1
00:00:00,841 --> 00:00:04,572
TED ဟာ ကြီးကျယ်တဲ့ အရာ တော်တော်
များများ အကြောင်းဆိုတာ သိပါတယ်။

2
00:00:04,596 --> 00:00:08,126
ဒါပေမဲ့ ကျွန်မပြောချင်တာက အရမ်း
သေးဖွဲ့တဲ့ အရာလေး အကြောင်းပါ။

3
00:00:08,150 --> 00:00:10,308
သေးသမှ ၊ စကားလုံးတစ်လုံးတည်းပါ။

4
00:00:11,093 --> 00:00:12,649
"အံမဝင်"ဆိုတဲ့ စကားလုံးပါ။

5
00:00:13,347 --> 00:00:16,966
ကျွန်မအကြိုက်ဆုံး စကားလုံးတစ်လုံးပေါ့၊ 
သိပ်ကို ရိုးစင်းတာကြောင့်ပါ။

6
00:00:17,403 --> 00:00:21,349
ဆိုလိုတာက ဒါက အံဝင်ခြင်းနဲ့ 
လွဲချော်တဲ့ လူတစ်ယောက်လိုပေါ့၊

7
00:00:21,752 --> 00:00:24,048
ဒါမှမဟုတ် ဆိုးဝါးစွာ အံကျနေသူလေ။

8
00:00:24,658 --> 00:00:27,581
မဟုတ်ရင် ဒါပေါ့၊ အခြေအနေ၊
ပတ်ဝန်းကျင်သစ်တွေမှာ ခပ်ညံ့ညံ့

9
00:00:27,605 --> 00:00:30,473
လိုက်ဖက်အောင်နေသူပေါ့။

10
00:00:31,298 --> 00:00:33,520
ကျွန်မက အံမဝင်ခြင်း ကဒ်ပြား 
ကိုင်ဆောင်ထားသူပါ။

11
00:00:34,307 --> 00:00:37,140
ကျွန်မဒီမှာရှိနေတာက အခန်းထဲက 
အခြား အံမဝင်သူတွေ အတွက်ပါ။

12
00:00:37,164 --> 00:00:38,975
ဘယ်တော့မှ ကျွန်မတစ်ဦးတည်း မဟုတ်လို့ပါ။

13
00:00:39,995 --> 00:00:41,880
အံမဝင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ပြောပြမလို့။

14
00:00:43,237 --> 00:00:45,769
ကျွန်မ အသက် ၃၀ စွန်းစ တစ်ဝိုက်ကပါ။

15
00:00:45,793 --> 00:00:49,355
စာရေးဆရာဖြစ်လာခြင်းဆိုတဲ့ အိပ်မက်က 
တံခါးဝတည့်တည့် ရောက်လာတယ်။

16
00:00:50,198 --> 00:00:51,802
တကယ်က စာတိုက်ပုံးထဲကို ရောက်လာတာ၊

17
00:00:51,826 --> 00:00:55,485
ကျွန်မရေးခဲ့တဲ့ ဝတ္ထုတိုတစ်ပုဒ်အတွက် 
စာပေဆုကြီးရတယ်လို့ ရေးထားတဲ့

18
00:00:55,509 --> 00:00:57,434
စာတစ်စောင် ပုံစံနဲ့ပါ။

19
00:00:58,183 --> 00:01:01,944
ဝတ္ထုတိုက နိုင်လိုစိတ်ပြင်းထန်တဲ့ 
ရေကူးသမားအဖြစ် ကိုယ့်ဘဝအကြောင်းနဲ့

20
00:01:02,632 --> 00:01:04,687
ကိုယ့်ရဲ့ ချာတူးလံ နေအိမ်ဘဝ အကြောင်း၊

21
00:01:05,258 --> 00:01:10,155
ပြီးတော့ သောကနဲ့ ဆုံးရှုံးမှုက ဘယ်လို 
ရူးအောင် လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပါ။

22
00:01:11,829 --> 00:01:16,502
ဆုက New York City ခရီးစဉ်ပါ၊ စန်းထနေတဲ့ 
စာတည်းတွေ၊ ကိုယ်စားလှယ်တွေနဲ့ အခြား

23
00:01:16,526 --> 00:01:17,850
စာရေးဆရာတွေကိုတွေ့ဖို့ပါ။

24
00:01:18,278 --> 00:01:21,342
ဆိုတော့ စာရေးဆရာလောင်းရဲ့ 
အိပ်မက်လိုမျိုးပေါ့နော်။

25
00:01:22,573 --> 00:01:25,413
အိမ်ကို စာရောက်တဲ့နေ့က 
ကျွန်မဘာလုပ်လဲ သိလား။

26
00:01:26,037 --> 00:01:27,835
ကျွန်မတစ်ဦးတည်းပဲ ရှိတာကြောင့်

27
00:01:27,859 --> 00:01:30,056
စာကို မီးဖိုချောင် စားပွဲမှာတင်၊

28
00:01:30,080 --> 00:01:33,522
ရေခဲနဲ့ သံပုရာနဲ့အတူ 
ဗော့ဒ်ကာ ဖန်ခွက်ကြီးတစ်ခွက်

