1
00:00:07,250 --> 00:00:11,075
บทละครอันทรงพลัง
ที่คนเชื่อโชคลางว่ากันว่าว่า

2
00:00:11,075 --> 00:00:16,036
เราไม่ควรเอ่ยชื่อของมันในโรงละคร

3
00:00:16,036 --> 00:00:21,676
บทละครที่เริ่มด้วยเวทมนต์คาถา 
และจบด้วยหัวขาดเลือดโชก

4
00:00:21,676 --> 00:00:26,167
บทละครที่เต็มไปด้วยปริศนา คำทำนาย 
ภาพฝันร้าย

5
00:00:26,167 --> 00:00:28,968
และการฆาตรกรรมอันโหดเหี้ยม

6
00:00:28,968 --> 00:00:34,537
บทละครโดยวิลเลี่ยม เชคสเปียร์
ที่ในบางครั้งเรียกกันว่า "บทละครคนสก็อต"

7
00:00:34,537 --> 00:00:38,018
หรือ "โศกนาฏกรรมของแม็คเบ็ธ"

8
00:00:38,018 --> 00:00:41,697
แสดงครั้งแรกที่ เดอะ โกลบ เทียร์เตอร์ 
ในลอนดอน ค.ศ. 1606

9
00:00:41,697 --> 00:00:44,933
แม็คเบ็ธเป็นเรื่องโศกนาฏกรรมที่สั้นที่สุด
ของเชคสเปียร์

10
00:00:44,933 --> 00:00:48,194
และยังเป็นบทละคร
ที่มีการต่อสู้เยอะที่สุดด้วย

11
00:00:48,194 --> 00:00:51,515
ในห้าองก์นี้ ละครบอกเล่าเรื่องเกี่ยวกับ
ขุนนางชาวสก็อต

12
00:00:51,515 --> 00:00:53,381
ผู้แย่งชิงบัลลังก์

13
00:00:53,381 --> 00:00:55,635
ครองราชย์แผ่นดินด้วยความรุนแรง

14
00:00:55,635 --> 00:00:58,810
และพบจุดจบแบบนองเลือด

15
00:00:58,810 --> 00:01:02,317
ตลอดเรื่อง บทละครได้ตั้งคำถามสำคัญ
เกี่ยวกับความทะเยอทะยาน

16
00:01:02,317 --> 00:01:03,266
อำนาจ

17
00:01:03,266 --> 00:01:04,311
และความรุนแรง

18
00:01:04,311 --> 00:01:08,721
ที่สะท้อนการเมือง
ในยุคของเชคสเปียร์โดยตรง

19
00:01:08,721 --> 00:01:12,922
และยังคงกังวาลอยู่ในตัวพวกเรา

20
00:01:12,922 --> 00:01:17,212
อังกฤษในช่วงต้นศตวรรษที่ 17
มีสถานการณ์ทางการเมืองที่ล่อแหลม

21
00:01:17,212 --> 00:01:21,971
สมเด็จพระราชินีอลิซาเบธสิ้นพระชนม์
ในปี ค.ศ. 1603 โดยไร้ทายาทสืบสกุล

22
00:01:21,971 --> 00:01:23,458
แล้วเรื่องน่าแปลกใจก็เกิดขึ้น

23
00:01:23,458 --> 00:01:29,352
เมื่อที่ปรึกษาของพระองค์มอบอำนาจให้กับ
เจมส์ สจ๊วต กษัตริย์แห่งสก็อตแลนด์

24
00:01:29,352 --> 00:01:32,502
สองปีถัดมา 
เจมส์ตกเป็นเป้าการลอบปลงพระชนม์

25
00:01:32,502 --> 00:01:35,632
ในแผนการที่ชื่อว่า เดอะ กันพาวเดอร์ พล็อต

26
00:01:35,632 --> 00:01:37,963
คำถามเรื่องการขึ้นครองราชย์
ที่ถูกตามทำนองคลองธรรม

27
00:01:37,963 --> 00:01:41,243
เป็นที่พูดกันไปทั่ว

28
00:01:41,243 --> 00:01:44,593
เชคสเปียร์จึงน่าจะรู้ว่า
เขามีข้อมูลที่น่าสนใจ

29
00:01:44,593 --> 00:01:47,152
เมื่อเขาวางรากฐานและพัฒนาเรื่อง

30
00:01:47,152 --> 00:01:51,353
เกี่ยวกับการฆาตรกรรมกษัตริย์สก็อต
ในศตวรรษที่ 11 ผู้มีชื่อว่า แม็คเบ็ธ

31
00:01:51,353 --> 00:01:55,432
และขุนนางชาวสก็อตอื่น ๆ

32
00:01:55,432 --> 00:01:58,793
โดยเชคสเปียร์ศึกษาจากจดหมายเหตุ 
ในบันทึกเหตุการณ์ของฮอลินช์

33
00:01:58,793 --> 00:02:03,325
ประวัติศาสตร์ยอดนิยมของอังกฤษ
และไอแลนด์ในศตวรรษที่ 16

34
00:02:03,325 --> 00:02:06,583
เชคสเปียร์น่าจะรู้อีกเช่นกันว่า
เขาควรเล่าเรื่องของเขา

