WEBVTT

00:00:00.841 --> 00:00:04.566
Ξέρω ότι το TED έχει να κάνει 
με σημαντικά πράγματα,

00:00:04.566 --> 00:00:07.666
όμως θέλω να σας μιλήσω 
για κάτι πολύ μικρό.

00:00:08.150 --> 00:00:10.923
Τόσο μικρό, που είναι μια μόνο λέξη.

00:00:10.923 --> 00:00:13.009
Η λέξη είναι, «απροσάρμοστος».

00:00:13.347 --> 00:00:16.966
Είναι μια από τις αγαπημένες μου λέξεις 
γιατί είναι κυριολεκτική.

00:00:17.553 --> 00:00:21.349
Είναι το άτομο που δεν μπόρεσε
να προσαρμοστεί.

00:00:21.752 --> 00:00:24.048
Ή το άτομο που δεν προσαρμόζεται καλά.

00:00:24.658 --> 00:00:30.131
Ή αυτό: «Το άτομο που δεν προσαρμόζεται 
σε νέες καταστάσεις και νέα περιβάλλοντα».

00:00:31.181 --> 00:00:34.223
Είμαι ο ορισμός της απροσάρμοστης.

00:00:34.223 --> 00:00:37.660
Και είμαι εδώ για τους υπόλοιπους 
απροσάρμοστους σε αυτή την αίθουσα,

00:00:37.660 --> 00:00:40.010
καθώς δεν είμαι ποτέ η μόνη.

00:00:40.010 --> 00:00:42.465
Θα σας πω μια ιστορία για απροσάρμοστους.

00:00:43.045 --> 00:00:45.800
Κάπου γύρω στα 30,

NOTE Paragraph

00:00:45.800 --> 00:00:49.529
το όνειρό μου να γίνω συγγραφέας,
έφτασε στο κατώφλι μου.

00:00:50.029 --> 00:00:52.145
Για την ακρίβεια, έφτασε με το ταχυδρομείο

00:00:52.145 --> 00:00:54.772
με τη μορφή μιας επιστολής 
που έλεγε ότι είχα κερδίσει

00:00:54.772 --> 00:00:58.265
σε έναν σημαντικό διαγωνισμό λογοτεχνίας, 
με ένα διήγημα που είχα γράψει.

00:00:58.265 --> 00:01:02.044
Αυτό το διήγημα αφορούσε στη ζωή μου 
ως αθλήτρια της κολύμβησης,

00:01:02.632 --> 00:01:05.227
τη χάλια ζωή που είχα στο σπίτι μου,

00:01:05.227 --> 00:01:10.155
και λίγο το πώς το πένθος και η απώλεια 
μπορούν να σε τρελάνουν.

00:01:11.829 --> 00:01:14.846
Το βραβείο ήταν ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη

00:01:14.846 --> 00:01:18.346
για να γνωρίσω σπουδαίους εκδότες,
ατζέντηδες και άλλους συγγραφείς.

00:01:18.346 --> 00:01:21.710
Αυτό είναι το όνειρο 
κάθε ανερχόμενου συγγραφέα, σωστά;

00:01:22.530 --> 00:01:26.033
Ξέρετε τι έκανα τη μέρα 
που το γράμμα έφτασε στο σπίτι μου;

00:01:26.043 --> 00:01:27.915
Επειδή είμαι αυτή που είμαι,

00:01:27.915 --> 00:01:30.706
έβαλα το γράμμα 
πάνω στο τραπέζι της κουζίνας,

00:01:30.706 --> 00:01:35.752
έβαλα σε ένα τεράστιο ποτήρι 
βότκα, πάγο και λεμόνι,

00:01:36.702 --> 00:01:40.882
και έκατσα εκεί όλη τη μέρα, 
φορώντας μόνο τα εσώρουχά μου,

00:01:40.882 --> 00:01:43.356
απλά κοιτάζοντας το γράμμα.

00:01:44.516 --> 00:01:47.632
Σκεφτόμουν με πόσους τρόπους 
είχα ήδη καταστρέψει τη ζωή μου.

00:01:47.632 --> 00:01:51.223
Ποια στο διάολο ήμουν εγώ 
που θα πήγαινα στη Νέα Υόρκη

00:01:51.223 --> 00:01:53.731
για να υποκριθώ πως ήμουν συγγραφέας;

00:01:53.731 --> 00:01:55.145
Ποια ήμουν;

00:01:55.145 --> 00:01:56.586
Θα σας πω.

