1
00:00:00,841 --> 00:00:04,572
میدونم که TED درباره
خیلی چیزهاییه که بزرگن،

2
00:00:04,596 --> 00:00:08,126
اما من میخوام درباره چیزی باهاتون
صحبت کنم که خیلی کوچیکه.

3
00:00:08,150 --> 00:00:10,308
اونقدر کوچیک که در حد یک کلمه است.

4
00:00:11,093 --> 00:00:12,649
اون کلمه "وصله ناجور"ـه.

5
00:00:13,347 --> 00:00:16,966
این یکی از کلمات مورد علاقمه
چون خیلی معناداره.

6
00:00:17,403 --> 00:00:21,349
یعنی آدمی که یه جورایی
نتونسته با بقیه جور بشه.

7
00:00:21,752 --> 00:00:24,048
یا آدمی که سازگاری خوبی پیدا نکرده.

8
00:00:24,658 --> 00:00:27,581
یا "آدمی که با شرایط و محیط جدید

9
00:00:27,605 --> 00:00:30,473
سازگاری ضعیفی داشته."

10
00:00:31,298 --> 00:00:33,520
من یکی از پرچمداران وصله ناجورم.

11
00:00:34,307 --> 00:00:37,140
و امروز از طرف بقیه
وصله های ناجور اینجا هستم،

12
00:00:37,164 --> 00:00:38,975
چون هیچ وقت من تنها وصله ناجور نیستم.

13
00:00:39,995 --> 00:00:41,880
میخوام براتون داستان
یه وصله ناجورو بگم.

14
00:00:43,237 --> 00:00:45,769
سی و چند سالم بود که

15
00:00:45,793 --> 00:00:49,355
رؤیای نویسنده شدن
صاف اومد در خونمو زد.

16
00:00:50,198 --> 00:00:51,802
در واقع اومد توی صندوق پستی م

17
00:00:51,826 --> 00:00:55,485
به شکل یه نامه که توش نوشته بود
یه جایز ادبی بزرگ برنده شدم

18
00:00:55,509 --> 00:00:57,434
بخاطر داستان کوتاهی که نوشته بودم.

19
00:00:58,183 --> 00:01:01,944
داستان کوتاه درباره زندگیم
به عنوان یک شناگرِ مسابقات بود

20
00:01:02,632 --> 00:01:04,687
و درباره زندگی تلخ خانوادگیم،

21
00:01:05,258 --> 00:01:10,155
و کمی درباره اینکه چطورغم و ضرر
می تونه آدمو به دیوونگی بکشونه.

22
00:01:11,829 --> 00:01:16,502
جایزش سفر به نیویورک ستی بود برای ملاقات
سردبیران و نماینده های بزرگ

23
00:01:16,526 --> 00:01:17,850
و بقیه نویسنده ها.

24
00:01:18,278 --> 00:01:21,342
خوب یه جورایی رؤیای اونایی بود که
میخواستن نویسنده بشن، درسته؟

25
00:01:22,573 --> 00:01:25,413
می دونید روزی که نامه رسید
چی کار کردم؟

26
00:01:26,037 --> 00:01:27,835
چو من، من هستم،

27
00:01:27,859 --> 00:01:30,056
نامه رو گذاشتم روی میز آشپزخونه،

28
00:01:30,080 --> 00:01:33,522
یه لیوان بزرگ وُدکا برای خودم ریختم

29
00:01:33,922 --> 00:01:36,292
با یخ و لیمو،

30
00:01:36,722 --> 00:01:40,926
و کل روز رو با لباس زیرم نششستم اونجا،

31
00:01:40,950 --> 00:01:43,032
و فقط به نامه ذل زدم.

32
00:01:44,608 --> 00:01:47,753
به تمام روشهایی فکر میکردم
که تا اون موقع به زندگیم گند زده بودم.

