1
00:00:00,841 --> 00:00:04,566
Ξέρω ότι το TED έχει να κάνει 
με σημαντικά πράγματα,

2
00:00:04,566 --> 00:00:07,666
όμως θέλω να σας μιλήσω 
για κάτι πολύ μικρό.

3
00:00:08,150 --> 00:00:10,923
Τόσο μικρό, που είναι μια μόνο λέξη.

4
00:00:10,923 --> 00:00:13,009
Η λέξη είναι, «απροσάρμοστος».

5
00:00:13,347 --> 00:00:16,966
Είναι μια από τις αγαπημένες μου λέξεις 
γιατί είναι κυριολεκτική.

6
00:00:17,553 --> 00:00:21,349
Είναι το άτομο που δεν μπόρεσε
να προσαρμοστεί.

7
00:00:21,752 --> 00:00:24,048
Ή το άτομο που δεν προσαρμόζεται καλά.

8
00:00:24,658 --> 00:00:30,131
Ή αυτό: «Το άτομο που δεν προσαρμόζεται 
σε νέες καταστάσεις και νέα περιβάλλοντα».

9
00:00:31,181 --> 00:00:34,223
Είμαι ο ορισμός της απροσάρμοστης.

10
00:00:34,223 --> 00:00:37,660
Και είμαι εδώ για τους υπόλοιπους 
απροσάρμοστους σε αυτή την αίθουσα,

11
00:00:37,660 --> 00:00:40,010
καθώς δεν είμαι ποτέ η μόνη.

12
00:00:40,010 --> 00:00:42,465
Θα σας πω μια ιστορία για απροσάρμοστους.

13
00:00:43,045 --> 00:00:45,800
Κάπου γύρω στα 30,

14
00:00:45,800 --> 00:00:49,529
το όνειρό μου να γίνω συγγραφέας,
έφτασε στο κατώφλι μου.

15
00:00:50,029 --> 00:00:52,145
Για την ακρίβεια, έφτασε με το ταχυδρομείο

16
00:00:52,145 --> 00:00:54,772
με τη μορφή μιας επιστολής 
που έλεγε ότι είχα κερδίσει

17
00:00:54,772 --> 00:00:58,265
σε έναν σημαντικό διαγωνισμό λογοτεχνίας, 
με ένα διήγημα που είχα γράψει.

18
00:00:58,265 --> 00:01:02,044
Αυτό το διήγημα αφορούσε στη ζωή μου 
ως αθλήτρια της κολύμβησης,

19
00:01:02,632 --> 00:01:05,227
τη χάλια ζωή που είχα στο σπίτι μου,

20
00:01:05,227 --> 00:01:10,155
και λίγο το πώς το πένθος και η απώλεια 
μπορούν να σε τρελάνουν.

21
00:01:11,829 --> 00:01:14,846
Το βραβείο ήταν ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη

22
00:01:14,846 --> 00:01:18,346
για να γνωρίσω σπουδαίους εκδότες,
ατζέντηδες και άλλους συγγραφείς.

23
00:01:18,346 --> 00:01:21,710
Αυτό είναι το όνειρο 
κάθε ανερχόμενου συγγραφέα, σωστά;

24
00:01:22,530 --> 00:01:26,033
Ξέρετε τι έκανα τη μέρα 
που το γράμμα έφτασε στο σπίτι μου;

25
00:01:26,043 --> 00:01:27,915
Επειδή είμαι αυτή που είμαι,

26
00:01:27,915 --> 00:01:30,706
έβαλα το γράμμα 
πάνω στο τραπέζι της κουζίνας,

27
00:01:30,706 --> 00:01:35,752
έβαλα σε ένα τεράστιο ποτήρι 
βότκα, πάγο και λεμόνι,

28
00:01:36,702 --> 00:01:40,882
και έκατσα εκεί όλη τη μέρα, 
φορώντας μόνο τα εσώρουχά μου,

29
00:01:40,882 --> 00:01:43,356
απλά κοιτάζοντας το γράμμα.

