WEBVTT

00:00:00.841 --> 00:00:04.572
میدونم که TED درباره
خیلی چیزهاییه که بزرگن،

00:00:04.596 --> 00:00:08.126
اما من میخوام درباره چیزی باهاتون
صحبت کنم که خیلی کوچیکه.

00:00:08.150 --> 00:00:10.308
اونقدر کوچیک که در حد یک کلمه است.

00:00:11.093 --> 00:00:12.649
اون کلمه "وصله ناجور"ـه.

00:00:13.347 --> 00:00:16.966
این یکی از کلمات مورد علاقمه
چون خیلی معناداره.

00:00:17.403 --> 00:00:21.349
یعنی آدمی که یه جورایی
نتونسته با بقیه جور بشه.

00:00:21.752 --> 00:00:24.048
یا آدمی که سازگاری خوبی پیدا نکرده.

00:00:24.658 --> 00:00:27.581
یا "آدمی که با شرایط و محیط جدید

00:00:27.605 --> 00:00:30.473
سازگاری ضعیفی داشته."

00:00:31.298 --> 00:00:33.520
من یکی از پرچمداران وصله ناجورم.

00:00:34.307 --> 00:00:37.140
و امروز از طرف بقیه
وصله های ناجور اینجا هستم،

00:00:37.164 --> 00:00:38.975
چون هیچ وقت من تنها وصله ناجور نیستم.

00:00:39.995 --> 00:00:41.880
میخوام براتون داستان
یه وصله ناجورو بگم.

NOTE Paragraph

00:00:43.237 --> 00:00:45.769
سی و چند سالم بود که

00:00:45.793 --> 00:00:49.355
رؤیای نویسنده شدن
صاف اومد در خونمو زد.

00:00:50.198 --> 00:00:51.802
در واقع اومد توی صندوق پستی م

00:00:51.826 --> 00:00:55.485
به شکل یه نامه که توش نوشته بود
یه جایز ادبی بزرگ برنده شدم

00:00:55.509 --> 00:00:57.434
بخاطر داستان کوتاهی که نوشته بودم.

00:00:58.183 --> 00:01:01.944
داستان کوتاه درباره زندگیم
به عنوان یک شناگرِ مسابقات بود

00:01:02.632 --> 00:01:04.687
و درباره زندگی تلخ خانوادگیم،

00:01:05.258 --> 00:01:10.155
و کمی درباره اینکه چطورغم و ضرر
می تونه آدمو به دیوونگی بکشونه.

00:01:11.829 --> 00:01:16.502
جایزش سفر به نیویورک ستی بود برای ملاقات
سردبیران و نماینده های بزرگ

00:01:16.526 --> 00:01:17.850
و بقیه نویسنده ها.

00:01:18.278 --> 00:01:21.342
خوب یه جورایی رؤیای اونایی بود که
میخواستن نویسنده بشن، درسته؟

00:01:22.573 --> 00:01:25.413
می دونید روزی که نامه رسید
چی کار کردم؟

00:01:26.037 --> 00:01:27.835
چو من، من هستم،

00:01:27.859 --> 00:01:30.056
نامه رو گذاشتم روی میز آشپزخونه،

00:01:30.080 --> 00:01:33.522
یه لیوان بزرگ وُدکا برای خودم ریختم

00:01:33.922 --> 00:01:36.292
با یخ و لیمو،

00:01:36.722 --> 00:01:40.926
و کل روز رو با لباس زیرم نششستم اونجا،

00:01:40.950 --> 00:01:43.032
و فقط به نامه ذل زدم.

00:01:44.608 --> 00:01:47.753
به تمام روشهایی فکر میکردم
که تا اون موقع به زندگیم گند زده بودم.

00:01:47.777 --> 00:01:50.951
آخه من کی بودم که برم نیویورک سیتی

00:01:50.975 --> 00:01:52.705
و وانمود کنم یه نویسنده م؟

00:01:53.681 --> 00:01:55.046
من کی بودم؟

NOTE Paragraph

00:01:55.070 --> 00:01:56.268
بهتون میگم.

00:01:56.745 --> 00:01:57.912
من یه وصله ناجور بودم.

00:01:58.625 --> 00:02:00.988
مثل لژیون های بقیه بچه ها،

00:02:01.908 --> 00:02:04.276
من از یه خانواده خشن بودم

00:02:04.300 --> 00:02:06.956
که به سختی ازش جون سالم به در بردم

00:02:07.727 --> 00:02:12.218
توی کارنامه م دو شکست فجیع
در ازدواج داشتم.

