1
00:00:00,844 --> 00:00:03,222
เวลาที่นึกถึงอคติหรือความลำเอียง

2
00:00:03,222 --> 00:00:05,366
เรานึกถึงคนโง่เง่าและชั่วร้าย

3
00:00:05,366 --> 00:00:07,820
ที่ทำเรื่องโง่เง่าและชั่วร้าย

4
00:00:07,820 --> 00:00:09,890
และความคิดแบบนี้ก็ได้รับการสรุป

5
00:00:09,890 --> 00:00:12,358
โดยนักวิจารณ์ชาวอังกฤษ วิลเลียม แฮซลิตต์

6
00:00:12,358 --> 00:00:15,293
ผู้เขียน 
"อคติคือลูกหลานของความเพิกเฉยไม่ใส่ใจ"

7
00:00:15,293 --> 00:00:17,405
ผมอยากจะโน้มน้าวคุณสักหน่อย

8
00:00:17,405 --> 00:00:19,040
ว่านี่เป็นสิ่งที่เข้าใจกันผิด

9
00:00:19,040 --> 00:00:20,772
ผมอยากพูดให้คุณเชื่อว่า

10
00:00:20,772 --> 00:00:22,495
อคติและความลำเอียง

11
00:00:22,495 --> 00:00:25,783
เป็นเรื่องธรรมชาติ บ่อยครั้งเป็นเรื่องมีเหตุผล

12
00:00:25,783 --> 00:00:27,614
และบางครั้งก็เป็นสิ่งที่มีศีลธรรม

13
00:00:27,614 --> 00:00:29,866
และผมคิดว่าเมื่อเราเข้าใจธรรมชาติของมัน

14
00:00:29,866 --> 00:00:32,375
เราก็จะเข้าใจมันได้ดีขึ้น

15
00:00:32,375 --> 00:00:33,432
เมื่อเราใช้มันแบบผิดๆ

16
00:00:33,432 --> 00:00:35,200
แล้วเกิดผลร้ายตามมา

17
00:00:35,200 --> 00:00:37,525
และเราก็จะได้รู้วิธีที่ดีกว่าเพื่อจัดการกับมัน

18
00:00:37,525 --> 00:00:39,207
เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น

19
00:00:39,207 --> 00:00:42,234
เรามาเริ่มกันที่การเหมารวม คุณมองมาที่ผม

20
00:00:42,234 --> 00:00:44,480
คุณรู้จักชื่อผม
รู้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับผม

21
00:00:44,480 --> 00:00:46,309
และคุณก็อาจตัดสินเรื่องบางอย่าง
เกี่ยวกับตัวผมได้

22
00:00:46,309 --> 00:00:49,162
คุณอาจเดาเรื่องเชื้อชาติของผม

23
00:00:49,162 --> 00:00:52,443
ความมีส่วนร่วมทางการเมือง 
ความเชื่อทางศาสนา

24
00:00:52,443 --> 00:00:54,542
และที่จริง 
การตัดสินเบื้องต้นเหล่านี้ก็มักถูกต้อง

25
00:00:54,542 --> 00:00:56,724
เราเก่งเรื่องแบบนี้

26
00:00:56,724 --> 00:00:58,207
และที่เราเก่งเรื่องแบบนี้

27
00:00:58,207 --> 00:01:00,940
เพราะความสามารถในการจัดกลุ่มผู้คน

28
00:01:00,940 --> 00:01:04,195
ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นลอยๆ ในใจโดยไม่มีเหตุผล

29
00:01:04,195 --> 00:01:06,511
แต่เป็นกรณีจำเพาะ

30
00:01:06,511 --> 00:01:08,166
ของกระบวนการตามธรรมชาติ

31
00:01:08,166 --> 00:01:09,785
ซึ่งก็คือ เมื่อเรามีประสบการณ์บางอย่าง

32
00:01:09,785 --> 00:01:11,326
กับสิ่งของหรือผู้คนในโลกใบนี้

33
00:01:11,326 --> 00:01:12,575
ที่เราสามารถจัดกลุ่มได้

34
00:01:12,575 --> 00:01:15,031
เราก็สามารถใช้ประสบการณ์ของเรา
ในการกำหนดลักษณะอย่างกว้างๆ

35
00:01:15,031 --> 00:01:17,390
ของประสบการณ์ใหม่ที่อยู่ในหมวดหมู่เหล่านี้

36
00:01:17,390 --> 00:01:19,757
ทุกคนที่นี่คงเคยมีประสบการณ์มากมาย

37
00:01:19,757 --> 00:01:22,010
ที่เกี่ยวกับเก้าอี้ แอปเปิ้ล และสุนัข

38
00:01:22,010 --> 00:01:23,646
และสิ่งเหล่านี้ คงทำให้คุณเห็นได้

39
00:01:23,646 --> 00:01:25,998
ถึงตัวอย่างที่คุณไม่คุ้นเคย 
และคุณก็สามารถเดาได้

40
00:01:25,998 --> 00:01:27,314
ว่าคุณนั่งบนเก้าอี้ได้

41
00:01:27,314 --> 00:01:29,879
แอปเปิ้ลกินได้ และสุนัขคงจะเห่า

42
00:01:29,879 --> 00:01:31,643
แต่เราอาจเดาผิด

43
00:01:31,643 --> 00:01:33,443
เก้าอี้อาจล้มพับลงถ้าเรานั่ง

44
00:01:33,443 --> 00:01:35,665
แอปเปิ้ลอาจอาบยาพิษ สุนัขอาจจะไม่เห่า

45
00:01:35,665 --> 00:01:38,535
และที่จริง นี่สุนัขผมชื่อเทสซี่ และมันไม่เห่า

46
00:01:38,535 --> 00:01:41,294
แต่ส่วนใหญ่ เราเก่งเรื่องพวกนี้

47
00:01:41,294 --> 00:01:43,210
ส่วนใหญ่แล้ว เราเดาเรื่องพวกนี้ถูก

48
00:01:43,210 --> 00:01:45,024
ทั้งในแง่ที่เกี่ยวข้องกับสังคม และส่วนที่ไม่เกี่ยว

49
00:01:45,024 --> 00:01:46,973
และถ้าเราไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้น

50
00:01:46,973 --> 00:01:50,189
ถ้าเราไม่มีความสามารถในการคาดเดา
สิ่งใหม่ๆ ที่เราพบเจอ

51
00:01:50,189 --> 00:01:51,640
เราอาจไม่มีชีวิตรอด

52
00:01:51,640 --> 00:01:54,509
ที่จริง แฮซลิตต์ได้เขียนไว้ในบทความชิ้นถัดมา

53
00:01:54,509 --> 00:01:55,994
ยอมรับว่าจริง

54
00:01:55,994 --> 00:01:58,536
เขาเขียนว่า "ถ้าไม่ได้อคติและ
ธรรมเนียมปฎิบัติคอยช่วยไว้