00:01:56.586 --> 00:01:59.086
Ήμουν μια απροσάρμοστη.

NOTE Paragraph

00:01:59.086 --> 00:02:01.522
Όπως χιλιάδες άλλα παιδιά,

00:02:01.522 --> 00:02:04.408
προερχόμουν από ένα 
κακοποιητικό περιβάλλον

00:02:04.408 --> 00:02:07.796
απ' το οποίο παραλίγο 
να μην έβγαινα ζωντανή.

00:02:07.796 --> 00:02:11.836
Είχα ήδη δύο αποτυχημένους γάμους 
στο ιστορικό μου.

00:02:11.836 --> 00:02:15.248
Είχα παρατήσει το πανεπιστήμιο, 
όχι μια φορά, αλλά δύο,

00:02:15.248 --> 00:02:18.648
και ίσως και μια τρίτη φορά 
για την οποία δεν θα σας μιλήσω.

00:02:18.648 --> 00:02:20.338
(Γέλια)

NOTE Paragraph

00:02:20.738 --> 00:02:24.128
Είχα βρεθεί σε κέντρο 
αποτοξίνωσης για χρήση ουσιών

NOTE Paragraph

00:02:24.788 --> 00:02:29.463
και έκανα δύο φορές 
υπέροχες διακοπές στη φυλακή.

00:02:30.133 --> 00:02:32.705
Οπότε βρίσκομαι στη σωστή σκηνή.

00:02:32.705 --> 00:02:34.952
(Γέλια)

NOTE Paragraph

00:02:36.772 --> 00:02:40.280
Νομίζω, όμως, ότι η πραγματική αιτία 
που ήμουν απροσάρμοστη,

NOTE Paragraph

00:02:40.280 --> 00:02:43.517
ήταν πως η κόρη μου πέθανε 
τη μέρα που γεννήθηκε

00:02:43.517 --> 00:02:46.883
και δεν είχα ακόμα βρει 
τον τρόπο να ζήσω μ' αυτό.

00:02:48.513 --> 00:02:53.176
Αφότου πέθανε η κόρη μου, 
πέρασα αρκετό καιρό άστεγη,

00:02:53.176 --> 00:02:55.880
ζώντας κάτω από μια γέφυρα,

00:02:55.880 --> 00:02:59.418
σε μια κατάσταση σαν ζόμπι,
λόγω του πόνου και της απώλειας

00:02:59.418 --> 00:03:01.950
που κάποιοι από εμάς 
συναντάμε στην πορεία μας.

00:03:01.950 --> 00:03:05.458
Μπορεί και όλοι, αν ζήσουμε αρκετά.

00:03:06.168 --> 00:03:10.083
Ξέρετε, οι άστεγοι είναι κάποιοι 
από τους πιο ηρωικούς απροσάρμοστους

00:03:10.083 --> 00:03:13.267
επειδή κάποτε ήταν σαν κι εμάς.

00:03:15.097 --> 00:03:19.997
Όπως βλέπετε, ήμουν απροσάρμοστη 
σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες:

00:03:19.997 --> 00:03:24.118
ως κόρη, σύζυγος, μητέρα, φοιτήτρια.

00:03:25.298 --> 00:03:28.110
Και το όνειρο να γίνω συγγραφέας

00:03:28.110 --> 00:03:32.993
ήταν, στην πραγματικότητα, 
σαν ένα πετραδάκι θλίψης στο λαιμό μου.

00:03:35.333 --> 00:03:38.068
Παρ' όλο που ήμουν αυτή που ήμουν, 
μπήκα στο αεροπλάνο

NOTE Paragraph

00:03:38.068 --> 00:03:40.785
και πέταξα στη Νέα Υόρκη,

00:03:40.785 --> 00:03:43.436
εκεί που βρίσκονται οι συγγραφείς.

00:03:43.436 --> 00:03:46.946
Φίλοι απροσάρμοστοι, σχεδόν μπορώ να δω 
τα κεφάλια σας να φωτίζονται.

00:03:46.946 --> 00:03:49.323
Μπορώ να σας ξεχωρίσω μέσα σε μια αίθουσα.

00:03:49.323 --> 00:03:51.239
Στην αρχή, θα σας άρεσε πολύ.