30
00:01:44,516 --> 00:01:47,632
Σκεφτόμουν με πόσους τρόπους 
είχα ήδη καταστρέψει τη ζωή μου.

31
00:01:47,632 --> 00:01:51,223
Ποια στο διάολο ήμουν εγώ 
που θα πήγαινα στη Νέα Υόρκη

32
00:01:51,223 --> 00:01:53,731
για να υποκριθώ πως ήμουν συγγραφέας;

33
00:01:53,731 --> 00:01:55,145
Ποια ήμουν;

34
00:01:55,145 --> 00:01:56,586
Θα σας πω.

35
00:01:56,586 --> 00:01:59,086
Ήμουν μια απροσάρμοστη.

36
00:01:59,086 --> 00:02:01,522
Όπως χιλιάδες άλλα παιδιά,

37
00:02:01,522 --> 00:02:04,408
προερχόμουν από ένα 
κακοποιητικό περιβάλλον

38
00:02:04,408 --> 00:02:07,796
απ' το οποίο παραλίγο 
να μην έβγαινα ζωντανή.

39
00:02:07,796 --> 00:02:11,836
Είχα ήδη δύο αποτυχημένους γάμους 
στο ιστορικό μου.

40
00:02:11,836 --> 00:02:15,248
Είχα παρατήσει το πανεπιστήμιο, 
όχι μια φορά, αλλά δύο,

41
00:02:15,248 --> 00:02:18,648
και ίσως και μια τρίτη φορά 
για την οποία δεν θα σας μιλήσω.

42
00:02:18,648 --> 00:02:20,338
(Γέλια)

43
00:02:20,738 --> 00:02:24,128
Είχα βρεθεί σε κέντρο 
αποτοξίνωσης για χρήση ουσιών

44
00:02:24,788 --> 00:02:29,463
και έκανα δύο φορές 
υπέροχες διακοπές στη φυλακή.

45
00:02:30,133 --> 00:02:32,705
Οπότε βρίσκομαι στη σωστή σκηνή.

46
00:02:32,705 --> 00:02:34,952
(Γέλια)

47
00:02:36,772 --> 00:02:40,280
Νομίζω, όμως, ότι η πραγματική αιτία 
που ήμουν απροσάρμοστη,

48
00:02:40,280 --> 00:02:43,517
ήταν πως η κόρη μου πέθανε 
τη μέρα που γεννήθηκε

49
00:02:43,517 --> 00:02:46,883
και δεν είχα ακόμα βρει 
τον τρόπο να ζήσω μ' αυτό.

50
00:02:48,513 --> 00:02:53,176
Αφότου πέθανε η κόρη μου, 
πέρασα αρκετό καιρό άστεγη,

51
00:02:53,176 --> 00:02:55,880
ζώντας κάτω από μια γέφυρα,

52
00:02:55,880 --> 00:02:59,418
σε μια κατάσταση σαν ζόμπι,
λόγω του πόνου και της απώλειας

53
00:02:59,418 --> 00:03:01,950
που κάποιοι από εμάς 
συναντάμε στην πορεία μας.

54
00:03:01,950 --> 00:03:05,458
Μπορεί και όλοι, αν ζήσουμε αρκετά.

55
00:03:06,168 --> 00:03:10,083
Ξέρετε, οι άστεγοι είναι κάποιοι 
από τους πιο ηρωικούς απροσάρμοστους

56
00:03:10,083 --> 00:03:13,267
επειδή κάποτε ήταν σαν κι εμάς.

57
00:03:15,097 --> 00:03:19,997
Όπως βλέπετε, ήμουν απροσάρμοστη 
σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες:

58
00:03:19,997 --> 00:03:24,118
ως κόρη, σύζυγος, μητέρα, φοιτήτρια.

