1
00:00:00,841 --> 00:00:04,572
टेड हे मोठ्या गोष्टींसाठी आहे, 
हे मला ठाऊक आहे.

2
00:00:04,596 --> 00:00:08,126
पण मी तुम्हाला 
एका अगदी छोट्या गोष्टीबद्दल सांगणार आहे.

3
00:00:08,150 --> 00:00:10,308
इतकी छोटी, की तिच्यासाठी एकच शब्द पुरतो.

4
00:00:11,093 --> 00:00:12,649
तो शब्द आहे, वेगळी.

5
00:00:13,347 --> 00:00:16,966
अगदी योग्य शब्द आहे.

6
00:00:17,403 --> 00:00:21,349
म्हणजे, एखादी व्यक्ती, 
जी सर्वांसारखी होऊच शकत नाही.

7
00:00:21,752 --> 00:00:24,048
किंवा, सर्वांच्यात वेगळी ठरते.

8
00:00:24,658 --> 00:00:27,581
किंवा, अशी व्यक्ती, जी नव्या वातावरणाशी 


9
00:00:27,605 --> 00:00:30,473
योग्य रीतीने जुळवून घेऊ शकत नाही.

10
00:00:31,298 --> 00:00:33,520
माझ्यावर वेगळेपणाचा जणु शिक्काच आहे.

11
00:00:34,307 --> 00:00:37,140
मी या सभागृहातल्या 
इतर वेगळ्यांसाठी इथे आले आहे.

12
00:00:37,164 --> 00:00:38,975
कारण मी एकटीच वेगळी,
असं कधीच होत नाही.

13
00:00:39,995 --> 00:00:41,880
मी वेगळेपणाची गोष्ट सांगणार आहे.

14
00:00:43,237 --> 00:00:45,769
मी तिशीत पाऊल टाकलं तेव्हा,

15
00:00:45,793 --> 00:00:49,355
लेखिका होण्याचं स्वप्न 
माझ्या दारी चालत आलं.

16
00:00:50,198 --> 00:00:51,802
खरं तर, ते माझ्या टपालातून आलं.

17
00:00:51,826 --> 00:00:55,485
एका पत्राच्या रूपात.
माझ्या एका लघुकथेला मोठं बक्षीस मिळाल्याचं

18
00:00:55,509 --> 00:00:57,434
त्यात लिहिलं होतं.

19
00:00:58,183 --> 00:01:01,944
ती लघुकथा माझ्याच आयुष्याबद्दल होती. 
माझ्या स्पर्धांतून पोहण्याबद्दल.

20
00:01:02,632 --> 00:01:04,687
वाईट घरगुती आयुष्याबद्दल.
आणि थोडीशी,

21
00:01:05,258 --> 00:01:10,155
दुःखामुळे आणि आपलं माणूस गमावल्यामुळे 
कशी वेड लागायची वेळ येऊ शकते, त्याबद्दल.

22
00:01:11,829 --> 00:01:16,502
मोठमोठे प्रकाशक, एजंट्स आणि लेखक 
यांना भेटण्यासाठी न्यूयॉर्कची सफर,

23
00:01:16,526 --> 00:01:17,850
असं ते बक्षीस होतं.

24
00:01:18,278 --> 00:01:21,342
म्हणजे होतकरू लेखिकेचं स्वप्नच, हो ना?

25
00:01:22,573 --> 00:01:25,413
ते पत्र मिळाल्याच्या दिवशी मी काय केलं, 
ठाऊक आहे तुम्हाला?

26
00:01:26,037 --> 00:01:27,835
मी अशी आहे ना,

27
00:01:27,859 --> 00:01:30,056
ते पत्र मी स्वयंपाकघरातल्या टेबलावर ठेवलं

28
00:01:30,080 --> 00:01:33,522
स्वतःसाठी एक मोठा ग्लासभरून वोडका ओतली,

29
00:01:33,922 --> 00:01:36,292
सोबत बर्फ आणि लिंबू,

30
00:01:36,722 --> 00:01:40,926
आणि दिवसभर नुसत्या अंतर्वस्त्रांत 
तिथेच बसले.

31
00:01:40,950 --> 00:01:43,032
त्या पत्राकडे बघत.

32
00:01:44,608 --> 00:01:47,753
आजवर आयुष्यात मी किती प्रकारचे 
घोळ घातले आहेत, त्याचा विचार करीत.

