Hus en Jerome De Grote Strijd | Hoofdstuk 6 Het lied zegt, dat een vonk genoeg is om een groot vuur te ontsteken. En toen het vuur eenmaal in een gedeelte van Europa was aangestoken, verspreidde het zich snel naar andere gebieden John Wycliffe had niet alleen grote invloed in Engeland, maar ook elders in Europa, vooral hier in Praag en in de regio die toen bekendstond als Bohemen Johannes Hus was van eenvoudige komaf, en zijn vader stierf kort na zijn geboorte. Zijn moeder zocht een opleiding voor hem, en hij werd toegelaten in de universiteit van Praag als een liefdadigheidsstudent. toen ze Praag bereikte met haar zoon knielde ze neer en bad dat God zijn leven zou zegenen een gebed dat keer op keer zou worden verhoord. Hij onderscheidde zich al snel door zijn onvermoeibare toewijding aan de studie en door zijn onberispelijke leven. Na het afronden van zijn studie trad hij toe tot het priesterschap en werd al snel een prominent persoon aan het hof van de koning. Binnen een paar jaar was hij de trots van zijn land en was zijn naam bekend in heel Europa. Vandaag de dag staat er een standbeeld ter nagedachtenis aan hem op het oude stadsplein. Enkele jaren nadat hij priester was geworden, werd Hus aangesteld als predikant van de Bethlehemkapel hier in Praag. De stichter van deze kapel vond het belangrijk dat de Schrift in de taal van het volk werd gepredikt. In die tijd was er een grote mate van onwetendheid over de Bijbel. En Hus geloofde ook dat het van levensbelang was om de Schrift in de taal van de mensen te prediken. Op dit punt in zijn leven kwam Hus in contact met Jerome, die zijn rechterhand zou blijken te zijn tot aan zijn dood Jerome was een inwoner van Praag. En hij had de geschriften van John Wycliff meegenomen na een recente reis naar Engeland. De koningin van Engeland was in die tijd ook een bekeerling van John Wycliff. En zij was een Boheemse prinses. En door haar invloed werden zijn geschriften uitvoerig in Bohemen verspreid. Hus las ze. Hij geloofde dat de auteur een oprecht christen was en geloofde dat de geschriften waar waren. De invloed van Hus groeide. Niet alleen hier in zijn thuisland, maar ook in het naburige Duitsland. En al snel bereikte het nieuws van het werk hier in Praag, Rome. En hij werd opgeroepen om voor de paus te verschijnen. Gaan zou fataal zijn. De koning en koningin van Bohemen, de edelen en de regering vroegen allemaal om een lokaal proces, maar dit werd niet toegestaan. Het proces tegen Hus ging door in zijn afwezigheid en de stad Praag werd onder interdict geplaatst. Dit joeg iedereen angst aan. Er mochten geen kerkdiensten plaatsvinden, doopfeesten, begrafenissen, bruiloften. Al die ceremonies, die zo belangrijk waren voor het leven in het algemeen, mochten niet plaatsvinden. En op deze manier kon Rome de macht over het volk behouden. De stad was in rep en roer. En Hus trok zich terug naar zijn geboortedorp. Maar hij bleef naar het omliggende platteland reizen, waar hij kon preken voor enthousiaste menigten. Toen het gevaar en de opwinding geweken waren, kon hij terugkeren naar Praag, waar hij samen met Jerome zijn werk kon voortzetten. In deze tijd was er in Europa niet één, of twee, maar drie concurrerende pausen. Allemaal beweerden ze de plaatsvervanger van Christus te zijn. Dit machtsmisbruik in de kerk werd door veel mensen sterk veroordeeld. Een van de luidste stemmen was die van Hus. De keizer van die tijd, keizer Sigismund, riep een raad bijeen in Konstanz, Duitsland, om dit geschil voor eens en voor altijd op te lossen. En ook om af te rekenen met een aantal nieuwe ketterijen, die voortkwamen uit mensen zoals Johannes Hus, waar hij het niet mee eens was. Hus werd opgeroepen om voor de raad te verschijnen en kreeg van de keizer de verzekering van een veilige doortocht. Hoewel hij uit vrije wil en onder bescherming van de keizer kwam, werd hij bij aankomst in de gevangenis gegooid. Het gebouw achter mij werd als gevangenis gebruikt en men gelooft dat hij in de ronde toren werd vastgehouden. Jerome, zijn goede vriend, kwam naar de stad toen hij van zijn benarde situatie hoorde en een eerdere belofte die hij had gedaan wilde nakomen. Bij zijn aankomst besefte hij dat hij weinig kon doen en hij draaide zich om om naar huis te gaan, maar er was alarm geslagen en hij werd achtervolgd en ook in de gevangenis gegooid. De raad van Konstanz was in volle gang met meer dan 18.000 hooggeplaatste geestelijken om het pauselijke schisma te beëindigen. Het morele bankroet van de kerk in die tijd was zo groot dat er op dat moment ook 1500 prostituees aanwezig waren. Beiden werden op verschillende tijdstippen en met zeer verschillende ervaringen naar deze kerk gebracht. Hus werd hierheen gebracht en en men gelooft dat hij in rij 24 zat en zijn geloof resoluut en krachtig verdedigde. Jerome herriep helaas aanvankelijk zijn belijdenis in september 1415. De paus wilde een nieuwe bekentenis en bracht hem hier op 23 mei 1416. Zijn geweten had hem dwarsgezeten en onder de indruk van de Heilige Geest hervond hij zijn moed en geloof en kwam hij hier om de Bijbel opnieuw te verdedigen en beloofde hij zich daaraan te houden en zijn eerdere herroeping in te trekken. Beiden werden naar deze plek gebracht en verbrand. Hus op 6 juli 1415 en Jerome op 30 mei 1416. Beiden hielden zich moedig tot het einde en een commentator zei: "Beiden hielden zich standvastig toen hun laatste uur naderde. Ze bereidden zich voor op het vuur alsof ze naar een huwelijksfeest gingen. Ze slaakten geen kreet van pijn. Toen de vlammen opstegen, begonnen ze lofzangen te zingen; en de hevigheid van het vuur kon hun gezang niet stoppen." Hus had een standvastig geloof tot het einde. Jerome verloor het zijne en kreeg het weer terug, maar beiden stierven als helden. Als je vandaag struikelt of valt in je geestelijke wandel, weet dan dat je de standvastigheid, de moed en het geloof kunt hervinden door de kracht van God. Mogen we vandaag de moed van helden en het geloof van martelaren hebben.