29
00:01:33,922 --> 00:01:36,292
သောက်ချလိုက်တာပေါ့။

30
00:01:36,722 --> 00:01:40,926
အတွင်းခံနဲ့ အဲဒီမှာ တစ်နေ့လုံး 
ထိုင်နေလိုက်တယ်၊

31
00:01:40,950 --> 00:01:43,032
စာကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။

32
00:01:44,608 --> 00:01:47,753
ကိုယ့်ဘဝကို ပေါက်ကရလုပ်ခဲ့မိတာတွေ 
အားလုံးကို ကျွန်မ တွေးနေခဲ့တယ်။

33
00:01:47,777 --> 00:01:50,951
ဒီလိုလူကများ New York City ကို သွားပြီး

34
00:01:50,975 --> 00:01:52,705
စာရေးဆရာတစ်ယောက် ဟန်ဆောင်ရဦးမယ်ပေါ့။

35
00:01:53,681 --> 00:01:55,046
ငါက ဘယ်သူဖြစ်ခဲ့တာလဲ။

36
00:01:55,070 --> 00:01:56,268
ကျွန်မပြောပါ့မယ်။

37
00:01:56,745 --> 00:01:57,912
ကျွန်မက အံမဝင်တဲ့သူပါ။

38
00:01:58,625 --> 00:02:00,988
အခြားကလေး အုပ်စုတွေလိုပါပဲ၊

39
00:02:01,908 --> 00:02:04,276
ကျွန်မအသက် သီသီကလေးလွတ်ခဲ့တဲ့

40
00:02:04,300 --> 00:02:06,956
ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းတဲ့ အိမ်ထောင်စု
ကနေ လာတာပါ။

41
00:02:07,727 --> 00:02:12,218
မှတ်သားရလောက်အောင် အိမ်ထောင်
နှစ်ခါပျက်တာ ပိုင်ဆိုင်ပြီးသားပါ။

42
00:02:12,242 --> 00:02:15,208
ကောလိပ်ကထွက်ခဲ့တာလည်း တစ်ခါမကဘူး၊ နှစ်ခါ၊

43
00:02:15,232 --> 00:02:18,424
ဖြစ်နိုင်တာက သုံးခါတောင်၊
ဒါတော့မပြောတော့ဘူး။

44
00:02:18,448 --> 00:02:20,258
(ရယ်သံများ)

45
00:02:20,582 --> 00:02:24,243
မူးယစ်ဆေးသုံးလို့ ပြန်လည်ထူထောင်ရေး 
ဇာတ်ကွက် လုပ်ထားတယ်။

46
00:02:24,795 --> 00:02:29,245
ထောင်ထဲမှာ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ 
အပန်းဖြေခရီးနှစ်ခု ရှိခဲ့တယ်။

47
00:02:30,228 --> 00:02:32,132
ဒီတော့ ကျွန်မ နေရာမှန်ပေါ်မှာပေါ့။

48
00:02:33,680 --> 00:02:35,770
(ရယ်သံများ)

49
00:02:36,744 --> 00:02:40,237
ဒါပေမဲ့ တကယ့် အကြောင်းပြချက်က 
ကျွန်မအထင် အံမဝင်သူဖြစ်ခဲ့တာက

50
00:02:40,261 --> 00:02:43,523
ကျွန်မသမီးဟာ မွေးတဲ့နေ့မှာပဲ 
ဆုံးသွားခဲ့ပြီး

51
00:02:43,547 --> 00:02:46,666
ဒီအဖြစ်မျိုးနဲ့ ဘယ်လို ရှင်သန်မလဲ
ဆိုတာ တွေးမရခဲ့မိပါဘူး။

52
00:02:48,233 --> 00:02:53,360
သမီးဆုံးပြီးတဲ့နောက် ကျွန်မဟာလည်း 
မိုးပျံလမ်းတစ်ခုအောက်မှာ နေထိုင်ရင်း

53
00:02:53,384 --> 00:02:55,328
အိမ်ယာမဲ့ဘဝကို အကြာကြီးကုန်ဆုံးခဲ့တယ်။

54
00:02:55,352 --> 00:02:59,570
တစ်လျှောက်လုံး ကျွန်မတို့ထဲကတစ်ချို့ 
ရင်ဆိုင်ရတဲ့ ထိုင်းမှိုင်းတဲ့ သောကနဲ့

55
00:02:59,594 --> 00:03:02,108
ဆုံးရှုံးမှုရဲ့ နက်ရှိုင်းတဲ့ 
အခြေအနေမျိုးမှာပေါ့။

56
00:03:02,132 --> 00:03:04,863
ဖြစ်နိုင်တာက ကျွန်မတို့အားလုံး 
အတော်လေးကြာကြာ နေရင်ပေါ့။

57
00:03:06,240 --> 00:03:10,237
သိတယ်နော်၊ အိမ်ယာမဲ့တွေဟာ ကျွန်မတို့ရဲ့ 
သူရသတ္တိအရှိဆုံး အံမဝင်သူတစ်ချို့ပါ။

