WEBVTT

00:00:00.844 --> 00:00:03.222
เวลาที่นึกถึงอคติหรือความลำเอียง

00:00:03.222 --> 00:00:05.366
เรานึกถึงคนโง่เง่าและชั่วร้าย

00:00:05.366 --> 00:00:07.820
ที่ทำเรื่องโง่เง่าและชั่วร้าย

00:00:07.820 --> 00:00:09.890
และความคิดแบบนี้ก็ได้รับการสรุป

00:00:09.890 --> 00:00:12.358
โดยนักวิจารณ์ชาวอังกฤษ วิลเลียม แฮซลิตต์

00:00:12.358 --> 00:00:15.293
ผู้เขียน 
"อคติคือลูกหลานของความเพิกเฉยไม่ใส่ใจ"

00:00:15.293 --> 00:00:17.405
ผมอยากจะโน้มน้าวคุณสักหน่อย

00:00:17.405 --> 00:00:19.040
ว่านี่เป็นสิ่งที่เข้าใจกันผิด

00:00:19.040 --> 00:00:20.772
ผมอยากพูดให้คุณเชื่อว่า

00:00:20.772 --> 00:00:22.495
อคติและความลำเอียง

00:00:22.495 --> 00:00:25.783
เป็นเรื่องธรรมชาติ บ่อยครั้งเป็นเรื่องมีเหตุผล

00:00:25.783 --> 00:00:27.614
และบางครั้งก็เป็นสิ่งที่มีศีลธรรม

00:00:27.614 --> 00:00:29.866
และผมคิดว่าเมื่อเราเข้าใจธรรมชาติของมัน

00:00:29.866 --> 00:00:32.375
เราก็จะเข้าใจมันได้ดีขึ้น

00:00:32.375 --> 00:00:33.432
เมื่อเราใช้มันแบบผิดๆ

00:00:33.432 --> 00:00:35.200
แล้วเกิดผลร้ายตามมา

00:00:35.200 --> 00:00:37.525
และเราก็จะได้รู้วิธีที่ดีกว่าเพื่อจัดการกับมัน

00:00:37.525 --> 00:00:39.207
เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น

NOTE Paragraph

00:00:39.207 --> 00:00:42.234
เรามาเริ่มกันที่การเหมารวม คุณมองมาที่ผม

00:00:42.234 --> 00:00:44.480
คุณรู้จักชื่อผม
รู้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับผม

00:00:44.480 --> 00:00:46.309
และคุณก็อาจตัดสินเรื่องบางอย่าง
เกี่ยวกับตัวผมได้

00:00:46.309 --> 00:00:49.162
คุณอาจเดาเรื่องเชื้อชาติของผม

00:00:49.162 --> 00:00:52.443
ความมีส่วนร่วมทางการเมือง 
ความเชื่อทางศาสนา

00:00:52.443 --> 00:00:54.542
และที่จริง 
การตัดสินเบื้องต้นเหล่านี้ก็มักถูกต้อง

00:00:54.542 --> 00:00:56.724
เราเก่งเรื่องแบบนี้

00:00:56.724 --> 00:00:58.207
และที่เราเก่งเรื่องแบบนี้

00:00:58.207 --> 00:01:00.940
เพราะความสามารถในการจัดกลุ่มผู้คน

00:01:00.940 --> 00:01:04.195
ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นลอยๆ ในใจโดยไม่มีเหตุผล

00:01:04.195 --> 00:01:06.511
แต่เป็นกรณีจำเพาะ

00:01:06.511 --> 00:01:08.166
ของกระบวนการตามธรรมชาติ

00:01:08.166 --> 00:01:09.785
ซึ่งก็คือ เมื่อเรามีประสบการณ์บางอย่าง

00:01:09.785 --> 00:01:11.326
กับสิ่งของหรือผู้คนในโลกใบนี้

00:01:11.326 --> 00:01:12.575
ที่เราสามารถจัดกลุ่มได้

00:01:12.575 --> 00:01:15.031
เราก็สามารถใช้ประสบการณ์ของเรา
ในการกำหนดลักษณะอย่างกว้างๆ

00:01:15.031 --> 00:01:17.390
ของประสบการณ์ใหม่ที่อยู่ในหมวดหมู่เหล่านี้

00:01:17.390 --> 00:01:19.757
ทุกคนที่นี่คงเคยมีประสบการณ์มากมาย

00:01:19.757 --> 00:01:22.010
ที่เกี่ยวกับเก้าอี้ แอปเปิ้ล และสุนัข

00:01:22.010 --> 00:01:23.646
และสิ่งเหล่านี้ คงทำให้คุณเห็นได้

00:01:23.646 --> 00:01:25.998
ถึงตัวอย่างที่คุณไม่คุ้นเคย 
และคุณก็สามารถเดาได้

00:01:25.998 --> 00:01:27.314
ว่าคุณนั่งบนเก้าอี้ได้

00:01:27.314 --> 00:01:29.879
แอปเปิ้ลกินได้ และสุนัขคงจะเห่า

00:01:29.879 --> 00:01:31.643
แต่เราอาจเดาผิด

00:01:31.643 --> 00:01:33.443
เก้าอี้อาจล้มพับลงถ้าเรานั่ง

00:01:33.443 --> 00:01:35.665
แอปเปิ้ลอาจอาบยาพิษ สุนัขอาจจะไม่เห่า

00:01:35.665 --> 00:01:38.535
และที่จริง นี่สุนัขผมชื่อเทสซี่ และมันไม่เห่า

00:01:38.535 --> 00:01:41.294
แต่ส่วนใหญ่ เราเก่งเรื่องพวกนี้

00:01:41.294 --> 00:01:43.210
ส่วนใหญ่แล้ว เราเดาเรื่องพวกนี้ถูก

00:01:43.210 --> 00:01:45.024
ทั้งในแง่ที่เกี่ยวข้องกับสังคม และส่วนที่ไม่เกี่ยว

00:01:45.024 --> 00:01:46.973
และถ้าเราไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้น

00:01:46.973 --> 00:01:50.189
ถ้าเราไม่มีความสามารถในการคาดเดา
สิ่งใหม่ๆ ที่เราพบเจอ

00:01:50.189 --> 00:01:51.640
เราอาจไม่มีชีวิตรอด

00:01:51.640 --> 00:01:54.509
ที่จริง แฮซลิตต์ได้เขียนไว้ในบทความชิ้นถัดมา

00:01:54.509 --> 00:01:55.994
ยอมรับว่าจริง

00:01:55.994 --> 00:01:58.536
เขาเขียนว่า "ถ้าไม่ได้อคติและ
ธรรมเนียมปฎิบัติคอยช่วยไว้