59
00:03:25,298 --> 00:03:28,110
Και το όνειρο να γίνω συγγραφέας

60
00:03:28,110 --> 00:03:32,993
ήταν, στην πραγματικότητα, 
σαν ένα πετραδάκι θλίψης στο λαιμό μου.

61
00:03:35,333 --> 00:03:38,068
Παρ' όλο που ήμουν αυτή που ήμουν, 
μπήκα στο αεροπλάνο

62
00:03:38,068 --> 00:03:40,785
και πέταξα στη Νέα Υόρκη,

63
00:03:40,785 --> 00:03:43,436
εκεί που βρίσκονται οι συγγραφείς.

64
00:03:43,436 --> 00:03:46,946
Φίλοι απροσάρμοστοι, σχεδόν μπορώ να δω 
τα κεφάλια σας να φωτίζονται.

65
00:03:46,946 --> 00:03:49,323
Μπορώ να σας ξεχωρίσω μέσα σε μια αίθουσα.

66
00:03:49,323 --> 00:03:51,239
Στην αρχή, θα σας άρεσε πολύ.

67
00:03:51,239 --> 00:03:54,899
Μπορούσες να διαλέξεις τρεις διάσημους 
συγγραφείς που ήθελες να γνωρίσεις,

68
00:03:54,899 --> 00:03:57,337
και κάτι τύποι πήγαιναν 
και τους έβρισκαν για σένα.

69
00:03:57,337 --> 00:03:59,629
Διέμενες στο ξενοδοχείο Γράμερσι Παρκ

70
00:03:59,629 --> 00:04:04,513
και έπινες ουίσκι αργά τη νύχτα 
μαζί με άνετους, έξυπνους ψωνισμένους.

71
00:04:04,513 --> 00:04:08,986
Και μπορούσες να το παίξεις κι εσύ 
άνετος, έξυπνος και ψώνιο.

72
00:04:08,986 --> 00:04:12,889
Σου γνώριζαν ένα σωρό εκδότες, 
συγγραφείς και ατζέντηδες

73
00:04:12,889 --> 00:04:16,171
σε πολυτελή γεύματα και δείπνα.

74
00:04:17,501 --> 00:04:19,848
Ρωτήστε με πόσο πολυτελή.

75
00:04:19,848 --> 00:04:21,535
Κοινό: Πόσο πολυτελή;

76
00:04:22,165 --> 00:04:26,446
Λίντια Γιακνέβιτς: Ομολογώ:
Έκλεψα τρεις λινές πετσέτες-

77
00:04:26,446 --> 00:04:28,075
(Γέλια)

78
00:04:28,075 --> 00:04:30,600
από τρία διαφορετικά εστιατόρια.

79
00:04:30,600 --> 00:04:33,041
Και έκρυψα κι έναν κατάλογο 
μέσα στο παντελόνι μου.

80
00:04:33,041 --> 00:04:35,036
(Γέλια)

81
00:04:35,036 --> 00:04:38,486
Ήθελα απλώς μερικά αναμνηστικά, 
ώστε όταν θα γυρνούσα σπίτι μου,

82
00:04:38,486 --> 00:04:41,196
να πιστέψω ότι πράγματι 
μου είχαν συμβεί όλα αυτά.

83
00:04:41,196 --> 00:04:42,315
Ξέρετε...

84
00:04:43,570 --> 00:04:45,530
Οι τρεις συγγραφείς που ήθελα να γνωρίσω

85
00:04:45,530 --> 00:04:48,455
ήταν η Κάρολ Μάσο, 
η Λιν Τίλμαν και η Πέγκι Φέλαν.

86
00:04:48,455 --> 00:04:51,504
Δεν είναι διάσημες συγγραφείς μπεστ σέλερ,

87
00:04:51,504 --> 00:04:55,010
αλλά για μένα ήταν συγγραφείς-τιτάνες.

