:06.966 --> 00:00:09.437
माझे वडील त्यांच्या छोट्या करड्या रेडिओवर


00:00:09.437 --> 00:00:13.611
बीबीसीच्या बातम्या ऐकत होते.

00:00:13.611 --> 00:00:16.487
त्यांच्या चेहऱ्यावर मोठ्ठं हास्य होतं. 
हे एक नवलच होतं.

00:00:16.487 --> 00:00:20.458
कारण बातम्या ऐकून ते नेहमी उदास होत असत.

NOTE Paragraph

00:00:20.458 --> 00:00:25.343
"तालिबान निघून गेले" ते ओरडले.

00:00:25.343 --> 00:00:27.931
मला याचा अर्थ समजला नाही.

00:00:27.931 --> 00:00:33.117
पण माझे वडील खूप खूष दिसत होते.

00:00:33.117 --> 00:00:41.628
"आता तुला खऱ्या शाळेत जाता येईल." 
ते म्हणाले.

NOTE Paragraph

00:00:41.628 --> 00:00:46.797
ती सकाळ मी कधीच विसरणार नाही.

00:00:46.797 --> 00:00:51.965
खरी शाळा.

00:00:51.965 --> 00:00:55.073
मी सहा वर्षांची होते तेव्हा
तालिबानने अफगाणिस्तानचा ताबा घेतला

00:00:55.073 --> 00:00:58.596
आणि मुलींचं शिक्षण बेकायदेशीर ठरवलं.


00:00:58.596 --> 00:01:01.704
पुढची पाच वर्षं मी 
मुलांसारखे कपडे घालीत असे.

00:01:01.704 --> 00:01:04.215
माझ्या मोठ्या बहिणीला
एकटीने हिंडायला बंदी होती.

00:01:04.215 --> 00:01:09.629
म्हणून, तिच्यासोबत 
एका छुप्या शाळेत जाण्यासाठी.

00:01:09.629 --> 00:01:14.254
आम्हा दोघींना शिकण्याचा तो एकच मार्ग होता.

00:01:14.254 --> 00:01:17.488
दर दिवशी आम्ही वेगळ्या रस्त्याने जायचो.

00:01:17.488 --> 00:01:21.511
कुणाला संशय येऊ नये म्हणून.

00:01:21.511 --> 00:01:23.705
आम्ही आमची पुस्तकं पिशवीत लपवून

00:01:23.705 --> 00:01:29.841
सहज बाजारात गेल्यासारख्या जायचो.

00:01:29.841 --> 00:01:32.217
ही शाळा एका घरात होती.

00:01:32.217 --> 00:01:37.880
आम्ही शंभरावर मुलं 
एका छोट्या खोलीत जमायचो.

00:01:37.880 --> 00:01:43.730
हिवाळ्यात ते उबदार वाटे. 
पण उन्हाळ्यात अतिशय उकडायचं.

00:01:43.730 --> 00:01:46.251
आम्ही जाणूनबुजून जीव धोक्यात घालीत होतो.

00:01:46.251 --> 00:01:50.605
शिक्षक, विद्यार्थी आणि आमचे पालक, सर्वच.

00:01:50.605 --> 00:01:52.978
अनेकदा शाळा अचानक आठवडाभर बंद ठेवली जाई.

00:01:52.978 --> 00:01:56.894
तालिबानला संशय आला म्हणून.

00:01:56.894 --> 00:01:59.674
आम्हाला नेहमी वाटे, 
त्यांना आपल्याबद्दल काय माहित असेल?

00:01:59.674 --> 00:02:02.706
आपला पाठलाग होत असेल का?

00:02:02.706 --> 00:02:06.238
आपण कुठे राहतो ते त्यांना ठाऊक असेल का?

00:02:06.238 --> 00:02:08.896
आम्हाला भीती वाटे.

00:02:08.896 --> 00:02:15.822
पण तरीही आम्हाला शाळेत जायचं होतं.

NOTE Paragraph

00:02:15.822 --> 00:02:19.562
माझं भाग्य मोठं, म्हणून 
मी अशा एका कुटुंबात लहानाची मोठी झाले

00:02:19.562 --> 00:02:25.809
की जिथे शिक्षणाला मान होता 
आणि मुली ही मौल्यवान ठेव होती.

00:02:25.809 --> 00:02:30.960
माझे आजोबा त्यांच्या काळातले 
एक असामान्य पुरुष होते.