33
00:01:47,777 --> 00:01:50,951
न्यूयॉर्कमध्ये जाऊन, 
लेखिका असल्याची बतावणी करायला

34
00:01:50,975 --> 00:01:52,705
मी होते तरी कोण?

35
00:01:53,681 --> 00:01:55,046
कोण होते मी?

36
00:01:55,070 --> 00:01:56,268
तुम्हांला सांगते,

37
00:01:56,745 --> 00:01:57,912
मी होते "वेगळी."

38
00:01:58,625 --> 00:02:00,988
कित्येक मुलांसारखी,

39
00:02:01,908 --> 00:02:04,276
कौटुंबिक अत्याचारापासून

40
00:02:04,300 --> 00:02:06,956
कसाबसा जीव वाचवून निसटलेली.

41
00:02:07,727 --> 00:02:12,218
अगदी वाईट प्रकारे विस्कटलेली 
दोन लग्नें गाठीला होती.

42
00:02:12,242 --> 00:02:15,208
एकदाच नव्हे, तर दोनदा 
मला कॉलेजातून डच्चू मिळाला होता.

43
00:02:15,232 --> 00:02:18,424
मला वाटतं, तिसऱ्यांदा देखील, 
पण ते मी तुम्हाला सांगणार नाही.

44
00:02:18,448 --> 00:02:20,258
(हशा)

45
00:02:20,582 --> 00:02:24,243
मी एकदा ड्रग्स सोडण्याचा 
प्रयत्नही केला होता.

46
00:02:24,795 --> 00:02:29,245
आणि दोनदा तुरुंगातही पाहुणचार झोडला होता.

47
00:02:30,228 --> 00:02:32,132
म्हणजे मी इथे आले ते बरोबरच आहे.

48
00:02:33,680 --> 00:02:35,770
(हशा)

49
00:02:36,744 --> 00:02:40,237
पण माझ्या वेगळेपणाचं खरं कारण हे,

50
00:02:40,261 --> 00:02:43,523
की माझी मुलगी जन्मल्या दिवशीच 
मरण पावली होती,

51
00:02:43,547 --> 00:02:46,666
आणि हे दुःख घेऊन कसं जगायचं 
ते मला कळत नव्हतं.

52
00:02:48,233 --> 00:02:53,360
तिच्या मृत्यूनंतर मी बराच काळ 
घरहीन अवस्थेत काढला.

53
00:02:53,384 --> 00:02:55,328
मी एका पुलाखाली राहत होते.

54
00:02:55,352 --> 00:02:59,570
तीव्र दुःखामुळे आणि तिला गमावल्यामुळे 
भ्रमिष्ट झालेल्या अवस्थेत.

55
00:02:59,594 --> 00:03:02,108
आयुष्यात काहींना या अवस्थेचा अनुभव येतो.

56
00:03:02,132 --> 00:03:04,863
कदाचित पुष्कळ जगलात, 
तर तुम्हांलाही तो अनुभव येईल.

57
00:03:06,240 --> 00:03:10,237
घरहीन लोक हे "वेगळ्या" लोकांमधले 
शूर लोक असतात.

58
00:03:10,261 --> 00:03:13,357
कारण त्यांचं आयुष्य 
आपल्यासारखंच सुरु होतं.

59
00:03:14,670 --> 00:03:20,088
मी कुठल्याच साच्यात बसत नव्हते.

60
00:03:20,112 --> 00:03:24,580
मुलगी, बायको, आई, विदुषी.

61
00:03:25,474 --> 00:03:27,973
आणि माझं लेखिका होण्याचं स्वप्न म्हणजे

62
00:03:27,997 --> 00:03:33,438
जणु माझ्या घशाशी दाटलेला हुंदका होता.

63
00:03:34,906 --> 00:03:38,375
इतकं असूनही मी विमानात बसले

64
00:03:38,399 --> 00:03:40,786
आणि न्यूयॉर्कला गेले.

65
00:03:40,810 --> 00:03:42,366
लेखकांच्या गावी.

66
00:03:43,168 --> 00:03:46,843
माझासारख्या "वेगळ्यांनो", 
तुमचे चेहरे उजळलेले दिसताहेत.