00:01:58.536 --> 00:02:00.876
ผมคงไม่รู้วิธีที่จะเดินข้ามไปอีกฟากของห้อง

00:02:00.876 --> 00:02:03.328
หรือไม่รู้วิธีปฏิบัติตัวไม่ว่าในสถานการณ์ไหน

00:02:03.328 --> 00:02:07.531
และไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร
ในแง่มุมต่างๆ ที่เกี่ยวกับชีวิต"

00:02:07.531 --> 00:02:09.040
หรือความลำเอียง

00:02:09.040 --> 00:02:10.748
บางครั้ง เราก็แบ่งโลกเป็นสองฟาก

00:02:10.748 --> 00:02:13.749
พวกเรากับพวกเขา คนในกลุ่มกับนอกกลุ่ม

00:02:13.749 --> 00:02:14.910
และบางครั้งเวลาที่เราทำแบบนี้

00:02:14.910 --> 00:02:16.467
เราก็รู้ว่าเรากำลังทำอะไรผิด

00:02:16.467 --> 00:02:18.140
แล้วก็รู้สึกละอาย

00:02:18.140 --> 00:02:19.623
แต่บางครั้งเราก็รู้สึกภูมิใจ

00:02:19.623 --> 00:02:21.436
เรายอมรับว่าเราลำเอียงได้อย่างเปิดเผย

00:02:21.436 --> 00:02:22.718
และตัวอย่างที่ผมชอบมาก

00:02:22.718 --> 00:02:25.120
คือคำถามที่มาจากกลุ่มผู้ฟัง

00:02:25.120 --> 00:02:27.837
การอภิปรายของพรรครีพลับลิกัน
ก่อนการเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมา

NOTE Paragraph

00:02:27.837 --> 00:02:30.129
แอนเดอร์สัน คูเปอร์: มีใครมีคำถามอะไรไหม

00:02:30.129 --> 00:02:34.310
มีคำถามเรื่องความช่วยเหลือต่างประเทศไหมครับ
เชิญครับ

NOTE Paragraph

00:02:34.310 --> 00:02:36.546
ผู้ฟัง: ชาวอเมริกันกำลังเป็นทุกข์

00:02:36.546 --> 00:02:39.183
อยู่ในประเทศของตัวเองอยู่

00:02:39.183 --> 00:02:42.531
ทำไมเรายังต้องส่งความช่วยเหลือ

00:02:42.531 --> 00:02:43.847
ไปต่างประเทศอีก

00:02:43.847 --> 00:02:47.950
ในเมื่อสิ่งที่จำเป็นจริงๆ คือการเอาตัวเองให้รอด

NOTE Paragraph

00:02:47.950 --> 00:02:49.645
แอนเดอร์สัน: ท่านผู้ว่าฯ เพอร์รี ว่าอย่างไรครับ

NOTE Paragraph

00:02:49.645 --> 00:02:51.012
(เสียงปรบมือ)

00:02:51.012 --> 00:02:53.350
ริค เพอร์รี: แน่นอนที่สุด ผมคิดว่า...

NOTE Paragraph

00:02:53.350 --> 00:02:55.010
พอล บลูม: คนบนเวทีแต่ละคน

00:02:55.010 --> 00:02:56.981
ต่างเห็นด้วยกับข้อเสนอในคำถามของเธอ

00:02:56.981 --> 00:02:59.100
ซึ่งก็คือ ในฐานะที่เราเป็นคนอเมริกัน เราก็ควรใส่ใจ

00:02:59.100 --> 00:03:01.226
เรื่องของคนอเมริกันมากกว่าเรื่องของคนอื่น

00:03:01.226 --> 00:03:04.091
และที่จริงแล้ว โดยทั่วๆ ไป คนเราก็มักเอนเอียง

00:03:04.091 --> 00:03:07.599
ไปหาความรู้สึกเช่น ความสามัคคี ความจงรักภักดี 
ความภาคภูมิใจ ความรักชาติ

00:03:07.599 --> 00:03:10.315
ที่มีให้ประเทศชาติ หรือให้คนเชื้อชาติเดียวกัน

00:03:10.315 --> 00:03:13.400
ไม่ว่าจะมีความเห็นทางการเมืองแบบใด
หลายๆ คนก็รู้สึกภูมิใจที่เป็นคนอเมริกัน

00:03:13.400 --> 00:03:15.462
และเชิดชูชาวอเมริกันไว้เหนือชาติอื่นๆ

00:03:15.462 --> 00:03:18.312
ประชากรในประเทศอื่นๆ
ก็รู้สึกเช่นเดียวกับชาติตัวเอง

00:03:18.312 --> 00:03:20.798
และเราก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับเรื่องเชื้อชาติ

NOTE Paragraph

00:03:20.798 --> 00:03:22.482
คุณบางคนอาจจะนึกแย้งอยู่ในใจ

00:03:22.482 --> 00:03:24.203
คุณบางคนอาจเป็นคนเปิดกว้างทางวัฒนธรรม

00:03:24.213 --> 00:03:26.547
และคิดว่าเรื่องเชื้อชาติและสัญชาติ

00:03:26.547 --> 00:03:28.700
ไม่ควรอยู่เหนือเรื่องศีลธรรม

00:03:28.700 --> 00:03:31.462
แต่แม้คุณๆ ซึ่งผ่านโลกมามาก ก็ยังยอมรับ

00:03:31.462 --> 00:03:33.296
ว่าก็ยังเอนเอียง

00:03:33.296 --> 00:03:35.997
ไปเข้าข้างคนในกลุ่มเดียวกัน
เช่น คนที่เป็นเพื่อนและครอบครัว

00:03:35.997 --> 00:03:37.418
คนที่รู้สึกสนิทสนม

00:03:37.418 --> 00:03:38.979
เพราะฉะนั้น แม้แต่คุณเองก็ยังแบ่งแยก

00:03:38.979 --> 00:03:40.954
เป็นพวกเรา พวกเขา

NOTE Paragraph

00:03:40.954 --> 00:03:43.557
การแบ่งพวกเช่นนี้เป็นธรรมชาติมาก

00:03:43.557 --> 00:03:46.481
และบ่อยครั้งก็เป็นสิ่งที่มีศีลธรรม
แต่บางครั้งเราก็ทำพลาด

00:03:46.481 --> 00:03:48.210
สิ่งนี้อยู่ในวิจัย

00:03:48.210 --> 00:03:50.969
ของนักสังคมจิตวิทยา อองรี ทาจเฟล

00:03:50.969 --> 00:03:53.574
ทาจเฟลเกิดในโปแลนด์ ในปี ค.ศ. 1919

00:03:53.574 --> 00:03:55.713
จากนั้นไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส

00:03:55.713 --> 00:03:58.268
เพราะความที่เป็นยิว ทำให้เขา
เรียนมหาวิทยาลัยในโปแลนด์ไม่ได้