55
00:01:58,536 --> 00:02:00,876
ผมคงไม่รู้วิธีที่จะเดินข้ามไปอีกฟากของห้อง

56
00:02:00,876 --> 00:02:03,328
หรือไม่รู้วิธีปฏิบัติตัวไม่ว่าในสถานการณ์ไหน

57
00:02:03,328 --> 00:02:07,531
และไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร
ในแง่มุมต่างๆ ที่เกี่ยวกับชีวิต"

58
00:02:07,531 --> 00:02:09,040
หรือความลำเอียง

59
00:02:09,040 --> 00:02:10,748
บางครั้ง เราก็แบ่งโลกเป็นสองฟาก

60
00:02:10,748 --> 00:02:13,749
พวกเรากับพวกเขา คนในกลุ่มกับนอกกลุ่ม

61
00:02:13,749 --> 00:02:14,910
และบางครั้งเวลาที่เราทำแบบนี้

62
00:02:14,910 --> 00:02:16,467
เราก็รู้ว่าเรากำลังทำอะไรผิด

63
00:02:16,467 --> 00:02:18,140
แล้วก็รู้สึกละอาย

64
00:02:18,140 --> 00:02:19,623
แต่บางครั้งเราก็รู้สึกภูมิใจ

65
00:02:19,623 --> 00:02:21,436
เรายอมรับว่าเราลำเอียงได้อย่างเปิดเผย

66
00:02:21,436 --> 00:02:22,718
และตัวอย่างที่ผมชอบมาก

67
00:02:22,718 --> 00:02:25,120
คือคำถามที่มาจากกลุ่มผู้ฟัง

68
00:02:25,120 --> 00:02:27,837
การอภิปรายของพรรครีพลับลิกัน
ก่อนการเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมา

69
00:02:27,837 --> 00:02:30,129
แอนเดอร์สัน คูเปอร์: มีใครมีคำถามอะไรไหม

70
00:02:30,129 --> 00:02:34,310
มีคำถามเรื่องความช่วยเหลือต่างประเทศไหมครับ
เชิญครับ

71
00:02:34,310 --> 00:02:36,546
ผู้ฟัง: ชาวอเมริกันกำลังเป็นทุกข์

72
00:02:36,546 --> 00:02:39,183
อยู่ในประเทศของตัวเองอยู่

73
00:02:39,183 --> 00:02:42,531
ทำไมเรายังต้องส่งความช่วยเหลือ

74
00:02:42,531 --> 00:02:43,847
ไปต่างประเทศอีก

75
00:02:43,847 --> 00:02:47,950
ในเมื่อสิ่งที่จำเป็นจริงๆ คือการเอาตัวเองให้รอด

76
00:02:47,950 --> 00:02:49,645
แอนเดอร์สัน: ท่านผู้ว่าฯ เพอร์รี ว่าอย่างไรครับ

77
00:02:49,645 --> 00:02:51,012
(เสียงปรบมือ)

78
00:02:51,012 --> 00:02:53,350
ริค เพอร์รี: แน่นอนที่สุด ผมคิดว่า...

79
00:02:53,350 --> 00:02:55,010
พอล บลูม: คนบนเวทีแต่ละคน

80
00:02:55,010 --> 00:02:56,981
ต่างเห็นด้วยกับข้อเสนอในคำถามของเธอ

81
00:02:56,981 --> 00:02:59,100
ซึ่งก็คือ ในฐานะที่เราเป็นคนอเมริกัน เราก็ควรใส่ใจ

82
00:02:59,100 --> 00:03:01,226
เรื่องของคนอเมริกันมากกว่าเรื่องของคนอื่น

83
00:03:01,226 --> 00:03:04,091
และที่จริงแล้ว โดยทั่วๆ ไป คนเราก็มักเอนเอียง

84
00:03:04,091 --> 00:03:07,599
ไปหาความรู้สึกเช่น ความสามัคคี ความจงรักภักดี 
ความภาคภูมิใจ ความรักชาติ

85
00:03:07,599 --> 00:03:10,315
ที่มีให้ประเทศชาติ หรือให้คนเชื้อชาติเดียวกัน

86
00:03:10,315 --> 00:03:13,400
ไม่ว่าจะมีความเห็นทางการเมืองแบบใด
หลายๆ คนก็รู้สึกภูมิใจที่เป็นคนอเมริกัน

87
00:03:13,400 --> 00:03:15,462
และเชิดชูชาวอเมริกันไว้เหนือชาติอื่นๆ

88
00:03:15,462 --> 00:03:18,312
ประชากรในประเทศอื่นๆ
ก็รู้สึกเช่นเดียวกับชาติตัวเอง

89
00:03:18,312 --> 00:03:20,798
และเราก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับเรื่องเชื้อชาติ

90
00:03:20,798 --> 00:03:22,482
คุณบางคนอาจจะนึกแย้งอยู่ในใจ

91
00:03:22,482 --> 00:03:24,203
คุณบางคนอาจเป็นคนเปิดกว้างทางวัฒนธรรม

92
00:03:24,213 --> 00:03:26,547
และคิดว่าเรื่องเชื้อชาติและสัญชาติ

93
00:03:26,547 --> 00:03:28,700
ไม่ควรอยู่เหนือเรื่องศีลธรรม

94
00:03:28,700 --> 00:03:31,462
แต่แม้คุณๆ ซึ่งผ่านโลกมามาก ก็ยังยอมรับ

95
00:03:31,462 --> 00:03:33,296
ว่าก็ยังเอนเอียง

96
00:03:33,296 --> 00:03:35,997
ไปเข้าข้างคนในกลุ่มเดียวกัน
เช่น คนที่เป็นเพื่อนและครอบครัว

97
00:03:35,997 --> 00:03:37,418
คนที่รู้สึกสนิทสนม

98
00:03:37,418 --> 00:03:38,979
เพราะฉะนั้น แม้แต่คุณเองก็ยังแบ่งแยก

99
00:03:38,979 --> 00:03:40,954
เป็นพวกเรา พวกเขา

100
00:03:40,954 --> 00:03:43,557
การแบ่งพวกเช่นนี้เป็นธรรมชาติมาก

101
00:03:43,557 --> 00:03:46,481
และบ่อยครั้งก็เป็นสิ่งที่มีศีลธรรม
แต่บางครั้งเราก็ทำพลาด

102
00:03:46,481 --> 00:03:48,210
สิ่งนี้อยู่ในวิจัย

103
00:03:48,210 --> 00:03:50,969
ของนักสังคมจิตวิทยา อองรี ทาจเฟล

104
00:03:50,969 --> 00:03:53,574
ทาจเฟลเกิดในโปแลนด์ ในปี ค.ศ. 1919

105
00:03:53,574 --> 00:03:55,713
จากนั้นไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส

106
00:03:55,713 --> 00:03:58,268
เพราะความที่เป็นยิว ทำให้เขา
เรียนมหาวิทยาลัยในโปแลนด์ไม่ได้