67
00:03:46,867 --> 00:03:48,779
मी कुठेही तुम्हाला ओळखेन.

68
00:03:48,803 --> 00:03:51,241
तसं सुरुवातीला ते आवडण्यासारखंच होतं.

69
00:03:51,265 --> 00:03:54,217
कोणत्या तीन प्रसिद्ध लेखकांना भेटायचं, 
ते आपण ठरवायचं.

70
00:03:54,241 --> 00:03:56,599
मग ते लोक जाऊन त्या लेखकांना शोधून आणीत.

71
00:03:56,623 --> 00:03:59,413
ग्रामरसी पार्क हॉटेल मध्ये राहायचं.

72
00:03:59,437 --> 00:04:02,071
रात्री उशिरा स्कॉच प्यायची.

73
00:04:02,095 --> 00:04:04,586
तीही एकदम सही, स्मार्ट भपकेबाज लोकांबरोबर.

74
00:04:04,610 --> 00:04:09,119
आणि आपणही सही, स्मार्ट आणि भपकेबाज आहोत 
असं दाखवायचं.

75
00:04:09,143 --> 00:04:12,331
तिथे पुष्कळ लेखक, संपादक आणि 
एजन्ट्स भेटत.

76
00:04:12,355 --> 00:04:16,418
खूप म्हणजे खूपच भारी लंच आणि डिनर्स असत.

77
00:04:17,377 --> 00:04:19,005
किती भारी ते विचारा.

78
00:04:19,735 --> 00:04:21,696
प्रेक्षक : किती भारी?

79
00:04:22,077 --> 00:04:26,395
मी कबुली देते: मी तीन नॅपकिन्स चोरले.

80
00:04:26,419 --> 00:04:27,990
(हशा)

81
00:04:28,014 --> 00:04:29,671
तीन रेस्टोरंटस मधून.

82
00:04:30,430 --> 00:04:32,696
आणि एक मेन्यू कार्ड पॅंटमधे लपवून आणलं.

83
00:04:32,720 --> 00:04:34,796
(हशा)

84
00:04:34,820 --> 00:04:38,526
मला आठवण म्हणून घरी न्यायला 
काहीतरी हवं होतं.

85
00:04:38,550 --> 00:04:40,835
हे खरंच घडलं यावर

86
00:04:41,241 --> 00:04:42,470
विश्वास बसण्यासाठी.

87
00:04:43,467 --> 00:04:45,131
मला कॅरोल मेसो, लिन टिलमन

88
00:04:45,155 --> 00:04:47,964
आणि पेगी फेलन
या तीन लेखिकांना भेटायचं होतं

89
00:04:48,496 --> 00:04:51,550
या सर्वाधिक खपाच्या, 
प्रसिद्ध लेखिका नव्हत्या.

90
00:04:51,574 --> 00:04:54,881
पण माझ्या नजरेत त्या महान लेखिका होत्या.

91
00:04:55,700 --> 00:04:59,262
कॅरोल मेसो ने लिहिलेलं पुस्तक 
माझ्या कलेसाठी बायबल ठरलं.

92
00:05:00,056 --> 00:05:02,557
लिन टिलमनने मला विश्वास दिला,

93
00:05:02,581 --> 00:05:06,062
की माझ्या गोष्टींना या जगात 
जागा मिळू शकेल.

94
00:05:06,839 --> 00:05:08,793
पेगी फेलन ने आठवण करून दिली,

95
00:05:08,817 --> 00:05:13,826
की माझ्या रूपापेक्षा 
माझा मेंदू जास्त महत्वाचा आहे.

96
00:05:15,500 --> 00:05:18,184
त्या लेखनाच्या मुख्य प्रवाहातल्या 
लेखिका नव्हत्या.

97
00:05:18,208 --> 00:05:21,985
पण आपल्या लिखाणाने
त्या मुख्य प्रवाहात

98
00:05:22,009 --> 00:05:23,342
मार्ग काटत होत्या.

99
00:05:24,294 --> 00:05:28,429
नदीने मार्ग काटून 
ग्रँड कॅनियन निर्माण झाली, तशा.

100
00:05:29,371 --> 00:05:31,082
पन्नाशीपुढल्या त्या तीन लेखिकांच्या

101
00:05:31,106 --> 00:05:34,947
भेटीमुळे, अत्यानंदाने माझा प्राण जाईल 
असं वाटू लागलं.