00:03:58.268 --> 00:04:00.778
จากนั้นเขาก็เข้าร่วมในกองทัพฝรั่งเศส

00:04:00.778 --> 00:04:02.061
ในสงครามโลกครั้งที่สอง

00:04:02.061 --> 00:04:03.830
ถูกจับและมาลงเอย

00:04:03.830 --> 00:04:05.361
ที่ค่ายนักโทษสงคราม

00:04:05.361 --> 00:04:07.628
ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่น่าพรั่นพรึงสำหรับเขา

00:04:07.628 --> 00:04:09.316
เพราะถ้ามีใครรู้ว่าเขาเป็นยิว

00:04:09.316 --> 00:04:11.408
เขาก็จะถูกย้ายไปอยู่ในค่ายกักกัน

00:04:11.408 --> 00:04:13.400
และโอกาสรอดชีวิตก็คงแทบไม่มี

00:04:13.400 --> 00:04:15.987
และเมื่อสงครามสิ้นสุดลง และเขาได้รับการปล่อยตัว

00:04:15.987 --> 00:04:18.492
ครอบครัวและเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ก็ตายไปหมด

00:04:18.492 --> 00:04:20.329
เขามีส่วนร่วมในโครงการหลายอย่าง

00:04:20.329 --> 00:04:21.860
ได้ช่วยเหลือเด็กกำพร้าจากสงคราม

00:04:21.860 --> 00:04:23.591
แต่เขามีความสนใจอย่างต่อเนื่องยาวนาน

00:04:23.591 --> 00:04:25.136
ในศาสตร์ของความลำเอียง

00:04:25.136 --> 00:04:27.796
และเมื่อทุนเล่าเรียนอันทรงเกียรติของอังกฤษ

00:04:27.796 --> 00:04:29.641
เรื่องภาพพจน์มีประกาศเปิดรับ เขาก็ลงสมัคร

00:04:29.641 --> 00:04:30.998
และก็ได้รับทุน

00:04:30.998 --> 00:04:33.188
จากนั้นเขาก็ได้เริ่มสายอาชีพอันน่าทึ่ง

00:04:33.188 --> 00:04:35.937
ซึ่งมีที่มาจากความเข้าใจอันลึกซึ้ง

00:04:35.937 --> 00:04:37.777
ว่าสิ่งที่คนส่วนใหญ่คิด

00:04:37.777 --> 00:04:39.893
เกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เป็นเรื่องผิด

00:04:39.893 --> 00:04:42.299
หลายๆ คน คนส่วนใหญ่ในช่วงนั้น

00:04:42.299 --> 00:04:44.200
มองเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ว่าเป็นการแสดงให้เห็น

00:04:44.200 --> 00:04:47.204
ถึงความผิดปกติครั้งร้ายแรงของชนชาติเยอรมัน

00:04:47.204 --> 00:04:51.038
เป็นความด่างพร้อยทางพันธุกรรม
เป็นบุคลิกภาพแบบเผด็จการ

00:04:51.038 --> 00:04:53.096
แต่ทาจเฟลไม่เห็นด้วย

00:04:53.096 --> 00:04:55.639
เขาบอกว่าสิ่งที่เราได้เห็นในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

00:04:55.639 --> 00:04:57.950
เป็นแค่ภาคขยาย

00:04:57.950 --> 00:04:59.728
ของกระบวนการทางจิตแบบธรรมดาๆ

00:04:59.728 --> 00:05:01.489
ที่มีอยู่ในตัวพวกเราทุกคน

00:05:01.489 --> 00:05:04.174
เพื่อสำรวจเรื่องนี้ เขาได้ทำการศึกษา

00:05:04.174 --> 00:05:05.918
วัยรุ่นชาวอังกฤษ

00:05:05.918 --> 00:05:07.467
และในงานวิจัยชิ้นหนึ่ง เขาได้สอบถาม

00:05:07.467 --> 00:05:10.019
วัยรุ่นชาวอังกฤษหลายคำถาม

00:05:10.019 --> 00:05:11.903
จากนั้นก็ใช้คำตอบที่ได้มา แล้วพูดว่า

00:05:11.903 --> 00:05:14.260
"ผมได้อ่านคำตอบของคุณแล้ว
และเมื่อพิจารณาคำตอบเหล่านี้

00:05:14.260 --> 00:05:16.357
ผมก็ได้ข้อสรุปว่าคุณเป็น..."

00:05:16.357 --> 00:05:17.363
เขาบอกคนครึ่งหนึ่งที่ทำแบบสอบถาม

00:05:17.363 --> 00:05:20.320
"ถ้าไม่ใช่นักนิยมคันดินสกี 
คือคุณชอบงานของคันดินสกี

00:05:20.320 --> 00:05:23.298
คุณก็เป็นนักนิยมคลี คือชอบงานของคลี

00:05:23.298 --> 00:05:25.114
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้น

00:05:25.114 --> 00:05:27.404
คำตอบที่ได้จากพวกเขา
ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับคันดินสกีหรือคลีเลย

00:05:27.404 --> 00:05:30.132
พวกเขาอาจไม่เคยได้ยินชื่อศิลปินทั้งสองคนนี้ด้วยซ้ำ

00:05:30.132 --> 00:05:32.872
เขาแค่แบ่งคนออกเป็นสองพวกตามอำเภอใจ

00:05:32.872 --> 00:05:36.143
แต่สิ่งที่เขาพบ 
คือการจัดหมวดหมู่แบบนี้มีความสำคัญมาก

00:05:36.143 --> 00:05:38.654
ดังนั้น เมื่อเขาดึงเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยว

00:05:38.654 --> 00:05:40.330
คนที่ทำแบบสอบถามยินดีให้เงิน

00:05:40.330 --> 00:05:42.130
กับคนในกลุ่มเดียวกัน

00:05:42.130 --> 00:05:43.963
มากกว่าคนในกลุ่มอื่น

00:05:43.963 --> 00:05:46.290
ที่แย่กว่านั้น คือพวกเขายิ่งสนใจ

00:05:46.290 --> 00:05:48.296
ที่จะหาข้อแตกต่าง

00:05:48.296 --> 00:05:50.862
ระหว่างคนในกลุ่มกับนอกกลุ่ม

00:05:50.862 --> 00:05:52.770
และยินดีที่จะไม่รับเงินเข้ากลุ่มเพิ่ม

00:05:52.770 --> 00:05:58.018
ถ้านั่นทำให้อีกกลุ่มหนึ่งได้เงินน้อยกว่า

NOTE Paragraph

00:05:58.018 --> 00:06:00.236
ความมีอคติเช่นนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เรายังเด็กมาก