88
00:04:55,900 --> 00:04:57,490
Η Κάρολ Μέισο έγραψε το βιβλίο

89
00:04:57,490 --> 00:04:59,941
που αργότερα έγινε για μένα 
η βίβλος της τέχνης.

90
00:04:59,941 --> 00:05:02,762
Η Λιν Τίλμαν μου έδωσε
την άδεια να πιστέψω

91
00:05:02,762 --> 00:05:07,067
ότι υπήρχε η πιθανότητα οι ιστορίες μου 
να γίνουν μέρος αυτού του κόσμου.

92
00:05:07,067 --> 00:05:08,772
Και η Πέγκι Φέλαν μου υπενθύμησε

93
00:05:08,772 --> 00:05:13,153
ότι ο εγκέφαλός μου μπορεί να ήταν 
πιο σημαντικός από τα στήθη μου.

94
00:05:15,563 --> 00:05:18,016
Δεν ήταν συγγραφείς της μόδας,

95
00:05:18,016 --> 00:05:21,814
αλλά χάραζαν τη δική τους διαδρομή

96
00:05:21,814 --> 00:05:24,265
μέσα από τις ιστορίες τους.

97
00:05:24,265 --> 00:05:28,222
Μου αρέσει να το σκέφτομαι σαν το νερό
που διασχίζει το Γκραν Κάνιον.

98
00:05:29,371 --> 00:05:32,862
Κόντεψα να σκάσω από τη χαρά μου 
που μπόρεσα να περάσω χρόνο

99
00:05:32,862 --> 00:05:35,477
μ' αυτές τις τρεις 
πενήντα-κάτι συγγραφείς.

100
00:05:35,477 --> 00:05:37,927
Και ο λόγος που κόντεψα 
να σκάσω από τη χαρά μου,

101
00:05:37,927 --> 00:05:40,250
ήταν επειδή δεν είχα γνωρίσει ποτέ 
τέτοια χαρά.

102
00:05:40,250 --> 00:05:42,366
Δεν είχα βρεθεί ποτέ 
σ' ένα τέτοιο χώρο.

103
00:05:42,366 --> 00:05:44,778
Η μητέρα μου δεν είχε πάει πανεπιστήμιο,

104
00:05:44,778 --> 00:05:47,696
και η δημιουργική μου καριέρα, 
μέχρι εκείνη τη στιγμή,

105
00:05:47,696 --> 00:05:51,712
ήταν ένα μικρό, θλιβερό, πράγμα 
που πέθανε μόλις γεννήθηκε.

106
00:05:53,394 --> 00:05:57,113
Κατά κάποιο τρόπο, ήθελα να πεθάνω εκεί, 
τις πρώτες νύχτες στη Νέα Υόρκη.

107
00:05:57,113 --> 00:06:00,397
Ήμουν κάπως σαν: «Σκοτώστε με τώρα. 
Είμαι καλά. Είναι τέλεια εδώ».

108
00:06:01,187 --> 00:06:04,435
Μερικοί από εσάς 
θα καταλάβετε τι συνέβη μετά.

109
00:06:05,145 --> 00:06:09,230
Πρώτα με πήγαν στα γραφεία
της Φαράρ, Στράους και Ζιρού.

110
00:06:09,863 --> 00:06:13,098
Ήταν ο εκδοτικός οίκος των ονείρων μου.

111
00:06:13,098 --> 00:06:16,753
Θέλω να πω, ήταν οι εκδότες 
του Τ.Σ. Έλιοτ και του Φλάνερι Ο' Κόνορ!

112
00:06:17,418 --> 00:06:21,787
Ο υπεύθυνος των εκδόσεων κάθισε μαζί μου,
και μου μιλούσε για αρκετή ώρα,

113
00:06:21,787 --> 00:06:24,435
προσπαθώντας να με πείσει 
ότι είχα ένα βιβλίο μέσα μου

114
00:06:24,435 --> 00:06:26,418
για τη ζωή μου ως κολυμβήτρια.