58
00:03:10,261 --> 00:03:13,357
အကြောင်းက ကျွန်မတို့လို သူတို့စတင်လို့ပါ။

59
00:03:14,670 --> 00:03:20,088
ဒီတော့ ကျွန်မဟာ အမျိုးအစားတိုင်းလောက်
မှာ အံဝင်ဖို့ လွဲချော်ခဲ့တာ အမြင်ပဲလေ၊

60
00:03:20,112 --> 00:03:24,580
သမီး၊ ဇနီး ၊အမေ၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ။

61
00:03:25,474 --> 00:03:27,973
စာရေးဆရာဖြစ်ခြင်းဆိုတဲ့ အိပ်မက်က

62
00:03:27,997 --> 00:03:33,438
တကယ်က လည်ချောင်းထဲက 
ဝမ်းနည်းစရာ ကျောက်တုံးလေးပါ။

63
00:03:34,906 --> 00:03:38,375
တော်တော်လေးကို မရည်ရွယ်ပဲ လေယာဉ်ပေါ်တက်ကာ

64
00:03:38,399 --> 00:03:40,786
စာရေးဆရာတွေရှိရာ

65
00:03:40,810 --> 00:03:42,366
New York City ကိုပျံသန်းခဲ့တာပါ။

66
00:03:43,168 --> 00:03:46,843
အံမဝင်တဲ့ အပေါင်းအသင်းတို့၊ ရှင်တို့
ခေါင်းတွေ တောက်ပနေတာ မြင်ရလုနီးပါးပဲ။

67
00:03:46,867 --> 00:03:48,779
ရှင်တို့ကို အခန်းထဲကနေ ရွေးထုတ်လို့ရတယ်။

68
00:03:48,803 --> 00:03:51,241
ပထမတော့ ရှင်တို့ သဘောကျမိမှာပါ။

69
00:03:51,265 --> 00:03:54,217
ရှင်တို့တွေ့ချင်တဲ့ နာမည်ကျော် 
စာရေးဆရာသုံးဦး ရွေးဖို့လိုတယ်။

70
00:03:54,241 --> 00:03:56,599
ဒီလူတွေက သွားပြီး ရှင်တို့
အတွက် ဒါတွေ ရှာပေးတယ်။

71
00:03:56,623 --> 00:03:59,413
Gramercy Park Hotel မှာ 
ရှင့်ကို နေရာချပေးတယ်၊

72
00:03:59,437 --> 00:04:02,071
အဲဒီမှာ အလန်းစား၊ သားနားပြီး 
ဟိတ်ဟန်များတဲ့လူတွေနဲ့

73
00:04:02,095 --> 00:04:04,586
ညနှောင်းပိုင်း Scotch သောက်လို့ရတာပေါ့။

74
00:04:04,610 --> 00:04:09,119
ရှင်လည်း အလန်းစား၊ သားနားပြီး 
ဟိတ်ဟန် များတဲ့လူလို့ ဟန်ဆောင်ရတယ်။

75
00:04:09,143 --> 00:04:12,331
အင်မတန် ဆန်းပြားတဲ့ နေ့လည်စာတွေ၊ 
ညစာတွေမှာ စာတည်းတွေ၊ စာရေးဆရာတွေ၊

76
00:04:12,355 --> 00:04:16,418
ကိုယ်စားလှယ်တွေ တစ်ပြုံကြီး တွေရတာပေါ့။

77
00:04:17,377 --> 00:04:19,005
ဘယ်လောက် ဆန်းပြားလဲ မေးပါဦး။

78
00:04:19,735 --> 00:04:21,696
ပရိတ်သတ်။ ဘယ်လောက်ဆန်းပြားလဲ။

79
00:04:22,077 --> 00:04:26,395
LY: ကျွန်မဖြောင့်ချက်တစ်ပေးပါ့မယ်၊ 
စက္ကူလက်ကိုင်ပုဝါ သုံးခုခိုးခဲ့တယ်..

80
00:04:26,419 --> 00:04:27,990
(ရယ်သံများ)

81
00:04:28,014 --> 00:04:29,671
မတူတဲ့ စားသောက်ဆိုင် သုံးဆိုင်ကပါ။

82
00:04:30,430 --> 00:04:32,696
ဟင်းလျာစာရင်းကို ဘောင်းဘီထဲထိုးထည့်ခဲ့တယ်။

83
00:04:32,720 --> 00:04:34,796
(ရယ်သံများ)

84
00:04:34,820 --> 00:04:38,526
အိမ်ရောက်တဲ့အခါ အမှတ်တရ 
လက်ဆောင်အဖြစ် လိုချင်လို့ပါ။

85
00:04:38,550 --> 00:04:40,835
ဒါတကယ် ကိုယ့်ကိုဖြစ်ခဲ့တာ
ဆိုတာ ယုံနိုင်အောင်လေ။

86
00:04:41,241 --> 00:04:42,470
သိပါတယ်နော်။

87
00:04:43,467 --> 00:04:45,131
ကျွန်မတွေ့ချင်တဲ့ စာရေးဆရာ သုံးဦးက

88
00:04:45,155 --> 00:04:47,964
Carole Maso, Lynne Tillman နဲ့ 
Peggy Phelan တို့ပါ။