00:03:51.239 --> 00:03:54.899
Μπορούσες να διαλέξεις τρεις διάσημους 
συγγραφείς που ήθελες να γνωρίσεις,

00:03:54.899 --> 00:03:57.337
και κάτι τύποι πήγαιναν 
και τους έβρισκαν για σένα.

00:03:57.337 --> 00:03:59.629
Διέμενες στο ξενοδοχείο Γράμερσι Παρκ

00:03:59.629 --> 00:04:04.513
και έπινες ουίσκι αργά τη νύχτα 
μαζί με άνετους, έξυπνους ψωνισμένους.

00:04:04.513 --> 00:04:08.986
Και μπορούσες να το παίξεις κι εσύ 
άνετος, έξυπνος και ψώνιο.

00:04:08.986 --> 00:04:12.889
Σου γνώριζαν ένα σωρό εκδότες, 
συγγραφείς και ατζέντηδες

00:04:12.889 --> 00:04:16.171
σε πολυτελή γεύματα και δείπνα.

00:04:17.501 --> 00:04:19.848
Ρωτήστε με πόσο πολυτελή.

00:04:19.848 --> 00:04:21.535
Κοινό: Πόσο πολυτελή;

NOTE Paragraph

00:04:22.165 --> 00:04:26.446
Λίντια Γιακνέβιτς: Ομολογώ:
Έκλεψα τρεις λινές πετσέτες-

NOTE Paragraph

00:04:26.446 --> 00:04:28.075
(Γέλια)

NOTE Paragraph

00:04:28.075 --> 00:04:30.600
από τρία διαφορετικά εστιατόρια.

NOTE Paragraph

00:04:30.600 --> 00:04:33.041
Και έκρυψα κι έναν κατάλογο 
μέσα στο παντελόνι μου.

00:04:33.041 --> 00:04:35.036
(Γέλια)

NOTE Paragraph

00:04:35.036 --> 00:04:38.486
Ήθελα απλώς μερικά αναμνηστικά, 
ώστε όταν θα γυρνούσα σπίτι μου,

NOTE Paragraph

00:04:38.486 --> 00:04:41.196
να πιστέψω ότι πράγματι 
μου είχαν συμβεί όλα αυτά.

00:04:41.196 --> 00:04:42.315
Ξέρετε...

00:04:43.570 --> 00:04:45.530
Οι τρεις συγγραφείς που ήθελα να γνωρίσω

NOTE Paragraph

00:04:45.530 --> 00:04:48.455
ήταν η Κάρολ Μάσο, 
η Λιν Τίλμαν και η Πέγκι Φέλαν.

00:04:48.455 --> 00:04:51.504
Δεν είναι διάσημες συγγραφείς μπεστ σέλερ,

00:04:51.504 --> 00:04:55.010
αλλά για μένα ήταν συγγραφείς-τιτάνες.

00:04:55.900 --> 00:04:57.490
Η Κάρολ Μέισο έγραψε το βιβλίο

00:04:57.490 --> 00:04:59.941
που αργότερα έγινε για μένα 
η βίβλος της τέχνης.

00:04:59.941 --> 00:05:02.762
Η Λιν Τίλμαν μου έδωσε
την άδεια να πιστέψω

00:05:02.762 --> 00:05:07.067
ότι υπήρχε η πιθανότητα οι ιστορίες μου 
να γίνουν μέρος αυτού του κόσμου.

00:05:07.067 --> 00:05:08.772
Και η Πέγκι Φέλαν μου υπενθύμησε

00:05:08.772 --> 00:05:13.153
ότι ο εγκέφαλός μου μπορεί να ήταν 
πιο σημαντικός από τα στήθη μου.

00:05:15.563 --> 00:05:18.016
Δεν ήταν συγγραφείς της μόδας,

00:05:18.016 --> 00:05:21.814
αλλά χάραζαν τη δική τους διαδρομή

00:05:21.814 --> 00:05:24.265
μέσα από τις ιστορίες τους.

00:05:24.265 --> 00:05:28.222
Μου αρέσει να το σκέφτομαι σαν το νερό
που διασχίζει το Γκραν Κάνιον.

NOTE Paragraph

00:05:29.371 --> 00:05:32.862
Κόντεψα να σκάσω από τη χαρά μου 
που μπόρεσα να περάσω χρόνο

00:05:32.862 --> 00:05:35.477
μ' αυτές τις τρεις 
πενήντα-κάτι συγγραφείς.

