[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.84,0:00:04.57,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้ดีว่า TED นั้น มักจะเกี่ยวข้องกับ\Nเรื่องต่าง ๆ ที่เป็นประเด็นใหญ่ ๆ
Dialogue: 0,0:00:04.60,0:00:08.13,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่ฉันจะพูดกับพวกคุณในวันนี้นั้น\Nเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เล็กมาก ๆ
Dialogue: 0,0:00:08.15,0:00:10.31,Default,,0000,0000,0000,,เล็กมาก จนกระทั่งสามารถอธิบาย\Nได้ด้วยคำคำเดียว
Dialogue: 0,0:00:11.09,0:00:12.65,Default,,0000,0000,0000,,นั่นก็คือ "คนแปลกแยก"
Dialogue: 0,0:00:13.35,0:00:16.97,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นหนึ่งในคำที่ฉันชอบ\Nเพราะว่ามันสื่อได้ตรงมาก
Dialogue: 0,0:00:17.40,0:00:21.35,Default,,0000,0000,0000,,ฉันหมายถึง มันสื่อถึงคนที่\Nล้มเหลวในการเข้ากับคนอื่น
Dialogue: 0,0:00:21.75,0:00:24.05,Default,,0000,0000,0000,,หรือคนที่เข้ากับคนอื่นได้ไม่ดี
Dialogue: 0,0:00:24.66,0:00:27.58,Default,,0000,0000,0000,,หรืออีกความหมายก็คือ\N"คนที่ปรับตัวได้ไม่ดี
Dialogue: 0,0:00:27.60,0:00:30.47,Default,,0000,0000,0000,,ในการเข้ากับสถานการณ์\Nและสิ่งแวดล้อมใหม่ ๆ"
Dialogue: 0,0:00:31.30,0:00:33.52,Default,,0000,0000,0000,,ตัวฉันเองก็จัดเป็น\Nคนแปลกแยกคนหนึ่ง
Dialogue: 0,0:00:34.31,0:00:37.14,Default,,0000,0000,0000,,และฉันก็มาที่นี่เพื่อคนที่แปลกแยก\Nคนอื่น ๆ ในห้องนี้
Dialogue: 0,0:00:37.16,0:00:38.98,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าฉันไม่ได้เป็นเพียงคนเดียว
Dialogue: 0,0:00:39.100,0:00:41.88,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะเล่าเรื่องคนแปลกแยก\Nเรื่องหนึ่งให้ฟังค่ะ
Dialogue: 0,0:00:43.24,0:00:45.77,Default,,0000,0000,0000,,ณ ช่วงหนึ่ง\Nในวัย 30 ต้น ๆ ของฉัน
Dialogue: 0,0:00:45.79,0:00:49.36,Default,,0000,0000,0000,,ความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นนักเขียน\Nก็ลอยมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบ้านของฉัน
Dialogue: 0,0:00:50.20,0:00:51.80,Default,,0000,0000,0000,,จริง ๆ แล้ว มันเข้ามาในกล่องจดหมาย
Dialogue: 0,0:00:51.83,0:00:55.48,Default,,0000,0000,0000,,ในรูปแบบของจดหมายที่บ่งบอกว่า\Nฉันชนะรางวัลใหญ่ด้านวรรณกรรม
Dialogue: 0,0:00:55.51,0:00:57.43,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับเรื่องสั้นที่ฉันเขียนไป
Dialogue: 0,0:00:58.18,0:01:01.94,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องสั้นเรื่องนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับ\Nชีวิตของฉันในฐานะนักว่ายน้ำ
Dialogue: 0,0:01:02.63,0:01:04.69,Default,,0000,0000,0000,,และชีวิตอันเส็งเคร็งที่บ้านของฉัน
Dialogue: 0,0:01:05.26,0:01:10.16,Default,,0000,0000,0000,,รวมถึงเรื่องที่ว่าความเศร้าและความสูญเสีย\Nทำให้คุณเสียสติได้อย่างไร อีกนิดหน่อย
Dialogue: 0,0:01:11.83,0:01:16.50,Default,,0000,0000,0000,,รางวัลก็คือทริปไปนิวยอร์กเพื่อไปพบปะเหล่า\Nบรรณาธิการที่ประสบความสำเร็จและตัวแทน
Dialogue: 0,0:01:16.53,0:01:17.85,Default,,0000,0000,0000,,รวมถึงนักเขียนคนอื่น ๆ
Dialogue: 0,0:01:18.28,0:01:21.34,Default,,0000,0000,0000,,จริง ๆ มันดูเหมือนเป็นความฝันของ\Nนักเขียนที่อยากโด่งดังใช่ไหมล่ะคะ
Dialogue: 0,0:01:22.57,0:01:25.41,Default,,0000,0000,0000,,แต่คุณรู้ไหมว่าฉันทำอย่างไร\Nในวันที่จดหมายนั้นมาถึงบ้าน
Dialogue: 0,0:01:26.04,0:01:27.84,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าฉันเป็นฉันคนนี้
Dialogue: 0,0:01:27.86,0:01:30.06,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยวางจดหมายไว้บนโต๊ะในครัว