107
00:03:58,268 --> 00:04:00,778
จากนั้นเขาก็เข้าร่วมในกองทัพฝรั่งเศส

108
00:04:00,778 --> 00:04:02,061
ในสงครามโลกครั้งที่สอง

109
00:04:02,061 --> 00:04:03,830
ถูกจับและมาลงเอย

110
00:04:03,830 --> 00:04:05,361
ที่ค่ายนักโทษสงคราม

111
00:04:05,361 --> 00:04:07,628
ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่น่าพรั่นพรึงสำหรับเขา

112
00:04:07,628 --> 00:04:09,316
เพราะถ้ามีใครรู้ว่าเขาเป็นยิว

113
00:04:09,316 --> 00:04:11,408
เขาก็จะถูกย้ายไปอยู่ในค่ายกักกัน

114
00:04:11,408 --> 00:04:13,400
และโอกาสรอดชีวิตก็คงแทบไม่มี

115
00:04:13,400 --> 00:04:15,987
และเมื่อสงครามสิ้นสุดลง และเขาได้รับการปล่อยตัว

116
00:04:15,987 --> 00:04:18,492
ครอบครัวและเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ก็ตายไปหมด

117
00:04:18,492 --> 00:04:20,329
เขามีส่วนร่วมในโครงการหลายอย่าง

118
00:04:20,329 --> 00:04:21,860
ได้ช่วยเหลือเด็กกำพร้าจากสงคราม

119
00:04:21,860 --> 00:04:23,591
แต่เขามีความสนใจอย่างต่อเนื่องยาวนาน

120
00:04:23,591 --> 00:04:25,136
ในศาสตร์ของความลำเอียง

121
00:04:25,136 --> 00:04:27,796
และเมื่อทุนเล่าเรียนอันทรงเกียรติของอังกฤษ

122
00:04:27,796 --> 00:04:29,641
เรื่องภาพพจน์มีประกาศเปิดรับ เขาก็ลงสมัคร

123
00:04:29,641 --> 00:04:30,998
และก็ได้รับทุน

124
00:04:30,998 --> 00:04:33,188
จากนั้นเขาก็ได้เริ่มสายอาชีพอันน่าทึ่ง

125
00:04:33,188 --> 00:04:35,937
ซึ่งมีที่มาจากความเข้าใจอันลึกซึ้ง

126
00:04:35,937 --> 00:04:37,777
ว่าสิ่งที่คนส่วนใหญ่คิด

127
00:04:37,777 --> 00:04:39,893
เกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เป็นเรื่องผิด

128
00:04:39,893 --> 00:04:42,299
หลายๆ คน คนส่วนใหญ่ในช่วงนั้น

129
00:04:42,299 --> 00:04:44,200
มองเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ว่าเป็นการแสดงให้เห็น

130
00:04:44,200 --> 00:04:47,204
ถึงความผิดปกติครั้งร้ายแรงของชนชาติเยอรมัน

131
00:04:47,204 --> 00:04:51,038
เป็นความด่างพร้อยทางพันธุกรรม
เป็นบุคลิกภาพแบบเผด็จการ

132
00:04:51,038 --> 00:04:53,096
แต่ทาจเฟลไม่เห็นด้วย

133
00:04:53,096 --> 00:04:55,639
เขาบอกว่าสิ่งที่เราได้เห็นในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

134
00:04:55,639 --> 00:04:57,950
เป็นแค่ภาคขยาย

135
00:04:57,950 --> 00:04:59,728
ของกระบวนการทางจิตแบบธรรมดาๆ

136
00:04:59,728 --> 00:05:01,489
ที่มีอยู่ในตัวพวกเราทุกคน

137
00:05:01,489 --> 00:05:04,174
เพื่อสำรวจเรื่องนี้ เขาได้ทำการศึกษา

138
00:05:04,174 --> 00:05:05,918
วัยรุ่นชาวอังกฤษ

139
00:05:05,918 --> 00:05:07,467
และในงานวิจัยชิ้นหนึ่ง เขาได้สอบถาม

140
00:05:07,467 --> 00:05:10,019
วัยรุ่นชาวอังกฤษหลายคำถาม

141
00:05:10,019 --> 00:05:11,903
จากนั้นก็ใช้คำตอบที่ได้มา แล้วพูดว่า

142
00:05:11,903 --> 00:05:14,260
"ผมได้อ่านคำตอบของคุณแล้ว
และเมื่อพิจารณาคำตอบเหล่านี้

143
00:05:14,260 --> 00:05:16,357
ผมก็ได้ข้อสรุปว่าคุณเป็น..."

144
00:05:16,357 --> 00:05:17,363
เขาบอกคนครึ่งหนึ่งที่ทำแบบสอบถาม

145
00:05:17,363 --> 00:05:20,320
"ถ้าไม่ใช่นักนิยมคันดินสกี 
คือคุณชอบงานของคันดินสกี

146
00:05:20,320 --> 00:05:23,298
คุณก็เป็นนักนิยมคลี คือชอบงานของคลี

147
00:05:23,298 --> 00:05:25,114
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้น

148
00:05:25,114 --> 00:05:27,404
คำตอบที่ได้จากพวกเขา
ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับคันดินสกีหรือคลีเลย

149
00:05:27,404 --> 00:05:30,132
พวกเขาอาจไม่เคยได้ยินชื่อศิลปินทั้งสองคนนี้ด้วยซ้ำ

150
00:05:30,132 --> 00:05:32,872
เขาแค่แบ่งคนออกเป็นสองพวกตามอำเภอใจ

151
00:05:32,872 --> 00:05:36,143
แต่สิ่งที่เขาพบ 
คือการจัดหมวดหมู่แบบนี้มีความสำคัญมาก

152
00:05:36,143 --> 00:05:38,654
ดังนั้น เมื่อเขาดึงเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยว

153
00:05:38,654 --> 00:05:40,330
คนที่ทำแบบสอบถามยินดีให้เงิน

154
00:05:40,330 --> 00:05:42,130
กับคนในกลุ่มเดียวกัน

155
00:05:42,130 --> 00:05:43,963
มากกว่าคนในกลุ่มอื่น

156
00:05:43,963 --> 00:05:46,290
ที่แย่กว่านั้น คือพวกเขายิ่งสนใจ

157
00:05:46,290 --> 00:05:48,296
ที่จะหาข้อแตกต่าง

158
00:05:48,296 --> 00:05:50,862
ระหว่างคนในกลุ่มกับนอกกลุ่ม

159
00:05:50,862 --> 00:05:52,770
และยินดีที่จะไม่รับเงินเข้ากลุ่มเพิ่ม

160
00:05:52,770 --> 00:05:58,018
ถ้านั่นทำให้อีกกลุ่มหนึ่งได้เงินน้อยกว่า

161
00:05:58,018 --> 00:06:00,236
ความมีอคติเช่นนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เรายังเด็กมาก

162
00:06:00,236 --> 00:06:02,536
เพื่อนร่วมงานซึ่งป็นภรรยาของผม คาเรน วีนน์ 
จากมหาวิทยาลัยเยล