00:05:35.477 --> 00:05:37.927
Και ο λόγος που κόντεψα 
να σκάσω από τη χαρά μου,

00:05:37.927 --> 00:05:40.250
ήταν επειδή δεν είχα γνωρίσει ποτέ 
τέτοια χαρά.

00:05:40.250 --> 00:05:42.366
Δεν είχα βρεθεί ποτέ 
σ' ένα τέτοιο χώρο.

00:05:42.366 --> 00:05:44.778
Η μητέρα μου δεν είχε πάει πανεπιστήμιο,

00:05:44.778 --> 00:05:47.696
και η δημιουργική μου καριέρα, 
μέχρι εκείνη τη στιγμή,

00:05:47.696 --> 00:05:51.712
ήταν ένα μικρό, θλιβερό, πράγμα 
που πέθανε μόλις γεννήθηκε.

00:05:53.394 --> 00:05:57.113
Κατά κάποιο τρόπο, ήθελα να πεθάνω εκεί, 
τις πρώτες νύχτες στη Νέα Υόρκη.

00:05:57.113 --> 00:06:00.397
Ήμουν κάπως σαν: «Σκοτώστε με τώρα. 
Είμαι καλά. Είναι τέλεια εδώ».

00:06:01.187 --> 00:06:04.435
Μερικοί από εσάς 
θα καταλάβετε τι συνέβη μετά.

NOTE Paragraph

00:06:05.145 --> 00:06:09.230
Πρώτα με πήγαν στα γραφεία
της Φαράρ, Στράους και Ζιρού.

00:06:09.863 --> 00:06:13.098
Ήταν ο εκδοτικός οίκος των ονείρων μου.

00:06:13.098 --> 00:06:16.753
Θέλω να πω, ήταν οι εκδότες 
του Τ.Σ. Έλιοτ και του Φλάνερι Ο' Κόνορ!

00:06:17.418 --> 00:06:21.787
Ο υπεύθυνος των εκδόσεων κάθισε μαζί μου,
και μου μιλούσε για αρκετή ώρα,

00:06:21.787 --> 00:06:24.435
προσπαθώντας να με πείσει 
ότι είχα ένα βιβλίο μέσα μου

00:06:24.435 --> 00:06:26.418
για τη ζωή μου ως κολυμβήτρια.

00:06:26.418 --> 00:06:28.490
Ξέρετε, κάτι σαν αυτοβιογραφία.

00:06:28.490 --> 00:06:30.946
Όλη την ώρα που μου μιλούσε,

00:06:30.946 --> 00:06:34.595
καθόμουν εκεί και χαμογελούσα, 
νεύοντας σαν μια παράλυτη ηλίθια,

00:06:35.509 --> 00:06:37.591
με τα χέρια σταυρωμένα,

00:06:37.591 --> 00:06:42.302
ενώ τίποτα, απολύτως τίποτα, 
δεν έβγαινε από το στόμα μου.

00:06:43.875 --> 00:06:47.282
Έτσι, στο τέλος, με χτύπησε στον ώμο,

00:06:47.282 --> 00:06:49.510
όπως θα έκανε ένας προπονητής κολύμβησης.

00:06:49.510 --> 00:06:51.535
Μου ευχήθηκε καλή τύχη,

00:06:51.535 --> 00:06:53.937
μου έδωσε μερικά δωρεάν βιβλία,

00:06:53.937 --> 00:06:56.132
και με οδήγησε στην πόρτα.

NOTE Paragraph

00:06:57.588 --> 00:07:00.885
Μετά με πήγαν στα γραφεία 
της Γ. Γ. Νόρτον,

00:07:00.885 --> 00:07:03.679
όπου ήμουν σίγουρη 
πως θα με έδιωχναν από το κτίριο

00:07:03.679 --> 00:07:06.100
μόνο και μόνο επειδή φορούσα Ντοκ Μάρτενς.

00:07:06.100 --> 00:07:07.639
Αλλά αυτό δεν συνέβη.

00:07:08.512 --> 00:07:10.991
Να βρίσκεσαι στα γραφεία της Νόρτον

00:07:10.991 --> 00:07:14.011
ήταν σαν να άπλωσες 
το χέρι σου προς το νυχτερινό ουρανό

00:07:14.011 --> 00:07:16.631
και να έπιασες το φεγγάρι,

00:07:16.631 --> 00:07:19.051
την ώρα που τα αστέρια 
κεντούσαν τ΄όνομά σου

00:07:19.051 --> 00:07:20.529
πάνω απ' όλο τον κόσμο.