33
00:01:47,777 --> 00:01:50,951
آخه من کی بودم که برم نیویورک سیتی

34
00:01:50,975 --> 00:01:52,705
و وانمود کنم یه نویسنده م؟

35
00:01:53,681 --> 00:01:55,046
من کی بودم؟

36
00:01:55,070 --> 00:01:56,268
بهتون میگم.

37
00:01:56,745 --> 00:01:57,912
من یه وصله ناجور بودم.

38
00:01:58,625 --> 00:02:00,988
مثل لژیون های بقیه بچه ها،

39
00:02:01,908 --> 00:02:04,276
من از یه خانواده خشن بودم

40
00:02:04,300 --> 00:02:06,956
که به سختی ازش جون سالم به در بردم

41
00:02:07,727 --> 00:02:12,218
توی کارنامه م دو شکست فجیع
در ازدواج داشتم.

42
00:02:12,242 --> 00:02:15,208
از دانشگاه اخراج شدم
اونم نه یه بار، بلکه دوبار

43
00:02:15,232 --> 00:02:18,424
وشایدم بار سومی هم هست که 
نمیخوام راجبش صحبت کنم.

44
00:02:18,448 --> 00:02:20,258
(خنده حضار)

45
00:02:20,582 --> 00:02:24,243
یه دورانی هم به خاطر استفاده
از مواد مخدر در بازپروری بودم.

46
00:02:24,795 --> 00:02:29,245
دو بارم که تعطیلات بسیار
لذت بخشی رو در زندان گذروندم.

47
00:02:30,228 --> 00:02:32,132
خوب پس جای درستی وایستادم.

48
00:02:33,680 --> 00:02:35,770
(خنده حضار)

49
00:02:36,744 --> 00:02:40,237
اما چیزی که واقعا باعث شد
فکر کنم که یه وصله ناجورم

50
00:02:40,261 --> 00:02:43,523
اینه که دخترم همون روزی
که به دنیا اومد از دنیا رفت،

51
00:02:43,547 --> 00:02:46,666
و هنوز هم نمیدونستم چطور باید
با این قصه کنار بیام.

52
00:02:48,233 --> 00:02:53,360
بعد از مردن دخترم،
مدت زیادی آواره بودم،

53
00:02:53,384 --> 00:02:55,328
و زیر یه پل زندگی می کردم

54
00:02:55,352 --> 00:02:59,570
در یه جور حالت ناراحتی و زیان عمیق

55
00:02:59,594 --> 00:03:02,108
حالتی که بعضی هامون توی مسیر
باهاش روبرو می شیم.

56
00:03:02,132 --> 00:03:04,863
شایدم همه مون، البته
اگه به اندازه کافی عمر کنیم.

57
00:03:06,240 --> 00:03:10,237
می دونید، بی خانمان ها از قهرمان ترین
وصله های ناجور ما هستن،

58
00:03:10,261 --> 00:03:13,357
چونکه اونا هم زندگی رو مثل
ماها شروع کردن.

59
00:03:14,670 --> 00:03:20,088
خوب می بینید که من توی هیچ حوزه ای
نتونستم سازگار بشم:

60
00:03:20,112 --> 00:03:24,580
به عنوان دختر، همسر، مادر و دانشجو.

61
00:03:25,474 --> 00:03:27,973
و رؤیای نویسنده شدن

62
00:03:27,997 --> 00:03:33,438
واقعاً مثل یه سنگ کوچولوی غمناک
توی گلوی من بود.

63
00:03:34,906 --> 00:03:38,375
برخلاف میلم سوار اون هواپیما شدم

64
00:03:38,399 --> 00:03:40,786
و رفتم نیویورک سیتی،

65
00:03:40,810 --> 00:03:42,366
همونجایی که نویسنده ها بودن.

66
00:03:43,168 --> 00:03:46,843
هم وصله های ناجور، می تونم ببینم
چشماتون داره برق میزنه.

67
00:03:46,867 --> 00:03:48,779
میتونم از بین جمعیت
توی سالن پیداتون کنم.