89
00:04:48,496 --> 00:04:51,550
ဒီလူတွေဟာ ကျော်ကြားပြီး ရောင်း
အကောင်းဆုံးတွေ မဟုတ်ပေမဲ့

90
00:04:51,574 --> 00:04:54,881
ကျွန်မအတွက်တော့ အထင်ကရ 
အမျိုးသမီး စာရေးဆရာတွေပါ။

91
00:04:55,700 --> 00:04:59,262
Carole Maso က နောက်တော့ ကျွန်မရဲ့ အနုပညာ
ကျမ်းစာဖြစ်လာတဲ့ စာအုပ်ရေးခဲ့တယ်။

92
00:05:00,056 --> 00:05:02,557
Lynne Tillman က ကျွန်မဝတ္ထုတွေဟာ ကမ္ဘာရဲ့

93
00:05:02,581 --> 00:05:06,062
အစိတ်အပိုင်း ဖြစ်နိုင်ခွင့်ရှိတယ်
ဆိုတဲ့ ယုံကြည်မှုကို ပေးခဲ့တယ်။

94
00:05:06,839 --> 00:05:08,793
Peggy Phelan က ကျွန်မဦးနှောက်တွေဟာ

95
00:05:08,817 --> 00:05:13,826
ကျွန်မ ရင်သားတွေထက် ပိုအရေးပါ
လောက်တာကို သတိပေးခဲ့တယ်။

96
00:05:15,500 --> 00:05:18,184
သူတို့ဟာ ပင်မစီးကြောင်းထဲက 
စာရေးဆရာတွေ မဟုတ်ပေမဲ့

97
00:05:18,208 --> 00:05:21,985
သူတို့ရဲ့ အနှစ်ပြည့်တဲ့ ဝတ္ထုတွေနဲ့ 
ပင်မစီးကြောင်းကိုဖြတ်ပြီး

98
00:05:22,009 --> 00:05:23,342
လမ်းဖောက်နေသူတွေပါ။

99
00:05:24,294 --> 00:05:28,429
ထင်မြင်ကြည့်ချင်တာက Grand 
Canyon ကို ဖြတ်စီးတဲ့ ရေလိုပေါ့။

100
00:05:29,371 --> 00:05:31,082
ဒီ ၅၀ ကျော် အမျိုးသမီး

101
00:05:31,106 --> 00:05:34,947
စာရေးဆရာတွေနဲ့ အတူရှိဖို့ဆို
သေမတတ် ပျော်ခဲ့တာပေါ့။

102
00:05:34,971 --> 00:05:37,897
ကျွန်မကို သေမတတ်ပျော်စေတဲ့ အကြောင်းက

103
00:05:37,921 --> 00:05:39,990
ဒီလို ပျော်ရွင်မှုကို တစ်ခါမှ မသိခဲ့ဘူး။

104
00:05:40,014 --> 00:05:41,696
ဒီလိုအခန်းထဲ တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးဘူး။

105
00:05:42,350 --> 00:05:44,108
အမေဟာ ကောလိပ်မတက်ဖူးဘူး။

106
00:05:44,747 --> 00:05:47,236
ဒီအချိန်ထိ ကျွန်မရဲ့ ဖန်တီးတဲ့ အလုပ်က

107
00:05:47,260 --> 00:05:51,712
ဝမ်းနည်းစရာ၊ အဖြစ်မရှိသေးတဲ့ အရာလေးလိုပါ။

108
00:05:53,394 --> 00:05:56,673
ဒီတော့ New York မှာ ဒီလို ပထမညတွေဟာ 
အဲဒီမှာ သေချင်စိတ်ပေါက်သွားတယ်။

109
00:05:56,697 --> 00:06:00,137
ကျွန်မက "ကျွန်မကို အခုသတ်ပါ၊ 
ကျွန်မက တော်တယ်၊ ဒါဟာ လှပတာပါ။"

110
00:06:01,187 --> 00:06:04,335
နောက်ဆက်ဖြစ်တာကို ဒီအခန်း
ထဲက တစ်ချို့ နားလည်မိမှာပါ။

111
00:06:04,935 --> 00:06:09,230
ပထမ သူတို့ ကျွန်မကို Farrar, Strauss နဲ့ 
Giroux ရုံးတွေဆီခေါ်သွားတယ်။

112
00:06:09,863 --> 00:06:13,038
Farrar, Strauss နဲ့ Giroux ဆိုတာက
ဧရာမ အိပ်မက် သတင်းဌာနပါ။

113
00:06:13,062 --> 00:06:16,753
ဆိုလိုတာကT.S Eliot နဲ့ Flannery O'Connor
တို့ကို အဲဒီမှာ ထုတ်ဝေခဲ့တယ်။

114
00:06:17,418 --> 00:06:21,793
အဓိက စာတည်းငနဲက ကျွန်မကို ထိုင်
ခိုင်းပြီး အကြာကြီး စကားပြောတယ်၊