00:07:20.529 --> 00:07:23.004
Τόσο σπουδαίο ήταν αυτό για μένα. 
Το πιάνετε;

00:07:23.569 --> 00:07:26.105
Η υπεύθυνη των εκδόσεων, 
η Κάρολ Χουκ Σμιθ,

00:07:26.105 --> 00:07:27.912
έσκυψε προς το μέρος μου,

00:07:27.912 --> 00:07:31.422
κοιτάζοντάς με μ'εκείνα τα μεγάλα μάτια 
που έβγαζαν σπίθες και μου είπε,

00:07:31.422 --> 00:07:33.776
«Λοιπόν, στείλε μου κάτι άμεσα!»

00:07:34.328 --> 00:07:36.880
Οι περισσότεροι άνθρωποι, 
ειδικά οι άνθρωποι του TED,

00:07:36.880 --> 00:07:39.134
θα είχαν τρέξει στο ταχυδρομείο, σωστά;

00:07:39.651 --> 00:07:43.009
Μου πήρε πάνω από μια δεκαετία 
για να αρχίσω έστω και να φαντάζομαι

00:07:43.009 --> 00:07:46.830
να βάζω κάτι σε φάκελο 
και να κολλάω γραμματόσημο.

NOTE Paragraph

00:07:48.741 --> 00:07:50.405
Το τελευταίο βράδυ,

00:07:50.405 --> 00:07:53.608
έκανα μια παρουσίαση 
στην Εθνική Λέσχη Ποίησης,

00:07:54.342 --> 00:07:56.369
και στο τέλος της ανάγνωσης,

00:07:56.369 --> 00:08:00.766
η Κάθριν Κίντι, του πρακτορείου συγγραφέων
Κίντι, Χόιτ και Πικάρ,

00:08:00.766 --> 00:08:03.417
ήρθε προς το μέρος μου, 
έσφιξε το χέρι μου,

00:08:03.417 --> 00:08:06.429
και προσφέρθηκε επιτόπου 
να με εκπροσωπήσει.

00:08:08.558 --> 00:08:11.635
Στεκόμουν εκεί, σαν να είχα κουφαθεί.

00:08:11.635 --> 00:08:13.155
Σας έχει συμβεί ποτέ αυτό;

00:08:13.703 --> 00:08:15.865
Και κόντεψα να βάλω τα κλάματα,

00:08:15.865 --> 00:08:19.738
επειδή όλοι σε εκείνη την αίθουσα 
ήταν ντυμένοι τόσο όμορφα,

00:08:19.738 --> 00:08:22.935
και το μόνο που μπόρεσα να ξεστομίσω ήταν,

00:08:22.935 --> 00:08:26.075
«Δεν ξέρω. Πρέπει να το σκεφτώ».

00:08:26.805 --> 00:08:31.097
Κι εκείνη μου είπε, «Εντάξει τότε». 
Και έφυγε.

00:08:32.884 --> 00:08:36.117
Τόσα χέρια ανοιχτά για μένα,

00:08:36.117 --> 00:08:39.427
κι εκείνο το μικρό, θλιβερό πετραδάκι 
ακόμα στο λαιμό μου...

NOTE Paragraph

00:08:39.427 --> 00:08:43.415
Βλέπετε, προσπαθώ να σας πω κάτι 
για τους ανθρώπους σαν κι εμένα.

00:08:43.415 --> 00:08:47.472
Εμείς οι απροσάρμοστοι, δεν ξέρουμε πάντα 
πώς να ελπίζουμε ή πώς να πούμε ναι

00:08:47.472 --> 00:08:49.187
ή πώς να αδράξουμε τις ευκαιρίες,

00:08:49.187 --> 00:08:51.317
ακόμα κι όταν είναι μπροστά στα μάτια μας.

00:08:51.317 --> 00:08:52.940
Κουβαλάμε μια ντροπή.

00:08:52.940 --> 00:08:54.965
Ντρεπόμαστε που θέλουμε κάτι καλό.

00:08:54.965 --> 00:08:56.951
Ντρεπόμαστε όταν αισθανόμαστε καλά.

