WEBVTT

00:00:00.964 --> 00:00:02.404
ตอนฉันอายุ 11

00:00:02.404 --> 00:00:06.966
ฉันจำได้ว่าตื่นขึ้นมาเช้าวันหนึ่ง
และได้ยินเสียงร้องด้วยความยินดีในบ้าน

00:00:06.966 --> 00:00:09.437
พ่อของฉันกำลังฟังข่าวบีบีซี

00:00:09.437 --> 00:00:13.611
จากวิทยุสีเทาอันเล็ก

00:00:13.611 --> 00:00:16.487
หน้าพ่อยิ้มกว้าง ซึ่งไม่ใช่เรื่องปรกติในช่วงนั้น

00:00:16.487 --> 00:00:20.458
เพราะส่วนใหญ่ข่าวจะทำให้พ่อเศร้า

NOTE Paragraph

00:00:20.458 --> 00:00:25.343
"ตาลีบันไปแล้ว!" พ่อของฉันตะโกน

NOTE Paragraph

00:00:25.343 --> 00:00:27.931
ฉันไม่รู้ว่าพ่อหมายถึงอะไร

00:00:27.931 --> 00:00:33.117
แต่ฉันบอกได้ว่าพ่อมีความสุขมากๆ

NOTE Paragraph

00:00:33.117 --> 00:00:41.628
"ลูกไปโรงเรียนจริงๆได้แล้วตอนนี้" พ่อบอก

NOTE Paragraph

00:00:41.628 --> 00:00:46.797
เช้าของวันนั้นฉันจะไม่เคยลืมเลย

00:00:46.797 --> 00:00:51.965
โรงเรียนจริงๆ

00:00:51.965 --> 00:00:55.073
ฉันอายุ 6 ขวบตอนที่ตาลีบันยึดอำนาจปกครองอัฟกานิสถาน

00:00:55.073 --> 00:00:58.596
และประกาศให้การที่เด็กผู้หญิงไปโรงเรียนเป็นเรื่องผิดกฎหมาย

00:00:58.596 --> 00:01:01.704
ห้าปีหลังจากนั้น ฉันแต่งตัวเป็นเด็กผู้ชาย

00:01:01.704 --> 00:01:04.215
เพื่อตามพี่สาวของฉัน ซึ่งเป็นสาวเกินกว่าที่จะ

00:01:04.215 --> 00:01:09.629
ออกจากบ้านคนเดียวได้ เพื่อไปโรงเรียนลับ

00:01:09.629 --> 00:01:14.254
มันเป็นทางเดียวที่เราทั้งสองคนจะได้รับการศึกษา

00:01:14.254 --> 00:01:17.488
แต่ละวัน เราเปลี่ยนเส้นทางเดินใหม่

00:01:17.488 --> 00:01:21.511
เพื่อจะได้ไม่มีใครสงสัยว่าเราไปไหนกัน

00:01:21.511 --> 00:01:23.705
เราซ่อนหนังสือเรียนในถุงจ่ายตลาด

00:01:23.705 --> 00:01:29.841
จะได้ดูเหมือนว่าเราแค่กำลังไปซื้อของ

00:01:29.841 --> 00:01:32.217
โรงเรียนอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง

00:01:32.217 --> 00:01:37.880
เด็กหญิงมากกว่า 100 คนอัดแน่นในห้องนั่งเล่นเล็กๆ

00:01:37.880 --> 00:01:43.730
มันก็อบอุ่นดีตอนหน้าหนาว แต่ว่าร้อนสุดๆตอนหน้าร้อน

00:01:43.730 --> 00:01:46.251
เราต่างก็รู้ว่าเราเสี่ยงชีวิต --

00:01:46.251 --> 00:01:50.605
ทั้งคุณครู นักเรียน และพ่อแม่

00:01:50.605 --> 00:01:52.978
บางที โรงเรียนก็หยุดเรียนกะทันหัน

00:01:52.978 --> 00:01:56.894
เป็นสัปดาห์ เพราะว่าตาลีบันเริ่มเห็นพิรุธ

00:01:56.894 --> 00:01:59.674
เราสงสัยอยู่ตลอดว่าพวกเขารู้เรื่องของเราหรือเปล่า

00:01:59.674 --> 00:02:02.706
เราโดนสะกดรอยหรือเปล่า?

00:02:02.706 --> 00:02:06.238
พวกนั้นรู้หรือเปล่าว่าบ้านเราอยู่ไหน?