Dialogue: 0,0:01:30.08,0:01:33.52,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเทวอดก้าใส่แก้วใบมหึมาให้ตัวเอง
Dialogue: 0,0:01:33.92,0:01:36.29,Default,,0000,0000,0000,,พร้อมกับน้ำแข็งและมะนาว
Dialogue: 0,0:01:36.72,0:01:40.93,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็นั่งอยู่ตรงนั้นทั้งวัน\Nในชุดชั้นในของฉัน
Dialogue: 0,0:01:40.95,0:01:43.03,Default,,0000,0000,0000,,เพียงแค่จ้องมองไปที่จดหมาย
Dialogue: 0,0:01:44.61,0:01:47.75,Default,,0000,0000,0000,,ฉันนั่งคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา\Nที่ฉันทำให้ชีวิตตัวเองต้องพังลง
Dialogue: 0,0:01:47.78,0:01:50.95,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเป็นใครกันล่ะ\Nถึงจะมีหน้าไปนิวยอร์ก
Dialogue: 0,0:01:50.98,0:01:52.70,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเสแสร้ง\Nว่าตัวเองเป็นนักเขียน
Dialogue: 0,0:01:53.68,0:01:55.05,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเป็นใครกัน
Dialogue: 0,0:01:55.07,0:01:56.27,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะบอกคุณให้ค่ะ
Dialogue: 0,0:01:56.74,0:01:57.91,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเป็นคนแปลกแยก
Dialogue: 0,0:01:58.62,0:02:00.99,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับเด็กคนอื่น ๆ มากมาย
Dialogue: 0,0:02:01.91,0:02:04.28,Default,,0000,0000,0000,,ฉันมาจากครอบครัวที่ใช้ความรุนแรง
Dialogue: 0,0:02:04.30,0:02:06.96,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันอยากจะหนีออกไปให้พ้น ๆ
Dialogue: 0,0:02:07.73,0:02:12.22,Default,,0000,0000,0000,,ฉันล้มเหลวอย่างใหญ่หลวง\Nในชีวิตแต่งงานถึงสองครั้ง
Dialogue: 0,0:02:12.24,0:02:15.21,Default,,0000,0000,0000,,ฉันโดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัยไม่ใช่แค่ครั้งเดียว\Nแต่ถึงสองครั้ง
Dialogue: 0,0:02:15.23,0:02:18.42,Default,,0000,0000,0000,,หรืออาจจะมีแม้กระทั่งครั้งที่สาม\Nที่ฉันจะไม่บอกพวกคุณแน่นอน
Dialogue: 0,0:02:18.45,0:02:20.26,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:02:20.58,0:02:24.24,Default,,0000,0000,0000,,และฉันก็เคยบำบัดการติดยาอยู่ช่วงหนึ่ง
Dialogue: 0,0:02:24.80,0:02:29.24,Default,,0000,0000,0000,,รวมถึงเคยแวะไปนอนพักผ่อนในคุกถึงสองครั้ง
Dialogue: 0,0:02:30.23,0:02:32.13,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉะนั้น ฉันมาถูกเวทีแล้ว
Dialogue: 0,0:02:33.68,0:02:35.77,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:02:36.74,0:02:40.24,Default,,0000,0000,0000,,แต่เหตุผลจริง ๆ ที่ฉันคิดว่า\Nตัวเองเป็นคนแปลกแยกนั้น
Dialogue: 0,0:02:40.26,0:02:43.52,Default,,0000,0000,0000,,ก็คือการที่ลูกสาวของฉัน\Nตายในวันที่เธอเกิด
Dialogue: 0,0:02:43.55,0:02:46.67,Default,,0000,0000,0000,,และฉันเองก็ยังคิดไม่ออกว่าจะใช้ชีวิต\Nอยู่กับเรื่องนั้นต่อไปได้อย่างไร
Dialogue: 0,0:02:48.23,0:02:53.36,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากที่ลูกสาวของฉันเสียชีวิตลง\Nฉันใช้ชีวิตเร่ร่อนไร้บ้านอยู่เป็นเวลานาน
Dialogue: 0,0:02:53.38,0:02:55.33,Default,,0000,0000,0000,,อาศัยอยู่ใต้สะพาน
Dialogue: 0,0:02:55.35,0:02:59.57,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับซากศพที่โศกเศร้าและสูญเสีย
Dialogue: 0,0:02:59.59,0:03:02.11,Default,,0000,0000,0000,,ที่เราบางคนอาจได้พบเจอระหว่างทาง
Dialogue: 0,0:03:02.13,0:03:04.86,Default,,0000,0000,0000,,หรือบางทีอาจจะเป็นเราทุกคนก็ได้\Nหากคุณมีชีวิตยืนยาวพอ
Dialogue: 0,0:03:06.24,0:03:10.24,Default,,0000,0000,0000,,รู้ไหมคะว่า คนไร้บ้านนั้นต่างเป็น\Nวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดท่ามกลางคนแปลกแยก