00:08:56.951 --> 00:09:01.427
Ντρεπόμαστε γιατί δεν πιστεύουμε 
ότι αξίζουμε να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο

00:09:01.427 --> 00:09:03.668
με τους ανθρώπους που θαυμάζουμε.

NOTE Paragraph

00:09:04.472 --> 00:09:07.818
Αν μπορούσα, θα πήγαινα πίσω στο χρόνο 
και θα εκπαίδευα τον εαυτό μου.

00:09:07.818 --> 00:09:11.749
Θα γινόμουν σαν εκείνες τις πενήντα-κάτι 
γυναίκες που με βοήθησαν.

00:09:11.749 --> 00:09:14.210
Θα δίδασκα στον εαυτό μου 
πώς να επιθυμεί πράγματα,

00:09:14.210 --> 00:09:16.144
πώς να παίρνει θέση, πώς να τα ζητάει.

00:09:16.144 --> 00:09:20.368
Θα του έλεγα, «Εσύ! Ναι, εσύ! 
Ανήκεις κι εσύ σ'αυτό το χώρο!

00:09:20.368 --> 00:09:22.800
Το φως φωτίζει όλους μας,

00:09:22.800 --> 00:09:25.975
και δεν είμαστε τίποτα χωρίς τους άλλους».

00:09:27.041 --> 00:09:30.333
Αν' αυτού, πέταξα πίσω στο Όρεγκον,

00:09:30.337 --> 00:09:33.893
και καθώς άρχισαν να φαίνονται ξανά 
τα λιβάδια και η βροχή,

00:09:36.363 --> 00:09:40.345
έπινα απλώς πολλά μπουκαλάκια 
αυτολύπησης στο αεροπλάνο.

00:09:41.491 --> 00:09:46.333
Σκεφτόμουν ότι αν ήμουν συγγραφέας, 
ήμουν μια απροσάρμοστη συγγραφέας.

00:09:47.244 --> 00:09:49.853
Αυτό που θέλω να πω, 
είναι ότι πήγα πίσω στο Όρεγκον,

00:09:49.853 --> 00:09:52.051
χωρίς κάποιο συμβόλαιο, 
χωρίς να έχω ατζέντη,

00:09:52.051 --> 00:09:54.905
μόνο με το μυαλό και την καρδιά μου 
γεμάτα με την ανάμνηση

00:09:54.905 --> 00:09:58.877
που είχα καθίσει τόσο κοντά 
σε αυτές τις υπέροχες συγγραφείς.

00:10:00.287 --> 00:10:03.731
Η μνήμη ήταν το μόνο βραβείο 
που επέτρεψα στον εαυτό μου.

00:10:05.011 --> 00:10:08.294
Και παρ' όλα αυτά, 
στο σπίτι μου, στα σκοτεινά,

NOTE Paragraph

00:10:09.345 --> 00:10:11.594
φορώντας πάλι τα εσώρουχά μου,

00:10:11.594 --> 00:10:13.775
μπορούσα ακόμα να ακούω τις φωνές τους.

00:10:14.295 --> 00:10:17.428
Έλεγαν, «Να μην ακούς κανέναν 
που προσπαθεί να σε σωπάσει

00:10:17.428 --> 00:10:19.965
ή να αλλάξει την ιστορία σου».

00:10:20.475 --> 00:10:24.250
Έλεγαν, «Δώσε φωνή στην ιστορία 
που μόνο εσύ ξέρεις πώς να την πεις».

00:10:24.250 --> 00:10:26.870
Έλεγαν, «Μερικές φορές, 
να πεις την ιστορία σου

00:10:26.870 --> 00:10:30.074
είναι αυτό που θα σου σώσει τη ζωή».

00:10:31.494 --> 00:10:35.174
Τώρα, όπως βλέπετε, 
είμαι εγώ η γυναίκα των πενήντα-κάτι.

NOTE Paragraph

00:10:36.303 --> 00:10:38.428
Και είμαι συγγραφέας.

00:10:38.428 --> 00:10:40.463
Και είμαι μητέρα.

00:10:40.463 --> 00:10:42.843
Και έγινα καθηγήτρια.

00:10:42.843 --> 00:10:45.738
Μαντέψτε ποιοι είναι 
οι αγαπημένοι μου μαθητές.