00:02:06.238 --> 00:02:08.896
เรากลัว

00:02:08.896 --> 00:02:15.822
แต่ก็เถอะ โรงเรียนคือที่ที่เราอยากจะไป

NOTE Paragraph

00:02:15.822 --> 00:02:19.562
ฉันโชคดีมากที่ฉันโตมาในครอบครัว

00:02:19.562 --> 00:02:25.809
ที่การศึกษาเป็นรางวัล และลูกสาวเป็นสมบัติมีค่า

00:02:25.809 --> 00:02:30.960
คุณตาของฉันเป็นผู้ชายที่พิเศษในยุคของเขา

00:02:30.960 --> 00:02:34.439
ตาเป็นคนนอกกรอบ สวนกระแส 
จากจังหวัดห่างไกลในอัฟกานิสถาน

00:02:34.439 --> 00:02:37.935
ตายีนกรานให้ลูกสาวของตา แม่ของฉัน

00:02:37.935 --> 00:02:44.348
ไปโรงเรียน และเพราะเรื่องนั้น 
ตาถูกตัดพ่อตัดลูกจากพ่อของตา

00:02:44.348 --> 00:02:47.858
แม่ของฉันได้รับการศึกษาแล้วมาเป็นครู

00:02:47.858 --> 00:02:50.884
นั่นแม่ฉันค่ะ

00:02:50.884 --> 00:02:53.551
เธอเกษียณเมื่อสองปีที่แล้ว เพียงเพื่อเปลี่ยนบ้านของเรา

00:02:53.551 --> 00:02:58.929
ให้เป็นโรงเรียนสำหรับเด็กหญิงและผู้หญิงในชุมชนแถวบ้าน

00:02:58.929 --> 00:03:03.317
และพ่อของฉัน -- นั่นพ่อค่ะ --

00:03:03.317 --> 00:03:10.218
พ่อเป็นคนแรกในครอบครัวของพ่อที่ได้รับการศึกษา

00:03:10.218 --> 00:03:12.327
ไม่ต้องถามเลย ว่าลูกของพ่อทุกคน

00:03:12.327 --> 00:03:17.416
จะได้รับการศึกษา รวมถึงลูกสาวของพ่อด้วย

00:03:17.416 --> 00:03:21.836
แม้จะมีตาลีบัน แม้จะเสี่ยง

00:03:21.836 --> 00:03:30.182
สำหรับพ่อ มันเสี่ยงกว่าที่จะไม่ให้การศึกษาแก่ลูกๆ

00:03:30.182 --> 00:03:33.310
ในสมัยตาลีบัน ฉันจำได้ว่า

00:03:33.310 --> 00:03:38.403
มีช่วงเวลาที่ฉันโกรธเคืองชะตาชีวิต

00:03:38.403 --> 00:03:42.355
ที่ต้องกลัวอยู่ตลอดเวลาและมองไม่เห็นอนาคต

00:03:42.355 --> 00:03:45.409
ฉันอยากจะเลิก

00:03:45.409 --> 00:03:48.545
แต่พ่อของฉัน

00:03:48.545 --> 00:03:51.054
พ่อจะบอกว่า

00:03:51.054 --> 00:03:53.159
"ฟังนะ ลูกสาวของพ่อ

00:03:53.159 --> 00:03:56.475
ลูกอาจจะสูญเสียอะไรทุกอย่างในชีวิต

00:03:56.475 --> 00:04:00.680
เงินก็ถูกขโมยได้ 
ลูกอาจจะโดนบังคับให้ออกจากบ้านระหว่างสงครามก็ได้

00:04:00.680 --> 00:04:03.461
แต่สิ่งเดียวที่จะอยู่กับลูกตลอดไป

00:04:03.461 --> 00:04:06.769
คือสิ่งที่อยู่ในนี้

00:04:06.769 --> 00:04:11.685
และถ้าเราต้องขายเลือดของเราเพื่อจ่ายค่าเรียนให้ลูก

00:04:11.685 --> 00:04:14.906
เราก็จะทำ

00:04:14.906 --> 00:04:19.988
หนูยังไม่อยากเรียนต่ออยู่ไหม?"