68
00:03:48,803 --> 00:03:51,241
اول، عاشقش میشی.

69
00:03:51,265 --> 00:03:54,217
میتونی از بین نویسنده هایی که
میخوای ببینی، سه نفرو انتخاب کنی،

70
00:03:54,241 --> 00:03:56,599
بعدش می رفتن اونها رو
برات پیدا می کردن.

71
00:03:56,623 --> 00:03:59,413
مراسم در هتل پارک گرامرسی برگزار میشد،

72
00:03:59,437 --> 00:04:02,071
جایی که میتونستی نصفه شب
بری ویسکی اسکاتلندی بخوری

73
00:04:02,095 --> 00:04:04,586
اونم با آدمای باحال، با هوش و شیک و پیک.

74
00:04:04,610 --> 00:04:09,119
و وانمود کنی که تو هم مثل اونا
باحال، با هوش و شیک و پیکی.

75
00:04:09,143 --> 00:04:12,331
میتونستی یه عالمه سردبیر و
نویسنده و نماینده رو ملاقات کنی

76
00:04:12,355 --> 00:04:16,418
اونم موقع نهارها و شام های
خیلی خیلی رؤیایی.

77
00:04:17,377 --> 00:04:19,005
ازم بپرسید چقدر رؤیایی؟

78
00:04:19,735 --> 00:04:21,696
حضار: چقدر رؤیایی؟

79
00:04:22,077 --> 00:04:26,395
لیدیا یوکناویچ: بذارید یه اعترافی بکنم:
سه تا دستمال سفره بلند کردم...

80
00:04:26,419 --> 00:04:27,990
(خنده حضار)

81
00:04:28,014 --> 00:04:29,671
از سه رستوران مختلف.

82
00:04:30,430 --> 00:04:32,696
یه مِنو هم چپوندم توی شلوارم.

83
00:04:32,720 --> 00:04:34,796
(خنده حضار)

84
00:04:34,820 --> 00:04:38,526
فقط می خواستم چندتا یادگاری داشته باشم
تا وقتی رسیدم خونه،

85
00:04:38,550 --> 00:04:40,835
باورم شه که همه اون چیزا
واقعا برام اتفاق افتاده.

86
00:04:41,241 --> 00:04:42,470
میدونید؟

87
00:04:43,467 --> 00:04:45,131
سه نویسنده ای که میخواستم ببینمشون

88
00:04:45,155 --> 00:04:47,964
اینا بودن: کارول ماسو،
لین تیلمن و پگی فیلان.

89
00:04:48,496 --> 00:04:51,550
اینا از این نویسنده های معروف
و پرفروش نبودن،

90
00:04:51,574 --> 00:04:54,881
اما برای من توی نویسنده های زن،
اینا خدا بودن.

91
00:04:55,700 --> 00:04:59,262
کارول ماسو کتابی نوشت که 
بعدها تبدیل شد به کتاب مقدس هنری من.

92
00:05:00,056 --> 00:05:02,557
لین تیلمن بهم اجازه داد باور کنم

93
00:05:02,581 --> 00:05:06,062
که داستان من هم این شانس رو داره
که بخشی از این دنیا باشه.

94
00:05:06,839 --> 00:05:08,793
و پگی فیلان یادم انداخت که

95
00:05:08,817 --> 00:05:13,826
شاید مغزم بتونه مهمتر از سینه هام باشه.

96
00:05:15,500 --> 00:05:18,184
اونها نویسنده های زن سرشناسی نبودن،

97
00:05:18,208 --> 00:05:21,985
ولی راهی را به شاهراه نویسندگی باز کردن

98
00:05:22,009 --> 00:05:23,342
اونم با داستانهای خودشون.

99
00:05:24,294 --> 00:05:28,429
مثل جریان آبی که دره های
گراند کانیون رو میشکافه.