163
00:06:02,536 --> 00:06:04,147
ได้ทำวิจัยเกี่ยวกับเด็กอ่อน

164
00:06:04,147 --> 00:06:06,979
โดยเอาตุ๊กตาให้เด็กๆ ดู

165
00:06:06,979 --> 00:06:09,244
และบอกว่าตุ๊กตามีอาหารที่ชอบเป็นพิเศษ

166
00:06:09,244 --> 00:06:11,426
ตุ๊กตาบางตัวอาจชอบถั่วฝัก

167
00:06:11,426 --> 00:06:14,001
บางตัวอาจชอบเกรแฮมแครกเกอร์

168
00:06:14,001 --> 00:06:16,370
จากนั้นก็ได้ทดสอบหาอาหารที่เด็กๆ ชอบ

169
00:06:16,370 --> 00:06:19,060
และพบว่าส่วนใหญ่นิยมเกรแฮมแครกเกอร์

170
00:06:19,060 --> 00:06:21,672
แต่คำถามก็คือสิ่งเหล่านี้มีผลกับเด็กๆ ไหม

171
00:06:21,672 --> 00:06:24,788
ว่าเด็กจะชอบตุ๊กตาตัวไหนมากกว่ากัน
เราพบว่าเกี่ยวกันมาก

172
00:06:24,788 --> 00:06:26,307
เด็กๆ จะชอบตุ๊กตา

173
00:06:26,307 --> 00:06:29,786
ตัวที่ชอบอาหารแบบเดียวกับพวกเขา

174
00:06:29,786 --> 00:06:32,342
และที่แย่กว่านั้น พวกเขายิ่งชอบตุ๊กตา

175
00:06:32,342 --> 00:06:35,327
ตัวที่ลงโทษตุ๊กตาตัวอื่น
ซึ่งชอบอาหารที่แตกต่างออกไป

176
00:06:35,327 --> 00:06:37,604
(เสียงหัวเราะ)

177
00:06:37,604 --> 00:06:41,236
เราพบจิตวิทยาของการแบ่งพรรคแบ่งพวก
ในลักษณะนี้ตลอดเวลา

178
00:06:41,236 --> 00:06:42,900
เราพบสิ่งนี้ในความขัดแย้งทางการเมือง

179
00:06:42,900 --> 00:06:45,314
ในกลุ่มที่มีแนวคิดหลากหลาย

180
00:06:45,314 --> 00:06:48,940
และในระดับที่สุดโต่ง ก็แสดงออกมาในรูปสงคราม

181
00:06:48,940 --> 00:06:52,157
ซึ่งคนนอกกลุ่มไม่เพียงได้รับสิ่งที่ด้อยกว่า

182
00:06:52,157 --> 00:06:53,745
แต่กลับถูกลดทอนศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

183
00:06:53,745 --> 00:06:55,985
อย่างเช่นมุมมองที่นาซีมีต่อชาวยิว

184
00:06:55,985 --> 00:06:58,070
ว่าเป็นเหมือนพยาธิหรือเห็บเหา

185
00:06:58,070 --> 00:07:02,306
หรือมุมที่ชาวอเมริกันมองชาวญี่ปุ่นว่าเป็นหนูสกปรก

186
00:07:02,306 --> 00:07:04,520
การแบ่งพรรคแบ่งพวกและเหมารวมส่งผลร้ายเสมอ

187
00:07:04,520 --> 00:07:06,781
บ่อยครั้งที่อาจเป็นสิ่งที่มีเหตุผลและมีประโยชน์

188
00:07:06,781 --> 00:07:08,355
แต่บ่อยครั้งก็ไม่มีเหตุผล

189
00:07:08,355 --> 00:07:09,581
ทำให้เราเข้าใจอะไรผิดๆ

190
00:07:09,581 --> 00:07:10,798
และมีหลายครั้ง

191
00:07:10,798 --> 00:07:12,973
ที่นำเราไปสู่ผลลัพธ์ที่ไร้ซึ่งศีลธรรม

192
00:07:12,973 --> 00:07:15,781
เรื่องที่ถูกนำมาศึกษามากที่สุด

193
00:07:15,781 --> 00:07:17,448
คือเรื่องของเชื้อชาติ

194
00:07:17,448 --> 00:07:18,855
มีการวิจัยที่น่าทึ่งชิ้นหนึ่ง

195
00:07:18,855 --> 00:07:20,929
ก่อนการเลือกตั้ง ค. ศ. 2008

196
00:07:20,929 --> 00:07:23,955
ซึ่งนักจิตวิทยาสังคมได้พิจารณาปัจจัย

197
00:07:23,955 --> 00:07:27,397
ที่เชื่อมโยงผู้ลงสมัครรับเลือกตั้ง
เข้ากับความเป็นอเมริกา

198
00:07:27,397 --> 00:07:31,002
โดยมีความเชื่อมโยงในระดับจิตใต้สำนึก
เข้ากับธงชาติอเมริกา

199
00:07:31,002 --> 00:07:32,358
และงานวิจัยชิ้นหนึ่งได้เปรียบเทียบ

200
00:07:32,358 --> 00:07:34,372
โอบามากับแมคเคน และพบว่าแมคเคน

201
00:07:34,372 --> 00:07:37,766
เป็นคนที่คนทั่วไปเห็นว่า 
มีความเป็นอเมริกันมากกว่าโอบามา

202
00:07:37,766 --> 00:07:40,339
และก็อาจไปถึงขั้นที่คนไม่รู้สึกตกใจที่ได้ยินว่า

203
00:07:40,339 --> 00:07:42,257
แมคเคนสรรเสริญวีรบุรุษสงคราม

204
00:07:42,257 --> 00:07:43,916
หลายคนพูดได้อย่างเต็มปาก

205
00:07:43,916 --> 00:07:46,616
ว่าแมคเคนมีเรื่องราวความเป็นอเมริกัน
มากกว่าโอบามา