00:06:00.236 --> 00:06:02.536
เพื่อนร่วมงานซึ่งป็นภรรยาของผม คาเรน วีนน์ 
จากมหาวิทยาลัยเยล

00:06:02.536 --> 00:06:04.147
ได้ทำวิจัยเกี่ยวกับเด็กอ่อน

00:06:04.147 --> 00:06:06.979
โดยเอาตุ๊กตาให้เด็กๆ ดู

00:06:06.979 --> 00:06:09.244
และบอกว่าตุ๊กตามีอาหารที่ชอบเป็นพิเศษ

00:06:09.244 --> 00:06:11.426
ตุ๊กตาบางตัวอาจชอบถั่วฝัก

00:06:11.426 --> 00:06:14.001
บางตัวอาจชอบเกรแฮมแครกเกอร์

00:06:14.001 --> 00:06:16.370
จากนั้นก็ได้ทดสอบหาอาหารที่เด็กๆ ชอบ

00:06:16.370 --> 00:06:19.060
และพบว่าส่วนใหญ่นิยมเกรแฮมแครกเกอร์

00:06:19.060 --> 00:06:21.672
แต่คำถามก็คือสิ่งเหล่านี้มีผลกับเด็กๆ ไหม

00:06:21.672 --> 00:06:24.788
ว่าเด็กจะชอบตุ๊กตาตัวไหนมากกว่ากัน
เราพบว่าเกี่ยวกันมาก

00:06:24.788 --> 00:06:26.307
เด็กๆ จะชอบตุ๊กตา

00:06:26.307 --> 00:06:29.786
ตัวที่ชอบอาหารแบบเดียวกับพวกเขา

00:06:29.786 --> 00:06:32.342
และที่แย่กว่านั้น พวกเขายิ่งชอบตุ๊กตา

00:06:32.342 --> 00:06:35.327
ตัวที่ลงโทษตุ๊กตาตัวอื่น
ซึ่งชอบอาหารที่แตกต่างออกไป

00:06:35.327 --> 00:06:37.604
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:37.604 --> 00:06:41.236
เราพบจิตวิทยาของการแบ่งพรรคแบ่งพวก
ในลักษณะนี้ตลอดเวลา

00:06:41.236 --> 00:06:42.900
เราพบสิ่งนี้ในความขัดแย้งทางการเมือง

00:06:42.900 --> 00:06:45.314
ในกลุ่มที่มีแนวคิดหลากหลาย

00:06:45.314 --> 00:06:48.940
และในระดับที่สุดโต่ง ก็แสดงออกมาในรูปสงคราม

00:06:48.940 --> 00:06:52.157
ซึ่งคนนอกกลุ่มไม่เพียงได้รับสิ่งที่ด้อยกว่า

00:06:52.157 --> 00:06:53.745
แต่กลับถูกลดทอนศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

00:06:53.745 --> 00:06:55.985
อย่างเช่นมุมมองที่นาซีมีต่อชาวยิว

00:06:55.985 --> 00:06:58.070
ว่าเป็นเหมือนพยาธิหรือเห็บเหา

00:06:58.070 --> 00:07:02.306
หรือมุมที่ชาวอเมริกันมองชาวญี่ปุ่นว่าเป็นหนูสกปรก

NOTE Paragraph

00:07:02.306 --> 00:07:04.520
การแบ่งพรรคแบ่งพวกและเหมารวมส่งผลร้ายเสมอ

00:07:04.520 --> 00:07:06.781
บ่อยครั้งที่อาจเป็นสิ่งที่มีเหตุผลและมีประโยชน์

00:07:06.781 --> 00:07:08.355
แต่บ่อยครั้งก็ไม่มีเหตุผล

00:07:08.355 --> 00:07:09.581
ทำให้เราเข้าใจอะไรผิดๆ

00:07:09.581 --> 00:07:10.798
และมีหลายครั้ง

00:07:10.798 --> 00:07:12.973
ที่นำเราไปสู่ผลลัพธ์ที่ไร้ซึ่งศีลธรรม

00:07:12.973 --> 00:07:15.781
เรื่องที่ถูกนำมาศึกษามากที่สุด

00:07:15.781 --> 00:07:17.448
คือเรื่องของเชื้อชาติ

00:07:17.448 --> 00:07:18.855
มีการวิจัยที่น่าทึ่งชิ้นหนึ่ง

00:07:18.855 --> 00:07:20.929
ก่อนการเลือกตั้ง ค. ศ. 2008

00:07:20.929 --> 00:07:23.955
ซึ่งนักจิตวิทยาสังคมได้พิจารณาปัจจัย

00:07:23.955 --> 00:07:27.397
ที่เชื่อมโยงผู้ลงสมัครรับเลือกตั้ง
เข้ากับความเป็นอเมริกา

00:07:27.397 --> 00:07:31.002
โดยมีความเชื่อมโยงในระดับจิตใต้สำนึก
เข้ากับธงชาติอเมริกา

00:07:31.002 --> 00:07:32.358
และงานวิจัยชิ้นหนึ่งได้เปรียบเทียบ

00:07:32.358 --> 00:07:34.372
โอบามากับแมคเคน และพบว่าแมคเคน

00:07:34.372 --> 00:07:37.766
เป็นคนที่คนทั่วไปเห็นว่า 
มีความเป็นอเมริกันมากกว่าโอบามา