100
00:05:29,371 --> 00:05:31,082
نزدیک بود از ذوق بمیرم

101
00:05:31,106 --> 00:05:34,947
که داشتم با این سه نویسنده زن
بالای پنجاه سال میچرخیدم.

102
00:05:34,971 --> 00:05:37,897
و دلیل ذوق مرگ شدنم هم این بود که

103
00:05:37,921 --> 00:05:39,990
تا اون موقع اونقدر
ذوق نکرده بودم.

104
00:05:40,014 --> 00:05:41,696
تا اون موقع همچین سالنی نرفته بودم.

105
00:05:42,350 --> 00:05:44,108
مادرم هیچ وقت به دانشگاه نرفت.

106
00:05:44,747 --> 00:05:47,236
و کار خلاقانه من تا اون موقع

107
00:05:47,260 --> 00:05:51,712
یه چیز کوچک و غمگینی بود
که در نطفه مرده بود.

108
00:05:53,394 --> 00:05:56,673
یه جورایی شبهای اول دوست داشتم 
همونجا توی نیویورک بمیرم.

109
00:05:56,697 --> 00:06:00,137
حسم اینطوری بود: "همین الان منو بکُشید.
حالم خوبه. این خیلی قشنگه."

110
00:06:01,187 --> 00:06:04,335
بعضیهاتون که اینجایید
شاید بدونید بعدش چی شد.

111
00:06:04,935 --> 00:06:09,230
اولش، منو بردن دفتر فِرار، استراس و جیرو.

112
00:06:09,863 --> 00:06:13,038
انتشارات فِرار، استراس و جیرو 
غول رسانه ای رؤیاهای من بودن.

113
00:06:13,062 --> 00:06:16,753
منظورم اینه که آثار تی اس الیوت
و فلانری اُ کُرنر اونجا چاپ شده بود.

114
00:06:17,418 --> 00:06:21,793
سردبیر اصلی منو نشوند و
مدت زیادی باهام حرف زد،

115
00:06:21,817 --> 00:06:24,135
سعی میکرد متقاعدم کنه که در
وجودم یه کتابی هست

116
00:06:24,159 --> 00:06:25,864
درباره زندگیم به عنوان یه شناگر.

117
00:06:26,498 --> 00:06:27,785
میدونید، چیزی مثل شرح حال.

118
00:06:28,630 --> 00:06:30,866
کل مدتی رو که باهام حرف میزد

119
00:06:30,890 --> 00:06:34,595
نشسته بودم و مثل یه احمق خنگ
لبخند میزدم و سرمو تکون می دادم،

120
00:06:35,509 --> 00:06:37,361
در حالت دست به سینه،

121
00:06:37,385 --> 00:06:42,302
و هیچ چیزی، هیچ چیزی، هیچ کلمه ای،
از دهنم در نیومد.

122
00:06:43,875 --> 00:06:47,242
آخرشم زد رو شونه م

123
00:06:47,266 --> 00:06:48,847
مثل یه مربی شنا.

124
00:06:49,580 --> 00:06:51,415
و برام آرزوی موفقیت کرد

125
00:06:51,439 --> 00:06:53,877
و چندتا کتاب رایگان بهم داد

126
00:06:53,901 --> 00:06:55,692
و درب خروجی رو بهم نشون داد.

127
00:06:57,588 --> 00:07:00,855
بعدش منو بردن دفتر دابلیو دابلتو نورتون،

128
00:07:00,879 --> 00:07:03,579
جایی که کاملا مطمئن بودم
از اون ساختمون منو اسکورت میکنن

129
00:07:03,603 --> 00:07:05,492
فقط برای اینکه داک مارتینز پوشیده بودم.

130
00:07:06,190 --> 00:07:07,639
اما همچین اتفاقی نیفتاد.

131
00:07:08,512 --> 00:07:10,941
تو دفتر نورتون بودن

132
00:07:10,965 --> 00:07:15,437
مثل اینه که توی آسمون شب
دستتودراز کنی و ماه رو لمس کنی

133
00:07:15,461 --> 00:07:19,098
در حالیکه ستاره ها اسمت رو
روی آسمونها مینویسن.