NOTE Paragraph

00:04:19.988 --> 00:04:23.116
วันนี้ฉันอายุ 22

00:04:23.116 --> 00:04:25.886
ฉันโตในประเทศที่พังพินาศ

00:04:25.886 --> 00:04:29.056
เพราะสงครามนานหลายสิบปี

00:04:29.056 --> 00:04:34.197
ผู้หญิงอายุรุ่นฉัน น้อยกว่า 6 เปอร์เซ็นต์
ไปได้ไกลกว่าโรงเรียนมัธยม

00:04:34.197 --> 00:04:36.662
และถ้าครอบครัวของฉัน
ไม่ทุ่มเทเพื่อการศึกษาอย่างนั้น

00:04:36.662 --> 00:04:39.266
ฉันก็จะเป็นหนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น

00:04:39.266 --> 00:04:44.581
แต่ตอนนี้ ฉันยืนอยู่ตรงนี้อย่างภาคภูมิใจ
ในฐานะบัณฑิตจาก Middlebury College

NOTE Paragraph

00:04:44.581 --> 00:04:54.594
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:04:54.594 --> 00:04:57.542
ตอนที่ฉันกลับไปอัฟกานิสถาน คุณตาของฉัน

00:04:57.542 --> 00:05:02.121
คนที่โดนขับออกจากครอบครัว
เพราะเขาฝืนที่จะให้ลูกสาวของเขาได้รับการศึกษา

00:05:02.121 --> 00:05:05.615
เป็นหนึ่งในคนแรกๆที่แสดงความยินดีกับฉัน

00:05:05.615 --> 00:05:08.245
เขาไม่ได้โม้เรื่องปริญญาของฉันอย่างเดียว

00:05:08.245 --> 00:05:10.454
แต่เรื่องที่ฉันเป็นผู้หญิงคนแรก

00:05:10.454 --> 00:05:12.176
แล้วฉันเป็นผู้หญิงคนแรกจริงๆ

00:05:12.176 --> 00:05:15.678
ที่ขับรถให้เขานั่งบนถนนในคาบูลด้วย

NOTE Paragraph

00:05:15.678 --> 00:05:21.040
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:05:21.040 --> 00:05:23.689
ครอบครัวของฉันเชื่อในตัวฉัน

00:05:23.689 --> 00:05:28.639
ฉันฝันไกล แต่ครอบครัวของฉันฝันกับฉันไกลกว่านั้นอีก

00:05:28.639 --> 00:05:33.106
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเป็นทูตระดับโลกให้โครงการ 10x10

00:05:33.106 --> 00:05:35.870
โครงการรณรงค์ระดับโลกเพื่อให้การศึกษาแก่ผู้หญิง

00:05:35.870 --> 00:05:38.449
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันร่วมก่อตั้ง SOLA

00:05:38.449 --> 00:05:40.916
โรงเรียนประจำโรงเรียนแรก และน่าจะโรงเรียนเดียว

00:05:40.916 --> 00:05:42.645
สำหรับเด็กหญิงในอัฟกานิสถาน

00:05:42.645 --> 00:05:48.282
ประเทศที่เด็กผู้หญิงยังต้องเสี่ยงที่จะเดินไปโรงเรียน

00:05:48.282 --> 00:05:52.047
ที่น่าตื่นเต้นคือ ฉันเห็นนักเรียนในโรงเรียนของฉัน

00:05:52.047 --> 00:05:57.675
พวกเธอมีความมุ่งมั่น ไขว่คว้าโอกาส

00:05:57.675 --> 00:06:00.602
และฉันเห็นผู้ปกครอง และพ่อของเด็กๆ

00:06:00.602 --> 00:06:05.180
ซึ่งเหมือนพ่อของฉัน ที่สนับสนุนลูกสาว

00:06:05.180 --> 00:06:14.112
ทั้งๆที่ต้องเผชิญแรงต้านน่ากลัว

NOTE Paragraph

00:06:14.112 --> 00:06:16.818
เหมือนอาห์เหม็ด นี่ไม่ใช่ชื่อจริงของเขา

00:06:16.818 --> 00:06:19.446
และฉันไม่สามารถเปิดเผยใบหน้าของเขาได้

00:06:19.446 --> 00:06:23.091
อาห์เหม็ดเป็นคุณพ่อของนักเรียนคนหนึ่งของฉัน

00:06:23.091 --> 00:06:26.927
เมื่อไม่ถึงเดือนมานี้ เขาและลูกสาวของเขา

00:06:26.927 --> 00:06:30.261
กำลังเดินทางจาก SOLA กลับไปที่หมู่บ้าน

00:06:30.261 --> 00:06:36.754
และทั้งสองรอดตายหวุดหวิด หวุดหวิดจริงๆ

00:06:36.754 --> 00:06:41.536
จากระเบิดข้างถนน พลาดไปไม่กี่นาที

00:06:41.536 --> 00:06:44.939
พอเขาถึงบ้าน โทรศัพท์ดัง

00:06:44.939 --> 00:06:47.634
เสียงในสายขู่เขาว่า

00:06:47.634 --> 00:06:51.029
ถ้าเขาส่งลูกสาวกลับไปที่โรงเรียน

00:06:51.029 --> 00:06:53.806
พวกนั้นจะพยายามอีกครั้ง

NOTE Paragraph

00:06:53.806 --> 00:06:57.708
"ฆ่าผมเลยตอนนี้ ถ้าคุณต้องการ" เขาตอบ

00:06:57.708 --> 00:07:01.602
"แต่ผมจะไม่ยอมให้อนาคตลูกสาวผมพัง

00:07:01.602 --> 00:07:06.434
เพราะความคิดคร่ำครึล้าหลังของพวกคุณ"