115
00:06:26,418 --> 00:06:28,490
Ξέρετε, κάτι σαν αυτοβιογραφία.

116
00:06:28,490 --> 00:06:30,946
Όλη την ώρα που μου μιλούσε,

117
00:06:30,946 --> 00:06:34,595
καθόμουν εκεί και χαμογελούσα, 
νεύοντας σαν μια παράλυτη ηλίθια,

118
00:06:35,509 --> 00:06:37,591
με τα χέρια σταυρωμένα,

119
00:06:37,591 --> 00:06:42,302
ενώ τίποτα, απολύτως τίποτα, 
δεν έβγαινε από το στόμα μου.

120
00:06:43,875 --> 00:06:47,282
Έτσι, στο τέλος, με χτύπησε στον ώμο,

121
00:06:47,282 --> 00:06:49,510
όπως θα έκανε ένας προπονητής κολύμβησης.

122
00:06:49,510 --> 00:06:51,535
Μου ευχήθηκε καλή τύχη,

123
00:06:51,535 --> 00:06:53,937
μου έδωσε μερικά δωρεάν βιβλία,

124
00:06:53,937 --> 00:06:56,132
και με οδήγησε στην πόρτα.

125
00:06:57,588 --> 00:07:00,885
Μετά με πήγαν στα γραφεία 
της Γ. Γ. Νόρτον,

126
00:07:00,885 --> 00:07:03,679
όπου ήμουν σίγουρη 
πως θα με έδιωχναν από το κτίριο

127
00:07:03,679 --> 00:07:06,100
μόνο και μόνο επειδή φορούσα Ντοκ Μάρτενς.

128
00:07:06,100 --> 00:07:07,639
Αλλά αυτό δεν συνέβη.

129
00:07:08,512 --> 00:07:10,991
Να βρίσκεσαι στα γραφεία της Νόρτον

130
00:07:10,991 --> 00:07:14,011
ήταν σαν να άπλωσες 
το χέρι σου προς το νυχτερινό ουρανό

131
00:07:14,011 --> 00:07:16,631
και να έπιασες το φεγγάρι,

132
00:07:16,631 --> 00:07:19,051
την ώρα που τα αστέρια 
κεντούσαν τ΄όνομά σου

133
00:07:19,051 --> 00:07:20,529
πάνω απ' όλο τον κόσμο.

134
00:07:20,529 --> 00:07:23,004
Τόσο σπουδαίο ήταν αυτό για μένα. 
Το πιάνετε;

135
00:07:23,569 --> 00:07:26,105
Η υπεύθυνη των εκδόσεων, 
η Κάρολ Χουκ Σμιθ,

136
00:07:26,105 --> 00:07:27,912
έσκυψε προς το μέρος μου,

137
00:07:27,912 --> 00:07:31,422
κοιτάζοντάς με μ'εκείνα τα μεγάλα μάτια 
που έβγαζαν σπίθες και μου είπε,

138
00:07:31,422 --> 00:07:33,776
«Λοιπόν, στείλε μου κάτι άμεσα!»

139
00:07:34,328 --> 00:07:36,880
Οι περισσότεροι άνθρωποι, 
ειδικά οι άνθρωποι του TED,

140
00:07:36,880 --> 00:07:39,134
θα είχαν τρέξει στο ταχυδρομείο, σωστά;

141
00:07:39,651 --> 00:07:43,009
Μου πήρε πάνω από μια δεκαετία 
για να αρχίσω έστω και να φαντάζομαι

142
00:07:43,009 --> 00:07:46,830
να βάζω κάτι σε φάκελο 
και να κολλάω γραμματόσημο.