00:10:46.558 --> 00:10:49.021
Παρ' όλο που αυτό δεν έγινε τη μέρα

00:10:49.021 --> 00:10:51.692
που το γράμμα των ονείρων μου 
έφτασε με το ταχυδρομείο,

00:10:51.692 --> 00:10:54.920
τελικά έγραψα μια αυτοβιογραφία 
με τίτλο, «Το Χρονικό του Νερού».

00:10:55.287 --> 00:10:59.364
Έχει ιστορίες για τις φορές που έπρεπε 
να επαναπροσδιορίσω τον εαυτό μου,

00:10:59.364 --> 00:11:02.008
μέσα από τα ερείπια των επιλογών μου.

00:11:02.008 --> 00:11:04.876
Τις ιστορίες του πώς 
οι φαινομενικές αποτυχίες μου

00:11:04.876 --> 00:11:09.155
ήταν, στην πραγματικότητα, 
ένα παράξενο πέρασμα προς κάτι όμορφο.

00:11:10.225 --> 00:11:13.781
Το μόνο που είχα να κάνω 
ήταν να δώσω φωνή στην ιστορία.

00:11:15.391 --> 00:11:18.191
Υπάρχει ένας μύθος 
στους περισσότερους πολιτισμούς,

00:11:18.191 --> 00:11:20.541
για το πώς ν' ακολουθείς τα όνειρά σου.

NOTE Paragraph

00:11:20.541 --> 00:11:23.358
Ονομάζεται το ταξίδι του ήρωα.

00:11:23.358 --> 00:11:25.485
Όμως προτιμώ έναν διαφορετικό μύθο

00:11:25.485 --> 00:11:28.163
που βρίσκεται κάπου δίπλα στον άλλο,
ή από κάτω του.

00:11:29.146 --> 00:11:32.117
Ονομάζεται ο μύθος του απροσάρμοστου.

00:11:32.117 --> 00:11:33.583
Και πάει κάπως έτσι:

00:11:33.583 --> 00:11:36.308
Ακόμα και την ώρα που αποτυγχάνεις,

00:11:36.308 --> 00:11:38.908
ακριβώς και τότε, είσαι όμορφος.

00:11:39.638 --> 00:11:41.610
Δεν το ξέρεις ακόμα,

00:11:41.610 --> 00:11:44.627
αλλά έχεις την ικανότητα 
να επαναπροσδιορίσεις τον εαυτό σου,

00:11:44.627 --> 00:11:45.671
ασταμάτητα.

00:11:45.671 --> 00:11:47.810
Αυτή είναι η ομορφιά σου.

00:11:47.810 --> 00:11:51.138
Μπορεί να είσαι μέθυσος, 
μπορεί να σε έχουν κακοποιήσει,

NOTE Paragraph

00:11:51.648 --> 00:11:54.757
μπορεί να έχεις κάνει φυλακή, 
μπορεί να είσαι άστεγος,

00:11:54.757 --> 00:11:58.285
μπορεί να χάσεις όλα τα χρήματά σου, 
τη δουλειά σου ή τον άντρα σου

00:11:58.285 --> 00:12:01.017
ή τη γυναίκα σου, ή το χειρότερο:
ένα παιδί.

00:12:01.785 --> 00:12:04.549
Μπορεί να χάσεις ακόμα και τα λογικά σου.

00:12:04.549 --> 00:12:07.947
Μπορεί να στέκεσαι 
εν μέσω της αποτυχίας σου,

00:12:07.947 --> 00:12:10.820
και πάλι, είμαι εδώ 
μόνο και μόνο για να σου πω

00:12:10.820 --> 00:12:13.192
ότι είσαι τόσο όμορφος!

00:12:13.192 --> 00:12:15.729
Η ιστορία σου αξίζει να ακουστεί,

00:12:15.729 --> 00:12:19.902
επειδή εσύ, σπάνιε 
και μοναδικέ απροσάρμοστε,

00:12:19.902 --> 00:12:22.519
εσύ, το νέο είδος,

00:12:22.519 --> 00:12:24.969
είσαι ο μόνος σε αυτή την αίθουσα

00:12:24.969 --> 00:12:28.687
που μπορεί να πει την ιστορία 
όπως θα την έλεγες εσύ.

00:12:30.347 --> 00:12:32.049
Κι εγώ θα σε ακούσω.

00:12:33.059 --> 00:12:34.900
Σας ευχαριστώ.

NOTE Paragraph

00:12:34.900 --> 00:12:40.789
(Χειροκρότημα)