00:02:12.242 --> 00:02:15.208
از دانشگاه اخراج شدم
اونم نه یه بار، بلکه دوبار

00:02:15.232 --> 00:02:18.424
وشایدم بار سومی هم هست که 
نمیخوام راجبش صحبت کنم.

NOTE Paragraph

00:02:18.448 --> 00:02:20.258
(خنده حضار)

NOTE Paragraph

00:02:20.582 --> 00:02:24.243
یه دورانی هم به خاطر استفاده
از مواد مخدر در بازپروری بودم.

00:02:24.795 --> 00:02:29.245
دو بارم که تعطیلات بسیار
لذت بخشی رو در زندان گذروندم.

00:02:30.228 --> 00:02:32.132
خوب پس جای درستی وایستادم.

NOTE Paragraph

00:02:33.680 --> 00:02:35.770
(خنده حضار)

NOTE Paragraph

00:02:36.744 --> 00:02:40.237
اما چیزی که واقعا باعث شد
فکر کنم که یه وصله ناجورم

00:02:40.261 --> 00:02:43.523
اینه که دخترم همون روزی
که به دنیا اومد از دنیا رفت،

00:02:43.547 --> 00:02:46.666
و هنوز هم نمیدونستم چطور باید
با این قصه کنار بیام.

00:02:48.233 --> 00:02:53.360
بعد از مردن دخترم،
مدت زیادی آواره بودم،

00:02:53.384 --> 00:02:55.328
و زیر یه پل زندگی می کردم

00:02:55.352 --> 00:02:59.570
در یه جور حالت ناراحتی و زیان عمیق

00:02:59.594 --> 00:03:02.108
حالتی که بعضی هامون توی مسیر
باهاش روبرو می شیم.

00:03:02.132 --> 00:03:04.863
شایدم همه مون، البته
اگه به اندازه کافی عمر کنیم.

00:03:06.240 --> 00:03:10.237
می دونید، بی خانمان ها از قهرمان ترین
وصله های ناجور ما هستن،

00:03:10.261 --> 00:03:13.357
چونکه اونا هم زندگی رو مثل
ماها شروع کردن.

00:03:14.670 --> 00:03:20.088
خوب می بینید که من توی هیچ حوزه ای
نتونستم سازگار بشم:

00:03:20.112 --> 00:03:24.580
به عنوان دختر، همسر، مادر و دانشجو.

00:03:25.474 --> 00:03:27.973
و رؤیای نویسنده شدن

00:03:27.997 --> 00:03:33.438
واقعاً مثل یه سنگ کوچولوی غمناک
توی گلوی من بود.

NOTE Paragraph

00:03:34.906 --> 00:03:38.375
برخلاف میلم سوار اون هواپیما شدم

00:03:38.399 --> 00:03:40.786
و رفتم نیویورک سیتی،

00:03:40.810 --> 00:03:42.366
همونجایی که نویسنده ها بودن.

00:03:43.168 --> 00:03:46.843
هم وصله های ناجور، می تونم ببینم
چشماتون داره برق میزنه.

00:03:46.867 --> 00:03:48.779
میتونم از بین جمعیت
توی سالن پیداتون کنم.

00:03:48.803 --> 00:03:51.241
اول، عاشقش میشی.

00:03:51.265 --> 00:03:54.217
میتونی از بین نویسنده هایی که
میخوای ببینی، سه نفرو انتخاب کنی،

00:03:54.241 --> 00:03:56.599
بعدش می رفتن اونها رو
برات پیدا می کردن.

00:03:56.623 --> 00:03:59.413
مراسم در هتل پارک گرامرسی برگزار میشد،

00:03:59.437 --> 00:04:02.071
جایی که میتونستی نصفه شب
بری ویسکی اسکاتلندی بخوری

00:04:02.095 --> 00:04:04.586
اونم با آدمای باحال، با هوش و شیک و پیک.

00:04:04.610 --> 00:04:09.119
و وانمود کنی که تو هم مثل اونا
باحال، با هوش و شیک و پیکی.

00:04:09.143 --> 00:04:12.331
میتونستی یه عالمه سردبیر و
نویسنده و نماینده رو ملاقات کنی

00:04:12.355 --> 00:04:16.418
اونم موقع نهارها و شام های
خیلی خیلی رؤیایی.