00:02:30.960 --> 00:02:34.439
अफगाणिस्तानाच्या एका दुर्गम भागातल्या 
या सर्वस्वी बेलगाम माणसाने,

00:02:34.439 --> 00:02:37.935
आग्रह धरला, त्यांच्या मुलीला,
म्हणजे माझ्या आईला, शाळेत घालण्याचा.

00:02:37.935 --> 00:02:44.348
आणि त्यासाठी त्यांच्या वडिलांनी 
त्यांच्याशी संबंध तोडले होते.

00:02:44.348 --> 00:02:47.858
पण माझी आई शिकली, ती शिक्षिका झाली.

00:02:47.858 --> 00:02:50.884
ही पहा.

00:02:50.884 --> 00:02:53.551
दोन वर्षांपूर्वी ती निवृत्त झाली, ती केवळ

00:02:53.551 --> 00:02:58.929
आमच्या घराचं रूपांतर, आजूबाजूच्या 
मुली आणि स्त्रियांच्या शाळेत करण्यासाठीच.

00:02:58.929 --> 00:03:03.317
आणि माझे वडील - हे पहा -

00:03:03.317 --> 00:03:10.218
त्यांच्या घराण्यातले शिकणारे ते पहिलेच.

00:03:10.218 --> 00:03:12.327
तेव्हा त्यांची मुलं 
आणि मुलीसुद्धा शिकणार

NOTE Paragraph

00:03:12.327 --> 00:03:17.416
यात शंकाच नव्हती.

00:03:17.416 --> 00:03:21.836
तालिबानसारखे धोके असूनही.

00:03:21.836 --> 00:03:30.182
त्यांच्या मते, आपल्या मुलांना 
शिक्षण न देणं हा जास्त मोठा धोका होता.

00:03:30.182 --> 00:03:33.310
मला आठवतंय, तालिबानच्या काळात काही वेळा

00:03:33.310 --> 00:03:38.403
आपल्या आयुष्याकडे पाहून मी खूप हताश होई.

00:03:38.403 --> 00:03:42.355
तसंच सततची भीती, 
आणि समोर भविष्य दिसत नसल्यामुळेही.

00:03:42.355 --> 00:03:45.409
मला (शिक्षण) सोडून द्यावंसं वाटे.

00:03:45.409 --> 00:03:48.545
पण माझे वडील,

00:03:48.545 --> 00:03:51.054
ते म्हणत,

00:03:51.054 --> 00:03:53.159
"ऐक, माझ्या मुली,

00:03:53.159 --> 00:03:56.475
आयुष्यात आपल्या मालकीचं जे काही असतं, 
ते सगळं गमावलं जाऊ शकतं.

00:03:56.475 --> 00:04:00.680
आपले पैसे चोरले जाऊ शकतात. 
लढाईत आपल्याला आपल्या घरातून 
हाकललं जाऊ शकतं.

00:04:00.680 --> 00:04:03.461
पण कायम आपल्यासोबत राहणारी 
एकमेव गोष्ट म्हणजे

00:04:03.461 --> 00:04:06.769
ही इथे आहे ती.

00:04:06.769 --> 00:04:11.685
आणि आम्हाला जर 
तुझ्या शाळेची फी भरण्याकरता 
आमचं रक्त विकावं लागणार असेल,

00:04:11.685 --> 00:04:14.906
तर आम्ही ते विकू.

00:04:14.906 --> 00:04:19.988
तर, अजूनही तुला (शिक्षण) 
सुरू ठेवावसं वाटत नाही काय?”

NOTE Paragraph

00:04:19.988 --> 00:04:23.116
आज मी बावीस वर्षांची आहे.

00:04:23.116 --> 00:04:25.886
मी लहानाची मोठी झाले, ती

00:04:25.886 --> 00:04:29.056
दशकभर चाललेल्या युद्धात 
नाश पावलेल्या एका देशात.

00:04:29.056 --> 00:04:34.197
माझ्या वयाच्या 
सहा टक्क्याहून कमी स्त्रियांनी
माध्यमिक शाळा पार केली आहे.

00:04:34.197 --> 00:04:36.662
माझ्या कुटुंबाने जर 
माझ्या शिक्षणाचा निर्धार केला नसता,

00:04:36.662 --> 00:04:39.266
तर मीही 
त्या (स्त्रियां)तलीच एक ठरले असते.