206
00:07:46,616 --> 00:07:48,553
นอกจากนี้ยังเปรียบเทียบโอบามา

207
00:07:48,553 --> 00:07:51,069
กับนายกรัฐมนตรีอังกฤษ โทนี แบลร์

208
00:07:51,069 --> 00:07:53,330
และพบว่าคนทั่วไปคิดว่าแบลร์

209
00:07:53,330 --> 00:07:55,837
มีความเป็นอเมริกันมากกว่าโอบามา

210
00:07:55,837 --> 00:07:57,910
แม้ว่าคนที่ทำแบบสอบถามจะเข้าใจดี

211
00:07:57,910 --> 00:08:00,900
ว่าเขาไม่ใช่อเมริกันเลย

212
00:08:00,900 --> 00:08:02,324
แต่แน่นอน ว่าคนตอบสนอง

213
00:08:02,324 --> 00:08:05,375
จากสีผิวที่เห็น

214
00:08:05,375 --> 00:08:07,426
การเหมารวมและอคติเช่นนี้

215
00:08:07,426 --> 00:08:08,876
มีผลกระทบที่เกิดขึ้นจริง

216
00:08:08,876 --> 00:08:11,748
ซึ่งเป็นสิ่งที่ทั้งสำคัญและละเอียดอ่อน

217
00:08:11,748 --> 00:08:14,410
ในการวิจัยเมื่อไม่นานมานี้ นักวิจัย

218
00:08:14,410 --> 00:08:17,679
ได้ลงโฆษณาใน eBay ขายการ์ดเบสบอล

219
00:08:17,679 --> 00:08:20,413
บางส่วนใช้มือของคนขาวถือการ์ด

220
00:08:20,413 --> 00:08:21,631
บางส่วนให้คนดำถือ

221
00:08:21,631 --> 00:08:23,210
ทั้งที่เป็นการ์ดที่เหมือนกัน

222
00:08:23,210 --> 00:08:24,454
แต่การ์ดที่คนดำถือ

223
00:08:24,454 --> 00:08:26,521
กลับมีคนประมูลน้อยกว่ามาก

224
00:08:26,521 --> 00:08:29,005
กว่าการ์ดที่คนขาวถือ

225
00:08:29,005 --> 00:08:31,367
งานวิจัยของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด

226
00:08:31,367 --> 00:08:35,597
นักจิตวิทยาได้วิเคราะห์กรณีของคน

227
00:08:35,597 --> 00:08:39,166
ที่ถูกพิพากษาให้มีความผิดฐานฆ่าคนขาว

228
00:08:39,166 --> 00:08:41,970
ผลออกมาว่า หากปัจจัยทุกอย่างเหมือนกัน

229
00:08:41,970 --> 00:08:44,340
คุณมีโอกาสถูกพิพากษา
ให้ต้องรับโทษมากกว่า

230
00:08:44,340 --> 00:08:46,117
ถ้าคุณมีหน้าตาแบบคนทางขวา

231
00:08:46,117 --> 00:08:48,090
แทนที่จะหน้าตาแบบคนทางซ้าย

232
00:08:48,090 --> 00:08:50,119
และเหตุผลสำคัญที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ

233
00:08:50,119 --> 00:08:52,653
ชายคนทางขวาหน้าตาดูเป็นคนดำ
ที่พบเห็นได้ทั่วไป

234
00:08:52,653 --> 00:08:55,283
ดูเป็นคนแอฟริกันอเมริกันที่พบได้ทั่วไป

235
00:08:55,283 --> 00:08:57,332
และดูเหมือนว่านี่จะมีผลต่อการตัดสินใจของผู้คน

236
00:08:57,332 --> 00:08:59,103
ว่าควรจะทำอย่างไรกับเขา

237
00:08:59,103 --> 00:09:00,650
ตอนนี้เราเข้าใจความลำเอียงและอคติมากขึ้น

238
00:09:00,650 --> 00:09:02,307
เราจะจัดการกับมันอย่างไร

239
00:09:02,307 --> 00:09:03,929
มีถนนหลายสายให้เลือกเดิน

240
00:09:03,929 --> 00:09:05,363
และทางสายหนึ่งคือตอบสนอง

241
00:09:05,363 --> 00:09:07,409
ต่ออารมณ์ของผู้อื่น

242
00:09:07,409 --> 00:09:09,542
คือการเห็นอกเห็นใจคนอื่น

243
00:09:09,542 --> 00:09:11,415
และเรามักจะทำเช่นนั้นผ่านเรื่องราว

244
00:09:11,415 --> 00:09:13,980
ถ้าคุณเป็นพ่อแม่ที่ใจกว้าง

245
00:09:13,980 --> 00:09:15,852
และอยากสนับสนุนให้ลูกๆ

246
00:09:15,852 --> 00:09:18,226
เข้าใจครอบครัวที่ไม่เป็นไปตามแบบแผน

247
00:09:18,226 --> 00:09:20,499
คุณอาจจะให้ลูกๆ ได้อ่านหนังสือแบบนี้
["ฮีทเธอร์มีแม่สองคน"]

248
00:09:20,499 --> 00:09:22,225
แต่ถ้าคุณเป็นพวกอนุรักษ์นิยม
และมีความเห็นที่ต่างออกไป

249
00:09:22,225 --> 00:09:24,156
คุณอาจให้ลูกๆ อ่านหนังสือแบบนี้

250
00:09:24,156 --> 00:09:25,905
(หัวเราะ)
["ช่วยด้วย แม่ มีพวกเสรีนิยมอยู่ใต้เตียง"]

251
00:09:25,905 --> 00:09:29,241
แต่โดยปกติแล้ว เรื่องราวสามารถพลิกผัน

252
00:09:29,241 --> 00:09:31,473
คนแปลกหน้าที่เราไม่รู้จัก
ให้กลายเป็นคนที่มีความหมาย

253
00:09:31,473 --> 00:09:34,158
และความคิดที่ว่าเราห่วงใยผู้อื่น

254
00:09:34,158 --> 00:09:35,860
ยามที่เราใส่ใจเรื่องราวของเขา
ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง

255
00:09:35,860 --> 00:09:38,139
ก็เป็นแนวคิดที่มีให้เห็นมาตลอดประวัติศาสตร์

256
00:09:38,139 --> 00:09:40,722
ดังที่สตาลินเคยพูดไว้

257
00:09:40,722 --> 00:09:42,339
"การตายเพียงหนึ่งเป็นโศกนาฏกรรม

258
00:09:42,339 --> 00:09:44,379
การตายเป็นล้านเป็นตัวเลขทางสถิติ"

259
00:09:44,379 --> 00:09:45,830
และแม่ชีเทเรซ่าก็พูดไว้ว่า

260
00:09:45,830 --> 00:09:47,371
"ถ้าฉันดูที่คนหมู่มาก ฉันคงไม่ได้ทำอะไร

261
00:09:47,371 --> 00:09:49,696
แต่ถ้าใส่ใจเรื่องคนๆ เดียว ก็จะทำอะไรได้มาก"

262
00:09:49,696 --> 00:09:51,766
นักจิตวิทยาได้วิเคราะห์เรื่องนี้

263
00:09:51,766 --> 00:09:53,067
ยกตัวอย่างเช่น ในงานวิจัยชิ้นหนึ่ง

264
00:09:53,067 --> 00:09:55,850
ทดลองให้คนได้อ่านรายการ
ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสถานการณ์วิกฤต

265
00:09:55,850 --> 00:10:00,106
แล้วดูว่าคนบริจาคเงินเท่าไร

266
00:10:00,106 --> 00:10:01,690
เพื่อช่วยเหลือเหตุการณ์นี้

267
00:10:01,690 --> 00:10:03,527
แต่อีกกลุ่มหนึ่ง ไม่ได้รับข้อเท็จจริงอะไรเลย

268
00:10:03,527 --> 00:10:05,625
แต่ได้รับข้อมูลเรื่องคนแทน

269
00:10:05,625 --> 00:10:08,065
โดยได้ทราบชื่อและได้เห็นหน้า

270
00:10:08,065 --> 00:10:11,284
ผลออกมาว่ากลุ่มหลังบริจาคมากกว่ามาก

271
00:10:11,284 --> 00:10:13,145
ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เคล็ดลับอะไรเลย