Dialogue: 0,0:03:10.26,0:03:13.36,Default,,0000,0000,0000,,เพราะพวกเขาเป็นแบบเรา ตั้งแต่แรกแล้ว
Dialogue: 0,0:03:14.67,0:03:20.09,Default,,0000,0000,0000,,เห็นแล้วใช่ไหมคะว่า ฉันล้มเหลว\Nในการเข้าไปเป็นสมาชิกของทุกกลุ่มที่มี
Dialogue: 0,0:03:20.11,0:03:24.58,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งการเป็นลูกสาว ภรรยา แม่ นักวิชาการ
Dialogue: 0,0:03:25.47,0:03:27.97,Default,,0000,0000,0000,,และความฝันที่อยากจะเป็นนักเขียนนั้น
Dialogue: 0,0:03:27.100,0:03:33.44,Default,,0000,0000,0000,,จริง ๆ แล้วเป็นเหมือนกับหินเล็ก ๆ\Nแห่งความเศร้าที่ติดอยู่ในลำคอของฉัน
Dialogue: 0,0:03:34.91,0:03:38.38,Default,,0000,0000,0000,,แม้ว่าฉันจะไม่อยากไปก็ตามที\Nแต่ฉันก็ขึ้นเครื่องบินลำนั้น
Dialogue: 0,0:03:38.40,0:03:40.79,Default,,0000,0000,0000,,แล้วบินไปยังมหานครนิวยอร์ก
Dialogue: 0,0:03:40.81,0:03:42.37,Default,,0000,0000,0000,,ที่ที่เหล่านักเขียนรวมตัวกันอยู่
Dialogue: 0,0:03:43.17,0:03:46.84,Default,,0000,0000,0000,,มิตรสหายผู้แปลกแยกทั้งหลาย\Nฉันแอบเห็นนะว่าหัวของคุณส่องสว่างอยู่
Dialogue: 0,0:03:46.87,0:03:48.78,Default,,0000,0000,0000,,จนฉันชี้ให้คุณออกไปจากห้องได้เลยล่ะ
Dialogue: 0,0:03:48.80,0:03:51.24,Default,,0000,0000,0000,,ในตอนแรก คุณจะหลงรักมัน
Dialogue: 0,0:03:51.26,0:03:54.22,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะได้เลือกนักเขียนสามคนที่คุณอยากเจอ
Dialogue: 0,0:03:54.24,0:03:56.60,Default,,0000,0000,0000,,และคนเหล่านี้ก็จะออกไปพาพวกเขามาหาคุณ
Dialogue: 0,0:03:56.62,0:03:59.41,Default,,0000,0000,0000,,คุณมีนัดที่โรงแรมแกรมเมอร์ซีพาร์ค
Dialogue: 0,0:03:59.44,0:04:02.07,Default,,0000,0000,0000,,ที่ที่คุณจะได้ดื่มเหล้าสก๊อตในยามดึก
Dialogue: 0,0:04:02.10,0:04:04.59,Default,,0000,0000,0000,,กับคนที่ทั้งเจ๋ง ฉลาด และมั่นใจเกินร้อย
Dialogue: 0,0:04:04.61,0:04:09.12,Default,,0000,0000,0000,,โดยที่คุณก็ต้องเสแสร้งว่าคุณเจ๋ง \Nฉลาด และมั่นใจเกินร้อยเช่นเดียวกัน
Dialogue: 0,0:04:09.14,0:04:12.33,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้นคุณก็จะได้พบกับเหล่าบรรณาธิการ\Nนักเขียน และตัวแทนมากมาย
Dialogue: 0,0:04:12.36,0:04:16.42,Default,,0000,0000,0000,,ณ มื้ออาหารกลางวันและ\Nมื้ออาหารเย็นสุดหรูหรา
Dialogue: 0,0:04:17.38,0:04:19.00,Default,,0000,0000,0000,,ถามฉันสิว่าหรูหราแค่ไหน
Dialogue: 0,0:04:19.74,0:04:21.70,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ชม : หรูหราแค่ไหน
Dialogue: 0,0:04:22.08,0:04:26.40,Default,,0000,0000,0000,,ลิเดีย : ฉันขอสารภาพตรงนี้เลยว่า\Nฉันขโมยผ้ากันเปื้อนลินินมาสามผืน
Dialogue: 0,0:04:26.42,0:04:27.99,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:04:28.01,0:04:29.67,Default,,0000,0000,0000,,จากภัตตาคารสามแห่ง
Dialogue: 0,0:04:30.43,0:04:32.70,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็ยัดเมนูใส่กางเกงของฉัน
Dialogue: 0,0:04:32.72,0:04:34.80,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:04:34.82,0:04:38.53,Default,,0000,0000,0000,,ฉันแค่อยากเก็บของที่ระลึกบางอย่างไว้\Nเพื่อที่ว่าเมื่อฉันกลับไปถึงบ้านแล้ว
Dialogue: 0,0:04:38.55,0:04:40.84,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะได้มั่นใจว่าเรื่องพวกนั้น\Nเกิดขึ้นกับฉันแล้วจริง ๆ
Dialogue: 0,0:04:41.24,0:04:42.47,Default,,0000,0000,0000,,รู้ไหมคะว่า
Dialogue: 0,0:04:43.47,0:04:45.13,Default,,0000,0000,0000,,นักเขียนสามคนที่ฉันอยากเจอนั้น
Dialogue: 0,0:04:45.16,0:04:47.96,Default,,0000,0000,0000,,คือ แคโรล แมโซ, ลินน์ ทิลล์แมน \Nและเพ็กกี้ เฟแลน
