Karikatür aslında nedir?

Çoğumuz karikatürleri severiz.

Bunları okuyarak büyüdük

veya okutturduk.

İşin doğrusu, karikatürler
çok uzun zamandır varlar.

Envai çeşit karikatür vardır;

resimli komik hikayeler,

çizgi romanlar,

siyasi karikatürler,

tek panel karikatürler,

grafik romanlar,

internet çizgi romanları,

animasyon,

çizgi resim...

Herkese göre bir şey var.

Hangi türde olurlarsa olsunlar,

karikatürler okuyucunun 
her türlü duygusunu ortaya çıkarır

-mutluluk, hüzün, öfke, kahkaha, sükunet-

ve fikirleri hemen iletebilir.

Karikatürler herkes tarafından
sevilen ve anlaşılan

sınırları olmayan, ortak bir araçtır.

Bu yüzden bir sanat biçimi olarak 
varlığını sürdürebilmiştir.

Peki, ilk bakışta bu kadar 
basit olarak görülen bir şeyin

nasıl olur da bu kadar etkisi 
ve yeri geldiğinde bu kadar anlamı olur?

Hadi karikatürün ne olduğuna bakalım.

Bir fikirle başlar.

Bu fikir sözlü,

yazılı

ya da görsel olabilir.

Görsel fikir basitçe

bir resim,

bir çizim,

karalamadır.

Bu fikirler çeşitli yerlerden gelebilir.

Karikatüristler hayatı gözlemleyerek,

gazete okuyarak,

internette gezinerek.

Birinin dediği bir cümleden

veya televizyonda duyulan 
bir kelimeden gelebilir.

Karikatüristler sünger gibidirler;

insanları, yerleri, tarzları, 
kıyafetleri ve davranışları özümserler.

Bazen bunları yanlarında taşıdıkları
küçük siyah defterlerine not alırlar.

Diğer zamanlarda ise bunlar 
karikatürist tarafından benimsenir

ve çizim masasındayken 
ortaya çıkmak üzere bekler.

Karikatürist sadece 
gözüyle gördüklerinin değil

aynı zamanda kendi 
düşüncelerinin de farkında olmalıdır.

Diğer bir deyişle gelen bilgiyi alın,

seçin, şekillendirin
ve karikatür için kullanın.

Şimdi fikriniz veya karikatür için 
iyi olduğunu düşündüğünüz bir şey varsa

bunu şekillendirme zamanıdır.

Karikatür sahnelenen bir oyun gibidir.

Karikatürist oyun yazarı,

yönetmen,

sahne tasarımcısı,

koreograf,

ve kostüm tasarımcısıdır.

Bir karikatürün karakterleri, 
sahnesi, bir satırı olsa bile

diyaloğu ve arka hikayesi vardır.

Karakterler fikre uygun giyinmeli,

doğal konuşmalı ve fikri iletmeli

ya da can alıcı noktayı vermelidir.

Karikatürde fikri geliştirmeyen hiçbir şey

kesinlikle gerekli değilse yer almaz.

Görüntü ve kelimeler birbirleriyle adeta
anlam ifade eden dans içerisindedirler.

Bu, zarif veya tuhaf bir dans olabilir;

yeter ki fikrin veya mizahın parçası olsun

ve ardından çizim aşaması.

Kimi karikatüristler 
fikirlerini ilk kara kalemle

sonrasında ise ışık kutusu kullanarak
eskizi çizim haline getirirler.

Diğerleri görüntüyü kafasında canlandırır

ve direkt kalemle kağıda dökerler.

Farklı türde kalemler kullanılır:

Keçeli kalem, basmalı kalem
veya dolma kalem.

İnce veya kalın katmanlı 
kağıtlar kullanılabilir.

Çoğu karikatüristler 
siyah sulu boya ve fırça kullanarak

yıkama yöntemiyle
kağıda gri bir renk tonu ekler.

Diğerleri renk tonu için
yumuşak uçlu kalem kullanır.

Renk genellikle sulu boya 
kullanılarak oluşturulur.

Bitmiş bir karikatür 
taranıp düzenlenebilir

ve bilgisayarda fotoşop ile 
bir başlık eklenebilir.

Karikatüristlerin kullanması için 
yeni teknikler ortaya çıkıyor.

Fotoşop renk ve görüntüyü 
ayarlamak için kullanılabilir.

Kimi ekran kalemi kullanarak
direkt tabletlerine çizebilir.

Bu etapta seçilen yöntemler, 
karikatüristin fikirleriyle uyumludur

ve çoğu zaman o son baloncuk eklendiğinde

bu yöntemler tekrardan değişikliğe uğrar.

Fakat bazı sulu boyalar dışında,

bu iş şansa bırakılmaz.

Tüm bu unsurlar birbirleriyle 
uyum içinde hareket ederler.

Bu, neredeyse karikatürü 
oluşturmak için gereken

tüm kelimelerin, fikirlerin 
ve görüntünün bir dansı gibi.

Eskimeyen ve dayanıklı bir sanat.