00:04:39.266 --> 00:04:44.581
त्याऐवजी, आज मी इथे 
मिडलबरी कॉलेजची पदवीधर म्हणून 
अभिमानाने उभी आहे.

NOTE Paragraph

00:04:44.581 --> 00:04:54.594
(टाळ्या)

NOTE Paragraph

00:04:54.594 --> 00:04:57.542
मी जेव्हा अफगाणिस्तानात परतले, तेव्हा

00:04:57.542 --> 00:05:02.121
मुलींना शिकवल्याबद्दल 
घरातून हद्दपार झालेल्या 
माझ्या आजोबांनी

00:05:02.121 --> 00:05:05.615
माझं सर्वप्रथम अभिनंदन केलं.

00:05:05.615 --> 00:05:08.245
ते बढाई मारतात, ती केवळ 
माझ्या पदवीची नव्हे,

00:05:08.245 --> 00:05:10.454
तर (पदवी घेणारी) मी 
पहिलीच स्त्री म्हणूनही.

00:05:10.454 --> 00:05:12.176
आणि मी पहिलीच स्त्री आहे,

00:05:12.176 --> 00:05:15.678
त्यांना काबूलच्या रस्त्यांतून 
स्वतः गाडी चालवून घेऊन जाणारी, म्हणून.

NOTE Paragraph

00:05:15.678 --> 00:05:21.040
(टाळ्या)

NOTE Paragraph

00:05:21.040 --> 00:05:23.689
माझ्या घरच्यांचा माझ्यावर विश्वास आहे.

00:05:23.689 --> 00:05:28.639
मी मोठी स्वप्नं पाहते, 
पण माझ्या घरच्यांची स्वप्नं त्याहूनही मोठी आहेत.

00:05:28.639 --> 00:05:33.106
म्हणून मी १० x १० ची वैश्विक राजदूत झाले.

00:05:33.106 --> 00:05:35.870
१० x १० ही स्त्रीशिक्षणाची 
एक जागतिक मोहीम आहे.

00:05:35.870 --> 00:05:38.449
तशीच मी SOLA ची सहसंस्थापिका झाले.

00:05:38.449 --> 00:05:40.916
SOLA ही अफ़गाणिस्तानातली
पहिलीच आणि कदाचित एकमेव


00:05:40.916 --> 00:05:42.645
मुलींची निवासी शाळा आहे.

00:05:42.645 --> 00:05:48.282
अशा एका देशातली, जिथे अजूनही 
मुलींनी शाळेत जाणं धोक्याचं आहे.

00:05:48.282 --> 00:05:52.047
कौतुकाची गोष्ट अशी, की माझ्या शाळेतल्या 
महत्त्वाकांक्षी विद्यार्थिनी

00:05:52.047 --> 00:05:57.675
मला सुसंधी पटकावताना दिसताहेत.

00:05:57.675 --> 00:06:00.602
आणि त्यांचे पालक आणि जन्मदाते,

00:06:00.602 --> 00:06:05.180
माझ्या घरच्यांप्रमाणेच, 
त्यांची पाठराखण करताना दिसताहेत,

00:06:05.180 --> 00:06:14.112
भयानक विरोध पत्करून आणि त्याला तोंड देऊन.

NOTE Paragraph

00:06:14.112 --> 00:06:16.818
अहमद प्रमाणे. 
हे काही त्याचं खरं नाव नव्हे.

00:06:16.818 --> 00:06:19.446
आणि मी तुम्हाला त्याचा चेहरा 
दाखवू शकत नाही.

00:06:19.446 --> 00:06:23.091
पण अहमद माझ्या एका विद्यार्थिनीचा पिता.

00:06:23.091 --> 00:06:26.927
महिन्याभरापूर्वी, तो आणि त्याची मुलगी

00:06:26.927 --> 00:06:30.261
SOLA हून आपल्या गावी जायला निघाले होते.

00:06:30.261 --> 00:06:36.754
आणि ते रस्त्यावरच्या बॉम्बस्फोटात 
अक्षरशः मरता मरता वाचले.

00:06:36.754 --> 00:06:41.536
केवळ काही मिनिटांच्या फरकाने.

00:06:41.536 --> 00:06:44.939
तो घरी पोहोचताच फोन वाजला.

00:06:44.939 --> 00:06:47.634
त्याला धमकावण्यात आलं.