Dialogue: 0,0:04:48.50,0:04:51.55,Default,,0000,0000,0000,,พวกเธอไม่ใช่นักเขียนชื่อดังที่\Nเขียนหนังสือขายดีถล่มทลาย
Dialogue: 0,0:04:51.57,0:04:54.88,Default,,0000,0000,0000,,แต่สำหรับฉันแล้วนั้น พวกเธอเปรียบ\Nเหมือนดั่งเทพไททันนักเขียนหญิงสามองค์
Dialogue: 0,0:04:55.70,0:04:59.26,Default,,0000,0000,0000,,แคโรล แมโซ เขียนหนังสือเล่มหนึ่งที่\Nภายหลังกลายมาเป็นไบเบิ้ลศิลปะของฉัน
Dialogue: 0,0:05:00.06,0:05:02.56,Default,,0000,0000,0000,,ลินน์ ทิลล์แมน ทำให้ฉันเชื่อ
Dialogue: 0,0:05:02.58,0:05:06.06,Default,,0000,0000,0000,,ว่าเรื่องราวของฉันนั้นมีโอกาสที่จะ\Nได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้
Dialogue: 0,0:05:06.84,0:05:08.79,Default,,0000,0000,0000,,และเพ็กกี้ เฟแลน ทำให้ฉันฉุกคิด
Dialogue: 0,0:05:08.82,0:05:13.83,Default,,0000,0000,0000,,ว่าบางทีสมองของฉัน\Nอาจจะสำคัญกว่าหน้าอก
Dialogue: 0,0:05:15.50,0:05:18.18,Default,,0000,0000,0000,,พวกเธอไม่ใช่นักเขียนกระแสหลัก
Dialogue: 0,0:05:18.21,0:05:21.98,Default,,0000,0000,0000,,แต่พวกเธอ\Nกำลังเดินตัดผ่านกระแสนั้น
Dialogue: 0,0:05:22.01,0:05:23.34,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยเรื่องราวที่พวกเธอเล่า
Dialogue: 0,0:05:24.29,0:05:28.43,Default,,0000,0000,0000,,ฉันมักคิดว่า มันก็คงคล้าย ๆ กับสายน้ำ\Nที่ไหลตัดผ่านแกรนด์แคนยอนนั่นแหละ
Dialogue: 0,0:05:29.37,0:05:31.08,Default,,0000,0000,0000,,ฉันมีความสุขจนแทบจะเป็นบ้า
Dialogue: 0,0:05:31.11,0:05:34.95,Default,,0000,0000,0000,,ที่ได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกับนักเขียนทั้งสามคน\Nที่วัยล่วงเลยไปกว่า 50 แล้ว
Dialogue: 0,0:05:34.97,0:05:37.90,Default,,0000,0000,0000,,และเหตุผลที่ฉันมีความสุขจนแทบบ้าแบบนั้น
Dialogue: 0,0:05:37.92,0:05:39.99,Default,,0000,0000,0000,,ก็เพราะฉันไม่เคยได้สัมผัสความสุขเช่นนั้นเลย
Dialogue: 0,0:05:40.01,0:05:41.70,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่เคยได้อยู่ในห้องแบบนั้น
Dialogue: 0,0:05:42.35,0:05:44.11,Default,,0000,0000,0000,,แม่ของฉันไม่เคยได้เรียนมหาวิทยาลัย
Dialogue: 0,0:05:44.75,0:05:47.24,Default,,0000,0000,0000,,และงานสร้างสรรค์ของฉันในตอนนั้น
Dialogue: 0,0:05:47.26,0:05:51.71,Default,,0000,0000,0000,,ก็เปรียบเหมือนทารกตัวน้อย ๆ ที่\Nเสียชีวิตตั้งแต่เกิดอย่างเศร้าสลด
Dialogue: 0,0:05:53.39,0:05:56.67,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉะนั้น ในค่ำคืนแรก ๆ ที่นิวยอร์ก\Nฉันถึงอยากจะตายเสียตรงนั้นเลย
Dialogue: 0,0:05:56.70,0:06:00.14,Default,,0000,0000,0000,,ประมาณว่า "ฆ่าฉันทิ้งตอนนี้เลย \Nฉันพอใจแล้ว มันช่างงดงามเหลือเกิน"
Dialogue: 0,0:06:01.19,0:06:04.34,Default,,0000,0000,0000,,พวกคุณบางคนในห้องนี้อาจรู้ว่า\Nอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปหลังจากนั้น
Dialogue: 0,0:06:04.94,0:06:09.23,Default,,0000,0000,0000,,ในตอนแรก พวกเขาพาฉันไปที่สำนักงานของ\N"สำนักพิมพ์ฟาร์ราร์, สเตราส์ และจีรูว์"
Dialogue: 0,0:06:09.86,0:06:13.04,Default,,0000,0000,0000,,ฟาร์ราร์, สเตราส์ และจีรูว์ นั้น\Nเป็นเสมือนสำนักพิมพ์ในฝันของฉัน
Dialogue: 0,0:06:13.06,0:06:16.75,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันจะพูดก็คือ หนังสือของที เอส เอเลียต\Nและแฟลนเนอรี โอ คอนเนอร์ ได้รับการตีพิมพ์ที่นั่น
Dialogue: 0,0:06:17.42,0:06:21.79,Default,,0000,0000,0000,,บรรณาธิการใหญ่ให้ฉันนั่งลง\Nและคุยกับฉันอยู่เป็นเวลานาน
Dialogue: 0,0:06:21.82,0:06:24.14,Default,,0000,0000,0000,,พยายามบอกว่าฉัน\Nมีหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ในใจ
Dialogue: 0,0:06:24.16,0:06:25.86,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องชีวิตของการเป็นนักว่ายน้ำ