00:07:37.766 --> 00:07:40.339
และก็อาจไปถึงขั้นที่คนไม่รู้สึกตกใจที่ได้ยินว่า

00:07:40.339 --> 00:07:42.257
แมคเคนสรรเสริญวีรบุรุษสงคราม

00:07:42.257 --> 00:07:43.916
หลายคนพูดได้อย่างเต็มปาก

00:07:43.916 --> 00:07:46.616
ว่าแมคเคนมีเรื่องราวความเป็นอเมริกัน
มากกว่าโอบามา

00:07:46.616 --> 00:07:48.553
นอกจากนี้ยังเปรียบเทียบโอบามา

00:07:48.553 --> 00:07:51.069
กับนายกรัฐมนตรีอังกฤษ โทนี แบลร์

00:07:51.069 --> 00:07:53.330
และพบว่าคนทั่วไปคิดว่าแบลร์

00:07:53.330 --> 00:07:55.837
มีความเป็นอเมริกันมากกว่าโอบามา

00:07:55.837 --> 00:07:57.910
แม้ว่าคนที่ทำแบบสอบถามจะเข้าใจดี

00:07:57.910 --> 00:08:00.900
ว่าเขาไม่ใช่อเมริกันเลย

00:08:00.900 --> 00:08:02.324
แต่แน่นอน ว่าคนตอบสนอง

00:08:02.324 --> 00:08:05.375
จากสีผิวที่เห็น

NOTE Paragraph

00:08:05.375 --> 00:08:07.426
การเหมารวมและอคติเช่นนี้

00:08:07.426 --> 00:08:08.876
มีผลกระทบที่เกิดขึ้นจริง

00:08:08.876 --> 00:08:11.748
ซึ่งเป็นสิ่งที่ทั้งสำคัญและละเอียดอ่อน

00:08:11.748 --> 00:08:14.410
ในการวิจัยเมื่อไม่นานมานี้ นักวิจัย

00:08:14.410 --> 00:08:17.679
ได้ลงโฆษณาใน eBay ขายการ์ดเบสบอล

00:08:17.679 --> 00:08:20.413
บางส่วนใช้มือของคนขาวถือการ์ด

00:08:20.413 --> 00:08:21.631
บางส่วนให้คนดำถือ

00:08:21.631 --> 00:08:23.210
ทั้งที่เป็นการ์ดที่เหมือนกัน

00:08:23.210 --> 00:08:24.454
แต่การ์ดที่คนดำถือ

00:08:24.454 --> 00:08:26.521
กลับมีคนประมูลน้อยกว่ามาก

00:08:26.521 --> 00:08:29.005
กว่าการ์ดที่คนขาวถือ

00:08:29.005 --> 00:08:31.367
งานวิจัยของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด

00:08:31.367 --> 00:08:35.597
นักจิตวิทยาได้วิเคราะห์กรณีของคน

00:08:35.597 --> 00:08:39.166
ที่ถูกพิพากษาให้มีความผิดฐานฆ่าคนขาว

00:08:39.166 --> 00:08:41.970
ผลออกมาว่า หากปัจจัยทุกอย่างเหมือนกัน

00:08:41.970 --> 00:08:44.340
คุณมีโอกาสถูกพิพากษา
ให้ต้องรับโทษมากกว่า

00:08:44.340 --> 00:08:46.117
ถ้าคุณมีหน้าตาแบบคนทางขวา

00:08:46.117 --> 00:08:48.090
แทนที่จะหน้าตาแบบคนทางซ้าย

00:08:48.090 --> 00:08:50.119
และเหตุผลสำคัญที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ

00:08:50.119 --> 00:08:52.653
ชายคนทางขวาหน้าตาดูเป็นคนดำ
ที่พบเห็นได้ทั่วไป

00:08:52.653 --> 00:08:55.283
ดูเป็นคนแอฟริกันอเมริกันที่พบได้ทั่วไป

00:08:55.283 --> 00:08:57.332
และดูเหมือนว่านี่จะมีผลต่อการตัดสินใจของผู้คน

00:08:57.332 --> 00:08:59.103
ว่าควรจะทำอย่างไรกับเขา

NOTE Paragraph

00:08:59.103 --> 00:09:00.650
ตอนนี้เราเข้าใจความลำเอียงและอคติมากขึ้น

00:09:00.650 --> 00:09:02.307
เราจะจัดการกับมันอย่างไร

00:09:02.307 --> 00:09:03.929
มีถนนหลายสายให้เลือกเดิน

00:09:03.929 --> 00:09:05.363
และทางสายหนึ่งคือตอบสนอง

00:09:05.363 --> 00:09:07.409
ต่ออารมณ์ของผู้อื่น

00:09:07.409 --> 00:09:09.542
คือการเห็นอกเห็นใจคนอื่น

00:09:09.542 --> 00:09:11.415
และเรามักจะทำเช่นนั้นผ่านเรื่องราว

00:09:11.415 --> 00:09:13.980
ถ้าคุณเป็นพ่อแม่ที่ใจกว้าง

00:09:13.980 --> 00:09:15.852
และอยากสนับสนุนให้ลูกๆ

00:09:15.852 --> 00:09:18.226
เข้าใจครอบครัวที่ไม่เป็นไปตามแบบแผน

00:09:18.226 --> 00:09:20.499
คุณอาจจะให้ลูกๆ ได้อ่านหนังสือแบบนี้
["ฮีทเธอร์มีแม่สองคน"]

00:09:20.499 --> 00:09:22.225
แต่ถ้าคุณเป็นพวกอนุรักษ์นิยม
และมีความเห็นที่ต่างออกไป

00:09:22.225 --> 00:09:24.156
คุณอาจให้ลูกๆ อ่านหนังสือแบบนี้

00:09:24.156 --> 00:09:25.905
(หัวเราะ)
["ช่วยด้วย แม่ มีพวกเสรีนิยมอยู่ใต้เตียง"]

00:09:25.905 --> 00:09:29.241
แต่โดยปกติแล้ว เรื่องราวสามารถพลิกผัน

00:09:29.241 --> 00:09:31.473
คนแปลกหน้าที่เราไม่รู้จัก
ให้กลายเป็นคนที่มีความหมาย

00:09:31.473 --> 00:09:34.158
และความคิดที่ว่าเราห่วงใยผู้อื่น

00:09:34.158 --> 00:09:35.860
ยามที่เราใส่ใจเรื่องราวของเขา
ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง

00:09:35.860 --> 00:09:38.139
ก็เป็นแนวคิดที่มีให้เห็นมาตลอดประวัติศาสตร์

00:09:38.139 --> 00:09:40.722
ดังที่สตาลินเคยพูดไว้

00:09:40.722 --> 00:09:42.339
"การตายเพียงหนึ่งเป็นโศกนาฏกรรม

00:09:42.339 --> 00:09:44.379
การตายเป็นล้านเป็นตัวเลขทางสถิติ"

00:09:44.379 --> 00:09:45.830
และแม่ชีเทเรซ่าก็พูดไว้ว่า

00:09:45.830 --> 00:09:47.371
"ถ้าฉันดูที่คนหมู่มาก ฉันคงไม่ได้ทำอะไร

00:09:47.371 --> 00:09:49.696
แต่ถ้าใส่ใจเรื่องคนๆ เดียว ก็จะทำอะไรได้มาก"

00:09:49.696 --> 00:09:51.766
นักจิตวิทยาได้วิเคราะห์เรื่องนี้

00:09:51.766 --> 00:09:53.067
ยกตัวอย่างเช่น ในงานวิจัยชิ้นหนึ่ง

00:09:53.067 --> 00:09:55.850
ทดลองให้คนได้อ่านรายการ
ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสถานการณ์วิกฤต

00:09:55.850 --> 00:10:00.106
แล้วดูว่าคนบริจาคเงินเท่าไร

00:10:00.106 --> 00:10:01.690
เพื่อช่วยเหลือเหตุการณ์นี้

00:10:01.690 --> 00:10:03.527
แต่อีกกลุ่มหนึ่ง ไม่ได้รับข้อเท็จจริงอะไรเลย

00:10:03.527 --> 00:10:05.625
แต่ได้รับข้อมูลเรื่องคนแทน

00:10:05.625 --> 00:10:08.065
โดยได้ทราบชื่อและได้เห็นหน้า

00:10:08.065 --> 00:10:11.284
ผลออกมาว่ากลุ่มหลังบริจาคมากกว่ามาก

00:10:11.284 --> 00:10:13.145
ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เคล็ดลับอะไรเลย