115
00:06:21,817 --> 00:06:24,135
ရေးကူးသမားအဖြစ် ကျွန်မဘဝ 
အကြောင်း ကျွန်မ စာအုပ်

116
00:06:24,159 --> 00:06:25,864
ရှိတာ ကြိုးစား သ်မ်းသွင်းရင်းပေါ့။

117
00:06:26,498 --> 00:06:27,785
ကိုယ်တွေ့မှတ်တမ်းမျိုးလေ။

118
00:06:28,630 --> 00:06:30,866
ကျွန်မကို တစ်ချိန်လုံး သူစကားပြောနေတာ၊

119
00:06:30,890 --> 00:06:34,595
ကျွန်မဟာ ငတုံးမလို ပြုံးရင်း၊ ခေါင်း
ညိတ်ရင်း လက်ပိုက်ကာ

120
00:06:35,509 --> 00:06:37,361
အဲဒီမှာ ထိုင်ခဲ့တယ်၊

121
00:06:37,385 --> 00:06:42,302
ဒီအခိုက် လည်ချောင်းက ဘာမှထွက်မလာခဲ့ဘူး။

122
00:06:43,875 --> 00:06:47,242
ဒါနဲ့ အဆုံးမှာ ကျွန်မ ပခုံးကို 
ပုတ်လိုက်တယ်၊

123
00:06:47,266 --> 00:06:48,847
ရေကူးနည်းပြ တစ်ယောက်လိုပေါ့။

124
00:06:49,580 --> 00:06:51,415
ကျွန်မကို ကံကောင်းဖို့ ဆုတောင်းပေးကာ

125
00:06:51,439 --> 00:06:53,877
စာအုပ်တစ်ချို့ လက်ဆောင်ပေးပြီး

126
00:06:53,901 --> 00:06:55,692
တံခါးဆီကို လမ်းပြပေးခဲ့ပါတယ်။

127
00:06:57,588 --> 00:07:00,855
နောက်တော့ W.W Norton 
ရုံးတွေဆီ ကျွန်မကို ခေါ်သွားတယ်၊

128
00:07:00,879 --> 00:07:03,579
ဒီမှာ အတော် သေချာနေတာက 
ကိုယ့်ကို တိုက်ကနေ Doc Martens

129
00:07:03,603 --> 00:07:05,492
စီးဖို့ပဲ လိုက်ပို့ခံရမယ်ပေါ့။

130
00:07:06,190 --> 00:07:07,639
ဒါပေမဲ့ ဒါဖြစ်မလာခဲ့ပါဘူး။

131
00:07:08,512 --> 00:07:10,941
Norton ရုံးတွေမှာ ရှိနေခြင်းက

132
00:07:10,965 --> 00:07:15,437
ညကောင်းကင်ဆီ လှမ်းပြီး လမင်း
ကို ထိနေရတာမျိုး ခံစားရတယ်၊

133
00:07:15,461 --> 00:07:19,098
ဒီအခိုက် စကြာဝဠာကိုဖြတ်ကာ ကြယ်တွေက 
ကိုယ့်နာမည်းကို သီချုပ်တာမျိုးပေါ့။

134
00:07:19,599 --> 00:07:21,744
ဒါက ကျွန်မအတွက် ဘယ်လောက်
ကြီးမားတယ်ဆိုလိုတာပါ။

135
00:07:21,768 --> 00:07:22,949
နားလည်ပါတယ်နော်။

136
00:07:23,567 --> 00:07:26,065
သူတို့ ခေါင်းဆောင် စာတည်း 
Carol Houck Smith က

137
00:07:26,089 --> 00:07:30,432
ဝန်းဝိုင်း၊စူးရှ၊ ခက်ထန်တဲ့ မျက်လုံးတွေ 
နဲ့ ကျွန်မမျက်နှာတည့်တည့်ဆီ ကိုင်းကာ

138
00:07:30,456 --> 00:07:33,566
ပြောတာက "ကောင်းပြီ၊ ဒါဆို 
တစ်ခုခု ချက်ချင်းပေးကွာ"တဲ့။

139
00:07:34,328 --> 00:07:36,620
ကြည့်၊ အခု လူအများစု၊
အထူးသဖြင့် TED ကလူတွေဆို

140
00:07:36,644 --> 00:07:38,984
စာတိုက်ပုံးဆီ ပြေးကြမှာပဲ မဟုတ်လား။

141
00:07:39,651 --> 00:07:42,929
ကျွန်မအတွက်တော့ စာအိတ်ထဲတစ်ခုခု
ထည့်ပြီး တံဆိပ်ခေါင်းကို လျက်ဖို့

142
00:07:42,953 --> 00:07:46,830
စိတ်ကူးကြည့်တာတောင် ဆယ်စုနှစ်
တစ်ခုကျော်ကြာခဲ့တယ်။

143
00:07:48,741 --> 00:07:50,315
နောက်ဆုံး ညမှာတော့

144
00:07:50,339 --> 00:07:53,608
National Poetry Club မှာ 
စာရွတ်ပွဲကြီး လုပ်ခဲ့တယ်။