143
00:07:48,741 --> 00:07:50,405
Το τελευταίο βράδυ,

144
00:07:50,405 --> 00:07:53,608
έκανα μια παρουσίαση 
στην Εθνική Λέσχη Ποίησης,

145
00:07:54,342 --> 00:07:56,369
και στο τέλος της ανάγνωσης,

146
00:07:56,369 --> 00:08:00,766
η Κάθριν Κίντι, του πρακτορείου συγγραφέων
Κίντι, Χόιτ και Πικάρ,

147
00:08:00,766 --> 00:08:03,417
ήρθε προς το μέρος μου, 
έσφιξε το χέρι μου,

148
00:08:03,417 --> 00:08:06,429
και προσφέρθηκε επιτόπου 
να με εκπροσωπήσει.

149
00:08:08,558 --> 00:08:11,635
Στεκόμουν εκεί, σαν να είχα κουφαθεί.

150
00:08:11,635 --> 00:08:13,155
Σας έχει συμβεί ποτέ αυτό;

151
00:08:13,703 --> 00:08:15,865
Και κόντεψα να βάλω τα κλάματα,

152
00:08:15,865 --> 00:08:19,738
επειδή όλοι σε εκείνη την αίθουσα 
ήταν ντυμένοι τόσο όμορφα,

153
00:08:19,738 --> 00:08:22,935
και το μόνο που μπόρεσα να ξεστομίσω ήταν,

154
00:08:22,935 --> 00:08:26,075
«Δεν ξέρω. Πρέπει να το σκεφτώ».

155
00:08:26,805 --> 00:08:31,097
Κι εκείνη μου είπε, «Εντάξει τότε». 
Και έφυγε.

156
00:08:32,884 --> 00:08:36,117
Τόσα χέρια ανοιχτά για μένα,

157
00:08:36,117 --> 00:08:39,427
κι εκείνο το μικρό, θλιβερό πετραδάκι 
ακόμα στο λαιμό μου...

158
00:08:39,427 --> 00:08:43,415
Βλέπετε, προσπαθώ να σας πω κάτι 
για τους ανθρώπους σαν κι εμένα.

159
00:08:43,415 --> 00:08:47,472
Εμείς οι απροσάρμοστοι, δεν ξέρουμε πάντα 
πώς να ελπίζουμε ή πώς να πούμε ναι

160
00:08:47,472 --> 00:08:49,187
ή πώς να αδράξουμε τις ευκαιρίες,

161
00:08:49,187 --> 00:08:51,317
ακόμα κι όταν είναι μπροστά στα μάτια μας.

162
00:08:51,317 --> 00:08:52,940
Κουβαλάμε μια ντροπή.

163
00:08:52,940 --> 00:08:54,965
Ντρεπόμαστε που θέλουμε κάτι καλό.

164
00:08:54,965 --> 00:08:56,951
Ντρεπόμαστε όταν αισθανόμαστε καλά.

165
00:08:56,951 --> 00:09:01,427
Ντρεπόμαστε γιατί δεν πιστεύουμε 
ότι αξίζουμε να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο

166
00:09:01,427 --> 00:09:03,668
με τους ανθρώπους που θαυμάζουμε.

167
00:09:04,472 --> 00:09:07,818
Αν μπορούσα, θα πήγαινα πίσω στο χρόνο 
και θα εκπαίδευα τον εαυτό μου.

168
00:09:07,818 --> 00:09:11,749
Θα γινόμουν σαν εκείνες τις πενήντα-κάτι 
γυναίκες που με βοήθησαν.

169
00:09:11,749 --> 00:09:14,210
Θα δίδασκα στον εαυτό μου 
πώς να επιθυμεί πράγματα,

170
00:09:14,210 --> 00:09:16,144
πώς να παίρνει θέση, πώς να τα ζητάει.

171
00:09:16,144 --> 00:09:20,368
Θα του έλεγα, «Εσύ! Ναι, εσύ! 
Ανήκεις κι εσύ σ'αυτό το χώρο!

172
00:09:20,368 --> 00:09:22,800
Το φως φωτίζει όλους μας,

173
00:09:22,800 --> 00:09:25,975
και δεν είμαστε τίποτα χωρίς τους άλλους».