00:06:47.634 --> 00:06:51.029
पुन्हा जर मुलीला शाळेत पाठवलंस,

00:06:51.029 --> 00:06:53.806
तर आम्ही पुन्हा प्रयत्न करू म्हणून.

NOTE Paragraph

00:06:53.806 --> 00:06:57.708
"हवं तर आत्ताच मारा मला," तो म्हणाला,

00:06:57.708 --> 00:07:01.602
"पण तुमच्या जुन्या आणि 
मागासलेल्या कल्पनांपायी

00:07:01.602 --> 00:07:06.434
मी माझ्या मुलीचं भविष्य नष्ट करणार नाही."

NOTE Paragraph

00:07:06.434 --> 00:07:08.803
मला जी गोष्ट अफगाणिस्तानबद्दल जाणवली आहे,

00:07:08.803 --> 00:07:11.050
आणि जी पाश्चात्यांकडून नेहमी डावलली जाते 
ती अशी, की

00:07:13.297 --> 00:07:15.546
आमच्यापैकी बहुतेक यशस्वी मुलींच्या पाठीशी
एक पिता असतो,

00:07:15.546 --> 00:07:22.909
जो त्याच्या मुलीची योग्यता जाणतो

00:07:22.909 --> 00:07:27.536
आणि तिचं यश हेच आपलं यश मानतो.

00:07:27.536 --> 00:07:31.474
(मला) असं म्हणायचं नाही, की 
आमच्या माता आमच्या यशाच्या 
शिल्पकार नसतात.

00:07:31.474 --> 00:07:36.010
खरं तर, बरेचदा त्याच पुढाकार घेऊन

00:07:36.010 --> 00:07:39.350
मुलींना शिकवण्याचा आग्रह धरतात.

00:07:39.350 --> 00:07:42.761
पण अफगाणिस्तानासारख्या 
समाजाच्या संदर्भात,

00:07:42.761 --> 00:07:46.181
आम्हाला पुरुषांचा पाठिंबा आवश्यक असतो.

00:07:46.181 --> 00:07:49.731
तालिबानच्या राजवटीत,
शाळेत जाणाऱ्या मुलींची संख्या

00:07:49.731 --> 00:07:51.523
शेकड्यात होती.

00:07:51.523 --> 00:07:53.861
आठवतं का, ते बेकायदेशीर होतं.

00:07:53.861 --> 00:07:59.353
पण आज, अफगाणिस्तानातल्या 
तीस लाखावर मुली शाळेत शिकताहेत.

NOTE Paragraph

00:07:59.353 --> 00:08:06.600
(टाळ्या)

NOTE Paragraph

00:08:06.600 --> 00:08:12.751
अमेरिकेतून अफगाणिस्तान खूप वेगळा दिसतो.

00:08:12.751 --> 00:08:17.723
मला वाटतं, अमेरिकेतून पाहताना 
हे बदल क्षीण दिसतात.

00:08:17.723 --> 00:08:20.773
अमेरिकन फौजा परतल्यानंतर 
हे बदल फार टिकणार नाहीत,

00:08:20.773 --> 00:08:25.265
अशी भीती वाटते.

00:08:25.265 --> 00:08:28.918
पण मी जेव्हा अफगाणिस्तानात परतते,

00:08:28.918 --> 00:08:33.703
माझ्या शाळेतल्या विद्यार्थिनी पाहते,

00:08:33.703 --> 00:08:36.072
त्यांच्या पाठीशी उभे असणारे 
त्यांचे पालक पाहते,

00:08:38.441 --> 00:08:40.810
तेव्हा मला उज्ज्वल भविष्य दिसतं,

00:08:40.810 --> 00:08:44.110
आणि कायम टिकणारे बदल दिसतात.

00:08:44.110 --> 00:08:52.577
माझ्यासाठी, अफगाणिस्तान देश आहे 
आशेचा आणि अमर्याद शक्यतांचा,

00:08:52.577 --> 00:08:55.989
आणि दरदिवशी

00:08:55.989 --> 00:08:59.397
SOLAच्या मुली मला याची आठवण करून देतात.

00:08:59.397 --> 00:09:02.604
माझ्यासारख्याच, त्याही मोठी स्वप्नं पाहताहेत.

NOTE Paragraph

00:09:02.604 --> 00:09:04.315
धन्यवाद.

NOTE Paragraph

00:09:04.315 --> 00:09:15.192
(टाळ्या)