Dialogue: 0,0:06:26.50,0:06:27.78,Default,,0000,0000,0000,,คล้าย ๆ บันทึกความทรงจำน่ะค่ะ
Dialogue: 0,0:06:28.63,0:06:30.87,Default,,0000,0000,0000,,ตลอดระยะเวลาที่เขาพูดกับฉัน
Dialogue: 0,0:06:30.89,0:06:34.60,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้แต่นั่งยิ้มและพยักหน้าเหมือน\Nยัยโง่ที่เป็นใบ้คนหนึ่ง
Dialogue: 0,0:06:35.51,0:06:37.36,Default,,0000,0000,0000,,ที่กอดอกอยู่ตลอดเวลา
Dialogue: 0,0:06:37.38,0:06:42.30,Default,,0000,0000,0000,,โดยที่ไม่มีคำพูดใด ๆ เลยแม้แต่คำเดียว\Nเปล่งออกมาจากลำคอของฉัน
Dialogue: 0,0:06:43.88,0:06:47.24,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ในท้ายที่สุด เขาก็แตะไหล่ฉันเบา ๆ
Dialogue: 0,0:06:47.27,0:06:48.85,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับที่โค้ชว่ายน้ำทำกัน
Dialogue: 0,0:06:49.58,0:06:51.42,Default,,0000,0000,0000,,แล้วอวยพรให้ฉันโชคดี
Dialogue: 0,0:06:51.44,0:06:53.88,Default,,0000,0000,0000,,พร้อมกับให้หนังสือบางเล่มแก่ฉันมาฟรี ๆ
Dialogue: 0,0:06:53.90,0:06:55.69,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเขาก็ผายมือไปที่ประตู
Dialogue: 0,0:06:57.59,0:07:00.86,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้นพวกเขาก็พาฉันไปที่สำนักงานของ\Nดับเบิลยู ดับเบิลยู นอร์ตัน (W.W. Norton)
Dialogue: 0,0:07:00.88,0:07:03.58,Default,,0000,0000,0000,,ที่ที่ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเมื่อไปถึง\Nฉันจะถูกพาออกจากตึก
Dialogue: 0,0:07:03.60,0:07:05.49,Default,,0000,0000,0000,,เพียงเพราะฉันใส่รองเท้าด็อก มาร์ตินส์\N(Doc Martens)
Dialogue: 0,0:07:06.19,0:07:07.64,Default,,0000,0000,0000,,แต่ทว่ามันกลับไม่เกิดขึ้น
Dialogue: 0,0:07:08.51,0:07:10.94,Default,,0000,0000,0000,,การที่ได้อยู่ในสำนักงานของนอร์ตันนั้น
Dialogue: 0,0:07:10.96,0:07:15.44,Default,,0000,0000,0000,,ให้ความรู้สึกราวกับว่าคุณกำลังเอื้อมมือ\Nไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนเพื่อไปแตะดวงจันทร์
Dialogue: 0,0:07:15.46,0:07:19.10,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่ดวงดาวบนท้องฟ้านั้นต่างเรียงร้อย\Nกันเป็นชื่อคุณไปทั่วทั้งจักรวาล
Dialogue: 0,0:07:19.60,0:07:21.74,Default,,0000,0000,0000,,นั่นแหละ คือความยิ่งใหญ่ที่ฉันสัมผัสได้
Dialogue: 0,0:07:21.77,0:07:22.95,Default,,0000,0000,0000,,พอจะเห็นภาพใช่ไหมคะ
Dialogue: 0,0:07:23.57,0:07:26.06,Default,,0000,0000,0000,,หัวหน้าบรรณาธิการของเขา\N"แคโรล ฮุคค์ สมิธ"
Dialogue: 0,0:07:26.09,0:07:30.43,Default,,0000,0000,0000,,โน้มลงมาจ้องหน้าฉัน พร้อมกับ\Nนัยน์ตาดวงเล็ก ๆ ที่สดใสเป็นประกาย
Dialogue: 0,0:07:30.46,0:07:33.57,Default,,0000,0000,0000,,และพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ส่งอะไรสักอย่าง\Nมาให้ฉันตอนนี้เลยนะคะ!"
Dialogue: 0,0:07:34.33,0:07:36.62,Default,,0000,0000,0000,,เห็นไหมคะว่า ถ้าเป็นคนทั่วไป \Nโดยเฉพาะชาว TED
Dialogue: 0,0:07:36.64,0:07:38.98,Default,,0000,0000,0000,,จะต้องวิ่งไปยังตู้จดหมายแล้วใช่ไหมล่ะ
Dialogue: 0,0:07:39.65,0:07:42.93,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันกลับใช้เวลายาวนาน\Nราวกับเป็นทศวรรษเพียงเพื่อนึกภาพ
Dialogue: 0,0:07:42.95,0:07:46.83,Default,,0000,0000,0000,,ของการใส่ของอะไรสักอย่างลงไป\Nในซองจดหมายแล้วเลียปิดผนึกแสตมป์
Dialogue: 0,0:07:48.74,0:07:50.32,Default,,0000,0000,0000,,ในคืนสุดท้าย
Dialogue: 0,0:07:50.34,0:07:53.61,Default,,0000,0000,0000,,ฉันมีโอกาสได้ไปอ่านหนังสือครั้งใหญ่\Nให้คนอื่นฟังที่สมาคมกวีนิพนธ์แห่งชาติ
Dialogue: 0,0:07:54.34,0:07:56.29,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อการอ่านนั้นจบลง