00:04:17.377 --> 00:04:19.005
ازم بپرسید چقدر رؤیایی؟

NOTE Paragraph

00:04:19.735 --> 00:04:21.696
حضار: چقدر رؤیایی؟

NOTE Paragraph

00:04:22.077 --> 00:04:26.395
لیدیا یوکناویچ: بذارید یه اعترافی بکنم:
سه تا دستمال سفره بلند کردم...

NOTE Paragraph

00:04:26.419 --> 00:04:27.990
(خنده حضار)

NOTE Paragraph

00:04:28.014 --> 00:04:29.671
از سه رستوران مختلف.

00:04:30.430 --> 00:04:32.696
یه مِنو هم چپوندم توی شلوارم.

NOTE Paragraph

00:04:32.720 --> 00:04:34.796
(خنده حضار)

NOTE Paragraph

00:04:34.820 --> 00:04:38.526
فقط می خواستم چندتا یادگاری داشته باشم
تا وقتی رسیدم خونه،

00:04:38.550 --> 00:04:40.835
باورم شه که همه اون چیزا
واقعا برام اتفاق افتاده.

00:04:41.241 --> 00:04:42.470
میدونید؟

NOTE Paragraph

00:04:43.467 --> 00:04:45.131
سه نویسنده ای که میخواستم ببینمشون

00:04:45.155 --> 00:04:47.964
اینا بودن: کارول ماسو،
لین تیلمن و پگی فیلان.

00:04:48.496 --> 00:04:51.550
اینا از این نویسنده های معروف
و پرفروش نبودن،

00:04:51.574 --> 00:04:54.881
اما برای من توی نویسنده های زن،
اینا خدا بودن.

00:04:55.700 --> 00:04:59.262
کارول ماسو کتابی نوشت که 
بعدها تبدیل شد به کتاب مقدس هنری من.

00:05:00.056 --> 00:05:02.557
لین تیلمن بهم اجازه داد باور کنم

00:05:02.581 --> 00:05:06.062
که داستان من هم این شانس رو داره
که بخشی از این دنیا باشه.

00:05:06.839 --> 00:05:08.793
و پگی فیلان یادم انداخت که

00:05:08.817 --> 00:05:13.826
شاید مغزم بتونه مهمتر از سینه هام باشه.

00:05:15.500 --> 00:05:18.184
اونها نویسنده های زن سرشناسی نبودن،

00:05:18.208 --> 00:05:21.985
ولی راهی را به شاهراه نویسندگی باز کردن

00:05:22.009 --> 00:05:23.342
اونم با داستانهای خودشون.

00:05:24.294 --> 00:05:28.429
مثل جریان آبی که دره های
گراند کانیون رو میشکافه.

NOTE Paragraph

00:05:29.371 --> 00:05:31.082
نزدیک بود از ذوق بمیرم

00:05:31.106 --> 00:05:34.947
که داشتم با این سه نویسنده زن
بالای پنجاه سال میچرخیدم.

00:05:34.971 --> 00:05:37.897
و دلیل ذوق مرگ شدنم هم این بود که

00:05:37.921 --> 00:05:39.990
تا اون موقع اونقدر
ذوق نکرده بودم.

00:05:40.014 --> 00:05:41.696
تا اون موقع همچین سالنی نرفته بودم.

00:05:42.350 --> 00:05:44.108
مادرم هیچ وقت به دانشگاه نرفت.

00:05:44.747 --> 00:05:47.236
و کار خلاقانه من تا اون موقع

00:05:47.260 --> 00:05:51.712
یه چیز کوچک و غمگینی بود
که در نطفه مرده بود.

00:05:53.394 --> 00:05:56.673
یه جورایی شبهای اول دوست داشتم 
همونجا توی نیویورک بمیرم.

00:05:56.697 --> 00:06:00.137
حسم اینطوری بود: "همین الان منو بکُشید.
حالم خوبه. این خیلی قشنگه."

00:06:01.187 --> 00:06:04.335
بعضیهاتون که اینجایید
شاید بدونید بعدش چی شد.

NOTE Paragraph

00:06:04.935 --> 00:06:09.230
اولش، منو بردن دفتر فِرار، استراس و جیرو.

00:06:09.863 --> 00:06:13.038
انتشارات فِرار، استراس و جیرو 
غول رسانه ای رؤیاهای من بودن.

00:06:13.062 --> 00:06:16.753
منظورم اینه که آثار تی اس الیوت
و فلانری اُ کُرنر اونجا چاپ شده بود.