145
00:07:54,342 --> 00:07:56,289
စာရွတ်တာ အပြီးမှာ

146
00:07:56,313 --> 00:08:00,616
Kidde, Holy & Picard Literal Agency က 
Katherine Kidde က

147
00:08:00,640 --> 00:08:03,227
ကျွန်မဆီ တန်းလျှောက်လာပြီး 
လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ကာ

148
00:08:03,251 --> 00:08:06,429
ချက်ချင်းပဲ ကိုယ်စားပြုဖို့ ကမ်းလှမ်းတယ်။

149
00:08:08,558 --> 00:08:11,545
ကျွန်မ အဲဒီမှာရပ်ပြီး နားပင်း 
သွာတာမျိုး ဖြစ်သွားတယ်။

150
00:08:11,569 --> 00:08:13,155
ရှင်တို့ ဒီအဖြစ်မျိုး ဖြစ်ဖူးလား။

151
00:08:13,703 --> 00:08:15,815
ကျွန်မ ထငိုမိတော့မလိုဖြစ်ခဲ့တယ်၊

152
00:08:15,839 --> 00:08:19,764
အကြောင်းက အခန်းထဲက လူတွေဟာ 
ဝတ်ကောင်းစားလှတွေ ဆင်ထားပြီး

153
00:08:19,788 --> 00:08:22,941
ကျွန်မပါးစပ်က ထွက်လာတာဆိုလို့

154
00:08:22,965 --> 00:08:26,075
"မသိပါဘူးရှင်၊ စဉ်းစားဖို့လိုပါတယ်"တဲ့။

155
00:08:26,805 --> 00:08:31,097
"ဒါဆို ကောင်းပြီ"ဆိုပြီး သူမထွက်သွားတယ်။

156
00:08:32,884 --> 00:08:39,403
ဒီကျွန်မကို ဖွင်ပေးတဲ့ လက်တွေ၊ ကျွန်မ
လည်ချောင်းက ဝမ်းနည်းစရာ ကျောက်တုံးလေးပါ။

157
00:08:39,427 --> 00:08:43,365
မြင်တယ်နော်၊ ကျွန်မလို လူတွေ 
အကြောင်း တစ်ခုခုကို ကြိုးစားပြောနေတာ။

158
00:08:43,389 --> 00:08:47,442
အံမဝင်တဲ့လူတွေ၊ "အင်း"လို့ ဘယ်လို
မျှော်လင့်ပြောဆိုဖို့ (သို့) ကြီးတာ

159
00:08:47,466 --> 00:08:49,077
တစ်ခုခုရွေးဖို့ အမြဲကို မသိဘူး။

160
00:08:49,101 --> 00:08:51,247
ကိုယ့်ရှေ့တည့်တည်မှာ ရှိနေတာတောင်မှနော်။

161
00:08:51,271 --> 00:08:52,890
ကျွန်မတို့ ဆောင်ကြတာက ရှက်စိတ်ပါ။

162
00:08:52,914 --> 00:08:54,905
ဒါက ကောင်းတာတစ်ခုခု လိုတာရဲ့ ရှက်စိတ်ပါ။

163
00:08:54,929 --> 00:08:56,921
ကောင်းတာတစ်ခုခု ခံစားခြင်းရဲ့ ရှက်စိတ်ပါ။

164
00:08:56,945 --> 00:09:01,327
ကိုယ် လေးစားတဲ့ လူတွေနဲ့အတူ 
အခန်းထဲမှာ ကိုယ်ထိုက်တန်တာကို တကယ်ပဲ

165
00:09:01,351 --> 00:09:03,468
မယုံကြည်ခြင်းရဲ့ ရှက်စိတ်ပါ။

166
00:09:04,472 --> 00:09:07,398
တတ်နိုင်ရင် ပြန်သွားပြီး 
ကိုယ့်ကိုယ်ကို သင်ပေးလိုက်မယ်။

167
00:09:07,422 --> 00:09:11,765
ကျွန်မကို ကူညီခဲ့ဖူးတဲ့ ၅၀ ကျော် စာရေး
ဆရာမကြီးတွေလို ထပ်ထူဖြစ်လိမ့်မယ်။

168
00:09:11,789 --> 00:09:13,690
အရာတွေကို လိုချင်ဖို့၊ ရင်ဆိုင်ဖို့၊

169
00:09:13,714 --> 00:09:16,054
ဒါတွေကို တောင်းခံဖို့ ကိုယ့်
ကိုယ်ကို သင်ပေးမိမယ်။

170
00:09:16,078 --> 00:09:20,384
ပြောမိမှာက "ဟေး မင်း မင်းလည်း 
ဒီခန်းနဲ့ဆိုင်တယ်"လို့ပေါ့။

171
00:09:20,408 --> 00:09:22,680
ဒီဝင်းပမှုက အားလုံးဆီ ဖြာကျပြီး

172
00:09:22,704 --> 00:09:25,615
အချင်းအချင်း ကင်းကွာနေမှတော့ 
ကျွန်မတို့ဟာ အလကားပဲလေ။

