- Μάλιστα
- Μπαμπά! Κοίτα ποιος ήρθε να δει τι κάνουμε. Ο μικρός μας Κεν!
- Μάλιστα, καιρός ήταν, αν θες τη γνώμη μου.
- Δεν χαίρεσαι που με βλέπεις, πατέρα;
- Μα, φυσικά και χαίρεται, Κεν.
- Σταμάτα, γυναίκα, σταμάτα. Δεν έχασα τη λαλιά μου. Εγώ θα μιλήσω.
- Μάλιστα ... κομψότατο το κοστούμι σου. Αυτά φοράτε πλέον εκεί στο Γιορκσάιρ;
- Ένα απλό κοστούμι είναι, πατέρα...δεν έχω και κάτι άλλο, πέρα από τις φόρμες.
- Πώς τα περνάς στο ορυχείο, Κεν;