00:06:17.418 --> 00:06:21.793
سردبیر اصلی منو نشوند و
مدت زیادی باهام حرف زد،

00:06:21.817 --> 00:06:24.135
سعی میکرد متقاعدم کنه که در
وجودم یه کتابی هست

00:06:24.159 --> 00:06:25.864
درباره زندگیم به عنوان یه شناگر.

00:06:26.498 --> 00:06:27.785
میدونید، چیزی مثل شرح حال.

00:06:28.630 --> 00:06:30.866
کل مدتی رو که باهام حرف میزد

00:06:30.890 --> 00:06:34.595
نشسته بودم و مثل یه احمق خنگ
لبخند میزدم و سرمو تکون می دادم،

00:06:35.509 --> 00:06:37.361
در حالت دست به سینه،

00:06:37.385 --> 00:06:42.302
و هیچ چیزی، هیچ چیزی، هیچ کلمه ای،
از دهنم در نیومد.

00:06:43.875 --> 00:06:47.242
آخرشم زد رو شونه م

00:06:47.266 --> 00:06:48.847
مثل یه مربی شنا.

00:06:49.580 --> 00:06:51.415
و برام آرزوی موفقیت کرد

00:06:51.439 --> 00:06:53.877
و چندتا کتاب رایگان بهم داد

00:06:53.901 --> 00:06:55.692
و درب خروجی رو بهم نشون داد.

NOTE Paragraph

00:06:57.588 --> 00:07:00.855
بعدش منو بردن دفتر دابلیو دابلتو نورتون،

00:07:00.879 --> 00:07:03.579
جایی که کاملا مطمئن بودم
از اون ساختمون منو اسکورت میکنن

00:07:03.603 --> 00:07:05.492
فقط برای اینکه داک مارتینز پوشیده بودم.

00:07:06.190 --> 00:07:07.639
اما همچین اتفاقی نیفتاد.

00:07:08.512 --> 00:07:10.941
تو دفتر نورتون بودن

00:07:10.965 --> 00:07:15.437
مثل اینه که توی آسمون شب
دستتودراز کنی و ماه رو لمس کنی

00:07:15.461 --> 00:07:19.098
در حالیکه ستاره ها اسمت رو
روی آسمونها مینویسن.

00:07:19.599 --> 00:07:21.744
اینو می گم که بدونید چقدر برام اهمیت داشت.

00:07:21.768 --> 00:07:22.949
متوجه هستین؟

00:07:23.567 --> 00:07:26.065
سردبیر اصلی، کارول هوک اسمیت،

00:07:26.089 --> 00:07:30.432
با اون چشای درشت و براق و خشنش
صاف اومد توی صورتم

00:07:30.456 --> 00:07:33.566
و گفت: "خوب، یه چیزی برام بفرست، فوری!"

00:07:34.328 --> 00:07:36.620
خوب، بیشتر آدما،
بخصوص آدمای TED،

00:07:36.644 --> 00:07:38.984
سریع میرن سراغ صندوق پستی شون، درسته؟

00:07:39.651 --> 00:07:42.929
بیشتر از یه دهه طول کشید
تا حتی تصور کنم

00:07:42.953 --> 00:07:46.830
که دارم یه چیزی میذارم تو پاکت
و بهش تمبرمیزنم.

NOTE Paragraph

00:07:48.741 --> 00:07:50.315
شب آخر،

00:07:50.339 --> 00:07:53.608
در کلوپ شعر ملی، یک بازخوانی بزرگ داشتم.

00:07:54.342 --> 00:07:56.289
و در انتهای بازخوانی،

00:07:56.313 --> 00:08:00.616
کاترین کیدی از آژانس ادبی
کیدی، هویت و پیکارد،

00:08:00.640 --> 00:08:03.227
مستقیم اومد به طرفم و باهام دست داد

00:08:03.251 --> 00:08:06.429
و بهم پیشنهاد داد یه ارائه داشته باشم،
همینطور بی مقدمه.

00:08:08.558 --> 00:08:11.545
همینطوری وایستادم
و یه جورایی کر شدم.

00:08:11.569 --> 00:08:13.155
تا حالا اینجوری شدین؟

00:08:13.703 --> 00:08:15.815
و دیگه داشت گریه م میگرفت

00:08:15.839 --> 00:08:19.764
چون تمام آدمای اونجا
لباسای قشنگ تنشون بود،

00:08:19.788 --> 00:08:22.941
و تنها چیزی که از دهانم
خارج شد این بود:

00:08:22.965 --> 00:08:26.075
"نمیدونم. باید راجبش فکر کنم."