272
00:10:13,145 --> 00:10:15,256
สำหรับคนที่ทำงานเกี่ยวข้องกับการกุศล

273
00:10:15,256 --> 00:10:17,904
คนเรามักไม่ป้อนคนอื่น

274
00:10:17,904 --> 00:10:19,227
ด้วยข้อเท็จจริงและสถิติ

275
00:10:19,227 --> 00:10:20,249
แต่เราเอาหน้าตาของคนจริงๆ ให้เขาดู

276
00:10:20,249 --> 00:10:21,985
เอาเรื่องราวของผู้คนมาแสดงให้ดู

277
00:10:21,985 --> 00:10:25,212
เป็นไปได้ที่การส่งต่อความเห็นอกเห็นใจ

278
00:10:25,212 --> 00:10:27,183
ไปยังคนๆ หนึ่ง ความเห็นใจนั้นก็จะขยายขอบเขต

279
00:10:27,183 --> 00:10:30,061
ไปยังกลุ่มที่คนๆ นั้นสังกัดอยู่ได้

280
00:10:30,061 --> 00:10:32,527
นี่คือแฮเรียต บีเชอร์ สโตว์

281
00:10:32,527 --> 00:10:34,970
มีเรื่องเล่า ซึ่งไม่ทราบที่มาแน่ชัด

282
00:10:34,970 --> 00:10:37,044
ว่าประธานาธิบดีลินคอล์นเชิญเธอ

283
00:10:37,044 --> 00:10:39,042
ไปที่ทำเนียบขาว ช่วงกลางสงครามกลางเมือง

284
00:10:39,042 --> 00:10:40,626
และกล่าวกับเธอว่า

285
00:10:40,626 --> 00:10:43,290
"คุณนั่นเอง สุภาพสตรีตัวเล็กๆ 
ที่เป็นต้นเหตุของสงครามที่ยิ่งใหญ่"

286
00:10:43,290 --> 00:10:45,175
เขาพูดถึงหนังสือ "กระท่อมน้อยของลุงทอม"

287
00:10:45,175 --> 00:10:47,706
"กระท่อมน้อยของลุงทอม" 
ไม่ใช่หนังสือทางปรัชญาที่ยิ่งใหญ่

288
00:10:47,706 --> 00:10:50,850
หรือเทววิทยา ไม่ใช่แม้วรรณกรรม

289
00:10:50,850 --> 00:10:53,365
แต่หนังสือทำหน้าที่ได้ดี

290
00:10:53,365 --> 00:10:55,863
ในการให้เราได้ลองเอาใจเขามาใส่ใจเรา

291
00:10:55,863 --> 00:10:58,196
กับคนที่เราไม่เคยนึกอยากใส่ใจ

292
00:10:58,196 --> 00:11:00,598
คือได้ลองเอาใจทาสมาใส่ใจเรา

293
00:11:00,598 --> 00:11:02,379
และนั่นก็น่าจะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา

294
00:11:02,379 --> 00:11:03,983
ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสังคม

295
00:11:03,983 --> 00:11:06,345
และในช่วงไม่นานมานี้ ถ้าเราลองดูอเมริกา

296
00:11:06,345 --> 00:11:09,414
ในช่วงหลายทศวรรษมานี้

297
00:11:09,414 --> 00:11:12,563
ก็มีเหตุให้ควรเชื่อว่าซิทคอมอย่าง "เดอะคอสบีโชว์"

298
00:11:12,563 --> 00:11:15,251
มีส่วนเปลี่ยนทัศนคติที่คนอเมริกัน
มีต่อชาวแอฟริกันอเมริกันอย่างมาก

299
00:11:15,251 --> 00:11:18,234
ในขณะที่ซิทคอมอย่าง "วิลแอนด์เกรซ" 
และ "โมเดิร์นแฟมิลี"

300
00:11:18,234 --> 00:11:19,597
ก็เปลี่ยนทัศนคติของชาวอเมริกัน

301
00:11:19,597 --> 00:11:20,897
ที่มีต่อกลุ่มคนรักร่วมเพศ

302
00:11:20,897 --> 00:11:23,352
ผมคิดว่าคงไม่เป็นการกล่าวที่เกินเลยไป

303
00:11:23,352 --> 00:11:26,013
ว่าตัวเร่งปฏิกิริยาสำคัญที่ก่อให้เกิด
การเปลี่ยนแปลงในอเมริกา

304
00:11:26,013 --> 00:11:28,906
คือละครซิทคอม

305
00:11:28,906 --> 00:11:30,322
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องของอารมณ์เพียงอย่างเดียว

306
00:11:30,322 --> 00:11:31,598
ผมอยากจะปิดท้ายด้วยการนำเสนอ

307
00:11:31,598 --> 00:11:33,833
ถึงพลังแห่งเหตุผล

308
00:11:33,833 --> 00:11:35,989
มีบางตอนที่เขียนไว้ในหนังสืออันน่าทึ่ง

309
00:11:35,989 --> 00:11:37,212
ชื่อ "The Better Angels of our Nature"

310
00:11:37,212 --> 00:11:39,228
สตีเฟน พิงเกอร์ กล่าวว่า

311
00:11:39,228 --> 00:11:41,810
ในพันธสัญญาเดิมสอนให้รักเพื่อนบ้าน

312
00:11:41,810 --> 00:11:44,532
และพันธสัญญาใหม่สอนให้รักศัตรู

313
00:11:44,532 --> 00:11:47,218
แต่ผมไม่ชอบทั้งคู่เลย

314
00:11:47,218 --> 00:11:48,885
แต่ก็ไม่ได้อยากฆ่าให้ตาย

315
00:11:48,885 --> 00:11:50,751
ผมรู้ว่าเรามีหน้าที่ต่อกัน

316
00:11:50,751 --> 00:11:54,221
แต่ความรู้สึกที่ผมมีต่อเขา ความเชื่อที่มีต่อพวกเขา

317
00:11:54,221 --> 00:11:55,934
ว่าผมควรปฏิบัติต่อเขาอย่างไรให้มีศีลธรรม

318
00:11:55,934 --> 00:11:57,981
ไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานความรัก

319
00:11:57,981 --> 00:11:59,920
แต่ว่าตั้งอยู่บนพื้นฐานความเข้าใจเรื่องสิทธิมนุษยชน