Dialogue: 0,0:07:56.31,0:08:00.62,Default,,0000,0000,0000,,แคทเธอรีน คิดดี้ จากบริษัทตัวแทน\Nวรรณกรรม "คิดดี้, ฮอยท์ แอนด์ พิคาร์ด"
Dialogue: 0,0:08:00.64,0:08:03.23,Default,,0000,0000,0000,,ก็เดินตรงดิ่งมาหาแล้วจับมือทักทายฉัน
Dialogue: 0,0:08:03.25,0:08:06.43,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้น ก็ยื่นข้อเสนอให้ฉันเป็นตัวแทน\Nแบบว่า ณ ตรงนั้นเลย
Dialogue: 0,0:08:08.56,0:08:11.54,Default,,0000,0000,0000,,ฉันยืนอยู่ตรงนั้น และรู้สึกเหมือนกับว่า\Nหูหนวกไปชั่วขณะ
Dialogue: 0,0:08:11.57,0:08:13.16,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้น\Nกับพวกคุณบ้างไหมคะ
Dialogue: 0,0:08:13.70,0:08:15.82,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็เริ่มน้ำตาคลอ
Dialogue: 0,0:08:15.84,0:08:19.76,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าคนทุกคนในห้องนั้นต่าง\Nแต่งตัวกันอย่างสวยงาม
Dialogue: 0,0:08:19.79,0:08:22.94,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่ฉันพูดออกไปนั้นมีเพียงแค่
Dialogue: 0,0:08:22.96,0:08:26.08,Default,,0000,0000,0000,,"ไม่รู้สิคะ ฉันต้องขอคิดดูก่อนนะคะ"
Dialogue: 0,0:08:26.80,0:08:31.10,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเธอก็พูดว่า "ถ้าอย่างนั้น\Nก็ไม่มีปัญหาค่ะ" และเดินจากไป
Dialogue: 0,0:08:32.88,0:08:39.40,Default,,0000,0000,0000,,มือเหล่านั้นหยิบยื่นก้อนหินแห่งความเศร้า\Nที่ติดอยู่ในลำคอออกมาให้ฉัน
Dialogue: 0,0:08:39.43,0:08:43.36,Default,,0000,0000,0000,,เห็นไหมคะว่า ฉันกำลังพยายามบอกอะไร\Nพวกคุณเกี่ยวกับผู้คนที่เป็นแบบฉัน
Dialogue: 0,0:08:43.39,0:08:47.44,Default,,0000,0000,0000,,เวลาที่เป็นคนแปลกแยกนั้น เรามักไม่รู้ว่า\Nเราจะมีความหวัง หรือตอบตกลง
Dialogue: 0,0:08:47.47,0:08:49.08,Default,,0000,0000,0000,,หรือเลือกสิ่งที่ยิ่งใหญ่อย่างไร
Dialogue: 0,0:08:49.10,0:08:51.25,Default,,0000,0000,0000,,ถึงแม้ว่ามันจะวางอยู่ตรงหน้าเรานี้เอง
Dialogue: 0,0:08:51.27,0:08:52.89,Default,,0000,0000,0000,,แต่ความละอายใจ\Nคือสิ่งที่เราแบกรับไว้
Dialogue: 0,0:08:52.91,0:08:54.90,Default,,0000,0000,0000,,ละอายใจที่ต้องการสิ่งที่ดี ๆ
Dialogue: 0,0:08:54.93,0:08:56.92,Default,,0000,0000,0000,,ละอายใจที่จะมีความรู้สึกที่ดี
Dialogue: 0,0:08:56.94,0:09:01.33,Default,,0000,0000,0000,,ละอายใจที่จะไม่เชื่อว่าเราสมควร\Nที่จะอยู่ในห้องห้องนั้นจริง ๆ
Dialogue: 0,0:09:01.35,0:09:03.47,Default,,0000,0000,0000,,ร่วมกับผู้คนที่เรายกย่อง
Dialogue: 0,0:09:04.47,0:09:07.40,Default,,0000,0000,0000,,หากฉันทำได้ ฉันจะย้อนเวลากลับไป\Nและสอนตัวเอง
Dialogue: 0,0:09:07.42,0:09:11.76,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็จะกลายเป็นเหมือนกับผู้หญิง\Nวัยเกิน 50 เหล่านั้นที่ช่วยฉันแบบเป๊ะ ๆ
Dialogue: 0,0:09:11.79,0:09:13.69,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะสอนตัวเองว่า\Nจะแสดงความต้องการอย่างไร
Dialogue: 0,0:09:13.71,0:09:16.05,Default,,0000,0000,0000,,จะยืนหยัดขึ้นอย่างไร\Nจะขอสิ่งเหล่านั้นอย่างไร
Dialogue: 0,0:09:16.08,0:09:20.38,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะพูดว่า "เธอ! ใช่ เธอนั่นแหละ! เธอเอง\Nก็สมควรที่จะได้อยู่ในห้องนี้เหมือนกันนะ"
Dialogue: 0,0:09:20.41,0:09:22.68,Default,,0000,0000,0000,,แสงสว่างนั้นส่องลงมาที่เราทุกคน
Dialogue: 0,0:09:22.70,0:09:25.62,Default,,0000,0000,0000,,และเราจะไม่มีค่าอะไรหาก\Nปราศจากเราซึ่งกันและกัน
Dialogue: 0,0:09:27.04,0:09:30.31,Default,,0000,0000,0000,,แต่ในความเป็นจริงแล้ว \Nฉันบินกลับไปรัฐออริกอน
Dialogue: 0,0:09:30.34,0:09:36.03,Default,,0000,0000,0000,,และขณะที่ฉันนั่งมองต้นไม้ใบหญ้าอยู่นั้น\Nสายฝนโปรยปรายก็เริ่มปรากฏแก่สายตา