102
00:05:34,971 --> 00:05:37,897
कारण,

103
00:05:37,921 --> 00:05:39,990
यापूर्वी कधीच मला इतका आनंद वाटला नव्हता.

104
00:05:40,014 --> 00:05:41,696
अशा ठिकाणी मी कधीच गेले नव्हते.

105
00:05:42,350 --> 00:05:44,108
माझी आई कधीच कॉलेजात गेली नव्हती.

106
00:05:44,747 --> 00:05:47,236
त्या वेळेपर्यंत माझी प्रतिभा म्हणजे

107
00:05:47,260 --> 00:05:51,712
जणु मृतावस्थेत जन्मलेलं अर्भक होतं.

108
00:05:53,394 --> 00:05:56,673
तर न्यूयॉर्कमधल्या सुरुवातीच्या 
काही रात्रींत, मला मरावंसं वाटे.

109
00:05:56,697 --> 00:06:00,137
"हे किती सुंदर आहे. जगण्याचं सार्थक झालं. 
आता मी मरायला तयार आहे."

110
00:06:01,187 --> 00:06:04,335
त्यानंतर जे घडलं, 
ते आपल्यापैकी काही समजू शकतील.

111
00:06:04,935 --> 00:06:09,230
त्यांनी मला फरार, स्ट्राउस आणि जरू 
यांच्या ऑफिसांत नेलं.

112
00:06:09,863 --> 00:06:13,038
फरार, स्ट्राउस आणि जरू म्हणजे 
माझ्या कल्पनेतले भव्यदिव्य प्रकाशक.

113
00:06:13,062 --> 00:06:16,753
टी. एस. एलियट आणि फ्लॅनरी ओ'कॉनर 
यांचे प्रकाशक.

114
00:06:17,418 --> 00:06:21,793
त्यांच्या मुख्य संपादकांनी मला बसवून घेतलं
आणि ते माझ्याशी बराच वेळ बोलले.

115
00:06:21,817 --> 00:06:24,135
माझ्या पोहण्याबद्दल मी एक पुस्तक लिहावं,

116
00:06:24,159 --> 00:06:25,864
म्हणजे आठवणींचा संग्रह,

117
00:06:26,498 --> 00:06:27,785
असा आग्रह करीत होते.

118
00:06:28,630 --> 00:06:30,866
ते जितका वेळ माझ्याशी बोलत होते,

119
00:06:30,890 --> 00:06:34,595
तितका सगळं वेळ मी मूर्खासारखी हसत 
आणि मान डोलावत बसले होते.

120
00:06:35,509 --> 00:06:37,361
हाताची घडी घालून.

121
00:06:37,385 --> 00:06:42,302
माझ्या तोंडून एकही शब्द निघाला नाही.

122
00:06:43,875 --> 00:06:47,242
शेवटी त्यांनी माझ्या खांद्यावर थोपटलं.

123
00:06:47,266 --> 00:06:48,847
पोहण्याच्या शिक्षकांसारखंच.

124
00:06:49,580 --> 00:06:51,415
त्यांनी मला शुभेच्छा दिल्या.

125
00:06:51,439 --> 00:06:53,877
आणि काही पुस्तकं विनामूल्य दिली.

126
00:06:53,901 --> 00:06:55,692
ते मला दारापर्यंत सोडायला आले.

127
00:06:57,588 --> 00:07:00,855
त्यानंतर त्या लोकांनी मला 
डब्ल्यू डब्ल्यू नॉर्टनच्या ऑफिसात नेलं.

128
00:07:00,879 --> 00:07:03,579
मला खात्री वाटत होती, की 
ते मला लगेच बाहेर नेऊन सोडतील.

129
00:07:03,603 --> 00:07:05,492
डॉक मार्टेन चे बूट घातले, म्हणून.

130
00:07:06,190 --> 00:07:07,639
पण तसं काही घडलं नाही.

131
00:07:08,512 --> 00:07:10,941
नॉर्टनच्या ऑफिसात असं वाटलं, की

132
00:07:10,965 --> 00:07:15,437
मी रात्रीच्या अंधारात हात उंचावून 
आभाळातल्या चंद्राला स्पर्श करते आहे, आणि

133
00:07:15,461 --> 00:07:19,098
चांदण्या ब्रह्मांडावर माझं नाव कोरताहेत.