134
00:07:19,599 --> 00:07:21,744
اینو می گم که بدونید چقدر برام اهمیت داشت.

135
00:07:21,768 --> 00:07:22,949
متوجه هستین؟

136
00:07:23,567 --> 00:07:26,065
سردبیر اصلی، کارول هوک اسمیت،

137
00:07:26,089 --> 00:07:30,432
با اون چشای درشت و براق و خشنش
صاف اومد توی صورتم

138
00:07:30,456 --> 00:07:33,566
و گفت: "خوب، یه چیزی برام بفرست، فوری!"

139
00:07:34,328 --> 00:07:36,620
خوب، بیشتر آدما،
بخصوص آدمای TED،

140
00:07:36,644 --> 00:07:38,984
سریع میرن سراغ صندوق پستی شون، درسته؟

141
00:07:39,651 --> 00:07:42,929
بیشتر از یه دهه طول کشید
تا حتی تصور کنم

142
00:07:42,953 --> 00:07:46,830
که دارم یه چیزی میذارم تو پاکت
و بهش تمبرمیزنم.

143
00:07:48,741 --> 00:07:50,315
شب آخر،

144
00:07:50,339 --> 00:07:53,608
در کلوپ شعر ملی، یک بازخوانی بزرگ داشتم.

145
00:07:54,342 --> 00:07:56,289
و در انتهای بازخوانی،

146
00:07:56,313 --> 00:08:00,616
کاترین کیدی از آژانس ادبی
کیدی، هویت و پیکارد،

147
00:08:00,640 --> 00:08:03,227
مستقیم اومد به طرفم و باهام دست داد

148
00:08:03,251 --> 00:08:06,429
و بهم پیشنهاد داد یه ارائه داشته باشم،
همینطور بی مقدمه.

149
00:08:08,558 --> 00:08:11,545
همینطوری وایستادم
و یه جورایی کر شدم.

150
00:08:11,569 --> 00:08:13,155
تا حالا اینجوری شدین؟

151
00:08:13,703 --> 00:08:15,815
و دیگه داشت گریه م میگرفت

152
00:08:15,839 --> 00:08:19,764
چون تمام آدمای اونجا
لباسای قشنگ تنشون بود،

153
00:08:19,788 --> 00:08:22,941
و تنها چیزی که از دهانم
خارج شد این بود:

154
00:08:22,965 --> 00:08:26,075
"نمیدونم. باید راجبش فکر کنم."

155
00:08:26,805 --> 00:08:31,097
اون هم گفت: "خب، باشه"
و رفت.

156
00:08:32,884 --> 00:08:39,403
اون همه دستهایی که به طرفم دراز شده بود،
اون سنگ کوچولوی غمناک هنوز در گلوی من بود.

157
00:08:39,427 --> 00:08:43,365
می بینید، میخوام یه چیزی درباره
آدمایی مثل خودم بهتون بگم.

158
00:08:43,389 --> 00:08:47,442
ماها، وصله های ناجور، خیلی وقتا
نمی دونیم چطور امیدوار باشیم و بگیم بله،

159
00:08:47,466 --> 00:08:49,077
یا اون بزرگه رو انتخاب کنیم،

160
00:08:49,101 --> 00:08:51,247
حتی وقتی درست جلومون هستن.

161
00:08:51,271 --> 00:08:52,890
این شرم همیشه با ماست.

162
00:08:52,914 --> 00:08:54,905
شرم از خواستن یه چیز خوب.

163
00:08:54,929 --> 00:08:56,921
شرم از داشتن یه احساس خوب.

164
00:08:56,945 --> 00:09:01,327
شرم از این که واقعا باور کنیم
حقمونه جایی باشیم که

165
00:09:01,351 --> 00:09:03,468
آدمای مورد تحسین مون هستن.