173
00:09:27,041 --> 00:09:30,313
ဒီအစား Oregon ကို လေယာဉ်နဲ့ ပြန်ခဲ့ပြီး

174
00:09:30,337 --> 00:09:36,029
အမြဲစိမ်းပင်တွေနဲ့ မိုးဟာ မြင်ကွင်းထဲ 
ပြန်ဝင်လာတာကို ကြည့်စဉ်မှာ

175
00:09:36,053 --> 00:09:40,345
"မင်းအတွက် စိတ်မကောင်းဘူး" လေယာဉ်ရဲ့ 
ပုလင်းလေးတွေ အများကြီး သောက်ခဲ့တယ်။

176
00:09:41,491 --> 00:09:46,333
ငါသာ စာရေးဆရာဆို ဘယ်လို အံမဝင်တဲ့ 
စာရေးဆရာဖြစ်မလဲဆိုတာ တွေးမိတယ်။

177
00:09:47,244 --> 00:09:48,403
ကျွန်မပြောနေတာက

178
00:09:48,427 --> 00:09:50,431
ကျွန်မ Oregon ကို စာအုပ်သဘောတူမှုမရ၊

179
00:09:50,455 --> 00:09:51,606
ကိုယ်စားလှယ်မရပဲ၊

180
00:09:51,630 --> 00:09:54,115
နှစ်လိုဖွယ် စာရေးဆရာတွေနဲ့ အနီးကပ်

181
00:09:54,139 --> 00:09:57,287
ထိုင်ရခြင်းဆိုတဲ့ မှတ်ဉာဏ်တွေ 
ခေါင်းအပြည့်၊

182
00:09:57,311 --> 00:09:59,581
ရင်နဲ့အပြည့်နဲ့သာ ပြန်ခဲ့တာပါ။

183
00:10:00,278 --> 00:10:03,684
မှတ်ဉာဏ်ဟာ ကျွန်မကိုယ် 
ကျွန်မ ခွင့်ပြုတဲ့ ဆုပဲဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

184
00:10:05,175 --> 00:10:08,304
ရှိသေးတာက အိမ်ရောက်တော့ အမှောင်ထဲမှာ

185
00:10:09,272 --> 00:10:10,835
အတွင်းခံနဲ့ပြန်နေပြီး

186
00:10:11,788 --> 00:10:13,518
သူတို့စကားသံတွေ ကြားရတုန်းပဲ။

187
00:10:14,264 --> 00:10:18,305
သူတို့ပြောတာက" မင်းကိုပိတ်လှောင်ဖို့ ဒါမှ
မဟုတ် မင်းရဲ့ ဇာတ်လမ်းကိုပြောင်းပစ်ဖို့

188
00:10:18,329 --> 00:10:19,880
ကြိုးစားသူတွေကိ နားမထောင်နဲ့"တဲ့

189
00:10:20,861 --> 00:10:24,540
သူတို့က "ကိုယ်ပဲ ပြောတတ်တဲ့ 
ဇာတ်လမ်းဆီ စေ့ဆော်မှု ပေးပါ"

190
00:10:24,564 --> 00:10:26,994
သူတို့က" တစ်ခါတစ်ရံ 
ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြခြင်းဟာ

191
00:10:27,018 --> 00:10:30,064
ကိုယ့်ဘဝကို ကယ်တင်တဲ့အရာပါ"တဲ့။

192
00:10:31,703 --> 00:10:35,393
အခု ကျွန်မဟာ မြင်တဲ့အတိုင်း 
၅၀ ကျော် မိန်းမကြီးပါ၊

193
00:10:36,278 --> 00:10:37,453
ပြီးတော့ စာရေးဆရာမပါ၊

194
00:10:38,516 --> 00:10:39,743
ပြီးတော့ မိခင်တစ်ယောက်။

195
00:10:40,441 --> 00:10:41,978
ပြီးတော့ ဆရာမဖြစ်ခဲ့တယ်။

196
00:10:42,970 --> 00:10:44,851
အကြိုက်ဆုံး ကျောင်းသားတွေကို မှန်းလိုက်

197
00:10:46,604 --> 00:10:48,232
စာတိုက်ပုံးကိုဖြတ်ပြီး

198
00:10:48,256 --> 00:10:50,510
အိမ်မက်စာလာတဲ့ရက်က ဖြစ်မလာခဲ့ပေမဲ့

199
00:10:50,534 --> 00:10:52,207
"Chronology of Water" လို့ခေါ်တဲ့

200
00:10:52,231 --> 00:10:54,064
ကိုယ်တွေ့မှတ်တမ်းတော့ ရေးခဲ့တယ်။

201
00:10:54,889 --> 00:10:59,588
ဒီထဲမှာ ရွေးချယ်မှုရဲ့ အပျက်အစီးတွေက 
အတ္တတစ်ခုကို ဘယ်နှစ်ကြိမ်

202
00:10:59,612 --> 00:11:02,016
ဆန်သစ်တီထွင်ဖို့ လိုတဲ့
အကြောငိး ဇာတ်လမ်းတွေ၊

203
00:11:02,575 --> 00:11:07,985
ကျဆုံးမှုတွေလို့ ထင်ရတာတွေဟာ လှပတဲ့ 
တစ်ခုခုဆီအတွက်တကယ့် ထူးဆန်းတဲ့