134
00:07:19,599 --> 00:07:21,744
ही गोष्ट मला अशी प्रचंड मोठी वाटत होती.

135
00:07:21,768 --> 00:07:22,949
कळलं ना?

136
00:07:23,567 --> 00:07:26,065
त्यांच्या मुख्य संपादिका
कॅरोल हूक स्मिथ,

137
00:07:26,089 --> 00:07:30,432
जरा वाकल्या, आणि आपले तेजस्वी डोळे 
माझ्यावर रोखून म्हणाल्या,

138
00:07:30,456 --> 00:07:33,566
चल तर मग, ताबडतोब मला 
काहीतरी लिखाण पाठवून दे.

139
00:07:34,328 --> 00:07:36,620
इतकं झाल्यावर कोणीही, 
विशेषतः टेड मधले लोक,

140
00:07:36,644 --> 00:07:38,984
लगेच पोष्टात धावले असते ना?

141
00:07:39,651 --> 00:07:42,929
पण पाकिटात काहीतरी घालून 
त्याला स्टँम्प लावण्याची कल्पना करायलाच

142
00:07:42,953 --> 00:07:46,830
मला एका दशकाहून जास्त वेळ लागला.

143
00:07:48,741 --> 00:07:50,315
शेवटच्या रात्री,

144
00:07:50,339 --> 00:07:53,608
मी नॅशनल पोएट्री क्लब मध्ये मी 
एक मोठं साहित्यवाचन केलं.

145
00:07:54,342 --> 00:07:56,289
ते संपताच

146
00:07:56,313 --> 00:08:00,616
किडी, हॉयट आणि पिकार्ड या साहित्य 
संस्थेच्या कॅथरीन किडी सरळ माझ्याजवळ आल्या

147
00:08:00,640 --> 00:08:03,227
आणि त्यांनी माझ्याशी हस्तांदोलन केलं.

148
00:08:03,251 --> 00:08:06,429
लगेच तिथल्या तिथे त्यांनी
माझं प्रतिनिधित्व करण्याची तयारी दाखविली.

149
00:08:08,558 --> 00:08:11,545
माझा माझ्या कानांवर विश्वासच बसेना.

150
00:08:11,569 --> 00:08:13,155
तुम्हांला असा अनुभव आला आहे का?

151
00:08:13,703 --> 00:08:15,815
मला वाटलं, आता मला रडू कोसळणार.

152
00:08:15,839 --> 00:08:19,764
कारण, इतके सुरेख कपडे घातलेल्या लोकांच्या 
त्या खोलीत हे घडत होतं.

153
00:08:19,788 --> 00:08:22,941
मी फक्त इतकंच बोलू शकले:

154
00:08:22,965 --> 00:08:26,075
"मी आत्ता काही सांगू शकत नाही. 
मला विचार करावा लागेल. "

155
00:08:26,805 --> 00:08:31,097
त्या म्हणाल्या, "ठीक आहे." 
आणि निघून गेल्या.

156
00:08:32,884 --> 00:08:39,403
इतके हात मला मदत करायला पुढे आले होते. 
माझ्या घशातला तो हुंदका..

157
00:08:39,427 --> 00:08:43,365
मी तुम्हांला माझ्यासारख्या लोकांबद्दल 
काही सांगायचा प्रयत्न करते आहे.

158
00:08:43,389 --> 00:08:47,442
आम्हां वेगळ्यांना कधी कळतच नाही, 
कशाची आशा बाळगावी, कशाला होकार द्यावा.

159
00:08:47,466 --> 00:08:49,077
किंवा एखादी महत्त्वाची गोष्टही

160
00:08:49,101 --> 00:08:51,247
घेता येत नाही. 
अगदी डोळ्यासमोर असली तरी.

161
00:08:51,271 --> 00:08:52,890
आम्ही शरमेचं ओझं वाहात असतो.

162
00:08:52,914 --> 00:08:54,905
आपल्याला चांगलं काही हवंसं वाटतं
याची शरम.

163
00:08:54,929 --> 00:08:56,921
काही चांगली भावना जाणवते आहे, याची शरम.