00:08:26.805 --> 00:08:31.097
اون هم گفت: "خب، باشه"
و رفت.

00:08:32.884 --> 00:08:39.403
اون همه دستهایی که به طرفم دراز شده بود،
اون سنگ کوچولوی غمناک هنوز در گلوی من بود.

NOTE Paragraph

00:08:39.427 --> 00:08:43.365
می بینید، میخوام یه چیزی درباره
آدمایی مثل خودم بهتون بگم.

00:08:43.389 --> 00:08:47.442
ماها، وصله های ناجور، خیلی وقتا
نمی دونیم چطور امیدوار باشیم و بگیم بله،

00:08:47.466 --> 00:08:49.077
یا اون بزرگه رو انتخاب کنیم،

00:08:49.101 --> 00:08:51.247
حتی وقتی درست جلومون هستن.

00:08:51.271 --> 00:08:52.890
این شرم همیشه با ماست.

00:08:52.914 --> 00:08:54.905
شرم از خواستن یه چیز خوب.

00:08:54.929 --> 00:08:56.921
شرم از داشتن یه احساس خوب.

00:08:56.945 --> 00:09:01.327
شرم از این که واقعا باور کنیم
حقمونه جایی باشیم که

00:09:01.351 --> 00:09:03.468
آدمای مورد تحسین مون هستن.

NOTE Paragraph

00:09:04.472 --> 00:09:07.398
اگر میتونستم، برمی گشتم
و خودمو تعلیم می دادم.

00:09:07.422 --> 00:09:11.765
می شدم درست مثل اون خانم های بالای
پنجاه سالی که بهم کمک کردن.

00:09:11.789 --> 00:09:13.690
به خودم یاد می دادم چطور چیزی رو بخوام،

00:09:13.714 --> 00:09:16.054
چطور بلند شم و چطور درخواستشون کنم.

00:09:16.078 --> 00:09:20.384
می گفتم: "تو، آره خود تو!
جای تو هم اینجاست."

00:09:20.408 --> 00:09:22.680
همه مون یه خورشید داریم،

00:09:22.704 --> 00:09:25.615
و بدون هم هیچی نیستیم.

00:09:27.041 --> 00:09:30.313
بجاش، من با هواپیما برگشتم به اورگن،

00:09:30.337 --> 00:09:36.029
و همونطور که به مناطق همیشه سبز نگاه 
می کردم و بارون که داشت نزدیک می شد،

00:09:36.053 --> 00:09:40.345
فقط چندتا از بطریهای کوچولوی
"غصه خودتو بخور" هواپیمارو خوردم

00:09:41.491 --> 00:09:46.333
به این فکر کردم اگه نویسنده هم میشدم،
یه جورایی یه نویسنده وصله ناجور می شدم.

00:09:47.244 --> 00:09:48.403
می خوام بگم که،

00:09:48.427 --> 00:09:50.431
من بدون قرارداد کتاب به اورگن برگشتم،

00:09:50.455 --> 00:09:51.606
بدون هیچ نماینده ای

00:09:51.630 --> 00:09:54.115
و تنها با ذهن و قلبی مملو از خاطرات

00:09:54.139 --> 00:09:57.287
از نشستن در نزدیکی

00:09:57.311 --> 00:09:59.581
اون نویسندهای زیبا.

00:10:00.278 --> 00:10:03.684
خاطره تنها جایزه ای بود
که من به خودم روا میدونستم.

NOTE Paragraph

00:10:05.175 --> 00:10:08.304
و باز توی خونه، توی تاریکی،

00:10:09.272 --> 00:10:10.835
دوباره با لباس زیرم،

00:10:11.788 --> 00:10:13.518
می تونستم صداشون رو بشنوم.

00:10:14.264 --> 00:10:18.305
اونا می گفتن: "به حرف کسایی که
میخوان ساکتت کنن گوش نده یا اونایی که

00:10:18.329 --> 00:10:19.880
میخوان داستانتو عوض کنن."

00:10:20.861 --> 00:10:24.540
اونا میگفتن:" به داستانی که فقط خودت
میدونی چطور تعریف کنی، صدا بده."

00:10:24.564 --> 00:10:26.994
اونا میگفتن:"بعضی وقتا گفتن داستان

00:10:27.018 --> 00:10:30.064
همون چیزیه که زندگیتو نجات میده."

NOTE Paragraph

00:10:31.703 --> 00:10:35.393
و حالا، همونطوری که می بینید،
یک زن بالای پنجاه سالم.