00:10:13.145 --> 00:10:15.256
สำหรับคนที่ทำงานเกี่ยวข้องกับการกุศล

00:10:15.256 --> 00:10:17.904
คนเรามักไม่ป้อนคนอื่น

00:10:17.904 --> 00:10:19.227
ด้วยข้อเท็จจริงและสถิติ

00:10:19.227 --> 00:10:20.249
แต่เราเอาหน้าตาของคนจริงๆ ให้เขาดู

00:10:20.249 --> 00:10:21.985
เอาเรื่องราวของผู้คนมาแสดงให้ดู

00:10:21.985 --> 00:10:25.212
เป็นไปได้ที่การส่งต่อความเห็นอกเห็นใจ

00:10:25.212 --> 00:10:27.183
ไปยังคนๆ หนึ่ง ความเห็นใจนั้นก็จะขยายขอบเขต

00:10:27.183 --> 00:10:30.061
ไปยังกลุ่มที่คนๆ นั้นสังกัดอยู่ได้

NOTE Paragraph

00:10:30.061 --> 00:10:32.527
นี่คือแฮเรียต บีเชอร์ สโตว์

00:10:32.527 --> 00:10:34.970
มีเรื่องเล่า ซึ่งไม่ทราบที่มาแน่ชัด

00:10:34.970 --> 00:10:37.044
ว่าประธานาธิบดีลินคอล์นเชิญเธอ

00:10:37.044 --> 00:10:39.042
ไปที่ทำเนียบขาว ช่วงกลางสงครามกลางเมือง

00:10:39.042 --> 00:10:40.626
และกล่าวกับเธอว่า

00:10:40.626 --> 00:10:43.290
"คุณนั่นเอง สุภาพสตรีตัวเล็กๆ 
ที่เป็นต้นเหตุของสงครามที่ยิ่งใหญ่"

00:10:43.290 --> 00:10:45.175
เขาพูดถึงหนังสือ "กระท่อมน้อยของลุงทอม"

00:10:45.175 --> 00:10:47.706
"กระท่อมน้อยของลุงทอม" 
ไม่ใช่หนังสือทางปรัชญาที่ยิ่งใหญ่

00:10:47.706 --> 00:10:50.850
หรือเทววิทยา ไม่ใช่แม้วรรณกรรม

00:10:50.850 --> 00:10:53.365
แต่หนังสือทำหน้าที่ได้ดี

00:10:53.365 --> 00:10:55.863
ในการให้เราได้ลองเอาใจเขามาใส่ใจเรา

00:10:55.863 --> 00:10:58.196
กับคนที่เราไม่เคยนึกอยากใส่ใจ

00:10:58.196 --> 00:11:00.598
คือได้ลองเอาใจทาสมาใส่ใจเรา

00:11:00.598 --> 00:11:02.379
และนั่นก็น่าจะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา

00:11:02.379 --> 00:11:03.983
ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสังคม

NOTE Paragraph

00:11:03.983 --> 00:11:06.345
และในช่วงไม่นานมานี้ ถ้าเราลองดูอเมริกา

00:11:06.345 --> 00:11:09.414
ในช่วงหลายทศวรรษมานี้

00:11:09.414 --> 00:11:12.563
ก็มีเหตุให้ควรเชื่อว่าซิทคอมอย่าง "เดอะคอสบีโชว์"

00:11:12.563 --> 00:11:15.251
มีส่วนเปลี่ยนทัศนคติที่คนอเมริกัน
มีต่อชาวแอฟริกันอเมริกันอย่างมาก

00:11:15.251 --> 00:11:18.234
ในขณะที่ซิทคอมอย่าง "วิลแอนด์เกรซ" 
และ "โมเดิร์นแฟมิลี"

00:11:18.234 --> 00:11:19.597
ก็เปลี่ยนทัศนคติของชาวอเมริกัน

00:11:19.597 --> 00:11:20.897
ที่มีต่อกลุ่มคนรักร่วมเพศ

00:11:20.897 --> 00:11:23.352
ผมคิดว่าคงไม่เป็นการกล่าวที่เกินเลยไป

00:11:23.352 --> 00:11:26.013
ว่าตัวเร่งปฏิกิริยาสำคัญที่ก่อให้เกิด
การเปลี่ยนแปลงในอเมริกา

00:11:26.013 --> 00:11:28.906
คือละครซิทคอม

NOTE Paragraph

00:11:28.906 --> 00:11:30.322
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องของอารมณ์เพียงอย่างเดียว

00:11:30.322 --> 00:11:31.598
ผมอยากจะปิดท้ายด้วยการนำเสนอ

00:11:31.598 --> 00:11:33.833
ถึงพลังแห่งเหตุผล

00:11:33.833 --> 00:11:35.989
มีบางตอนที่เขียนไว้ในหนังสืออันน่าทึ่ง

00:11:35.989 --> 00:11:37.212
ชื่อ "The Better Angels of our Nature"

00:11:37.212 --> 00:11:39.228
สตีเฟน พิงเกอร์ กล่าวว่า

00:11:39.228 --> 00:11:41.810
ในพันธสัญญาเดิมสอนให้รักเพื่อนบ้าน

00:11:41.810 --> 00:11:44.532
และพันธสัญญาใหม่สอนให้รักศัตรู

00:11:44.532 --> 00:11:47.218
แต่ผมไม่ชอบทั้งคู่เลย

00:11:47.218 --> 00:11:48.885
แต่ก็ไม่ได้อยากฆ่าให้ตาย

00:11:48.885 --> 00:11:50.751
ผมรู้ว่าเรามีหน้าที่ต่อกัน

00:11:50.751 --> 00:11:54.221
แต่ความรู้สึกที่ผมมีต่อเขา ความเชื่อที่มีต่อพวกเขา

00:11:54.221 --> 00:11:55.934
ว่าผมควรปฏิบัติต่อเขาอย่างไรให้มีศีลธรรม

00:11:55.934 --> 00:11:57.981
ไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานความรัก

00:11:57.981 --> 00:11:59.920
แต่ว่าตั้งอยู่บนพื้นฐานความเข้าใจเรื่องสิทธิมนุษยชน