166
00:09:04,472 --> 00:09:07,398
اگر میتونستم، برمی گشتم
و خودمو تعلیم می دادم.

167
00:09:07,422 --> 00:09:11,765
می شدم درست مثل اون خانم های بالای
پنجاه سالی که بهم کمک کردن.

168
00:09:11,789 --> 00:09:13,690
به خودم یاد می دادم چطور چیزی رو بخوام،

169
00:09:13,714 --> 00:09:16,054
چطور بلند شم و چطور درخواستشون کنم.

170
00:09:16,078 --> 00:09:20,384
می گفتم: "تو، آره خود تو!
جای تو هم اینجاست."

171
00:09:20,408 --> 00:09:22,680
همه مون یه خورشید داریم،

172
00:09:22,704 --> 00:09:25,615
و بدون هم هیچی نیستیم.

173
00:09:27,041 --> 00:09:30,313
بجاش، من با هواپیما برگشتم به اورگن،

174
00:09:30,337 --> 00:09:36,029
و همونطور که به مناطق همیشه سبز نگاه 
می کردم و بارون که داشت نزدیک می شد،

175
00:09:36,053 --> 00:09:40,345
فقط چندتا از بطریهای کوچولوی
"غصه خودتو بخور" هواپیمارو خوردم

176
00:09:41,491 --> 00:09:46,333
به این فکر کردم اگه نویسنده هم میشدم،
یه جورایی یه نویسنده وصله ناجور می شدم.

177
00:09:47,244 --> 00:09:48,403
می خوام بگم که،

178
00:09:48,427 --> 00:09:50,431
من بدون قرارداد کتاب به اورگن برگشتم،

179
00:09:50,455 --> 00:09:51,606
بدون هیچ نماینده ای

180
00:09:51,630 --> 00:09:54,115
و تنها با ذهن و قلبی مملو از خاطرات

181
00:09:54,139 --> 00:09:57,287
از نشستن در نزدیکی

182
00:09:57,311 --> 00:09:59,581
اون نویسندهای زیبا.

183
00:10:00,278 --> 00:10:03,684
خاطره تنها جایزه ای بود
که من به خودم روا میدونستم.

184
00:10:05,175 --> 00:10:08,304
و باز توی خونه، توی تاریکی،

185
00:10:09,272 --> 00:10:10,835
دوباره با لباس زیرم،

186
00:10:11,788 --> 00:10:13,518
می تونستم صداشون رو بشنوم.

187
00:10:14,264 --> 00:10:18,305
اونا می گفتن: "به حرف کسایی که
میخوان ساکتت کنن گوش نده یا اونایی که

188
00:10:18,329 --> 00:10:19,880
میخوان داستانتو عوض کنن."

189
00:10:20,861 --> 00:10:24,540
اونا میگفتن:" به داستانی که فقط خودت
میدونی چطور تعریف کنی، صدا بده."

190
00:10:24,564 --> 00:10:26,994
اونا میگفتن:"بعضی وقتا گفتن داستان

191
00:10:27,018 --> 00:10:30,064
همون چیزیه که زندگیتو نجات میده."

192
00:10:31,703 --> 00:10:35,393
و حالا، همونطوری که می بینید،
یک زن بالای پنجاه سالم.

193
00:10:36,278 --> 00:10:37,453
و یه نویسنده م.

194
00:10:38,516 --> 00:10:39,743
و یه مادرم.

195
00:10:40,441 --> 00:10:41,978
و یه معلم شدم.

196
00:10:42,970 --> 00:10:44,851
حدس بزنید شاگردای مورد علاقم کیا هستن.

197
00:10:46,604 --> 00:10:48,232
اگرچه این اتفاق اون روزی نیفتاد که

198
00:10:48,256 --> 00:10:50,510
نامه رویایی اومد توی صندق پستی م

199
00:10:50,534 --> 00:10:52,207
با این وجود، من شرح حالمو نوشتم،

200
00:10:52,231 --> 00:10:54,064
کتابی با عنوان "شرح وقایع آب".