204
00:11:08,009 --> 00:11:09,531
မုခ်ဝတွေ ဖြစ်ပုံ ဇာတ်လမ်းတွေပါ။

205
00:11:10,309 --> 00:11:13,761
လုပ်ဖို့လိုတာဆိုလို ဇာတ်လမ်းကို 
စေ့ဆော်မှုပေးဖို့ပါ။

206
00:11:15,552 --> 00:11:19,798
ယဉ်ကျေးမှုအများစုမှာ အိပ်မက်နောက်
လိုတဲ့အကြောင်း အယူမှားတစ်ခုရှိတယ်။

207
00:11:20,664 --> 00:11:22,385
ဒါကို လူစွမ်းကောင်းခရီး လို့ခေါ်တယ်။

208
00:11:23,679 --> 00:11:25,503
ဒါပေမဲ့ မတူတဲ့အယူမှားကို ပိုကြိုက်တယ်၊

209
00:11:25,527 --> 00:11:27,306
နည်းနည်းလေး ဒါဘေးက

210
00:11:27,330 --> 00:11:28,487
(သို့) အောက်ခြေနားကပါ။

211
00:11:29,089 --> 00:11:30,941
ဒါကို အံမဝင်တဲ့ အယူမှားလို့ ခေါ်တယ်။

212
00:11:31,763 --> 00:11:33,028
ဒါက ဒီလိုပါ။

213
00:11:33,623 --> 00:11:35,878
"သင့်ကျဆုံးမှုရဲ့ ခဏတာ ကာလလေးမှာတောင်မှ

214
00:11:35,902 --> 00:11:38,480
ဒီတုန်းမှာ သင်ဟာ လှပပါတယ်။

215
00:11:39,585 --> 00:11:40,737
ဒါကို သင်မသိသေးပေမဲ့

216
00:11:40,761 --> 00:11:43,938
သင့်ကိုယ်သင် အဆုံးမရှိ ဆန်းသစ်တီထွင်ဖို့

217
00:11:43,962 --> 00:11:45,160
သင့်မှာ အစွမ်းရှိပါတယ်။

218
00:11:45,184 --> 00:11:46,778
ဒါဟာ သင့်ရဲ့ အလှပဲလေ။

219
00:11:47,694 --> 00:11:49,210
သင်ဟာ အမူးသမားဖြစ်နိုင်တယ်၊

220
00:11:49,234 --> 00:11:51,583
မတရားပြုခြင်းက ရှင်ကျန်သူဖြစ်နိုင်တယ်။

221
00:11:51,607 --> 00:11:53,043
ထောင်ထွက်ဟောင်း ဖြစ်နိုင်တယ်၊

222
00:11:53,067 --> 00:11:54,565
အိမ်ယာမဲ့တစ်ဦး ဖြစ်နိုင်တယ်။

223
00:11:54,589 --> 00:11:57,867
သင့်ငွေ (သို့) အလုပ် (သို့) 
လင်သား (သို့) မယား

224
00:11:57,891 --> 00:12:00,305
အားလုံး ဆုံးရှုံးသူဖြစ်
နိုင်တယ် (သို့) အားလုံးထဲက

225
00:12:00,329 --> 00:12:01,479
အဆိုးဆုံးက ကလေးပါ။

226
00:12:01,864 --> 00:12:03,917
ကျောက်ဒိုးတွေတောင် ဆုံးရှုံးနိုင်တယ်။

227
00:12:03,941 --> 00:12:08,010
ဆုံးရှုံးမှု အလယ်ထဲမှာ ကြက်သေ
သေနေတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။

228
00:12:08,034 --> 00:12:10,912
ရှိသေးတာက သင်တို့ကို 
ပြောပြဖို့ပဲ ဒီမှာ ကျွန်မရှိနေတာပါ။

229
00:12:10,936 --> 00:12:13,049
သင်တို့ဟာ လှပပါတယ်။

230
00:12:13,073 --> 00:12:15,372
သင့်ရဲ့ဇာတ်လမ်းဟာ ကြားထိုက်ပါတယ်။

231
00:12:15,396 --> 00:12:19,669
အကြောငိးက သင်ဟာ ရှားပါးပြီး 
ထူးကဲတဲ့ အံမဝင်ဖြစ်လို့ပါ။

232
00:12:19,693 --> 00:12:21,949
မျိုးစိတ်သစ် သင်ဟာ

233
00:12:22,568 --> 00:12:24,537
ဒီအခန်းထဲက တစ်ဦးတည်းသော

234
00:12:24,561 --> 00:12:26,177
သင်ပြောမယ့် နည်းလမ်းနဲပဲ

235
00:12:26,201 --> 00:12:28,609
ဇာတ်လမ်းပြောနိုင်သူပါ။

236
00:12:29,710 --> 00:12:31,220
ကျွန်မ နားထောင် နေပါ့မယ်။

237
00:12:32,863 --> 00:12:34,039
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

238
00:12:34,063 --> 00:12:45,423
(လက်ခုပ်သံများ)