00:11:59.920 --> 00:12:02.143
ความเชื่อว่าชีวิตของเขาก็มีค่าสำหรับเขา

00:12:02.143 --> 00:12:04.499
เช่นเดียวกับที่ชีวิตผมก็มีค่ากับผม

00:12:04.499 --> 00:12:06.431
และเพื่อสนับสนุนแนวคิดนี้ เขาได้เล่าเรื่อง

00:12:06.431 --> 00:12:08.279
ของนักปรัชญาผู้ยิ่งใหญ่ อดัม สมิธ

00:12:08.279 --> 00:12:09.965
ซึ่งผมก็อยากนำเรื่องนี้มาเล่าด้วยเช่นกัน

00:12:09.965 --> 00:12:11.261
แม้ว่าจะขอดัดแปลงเล็กน้อย

00:12:11.261 --> 00:12:12.939
ให้เข้ากับยุคสมัย

NOTE Paragraph

00:12:12.939 --> 00:12:14.840
อดัม สมิธ เริ่มต้นด้วยการขอให้เราจินตนาการ

00:12:14.840 --> 00:12:16.741
ถึงการตายของผู้คนนับพัน

00:12:16.741 --> 00:12:18.781
และจินตนาการว่าคนนับพันนั้น

00:12:18.781 --> 00:12:21.020
อยู่ในประเทศที่คุณแทบไม่รู้จัก

00:12:21.020 --> 00:12:24.574
อาจเป็นประเทศจีน หรืออินเดีย 
หรือประเทศหนึ่งในแอฟริกา

00:12:24.574 --> 00:12:27.058
สมิธถามว่า คุณจะตอบสนองเรื่องเหล่านี้อย่างไร

00:12:27.058 --> 00:12:29.365
คุณอาจจะพูดว่า นั่นแย่หน่อยนะ

00:12:29.365 --> 00:12:31.241
แล้วก็ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนชั่วชีวิต

00:12:31.241 --> 00:12:33.460
ถ้าคุณลองได้เปิดอ่านนิวยอร์กไทมส์ออนไลน์ 
หรืออะไรทำนองนั้น

00:12:33.460 --> 00:12:36.420
จะพบว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นกับเราตลอดเวลา

00:12:36.420 --> 00:12:37.941
เราใช้ชีวิตของเราต่อไป

00:12:37.941 --> 00:12:40.135
แต่สมิธบอกให้เราลองจินตนาการดูว่า

00:12:40.135 --> 00:12:41.389
ในวันพรุ่งนี้

00:12:41.389 --> 00:12:43.928
นิ้วก้อยคุณจะถูกตัดทิ้ง

00:12:43.928 --> 00:12:46.097
สมิธกล่าวว่า เหตุการณ์อย่างหลัง
จะสำคัญกว่ามาก

00:12:46.097 --> 00:12:47.508
คืนนั้น คุณจะนอนไม่หลับเลย

00:12:47.508 --> 00:12:48.861
เฝ้าคิดแต่เรื่องนั้น

00:12:48.861 --> 00:12:50.880
สิ่งนี้เลยนำไปสู่คำถาม

00:12:50.880 --> 00:12:53.346
ว่าคุณจะยอมสละชีวิตนับพันๆ

00:12:53.346 --> 00:12:55.315
เพื่อแลกกับนิ้วก้อยของตัวเองไหม

00:12:55.315 --> 00:12:57.633
ขอให้ตอบคำถามนี้ในใจก็พอนะครับ

00:12:57.633 --> 00:13:00.552
ส่วนสมิธกล่าวว่า ไม่มีทางยอมแน่ๆ

00:13:00.552 --> 00:13:02.244
เป็นความคิดที่น่าสยดสยองสิ้นดี

00:13:02.244 --> 00:13:04.275
และนี่ก็นำไปสู่คำถามอีกคำถามหนึ่ง

00:13:04.275 --> 00:13:05.649
อย่างที่สมิธเคยถามไว้

00:13:05.649 --> 00:13:07.867
"ถ้าความไม่สนใจใยดีในตัวเรามักทำให้

00:13:07.867 --> 00:13:09.315
เราเป็นคนสกปรกเลวทราม และเห็นแก่ตัว

00:13:09.315 --> 00:13:10.780
เหตุใดความต้องการมีส่วนร่วมของมุนษย์

00:13:10.780 --> 00:13:13.313
จึงผลักดันให้เราเป็นคนใจดีมีเมตตา
และมีคุณธรรม

00:13:13.313 --> 00:13:15.363
และคำตอบของสมิธคือ "มีเหตุผล

00:13:15.363 --> 00:13:17.138
หลักเกณฑ์ และมโนธรรม

00:13:17.138 --> 00:13:18.679
ที่คอยเตือนสติเราอยู่

00:13:18.679 --> 00:13:22.104
ด้วยเสียงที่ทำให้กิเลส
ตัวที่อวดดีที่สุดของเรายังต้องตกใจ

00:13:22.104 --> 00:13:23.781
บอกว่าเราเป็นแค่คนๆ หนึ่งในบรรดามหาชน

00:13:23.781 --> 00:13:26.222
ซึ่งไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าคนอื่นๆ เลย

NOTE Paragraph

00:13:26.222 --> 00:13:28.347
ส่วนสุดท้ายนี้มักจะเรียกกันว่า

00:13:28.347 --> 00:13:31.555
เป็นหลักเกณฑ์แห่งความไม่มีอคติ

00:13:31.555 --> 00:13:34.184
และหลักเกณฑ์แห่งความไม่มีอคตินี้
ก็ได้สะท้อนออกมา

00:13:34.184 --> 00:13:35.931
ในทุกศาสนา ทั่วโลก

00:13:35.951 --> 00:13:38.209
สะท้อนในรูปกฎเหล็กแห่งการปฏิบัติ

00:13:38.209 --> 00:13:40.663
และยังอยู่ในปรัชญาศีลธรรมทุกๆ ปรัชญาในโลก

00:13:40.663 --> 00:13:41.970
ซึ่งนำเสนอในรูปแบบที่ต่างกันออกไป

00:13:41.970 --> 00:13:44.964
แต่มีความเชื่อพื้นฐานเหมือนกัน
คือ เราควรมองและตัดสินคำว่าศีลธรม

00:13:44.964 --> 00:13:47.949
จากมุมมองแห่งความไม่มีอคติ

NOTE Paragraph

00:13:47.949 --> 00:13:49.771
คำกล่าวที่ยืนยันแนวคิดดังกล่าว

00:13:49.771 --> 00:13:52.856
สำหรับผมแล้ว ไม่ได้มาจาก
นักเทววิทยา หรือนักปรัชญา

00:13:52.856 --> 00:13:54.213
แต่มาจากฮัมฟรีย์ โบการ์ต

00:13:54.213 --> 00:13:55.760
ในตอนจบของภาพยนตร์ "คาซาบลังกา"