174
00:09:27,041 --> 00:09:30,333
Αν' αυτού, πέταξα πίσω στο Όρεγκον,

175
00:09:30,337 --> 00:09:33,893
και καθώς άρχισαν να φαίνονται ξανά 
τα λιβάδια και η βροχή,

176
00:09:36,363 --> 00:09:40,345
έπινα απλώς πολλά μπουκαλάκια 
αυτολύπησης στο αεροπλάνο.

177
00:09:41,491 --> 00:09:46,333
Σκεφτόμουν ότι αν ήμουν συγγραφέας, 
ήμουν μια απροσάρμοστη συγγραφέας.

178
00:09:47,244 --> 00:09:49,853
Αυτό που θέλω να πω, 
είναι ότι πήγα πίσω στο Όρεγκον,

179
00:09:49,853 --> 00:09:52,051
χωρίς κάποιο συμβόλαιο, 
χωρίς να έχω ατζέντη,

180
00:09:52,051 --> 00:09:54,905
μόνο με το μυαλό και την καρδιά μου 
γεμάτα με την ανάμνηση

181
00:09:54,905 --> 00:09:58,877
που είχα καθίσει τόσο κοντά 
σε αυτές τις υπέροχες συγγραφείς.

182
00:10:00,287 --> 00:10:03,731
Η μνήμη ήταν το μόνο βραβείο 
που επέτρεψα στον εαυτό μου.

183
00:10:05,011 --> 00:10:08,294
Και παρ' όλα αυτά, 
στο σπίτι μου, στα σκοτεινά,

184
00:10:09,345 --> 00:10:11,594
φορώντας πάλι τα εσώρουχά μου,

185
00:10:11,594 --> 00:10:13,775
μπορούσα ακόμα να ακούω τις φωνές τους.

186
00:10:14,295 --> 00:10:17,428
Έλεγαν, «Να μην ακούς κανέναν 
που προσπαθεί να σε σωπάσει

187
00:10:17,428 --> 00:10:19,965
ή να αλλάξει την ιστορία σου».

188
00:10:20,475 --> 00:10:24,250
Έλεγαν, «Δώσε φωνή στην ιστορία 
που μόνο εσύ ξέρεις πώς να την πεις».

189
00:10:24,250 --> 00:10:26,870
Έλεγαν, «Μερικές φορές, 
να πεις την ιστορία σου

190
00:10:26,870 --> 00:10:30,074
είναι αυτό που θα σου σώσει τη ζωή».

191
00:10:31,494 --> 00:10:35,174
Τώρα, όπως βλέπετε, 
είμαι εγώ η γυναίκα των πενήντα-κάτι.

192
00:10:36,303 --> 00:10:38,428
Και είμαι συγγραφέας.

193
00:10:38,428 --> 00:10:40,463
Και είμαι μητέρα.

194
00:10:40,463 --> 00:10:42,843
Και έγινα καθηγήτρια.

195
00:10:42,843 --> 00:10:45,738
Μαντέψτε ποιοι είναι 
οι αγαπημένοι μου μαθητές.

196
00:10:46,558 --> 00:10:49,021
Παρ' όλο που αυτό δεν έγινε τη μέρα

197
00:10:49,021 --> 00:10:51,692
που το γράμμα των ονείρων μου 
έφτασε με το ταχυδρομείο,

198
00:10:51,692 --> 00:10:54,920
τελικά έγραψα μια αυτοβιογραφία 
με τίτλο, «Το Χρονικό του Νερού».

199
00:10:55,287 --> 00:10:59,364
Έχει ιστορίες για τις φορές που έπρεπε 
να επαναπροσδιορίσω τον εαυτό μου,

200
00:10:59,364 --> 00:11:02,008
μέσα από τα ερείπια των επιλογών μου.