Dialogue: 0,0:09:36.05,0:09:40.34,Default,,0000,0000,0000,,ฉันนั่งดื่มเครื่องดื่มขวดเล็ก ๆ บนเครื่อง\Nเพื่อ "รู้สึกสงสารตัวเอง"
Dialogue: 0,0:09:41.49,0:09:46.33,Default,,0000,0000,0000,,ฉันนั่งคิดว่า ต่อให้ฉันได้เป็นนักเขียนจริง ๆ \Nฉันก็คงเป็นนักเขียนที่แปลกแยกอีกนั่นแหละ
Dialogue: 0,0:09:47.24,0:09:48.40,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ฉันจะบอกก็คือ
Dialogue: 0,0:09:48.43,0:09:50.43,Default,,0000,0000,0000,,ฉันบินกลับไปที่ออริกอน \Nโดยไม่มีสัญญาเขียนหนังสือ
Dialogue: 0,0:09:50.46,0:09:51.61,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีตัวแทน
Dialogue: 0,0:09:51.63,0:09:54.12,Default,,0000,0000,0000,,แต่มีเพียงความทรงจำอันปริ่มล้น\Nอยู่ในหัวใจและความคิด
Dialogue: 0,0:09:54.14,0:09:57.29,Default,,0000,0000,0000,,ของการได้นั่งอย่างใกล้ชิด
Dialogue: 0,0:09:57.31,0:09:59.58,Default,,0000,0000,0000,,กับเหล่านักเขียนที่งดงาม
Dialogue: 0,0:10:00.28,0:10:03.68,Default,,0000,0000,0000,,ความทรงจำนั้นเป็นเพียงรางวัลชิ้นเดียว\Nที่ฉันยอมมอบให้ตัวเอง
Dialogue: 0,0:10:05.18,0:10:08.30,Default,,0000,0000,0000,,แต่เมื่อฉันนั่งอยู่ในความมืดภายในบ้าน
Dialogue: 0,0:10:09.27,0:10:10.84,Default,,0000,0000,0000,,ในชุดชั้นในของฉัน
Dialogue: 0,0:10:11.79,0:10:13.52,Default,,0000,0000,0000,,ฉันยังคงได้ยินเสียงของพวกเธออยู่
Dialogue: 0,0:10:14.26,0:10:18.30,Default,,0000,0000,0000,,พวกเธอพูดกับฉันว่า "อย่าไปฟังใครก็ตาม\Nที่พยายามทำให้คุณหุบปาก
Dialogue: 0,0:10:18.33,0:10:19.88,Default,,0000,0000,0000,,หรือเปลี่ยนเรื่องราวของคุณ"
Dialogue: 0,0:10:20.86,0:10:24.54,Default,,0000,0000,0000,,พวกเธอบอกว่า "เล่าเรื่องราวของคุณออกมา\Nมีแต่คุณเท่านั้นที่รู้ว่าจะเล่าอย่างไร"
Dialogue: 0,0:10:24.56,0:10:26.99,Default,,0000,0000,0000,,พวกเธอพูดว่า "บางครั้งการเล่าเรื่อง
Dialogue: 0,0:10:27.02,0:10:30.06,Default,,0000,0000,0000,,ก็เป็นสิ่งที่ช่วยชีวิตคุณเอาไว้"
Dialogue: 0,0:10:31.70,0:10:35.39,Default,,0000,0000,0000,,และในตอนนี้ คุณก็คงเห็นแล้วว่า\Nฉันเป็นผู้หญิงวัย 50 กว่า ๆ
Dialogue: 0,0:10:36.28,0:10:37.45,Default,,0000,0000,0000,,และฉันก็เป็นนักเขียน
Dialogue: 0,0:10:38.52,0:10:39.74,Default,,0000,0000,0000,,เป็นแม่คน
Dialogue: 0,0:10:40.44,0:10:41.98,Default,,0000,0000,0000,,และฉันก็ได้เป็นคุณครู
Dialogue: 0,0:10:42.97,0:10:44.85,Default,,0000,0000,0000,,ลองเดาดูสิคะว่า\Nนักเรียนที่ฉันชื่นชอบคือใคร
Dialogue: 0,0:10:46.60,0:10:48.23,Default,,0000,0000,0000,,ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เกิดในวัน
Dialogue: 0,0:10:48.26,0:10:50.51,Default,,0000,0000,0000,,ที่จดหมายแห่งความฝันนั้น\Nลอยมายังตู้จดหมายของฉัน
Dialogue: 0,0:10:50.53,0:10:52.21,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันได้เขียนบันทึกความทรงจำไว้เล่มหนึ่ง
Dialogue: 0,0:10:52.23,0:10:54.06,Default,,0000,0000,0000,,ชื่อว่า "The Chronology of Water"
Dialogue: 0,0:10:54.89,0:10:59.59,Default,,0000,0000,0000,,ในนั้นประกอบไปด้วยเรื่องราวของการสร้าง\Nตัวตนของฉันขึ้นใหม่หลายต่อหลายครั้ง
Dialogue: 0,0:10:59.61,0:11:02.02,Default,,0000,0000,0000,,จากเศษซากของการตัดสินใจของฉัน
Dialogue: 0,0:11:02.58,0:11:07.98,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องราวของสิ่งที่ดูเหมือนความล้มเหลว\Nของฉันที่แท้จริงแล้วกลับเป็นประตูอันน่าฉงน
Dialogue: 0,0:11:08.01,0:11:09.53,Default,,0000,0000,0000,,ไปสู่บางสิ่งที่สวยงาม
Dialogue: 0,0:11:10.31,0:11:13.76,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งหมดที่ฉันต้องทำก็คือ \Nการเล่าเรื่องราวนั้นออกมา