00:13:55.760 --> 00:13:59.536
ผมจะสปอยล์เนื้อหานะ เขาพูดกับคนรักของเขา

00:13:59.536 --> 00:14:00.676
ว่าทั้งคู่ต้องแยกทางกัน

00:14:00.676 --> 00:14:02.269
เพื่อประโยชน์ของคนหมู่มาก

00:14:02.269 --> 00:14:04.133
เขาพูดกับเธอว่า ผมขอไม่เลียนสำเนียงนะ

00:14:04.133 --> 00:14:05.915
เขาพูดกับเธอว่า "เห็นได้ชัดเลย

00:14:05.915 --> 00:14:07.274
ว่าปัญหาของคนตัวเล็กๆ สามคน

00:14:07.274 --> 00:14:10.385
เทียบไม่ได้เลยกับปัญหา
หนักหนาในโลกที่มีกองอยู่เป็นภูเขา"

NOTE Paragraph

00:14:10.385 --> 00:14:13.665
เหตุผลของเราอาจช่วยให้เราก้าวข้ามกิเลสไปได้

00:14:13.665 --> 00:14:15.381
เหตุผลอาจช่วยกระตุ้นให้เรา

00:14:15.381 --> 00:14:16.602
ขยายขอบเขตของความเห็นอกเห็นใจออกไป

00:14:16.602 --> 00:14:18.929
อาจกระตุ้นให้เราเขียนหนังสืออย่าง
"กระท่อมน้อยของลุงทอม"

00:14:18.929 --> 00:14:20.652
หรืออ่านหนังสืออย่าง "กระท่อมน้อยของลุงทอม"

00:14:20.652 --> 00:14:23.346
และเหตุผลก็อาจยังช่วยให้เราสร้าง

00:14:23.346 --> 00:14:25.308
ธรรมเนียม ข้อห้าม และกฎหมาย

00:14:25.308 --> 00:14:27.118
ที่คอยควบคุมเรา

00:14:27.118 --> 00:14:28.794
ไม่ให้ทำสิ่งต่างๆ ตามแรงขับตามธรรมชาติ

00:14:28.794 --> 00:14:30.383
ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผล เรารู้สึก

00:14:30.383 --> 00:14:31.778
ว่าเราควรถูกควบคุม

00:14:31.778 --> 00:14:33.791
สิ่งนี้คือรัฐธรรมนูญ

00:14:33.791 --> 00:14:36.712
รัฐธรรมนูญคือสิ่งที่ก่อร่างขึ้นในอดีต

00:14:36.712 --> 00:14:38.019
และมีผลบังคับใช้ในปัจจุบัน

00:14:38.019 --> 00:14:39.004
และสิ่งที่บัญญัติไว้ในนั้น คือ

00:14:39.004 --> 00:14:41.231
ไม่ว่าเราจะเลือกตั้งกันอีกกี่รอบ

00:14:41.231 --> 00:14:43.834
และได้ประธานาธิบดีคนดังคนเดิม
มาดำรงตำแหน่งเป็นวาระที่สาม

00:14:43.834 --> 00:14:45.929
ไม่ว่าชาวอเมริกันผิวขาว

00:14:45.929 --> 00:14:49.997
จะรู้สึกอยากนำการค้าทาสกลับมา
เราก็ทำไม่ได้

00:14:49.997 --> 00:14:51.673
เราผูกพันตัวเองไว้กับคำมั่นสัญญานี้แล้ว

NOTE Paragraph

00:14:51.673 --> 00:14:54.090
และเราก็ผูกพันตัวเองในลักษณะอื่นๆ ด้วยเช่นกัน

00:14:54.090 --> 00:14:56.848
เรารู้ว่าเวลาเราต้องการเลือก

00:14:56.848 --> 00:14:59.799
คนเข้ามาทำงาน เข้ามารับรางวัล

00:14:59.799 --> 00:15:02.757
เราเองก็มีอคติเรื่องเชื้อชาติ

00:15:02.757 --> 00:15:05.053
อคติเรื่องเพศ

00:15:05.053 --> 00:15:07.268
อคติเรื่องรูปลักษณ์ที่ดูน่าดึงดูดใจ

00:15:07.268 --> 00:15:09.919
แม้บางครั้งเราจะพูดว่า
"ไม่เป็นไรหรอก นี่เป็นธรรมชาติมนุษย์"

00:15:09.919 --> 00:15:12.226
แต่อีกหลายครั้ง เราพูดว่า "แบบนี้มันผิด"

00:15:12.226 --> 00:15:14.115
และเพื่อจัดการกับอคตินี้

00:15:14.115 --> 00:15:16.366
เราไม่เพียงพยายามให้มากขึ้น

00:15:16.366 --> 00:15:19.367
แต่เราพยายามสร้างสถานการณ์

00:15:19.367 --> 00:15:22.406
ที่ไม่ให้ข้อมูลอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง
มาทำให้เรามีอคติ

00:15:22.406 --> 00:15:23.721
ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมวงออเคสตร้า

00:15:23.721 --> 00:15:26.366
ถึงทดสอบนักดนตรีที่หลังฉากเพื่อคัดเข้าวง

00:15:26.366 --> 00:15:27.610
เพื่อที่ข้อมูลเพียงอย่างเดียวที่จะได้รับ

00:15:27.610 --> 00:15:30.303
คือข้อมูลที่เป็นประโยชน์จริงๆ

00:15:30.303 --> 00:15:32.626
ผมคิดว่าอคติและความลำเอียง

00:15:32.626 --> 00:15:35.720
สะท้อนให้เห็นความเป็นสองขั้วในธรรมชาติมนุษย์

00:15:35.720 --> 00:15:39.496
เรามีความกล้าหาญ สัญชาตญาณ อารมณ์

00:15:39.496 --> 00:15:41.657
ซึ่งส่งผลกับการตัดสินใจและการกระทำของเรา

00:15:41.657 --> 00:15:43.988
ให้ออกมาดีหรือชั่วร้าย

00:15:43.988 --> 00:15:47.610
แต่เราก็ยังสามารถใคร่ครวญสิ่งต่างๆ อย่างมีเหตุผล

00:15:47.610 --> 00:15:49.045
วางแผนอย่างชาญฉลาด

00:15:49.045 --> 00:15:51.862
และบางครั้ง เราก็ใช้สิ่งเหล่านี้

00:15:51.862 --> 00:15:53.805
เพื่อพัฒนาและหล่อเลี้ยงอารมณ์ของเรา

00:15:53.805 --> 00:15:56.573
บางครั้งก็เพื่อบรรเทาอารมณ์ให้สงบลง

00:15:56.573 --> 00:15:57.807
และด้วยวิธีการเช่นนี้

00:15:57.807 --> 00:16:00.574
เหตุผลก็ช่วยให้เราสร้างสรรค์โลกที่ดีกว่าเดิมได้

NOTE Paragraph

00:16:00.574 --> 00:16:02.918
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:16:02.918 --> 00:16:06.623
(เสียงปรบมือ)