00:10:36.278 --> 00:10:37.453
و یه نویسنده م.

00:10:38.516 --> 00:10:39.743
و یه مادرم.

00:10:40.441 --> 00:10:41.978
و یه معلم شدم.

00:10:42.970 --> 00:10:44.851
حدس بزنید شاگردای مورد علاقم کیا هستن.

00:10:46.604 --> 00:10:48.232
اگرچه این اتفاق اون روزی نیفتاد که

00:10:48.256 --> 00:10:50.510
نامه رویایی اومد توی صندق پستی م

00:10:50.534 --> 00:10:52.207
با این وجود، من شرح حالمو نوشتم،

00:10:52.231 --> 00:10:54.064
کتابی با عنوان "شرح وقایع آب".

00:10:54.889 --> 00:10:59.588
توش داستانهایی هست از اینکه چند بار
مجبور شدم خودمو از نو بسازم

00:10:59.612 --> 00:11:02.016
از میان خرابه ای از گزینه هام،

00:11:02.575 --> 00:11:07.985
داستانهایی از اینکه چطور شکست های ظاهری من
دروازه های ظاهرا زشتی بودن

00:11:08.009 --> 00:11:09.531
به سمت یک چیز زیبا.

00:11:10.309 --> 00:11:13.761
و تنها کاری که باید می کردم این بود که
به داستان صدا بدم [و بیانش کنم].

NOTE Paragraph

00:11:15.552 --> 00:11:19.798
در بیشتر فرهنگ ها افسانه ای
درباره دنبال کردن رویاها وجود داره.

00:11:20.664 --> 00:11:22.385
بهش می گن سفرِ قهرمان.

00:11:23.679 --> 00:11:25.503
اما من یه افسانه دیگه رو ترجیح میدم،

00:11:25.527 --> 00:11:27.306
که کمی متمایل به اونه

00:11:27.330 --> 00:11:28.487
یا شایدم پایین تر ازون.

00:11:29.089 --> 00:11:30.941
اسمش افسانه وصله های ناجوره.

00:11:31.763 --> 00:11:33.028
و داستانش اینجوریه:

00:11:33.623 --> 00:11:35.878
حتی در لحظه شکستت،

00:11:35.902 --> 00:11:38.480
درست همون موقع، شما زیبا هستین.

00:11:39.585 --> 00:11:40.737
هنوز ازش خبر نداری،

00:11:40.761 --> 00:11:43.938
اما توانایی این رو داری که
خودت رو از نو بسازی

00:11:43.962 --> 00:11:45.160
تا بی نهایت.

00:11:45.184 --> 00:11:46.778
اون زیبایی توئه.

NOTE Paragraph

00:11:47.694 --> 00:11:49.210
شاید یه آدم مست باشی،

00:11:49.234 --> 00:11:51.583
شاید مورد سوء استفاده قرار گرفته باشی،

00:11:51.607 --> 00:11:53.043
شاید یه سابقه دار باشی،

00:11:53.067 --> 00:11:54.565
شاید بی خانمان باشی،

00:11:54.589 --> 00:11:57.867
شاید همه پولتو از دست بدی
یا کارتو یا شوهرتو

00:11:57.891 --> 00:12:00.305
یا زنتو یا بدتر از همه،

00:12:00.329 --> 00:12:01.479
بچه ت رو.

00:12:01.864 --> 00:12:03.917
شاید عقلت رو از دست بدی،

00:12:03.941 --> 00:12:08.010
شاید درست در وسط
شکست هات ایستاده باشی

00:12:08.034 --> 00:12:10.912
و باز هنوز من اینجام تا بهت بگم،

00:12:10.936 --> 00:12:13.049
تو خیلی زیبایی.

00:12:13.073 --> 00:12:15.372
و داستانت ارزش شنیده شدن رو داره،

00:12:15.396 --> 00:12:19.669
چون تو، وصله ناجور نادر و بی نظیر،

00:12:19.693 --> 00:12:21.949
تو، گونه جدید،

00:12:22.568 --> 00:12:24.537
اینجا تنها کسی هستی که

00:12:24.561 --> 00:12:26.177
می تونه داستان رو

00:12:26.201 --> 00:12:28.609
همونجوری که تو میگی، تعریف کنه.

00:12:29.710 --> 00:12:31.220
و من بهش گوش می کنم.

NOTE Paragraph

00:12:32.863 --> 00:12:34.039
متشکرم.

NOTE Paragraph

00:12:34.063 --> 00:12:45.423
(تشویق حضار)