- Μάλιστα

- Μπαμπά! Κοίτα ποιος ήρθε να δει τι κάνουμε. Ο μικρός μας Κεν!

- Μάλιστα, καιρός ήταν, αν θες τη γνώμη μου.

- Δεν χαίρεσαι που με βλέπεις, πατέρα;

- Μα, φυσικά και χαίρεται, Κεν.

- Σταμάτα, γυναίκα, σταμάτα. Δεν έχασα τη λαλιά μου. Εγώ θα μιλήσω.

- Μάλιστα ... κομψότατο το κοστούμι σου. Αυτά φοράτε πλέον εκεί στο Γιορκσάιρ;

- Ένα απλό κοστούμι είναι, πατέρα...δεν έχω και κάτι άλλο, πέρα από τις φόρμες.

- Πώς τα περνάς στο ορυχείο, Κεν;