NOTE Paragraph

00:07:06.434 --> 00:07:08.803
อย่างหนึ่งที่ฉันตระหนักได้เกี่ยวกับอัฟกานิสถาน

00:07:08.803 --> 00:07:12.323
และมักจะเป็นสิ่งที่ถูกปัดตกไปในประเทศตะวันตก

00:07:12.323 --> 00:07:15.546
คือว่าเบื้องหลังพวกเราที่ประสบความสำเร็จ

00:07:15.546 --> 00:07:22.909
คือพ่อคนที่เห็นคุณค่าในตัวลูกสาว

00:07:22.909 --> 00:07:27.536
และคนที่เห็นว่าความสำเร็จของเธอคือความสำเร็จของเขา

00:07:27.536 --> 00:07:31.474
นี่ไม่ได้หมายความว่าแม่ของเรา
ไม่ได้เป็นส่วนสำคัญในความสำเร็จ

00:07:31.474 --> 00:07:36.010
ที่จริง หลายครั้งแม่เป็นคนแรกที่ต่อรองอย่างน่าคล้อยตาม

00:07:36.010 --> 00:07:39.350
เกี่ยวกับอนาคตอันสดใสของลูกสาว

00:07:39.350 --> 00:07:42.761
แต่ในบริบททางสังคมอย่างในอัฟกานิสถาน

00:07:42.761 --> 00:07:46.181
เราต้องได้ความสนับสนุนจากผู้ชาย

00:07:46.181 --> 00:07:49.731
ภายใต้ตาลีบัน เด็กผู้หญิงที่ไปโรงเรียน

00:07:49.731 --> 00:07:51.523
มีจำนวนเป็นร้อย

00:07:51.523 --> 00:07:53.861
แต่จำไว้อย่างนึงนะคะ มันผิดกฎหมาย

00:07:53.861 --> 00:07:59.353
แต่วันนี้ เด็กหญิงมากกว่า
สามล้านคนในอัฟกานิสถานไปโรงเรียน

NOTE Paragraph

00:07:59.353 --> 00:08:06.600
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:08:06.600 --> 00:08:12.751
อัฟกานิสถานดูต่างไปมากเมื่อมองจากอเมริกา

00:08:12.751 --> 00:08:17.723
ฉันพบว่าคนอเมริกันเห็นความบอบบางในการเปลี่ยนแปลง

00:08:17.723 --> 00:08:20.773
ฉันกลัวว่าความเปลี่ยนแปลงนี้จะไม่ยืนยาว

00:08:20.773 --> 00:08:25.265
ไปอีกนานนักหลังจากสหรัฐฯถอนกำลังทหาร

00:08:25.265 --> 00:08:28.918
แต่ตอนที่ฉันกลับไปอัฟกานิสถาน

00:08:28.918 --> 00:08:33.703
ตอนที่ฉันเห็นนักเรียนในโรงเรียนของฉัน

00:08:33.703 --> 00:08:36.343
และพ่อแม่ของพวกเธอที่เป็นปากเป็นเสียงให้พวกเธอ

00:08:36.343 --> 00:08:40.810
ที่คอยให้กำลังใจพวกเธอ ฉันเห็นอนาคตที่มีหวัง

00:08:40.810 --> 00:08:44.110
ฉันมองเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืน

00:08:44.110 --> 00:08:52.577
สำหรับฉัน อัฟกานิสถานเป็นประเทศแห่งความหวัง 
และความเป็นไปได้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด

00:08:52.577 --> 00:08:55.989
และทุกๆวัน

00:08:55.989 --> 00:08:59.397
เด็กหญิงทั้งหลายที่ SOLA ย้ำเตือนฉันอย่างนั้น

00:08:59.397 --> 00:09:02.604
เหมือนฉัน พวกเธอกำลังฝันไกล

NOTE Paragraph

00:09:02.604 --> 00:09:04.315
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:09:04.315 --> 00:09:15.192
(เสียงปรบมือ)