164
00:08:56,945 --> 00:09:01,327
आपल्याला आदरणीय वाटणाऱ्या 
लोकांच्यात मिसळायचा आपल्याला हक्क आहे,

165
00:09:01,351 --> 00:09:03,468
या अविश्वसनीय गोष्टीबद्दलची शरम.

166
00:09:04,472 --> 00:09:07,398
शक्य झालं असतं तर मी भूतकाळात जाऊन
स्वतःला सुधारलं असतं.

167
00:09:07,422 --> 00:09:11,765
मग मी, मला मदत करणाऱ्या त्या 
पन्नाशीपुढल्या स्त्रियांसारखीच झाले असते.

168
00:09:11,789 --> 00:09:13,690
मी स्वतःला ध्येय ठेवायला शिकवलं असतं.

169
00:09:13,714 --> 00:09:16,054
त्यासाठी उभं राहून, 
ते मिळवायला शिकवलं असतं.

170
00:09:16,078 --> 00:09:20,384
मी म्हणाले असते, "तू! हो तूच. 
तूही या खोलीतलीच एक आहेस."

171
00:09:20,408 --> 00:09:22,680
ते दैवी तेज आपल्या सर्वाना लाभलं आहे.

172
00:09:22,704 --> 00:09:25,615
आणि एकमेकांशिवाय आपण कुणीच नाही आहोत.

173
00:09:27,041 --> 00:09:30,313
मी ओरेगॉनला परत आले.

174
00:09:30,337 --> 00:09:36,029
विमानातून झाडी आणि पाऊस पहात

175
00:09:36,053 --> 00:09:40,345
मी "स्वतःची कीव करणे" या पेयाच्या 
अनेक छोट्या बाटल्या ढोसल्या.

176
00:09:41,491 --> 00:09:46,333
मी जर लेखिका असलेच, तर एक 
"वेगळी" लेखिका असेन, असं मला वाटत होतं.

177
00:09:47,244 --> 00:09:48,403
म्हणजे असं की,

178
00:09:48,427 --> 00:09:50,431
मी ओरेगॉनला परत गेले
लिखाणाच्या कराराशिवाय,

179
00:09:50,455 --> 00:09:51,606
एजन्ट न नेमता.

180
00:09:51,630 --> 00:09:54,115
मनात आणि डोक्यात आठवणी भरून घेऊन.

181
00:09:54,139 --> 00:09:57,287
इतक्या छान लेखिकांच्या 


182
00:09:57,311 --> 00:09:59,581
इतकं जवळ जाता आल्याच्या आठवणी.

183
00:10:00,278 --> 00:10:03,684
आठवणी हे एकच बक्षीस मी स्वतःला घेऊ दिलं.

184
00:10:05,175 --> 00:10:08,304
तरीही, घरी परतल्यावर अंधारात

185
00:10:09,272 --> 00:10:10,835
पुन्हा अंतर्वस्त्रांत बसल्यावर

186
00:10:11,788 --> 00:10:13,518
मला त्यांचे आवाज ऐकू येऊ लागले.

187
00:10:14,264 --> 00:10:18,305
त्या म्हणाल्या, "कुणाचं ऐकून 
तोंड बंद करू नकोस.

188
00:10:18,329 --> 00:10:19,880
तुझी कहाणी सुद्धा बदलू नकोस.

189
00:10:20,861 --> 00:10:24,540
तुझी कहाणी, जी फक्त तुलाच ठाऊक आहे, 
तिला व्यक्त होऊ दे.

190
00:10:24,564 --> 00:10:26,994
काहीवेळा कहाणी सांगितल्यामुळे

191
00:10:27,018 --> 00:10:30,064
आपला प्राण वाचू शकतो."

192
00:10:31,703 --> 00:10:35,393
आता पहा, मी पन्नाशीपुढची स्त्री आहे.

193
00:10:36,278 --> 00:10:37,453
आणि मी एक लेखिका आहे.

194
00:10:38,516 --> 00:10:39,743
आई आहे.

195
00:10:40,441 --> 00:10:41,978
शिक्षिका आहे.

196
00:10:42,970 --> 00:10:44,851
माझे आवडते विद्यार्थी कोण असतील, ओळखा.

197
00:10:46,604 --> 00:10:48,232
ते पत्र आल्यादिवशी नसेल,

198
00:10:48,256 --> 00:10:50,510
पण नंतर

199
00:10:50,534 --> 00:10:52,207
मी माझ्या आठवणी लिहिल्या.