201
00:10:54,889 --> 00:10:59,588
توش داستانهایی هست از اینکه چند بار
مجبور شدم خودمو از نو بسازم

202
00:10:59,612 --> 00:11:02,016
از میان خرابه ای از گزینه هام،

203
00:11:02,575 --> 00:11:07,985
داستانهایی از اینکه چطور شکست های ظاهری من
دروازه های ظاهرا زشتی بودن

204
00:11:08,009 --> 00:11:09,531
به سمت یک چیز زیبا.

205
00:11:10,309 --> 00:11:13,761
و تنها کاری که باید می کردم این بود که
به داستان صدا بدم [و بیانش کنم].

206
00:11:15,552 --> 00:11:19,798
در بیشتر فرهنگ ها افسانه ای
درباره دنبال کردن رویاها وجود داره.

207
00:11:20,664 --> 00:11:22,385
بهش می گن سفرِ قهرمان.

208
00:11:23,679 --> 00:11:25,503
اما من یه افسانه دیگه رو ترجیح میدم،

209
00:11:25,527 --> 00:11:27,306
که کمی متمایل به اونه

210
00:11:27,330 --> 00:11:28,487
یا شایدم پایین تر ازون.

211
00:11:29,089 --> 00:11:30,941
اسمش افسانه وصله های ناجوره.

212
00:11:31,763 --> 00:11:33,028
و داستانش اینجوریه:

213
00:11:33,623 --> 00:11:35,878
حتی در لحظه شکستت،

214
00:11:35,902 --> 00:11:38,480
درست همون موقع، شما زیبا هستین.

215
00:11:39,585 --> 00:11:40,737
هنوز ازش خبر نداری،

216
00:11:40,761 --> 00:11:43,938
اما توانایی این رو داری که
خودت رو از نو بسازی

217
00:11:43,962 --> 00:11:45,160
تا بی نهایت.

218
00:11:45,184 --> 00:11:46,778
اون زیبایی توئه.

219
00:11:47,694 --> 00:11:49,210
شاید یه آدم مست باشی،

220
00:11:49,234 --> 00:11:51,583
شاید مورد سوء استفاده قرار گرفته باشی،

221
00:11:51,607 --> 00:11:53,043
شاید یه سابقه دار باشی،

222
00:11:53,067 --> 00:11:54,565
شاید بی خانمان باشی،

223
00:11:54,589 --> 00:11:57,867
شاید همه پولتو از دست بدی
یا کارتو یا شوهرتو

224
00:11:57,891 --> 00:12:00,305
یا زنتو یا بدتر از همه،

225
00:12:00,329 --> 00:12:01,479
بچه ت رو.

226
00:12:01,864 --> 00:12:03,917
شاید عقلت رو از دست بدی،

227
00:12:03,941 --> 00:12:08,010
شاید درست در وسط
شکست هات ایستاده باشی

228
00:12:08,034 --> 00:12:10,912
و باز هنوز من اینجام تا بهت بگم،

229
00:12:10,936 --> 00:12:13,049
تو خیلی زیبایی.

230
00:12:13,073 --> 00:12:15,372
و داستانت ارزش شنیده شدن رو داره،

231
00:12:15,396 --> 00:12:19,669
چون تو، وصله ناجور نادر و بی نظیر،

232
00:12:19,693 --> 00:12:21,949
تو، گونه جدید،

233
00:12:22,568 --> 00:12:24,537
اینجا تنها کسی هستی که

234
00:12:24,561 --> 00:12:26,177
می تونه داستان رو

235
00:12:26,201 --> 00:12:28,609
همونجوری که تو میگی، تعریف کنه.

236
00:12:29,710 --> 00:12:31,220
و من بهش گوش می کنم.

237
00:12:32,863 --> 00:12:34,039
متشکرم.

238
00:12:34,063 --> 00:12:45,423
(تشویق حضار)