320
00:11:59,920 --> 00:12:02,143
ความเชื่อว่าชีวิตของเขาก็มีค่าสำหรับเขา

321
00:12:02,143 --> 00:12:04,499
เช่นเดียวกับที่ชีวิตผมก็มีค่ากับผม

322
00:12:04,499 --> 00:12:06,431
และเพื่อสนับสนุนแนวคิดนี้ เขาได้เล่าเรื่อง

323
00:12:06,431 --> 00:12:08,279
ของนักปรัชญาผู้ยิ่งใหญ่ อดัม สมิธ

324
00:12:08,279 --> 00:12:09,965
ซึ่งผมก็อยากนำเรื่องนี้มาเล่าด้วยเช่นกัน

325
00:12:09,965 --> 00:12:11,261
แม้ว่าจะขอดัดแปลงเล็กน้อย

326
00:12:11,261 --> 00:12:12,939
ให้เข้ากับยุคสมัย

327
00:12:12,939 --> 00:12:14,840
อดัม สมิธ เริ่มต้นด้วยการขอให้เราจินตนาการ

328
00:12:14,840 --> 00:12:16,741
ถึงการตายของผู้คนนับพัน

329
00:12:16,741 --> 00:12:18,781
และจินตนาการว่าคนนับพันนั้น

330
00:12:18,781 --> 00:12:21,020
อยู่ในประเทศที่คุณแทบไม่รู้จัก

331
00:12:21,020 --> 00:12:24,574
อาจเป็นประเทศจีน หรืออินเดีย 
หรือประเทศหนึ่งในแอฟริกา

332
00:12:24,574 --> 00:12:27,058
สมิธถามว่า คุณจะตอบสนองเรื่องเหล่านี้อย่างไร

333
00:12:27,058 --> 00:12:29,365
คุณอาจจะพูดว่า นั่นแย่หน่อยนะ

334
00:12:29,365 --> 00:12:31,241
แล้วก็ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนชั่วชีวิต

335
00:12:31,241 --> 00:12:33,460
ถ้าคุณลองได้เปิดอ่านนิวยอร์กไทมส์ออนไลน์ 
หรืออะไรทำนองนั้น

336
00:12:33,460 --> 00:12:36,420
จะพบว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นกับเราตลอดเวลา

337
00:12:36,420 --> 00:12:37,941
เราใช้ชีวิตของเราต่อไป

338
00:12:37,941 --> 00:12:40,135
แต่สมิธบอกให้เราลองจินตนาการดูว่า

339
00:12:40,135 --> 00:12:41,389
ในวันพรุ่งนี้

340
00:12:41,389 --> 00:12:43,928
นิ้วก้อยคุณจะถูกตัดทิ้ง

341
00:12:43,928 --> 00:12:46,097
สมิธกล่าวว่า เหตุการณ์อย่างหลัง
จะสำคัญกว่ามาก

342
00:12:46,097 --> 00:12:47,508
คืนนั้น คุณจะนอนไม่หลับเลย

343
00:12:47,508 --> 00:12:48,861
เฝ้าคิดแต่เรื่องนั้น

344
00:12:48,861 --> 00:12:50,880
สิ่งนี้เลยนำไปสู่คำถาม

345
00:12:50,880 --> 00:12:53,346
ว่าคุณจะยอมสละชีวิตนับพันๆ

346
00:12:53,346 --> 00:12:55,315
เพื่อแลกกับนิ้วก้อยของตัวเองไหม

347
00:12:55,315 --> 00:12:57,633
ขอให้ตอบคำถามนี้ในใจก็พอนะครับ

348
00:12:57,633 --> 00:13:00,552
ส่วนสมิธกล่าวว่า ไม่มีทางยอมแน่ๆ

349
00:13:00,552 --> 00:13:02,244
เป็นความคิดที่น่าสยดสยองสิ้นดี

350
00:13:02,244 --> 00:13:04,275
และนี่ก็นำไปสู่คำถามอีกคำถามหนึ่ง

351
00:13:04,275 --> 00:13:05,649
อย่างที่สมิธเคยถามไว้

352
00:13:05,649 --> 00:13:07,867
"ถ้าความไม่สนใจใยดีในตัวเรามักทำให้

353
00:13:07,867 --> 00:13:09,315
เราเป็นคนสกปรกเลวทราม และเห็นแก่ตัว

354
00:13:09,315 --> 00:13:10,780
เหตุใดความต้องการมีส่วนร่วมของมุนษย์

355
00:13:10,780 --> 00:13:13,313
จึงผลักดันให้เราเป็นคนใจดีมีเมตตา
และมีคุณธรรม

356
00:13:13,313 --> 00:13:15,363
และคำตอบของสมิธคือ "มีเหตุผล

357
00:13:15,363 --> 00:13:17,138
หลักเกณฑ์ และมโนธรรม

358
00:13:17,138 --> 00:13:18,679
ที่คอยเตือนสติเราอยู่

359
00:13:18,679 --> 00:13:22,104
ด้วยเสียงที่ทำให้กิเลส
ตัวที่อวดดีที่สุดของเรายังต้องตกใจ

360
00:13:22,104 --> 00:13:23,781
บอกว่าเราเป็นแค่คนๆ หนึ่งในบรรดามหาชน

361
00:13:23,781 --> 00:13:26,222
ซึ่งไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าคนอื่นๆ เลย

362
00:13:26,222 --> 00:13:28,347
ส่วนสุดท้ายนี้มักจะเรียกกันว่า

363
00:13:28,347 --> 00:13:31,555
เป็นหลักเกณฑ์แห่งความไม่มีอคติ

364
00:13:31,555 --> 00:13:34,184
และหลักเกณฑ์แห่งความไม่มีอคตินี้
ก็ได้สะท้อนออกมา

365
00:13:34,184 --> 00:13:35,931
ในทุกศาสนา ทั่วโลก

366
00:13:35,951 --> 00:13:38,209
สะท้อนในรูปกฎเหล็กแห่งการปฏิบัติ

367
00:13:38,209 --> 00:13:40,663
และยังอยู่ในปรัชญาศีลธรรมทุกๆ ปรัชญาในโลก

368
00:13:40,663 --> 00:13:41,970
ซึ่งนำเสนอในรูปแบบที่ต่างกันออกไป

369
00:13:41,970 --> 00:13:44,964
แต่มีความเชื่อพื้นฐานเหมือนกัน
คือ เราควรมองและตัดสินคำว่าศีลธรม

370
00:13:44,964 --> 00:13:47,949
จากมุมมองแห่งความไม่มีอคติ

371
00:13:47,949 --> 00:13:49,771
คำกล่าวที่ยืนยันแนวคิดดังกล่าว

372
00:13:49,771 --> 00:13:52,856
สำหรับผมแล้ว ไม่ได้มาจาก
นักเทววิทยา หรือนักปรัชญา

373
00:13:52,856 --> 00:13:54,213
แต่มาจากฮัมฟรีย์ โบการ์ต

374
00:13:54,213 --> 00:13:55,760
ในตอนจบของภาพยนตร์ "คาซาบลังกา"