Dialogue: 0,0:11:15.55,0:11:19.80,Default,,0000,0000,0000,,ในวัฒนธรรมเกือบทั้งหมดนั้นมักมีตำนาน\Nเกี่ยวกับการเดินตามความฝันของตัวเอง
Dialogue: 0,0:11:20.66,0:11:22.38,Default,,0000,0000,0000,,ตำนานนั้นเรียกว่า\N"การเดินทางของวีรบุรุษ"
Dialogue: 0,0:11:23.68,0:11:25.50,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันชอบตำนานอีกเรื่องมากกว่า
Dialogue: 0,0:11:25.53,0:11:27.31,Default,,0000,0000,0000,,ที่อยู่ถัดไปจากเรื่องนั้นนิดหน่อย
Dialogue: 0,0:11:27.33,0:11:28.49,Default,,0000,0000,0000,,หรือไม่ก็อยู่ข้างใต้มัน
Dialogue: 0,0:11:29.09,0:11:30.94,Default,,0000,0000,0000,,นั่นก็คือ ตำนานของคนแปลกแยก
Dialogue: 0,0:11:31.76,0:11:33.03,Default,,0000,0000,0000,,และมันก็มีเรื่องราวดังนี้
Dialogue: 0,0:11:33.62,0:11:35.88,Default,,0000,0000,0000,,ถึงแม้ว่าคุณจะอยู่ในช่วงเวลา\Nแห่งความล้มเหลว
Dialogue: 0,0:11:35.90,0:11:38.48,Default,,0000,0000,0000,,แต่ ณ เวลานั้นเอง ที่คุณจะงดงาม
Dialogue: 0,0:11:39.58,0:11:40.74,Default,,0000,0000,0000,,คุณอาจจะยังไม่รู้
Dialogue: 0,0:11:40.76,0:11:43.94,Default,,0000,0000,0000,,แต่จริง ๆ แล้วคุณมีความสามารถในการ\Nสร้างตัวตนของตัวเองขึ้นมาใหม่ได้
Dialogue: 0,0:11:43.96,0:11:45.16,Default,,0000,0000,0000,,อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
Dialogue: 0,0:11:45.18,0:11:46.78,Default,,0000,0000,0000,,นั่นแหละคือความงดงามของคุณ
Dialogue: 0,0:11:47.69,0:11:49.21,Default,,0000,0000,0000,,คุณเป็นได้ทั้งคนขี้เมา
Dialogue: 0,0:11:49.23,0:11:51.58,Default,,0000,0000,0000,,คุณเป็นได้ทั้งผู้ที่รอดมาจาก\Nความโหดร้ายทารุณ
Dialogue: 0,0:11:51.61,0:11:53.04,Default,,0000,0000,0000,,คุณเป็นได้ทั้งอดีตคนขี้คุก
Dialogue: 0,0:11:53.07,0:11:54.56,Default,,0000,0000,0000,,คุณเป็นได้ทั้งคนไร้บ้าน
Dialogue: 0,0:11:54.59,0:11:57.87,Default,,0000,0000,0000,,คุณสามารถสูญเสียเงินทั้งหมด \Nหรืออาชีพการงาน หรือสามี
Dialogue: 0,0:11:57.89,0:12:00.30,Default,,0000,0000,0000,,หรือภรรยาของคุณ หรือสิ่งที่เลวร้ายที่สุด
Dialogue: 0,0:12:00.33,0:12:01.48,Default,,0000,0000,0000,,ลูกของคุณ
Dialogue: 0,0:12:01.86,0:12:03.92,Default,,0000,0000,0000,,คุณสามารถเสียสติได้
Dialogue: 0,0:12:03.94,0:12:08.01,Default,,0000,0000,0000,,คุณสามารถยืนอยู่ ณ ใจกลาง\Nของความล้มเหลวของคุณได้
Dialogue: 0,0:12:08.03,0:12:10.91,Default,,0000,0000,0000,,และฉันก็จะยังคงยืนอยู่ตรงนี้\Nเพียงเพื่อจะบอกคุณว่า
Dialogue: 0,0:12:10.94,0:12:13.05,Default,,0000,0000,0000,,"คุณนั้นงดงามเหลือเกิน"
Dialogue: 0,0:12:13.07,0:12:15.37,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องราวของพวกคุณนั้น\Nสมควรที่จะได้รับรู้
Dialogue: 0,0:12:15.40,0:12:19.67,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าคุณ คุณที่เป็นคนแปลกแยก\Nอันทรงคุณค่าและมหัศจรรย์
Dialogue: 0,0:12:19.69,0:12:21.95,Default,,0000,0000,0000,,คุณที่เป็นเหมือนดั่งสปีชีส์ใหม่
Dialogue: 0,0:12:22.57,0:12:24.54,Default,,0000,0000,0000,,เป็นเพียงคนคนเดียวในห้องนี้
Dialogue: 0,0:12:24.56,0:12:26.18,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะสามารถเล่าเรื่อง
Dialogue: 0,0:12:26.20,0:12:28.61,Default,,0000,0000,0000,,ในแบบที่คุณเพียงผู้เดียว\Nเท่านั้นจะเล่าได้
Dialogue: 0,0:12:29.71,0:12:31.22,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็จะคอยฟังคุณอยู่
Dialogue: 0,0:12:32.86,0:12:34.04,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณค่ะ
Dialogue: 0,0:12:34.06,0:12:45.42,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)