200
00:10:52,231 --> 00:10:54,064
"क्रोनॉलॉजी ऑफ वॉटर"

201
00:10:54,889 --> 00:10:59,588
किती वेळा मला चुकीच्या निर्णयांच्या 
अवशेषांतून पुन्हा स्वतःला घडवावं लागलं,

202
00:10:59,612 --> 00:11:02,016
त्याबद्दलच्या गोष्टी त्यात आहेत.

203
00:11:02,575 --> 00:11:07,985
अपयश भासलं तरी त्यातून विचित्र प्रकारे
सुंदर भविष्याची वाट सापडली,

204
00:11:08,009 --> 00:11:09,531
अशा गोष्टीही.

205
00:11:10,309 --> 00:11:13,761
मी फक्त त्या गोष्टी व्यक्त केल्या.

206
00:11:15,552 --> 00:11:19,798
अनेक समाजांत, आपल्या स्वप्नाचा 
पाठपुरावा करा, असा समज असतो.

207
00:11:20,664 --> 00:11:22,385
हा यशस्वी लोकांचा समज.

208
00:11:23,679 --> 00:11:25,503
पण माझा जास्त विश्वास आहे,

209
00:11:25,527 --> 00:11:27,306
तो त्याशेजारीच किंवा

210
00:11:27,330 --> 00:11:28,487
त्याच्या मुळाशी असलेल्या


211
00:11:29,089 --> 00:11:30,941
"वेगळ्यांच्या" समजावर.

212
00:11:31,763 --> 00:11:33,028
तो समज असा:

213
00:11:33,623 --> 00:11:35,878
अपयशाच्या क्षणी देखील

214
00:11:35,902 --> 00:11:38,480
तुम्ही सुंदरच असता.

215
00:11:39,585 --> 00:11:40,737
त्या वेळी ठाऊक नसलं,

216
00:11:40,761 --> 00:11:43,938
तरी स्वतःला पुन्हा एकदा घडवणं 
शक्य असतं.

217
00:11:43,962 --> 00:11:45,160
सतत.

218
00:11:45,184 --> 00:11:46,778
हेच तुमचं सौंदर्य.

219
00:11:47,694 --> 00:11:49,210
तुम्ही दारुडे असाल,

220
00:11:49,234 --> 00:11:51,583
अत्याचारातून वाचलेले असाल,

221
00:11:51,607 --> 00:11:53,043
एकेकाळचे ठग असाल,

222
00:11:53,067 --> 00:11:54,565
घरहीन असाल,

223
00:11:54,589 --> 00:11:57,867
तुम्ही सगळे पैसे गमावले असतील, 
किंवा नोकरी, किंवा नवरा,

224
00:11:57,891 --> 00:12:00,305
किंवा बायको, किंवा,

225
00:12:00,329 --> 00:12:01,479
सर्वात वाईट म्हणजे,

226
00:12:01,864 --> 00:12:03,917
तुमचं मूल.

227
00:12:03,941 --> 00:12:08,010
तुम्ही तुमच्या अपयशाच्या 
अगदी मध्यभागी उभे असाल,

228
00:12:08,034 --> 00:12:10,912
आणि तरीही, मी तुम्हांला इतकंच सांगेन,

229
00:12:10,936 --> 00:12:13,049
की तुम्ही खूप सुंदर आहात.

230
00:12:13,073 --> 00:12:15,372
तुमच्या कहाणीला व्यक्त होण्याचा हक्क आहे.

231
00:12:15,396 --> 00:12:19,669
कारण तुम्ही आहात, एक दुर्मिळ 
आणि जबरदस्त "वेगळा".

232
00:12:19,693 --> 00:12:21,949
एक नवीन प्रजाति.

233
00:12:22,568 --> 00:12:24,537
तुमची कहाणी

234
00:12:24,561 --> 00:12:26,177
तुम्ही जशी सांगू शकता,

235
00:12:26,201 --> 00:12:28,609
तशी ती इतर कुणीही सांगू शकणार नाही.

236
00:12:29,710 --> 00:12:31,220
आणि मी ती ऐकेन.

237
00:12:32,863 --> 00:12:34,039
धन्यवाद.

238
00:12:34,063 --> 00:12:45,423
(टाळ्या)