375
00:13:55,760 --> 00:13:59,536
ผมจะสปอยล์เนื้อหานะ เขาพูดกับคนรักของเขา

376
00:13:59,536 --> 00:14:00,676
ว่าทั้งคู่ต้องแยกทางกัน

377
00:14:00,676 --> 00:14:02,269
เพื่อประโยชน์ของคนหมู่มาก

378
00:14:02,269 --> 00:14:04,133
เขาพูดกับเธอว่า ผมขอไม่เลียนสำเนียงนะ

379
00:14:04,133 --> 00:14:05,915
เขาพูดกับเธอว่า "เห็นได้ชัดเลย

380
00:14:05,915 --> 00:14:07,274
ว่าปัญหาของคนตัวเล็กๆ สามคน

381
00:14:07,274 --> 00:14:10,385
เทียบไม่ได้เลยกับปัญหา
หนักหนาในโลกที่มีกองอยู่เป็นภูเขา"

382
00:14:10,385 --> 00:14:13,665
เหตุผลของเราอาจช่วยให้เราก้าวข้ามกิเลสไปได้

383
00:14:13,665 --> 00:14:15,381
เหตุผลอาจช่วยกระตุ้นให้เรา

384
00:14:15,381 --> 00:14:16,602
ขยายขอบเขตของความเห็นอกเห็นใจออกไป

385
00:14:16,602 --> 00:14:18,929
อาจกระตุ้นให้เราเขียนหนังสืออย่าง
"กระท่อมน้อยของลุงทอม"

386
00:14:18,929 --> 00:14:20,652
หรืออ่านหนังสืออย่าง "กระท่อมน้อยของลุงทอม"

387
00:14:20,652 --> 00:14:23,346
และเหตุผลก็อาจยังช่วยให้เราสร้าง

388
00:14:23,346 --> 00:14:25,308
ธรรมเนียม ข้อห้าม และกฎหมาย

389
00:14:25,308 --> 00:14:27,118
ที่คอยควบคุมเรา

390
00:14:27,118 --> 00:14:28,794
ไม่ให้ทำสิ่งต่างๆ ตามแรงขับตามธรรมชาติ

391
00:14:28,794 --> 00:14:30,383
ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผล เรารู้สึก

392
00:14:30,383 --> 00:14:31,778
ว่าเราควรถูกควบคุม

393
00:14:31,778 --> 00:14:33,791
สิ่งนี้คือรัฐธรรมนูญ

394
00:14:33,791 --> 00:14:36,712
รัฐธรรมนูญคือสิ่งที่ก่อร่างขึ้นในอดีต

395
00:14:36,712 --> 00:14:38,019
และมีผลบังคับใช้ในปัจจุบัน

396
00:14:38,019 --> 00:14:39,004
และสิ่งที่บัญญัติไว้ในนั้น คือ

397
00:14:39,004 --> 00:14:41,231
ไม่ว่าเราจะเลือกตั้งกันอีกกี่รอบ

398
00:14:41,231 --> 00:14:43,834
และได้ประธานาธิบดีคนดังคนเดิม
มาดำรงตำแหน่งเป็นวาระที่สาม

399
00:14:43,834 --> 00:14:45,929
ไม่ว่าชาวอเมริกันผิวขาว

400
00:14:45,929 --> 00:14:49,997
จะรู้สึกอยากนำการค้าทาสกลับมา
เราก็ทำไม่ได้

401
00:14:49,997 --> 00:14:51,673
เราผูกพันตัวเองไว้กับคำมั่นสัญญานี้แล้ว

402
00:14:51,673 --> 00:14:54,090
และเราก็ผูกพันตัวเองในลักษณะอื่นๆ ด้วยเช่นกัน

403
00:14:54,090 --> 00:14:56,848
เรารู้ว่าเวลาเราต้องการเลือก

404
00:14:56,848 --> 00:14:59,799
คนเข้ามาทำงาน เข้ามารับรางวัล

405
00:14:59,799 --> 00:15:02,757
เราเองก็มีอคติเรื่องเชื้อชาติ

406
00:15:02,757 --> 00:15:05,053
อคติเรื่องเพศ

407
00:15:05,053 --> 00:15:07,268
อคติเรื่องรูปลักษณ์ที่ดูน่าดึงดูดใจ

408
00:15:07,268 --> 00:15:09,919
แม้บางครั้งเราจะพูดว่า
"ไม่เป็นไรหรอก นี่เป็นธรรมชาติมนุษย์"

409
00:15:09,919 --> 00:15:12,226
แต่อีกหลายครั้ง เราพูดว่า "แบบนี้มันผิด"

410
00:15:12,226 --> 00:15:14,115
และเพื่อจัดการกับอคตินี้

411
00:15:14,115 --> 00:15:16,366
เราไม่เพียงพยายามให้มากขึ้น

412
00:15:16,366 --> 00:15:19,367
แต่เราพยายามสร้างสถานการณ์

413
00:15:19,367 --> 00:15:22,406
ที่ไม่ให้ข้อมูลอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง
มาทำให้เรามีอคติ

414
00:15:22,406 --> 00:15:23,721
ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมวงออเคสตร้า

415
00:15:23,721 --> 00:15:26,366
ถึงทดสอบนักดนตรีที่หลังฉากเพื่อคัดเข้าวง

416
00:15:26,366 --> 00:15:27,610
เพื่อที่ข้อมูลเพียงอย่างเดียวที่จะได้รับ

417
00:15:27,610 --> 00:15:30,303
คือข้อมูลที่เป็นประโยชน์จริงๆ

418
00:15:30,303 --> 00:15:32,626
ผมคิดว่าอคติและความลำเอียง

419
00:15:32,626 --> 00:15:35,720
สะท้อนให้เห็นความเป็นสองขั้วในธรรมชาติมนุษย์

420
00:15:35,720 --> 00:15:39,496
เรามีความกล้าหาญ สัญชาตญาณ อารมณ์

421
00:15:39,496 --> 00:15:41,657
ซึ่งส่งผลกับการตัดสินใจและการกระทำของเรา

422
00:15:41,657 --> 00:15:43,988
ให้ออกมาดีหรือชั่วร้าย

423
00:15:43,988 --> 00:15:47,610
แต่เราก็ยังสามารถใคร่ครวญสิ่งต่างๆ อย่างมีเหตุผล

424
00:15:47,610 --> 00:15:49,045
วางแผนอย่างชาญฉลาด

425
00:15:49,045 --> 00:15:51,862
และบางครั้ง เราก็ใช้สิ่งเหล่านี้

426
00:15:51,862 --> 00:15:53,805
เพื่อพัฒนาและหล่อเลี้ยงอารมณ์ของเรา

427
00:15:53,805 --> 00:15:56,573
บางครั้งก็เพื่อบรรเทาอารมณ์ให้สงบลง

428
00:15:56,573 --> 00:15:57,807
และด้วยวิธีการเช่นนี้

429
00:15:57,807 --> 00:16:00,574
เหตุผลก็ช่วยให้เราสร้างสรรค์โลกที่ดีกว่าเดิมได้

430
00:16:00,574 --> 00:16:02,918
ขอบคุณครับ

431
00:16:02,918 --> 00:16:06,623
(เสียงปรบมือ)