201
00:11:02,008 --> 00:11:04,876
Τις ιστορίες του πώς 
οι φαινομενικές αποτυχίες μου

202
00:11:04,876 --> 00:11:09,155
ήταν, στην πραγματικότητα, 
ένα παράξενο πέρασμα προς κάτι όμορφο.

203
00:11:10,225 --> 00:11:13,781
Το μόνο που είχα να κάνω 
ήταν να δώσω φωνή στην ιστορία.

204
00:11:15,391 --> 00:11:18,191
Υπάρχει ένας μύθος 
στους περισσότερους πολιτισμούς,

205
00:11:18,191 --> 00:11:20,541
για το πώς ν' ακολουθείς τα όνειρά σου.

206
00:11:20,541 --> 00:11:23,358
Ονομάζεται το ταξίδι του ήρωα.

207
00:11:23,358 --> 00:11:25,485
Όμως προτιμώ έναν διαφορετικό μύθο

208
00:11:25,485 --> 00:11:28,163
που βρίσκεται κάπου δίπλα στον άλλο,
ή από κάτω του.

209
00:11:29,146 --> 00:11:32,117
Ονομάζεται ο μύθος του απροσάρμοστου.

210
00:11:32,117 --> 00:11:33,583
Και πάει κάπως έτσι:

211
00:11:33,583 --> 00:11:36,308
Ακόμα και την ώρα που αποτυγχάνεις,

212
00:11:36,308 --> 00:11:38,908
ακριβώς και τότε, είσαι όμορφος.

213
00:11:39,638 --> 00:11:41,610
Δεν το ξέρεις ακόμα,

214
00:11:41,610 --> 00:11:44,627
αλλά έχεις την ικανότητα 
να επαναπροσδιορίσεις τον εαυτό σου,

215
00:11:44,627 --> 00:11:45,671
ασταμάτητα.

216
00:11:45,671 --> 00:11:47,810
Αυτή είναι η ομορφιά σου.

217
00:11:47,810 --> 00:11:51,138
Μπορεί να είσαι μέθυσος, 
μπορεί να σε έχουν κακοποιήσει,

218
00:11:51,648 --> 00:11:54,757
μπορεί να έχεις κάνει φυλακή, 
μπορεί να είσαι άστεγος,

219
00:11:54,757 --> 00:11:58,285
μπορεί να χάσεις όλα τα χρήματά σου, 
τη δουλειά σου ή τον άντρα σου

220
00:11:58,285 --> 00:12:01,017
ή τη γυναίκα σου, ή το χειρότερο:
ένα παιδί.

221
00:12:01,785 --> 00:12:04,549
Μπορεί να χάσεις ακόμα και τα λογικά σου.

222
00:12:04,549 --> 00:12:07,947
Μπορεί να στέκεσαι 
εν μέσω της αποτυχίας σου,

223
00:12:07,947 --> 00:12:10,820
και πάλι, είμαι εδώ 
μόνο και μόνο για να σου πω

224
00:12:10,820 --> 00:12:13,192
ότι είσαι τόσο όμορφος!

225
00:12:13,192 --> 00:12:15,729
Η ιστορία σου αξίζει να ακουστεί,

226
00:12:15,729 --> 00:12:19,902
επειδή εσύ, σπάνιε 
και μοναδικέ απροσάρμοστε,

227
00:12:19,902 --> 00:12:22,519
εσύ, το νέο είδος,

228
00:12:22,519 --> 00:12:24,969
είσαι ο μόνος σε αυτή την αίθουσα

229
00:12:24,969 --> 00:12:28,687
που μπορεί να πει την ιστορία 
όπως θα την έλεγες εσύ.

230
00:12:30,347 --> 00:12:32,049
Κι εγώ θα σε ακούσω.

231
00:12:33,059 --> 00:12:34,900
Σας ευχαριστώ.

232
00:12:34,900 --> 00:12:40,789
(Χειροκρότημα)