35
00:02:06,583 --> 00:02:09,354
ให้ดึงดูดความสนใจ

36
00:02:09,354 --> 00:02:13,254
ของผู้ชมที่หลากหลายในทันที

37
00:02:13,254 --> 00:02:16,055
เดอะ โกลบ์ รองรับคนจากทุกชนชั้นในสังคม

38
00:02:16,055 --> 00:02:19,263
ผู้อุปถัมภ์ที่ร่ำรวยนั่งอยู่ตรงชั้นระเบียง

39
00:02:19,263 --> 00:02:22,336
ในขณะที่คนจนจ่ายแค่เพนนีเดียว
ก็ได้ดูการแสดง

40
00:02:22,336 --> 00:02:25,715
ในบริเวณเปิดโล่งที่เรียกว่า หลุม

41
00:02:25,715 --> 00:02:30,924
เสียงพูดคุย เย้ยแหย่ และสนับสนุน
ระหว่างการแสดงเป็นเรื่องปกติมาก

42
00:02:30,924 --> 00:02:36,545
มีแม้กระทั้งผู้ชมโยนข้าวของ
เวลาที่ดูละครแล้วไม่ถูกใจ

43
00:02:36,545 --> 00:02:40,015
สำหรับ "แม็คเบ็ธ" มันเปิดตัว
อย่างโครมครามทีเดียว

44
00:02:40,015 --> 00:02:42,946
ทั้งฟ้าร้องและนางแม่มดทั้งสามก็ปรากฏตัว

45
00:02:42,946 --> 00:02:44,466
พวกเขาประกาศว่า

46
00:02:44,466 --> 00:02:48,345
กำลังตามหาขุนนางชาวสก็อต
และวีรบุรุษสงครามนาม แม็คเบ็ธ

47
00:02:48,345 --> 00:02:54,126
แล้วก็เหาะออกไปพร้อมการสาปแช่ง
ที่คำทำนายว่าโลกจะปั่นป่วน

48
00:02:54,126 --> 00:03:01,576
"ดีกลับเป็นร้าย ร้ายกลายเป็นดี
ด้วยควันคลุ้งหมอกและเพลงโลกีย์"

49
00:03:01,576 --> 00:03:05,403
ในฉากต่อมา พวกเขาพบแม็คเบ็ธ
และผู้ติดตาม บังโคว

50
00:03:05,403 --> 00:03:14,054
"แม็คเบ็ธผู้ยิ่งใหญ่" พวกเขาสรรเสริญ
"ผู้ต่อไปภายภาคหน้าจักเป็นกษัตริย์"

51
00:03:14,054 --> 00:03:16,745
"กษัตริย์งั้นหรือ" แม็คเบ็ธฉงน

52
00:03:16,745 --> 00:03:20,674
แล้วจะต้องทำเช่นไรล่ะ
เพื่อที่จะให้ได้สวมมงกุฎ

53
00:03:20,674 --> 00:03:23,215
แม็คเบ็ธและภรรยา เลดี้ แม็คเบ็ธ

54
00:03:23,215 --> 00:03:27,550
ได้วางแผนก่ออาชญากรรม มดเท็จ และทรยศ

55
00:03:27,550 --> 00:03:28,991
ในเหตุนองเลือดนี้

56
00:03:28,991 --> 00:03:32,768
เชคสเปียร์ได้มอบข้อความที่น่าจดจำ
ไว้มากมาย

57
00:03:32,768 --> 00:03:35,172
ให้กับวรรณกรรมอังกฤษ

58
00:03:35,172 --> 00:03:40,565
"ออกไป รอยอัปยศ ออกไปเสีย ข้าขอสั่ง!"
เลดี้ แม็คเบ็ธ ร้อง

59
00:03:40,565 --> 00:03:44,675
เมื่อเธอคิดว่า เธอมิอาจล้างเลือดเหยื่อ
ออกจากมือของเธอได้

60
00:03:44,675 --> 00:03:49,266
ความรู้สึกผิดบาปที่ครอบงำจิตใจ 
เป็นประเด็นหนึ่งที่ปรากฏตลอดละครนี้

61
00:03:49,266 --> 00:03:52,676
เช่นเดียวกันกับ 
แนวโน้มที่จะใช้อำนาจในทางมิชอบ

62
00:03:52,676 --> 00:03:56,280
วงจรอุบาทว์ของความรุนแรงและการหักหลัง

63
00:03:56,280 --> 00:03:59,316
รวมถึงการท้าทายความขัดแย้งทางการเมือง

64
00:03:59,316 --> 00:04:01,521
ตามรูปแบบการใช้ภาษาของเชคสเปียร์

65
00:04:01,521 --> 00:04:04,186
วลีจำนวนหนึ่งที่ถูกใช้เมื่อต้นบทละคร

66
00:04:04,186 --> 00:04:08,886
จะถูกนำมาวนซ้ำอีกหลายหน
จนเรารู้สึกชินไปกับมัน

67
00:04:08,886 --> 00:04:12,014
ยกตัวอย่างเช่น 
"น้ำนมแห่งความเมตตาของมนุษย์"

68
00:04:12,014 --> 00:04:14,257
"สิ่งที่กระทำไปแล้วให้มันแล้วไป"

69
00:04:14,257 --> 00:04:16,520
และบทร่ายเวทของแม่มดอันโด่งดัง

70
00:04:16,520 --> 00:04:24,177
"เหนื่อยยากตรากตรำเท่าทวี
อัคคีสุมปะทุร้อนเป็นฟอนไฟ"

71
00:04:24,177 --> 00:04:28,579
แต่เชคสเปียร์เก็บบทที่ฉ่ำอรรถรสที่สุด
ไว้ให้กับแม็คเบ็ธ

72
00:04:28,579 --> 00:04:32,998
ในช่วงท้ายของละคร
แม็คเบ็ธตระหนักถึงความตายที่ไม่อาจหนีได้

73
00:04:32,998 --> 00:04:35,879
และความไร้แก่นสารของชีวิต

74
00:04:35,879 --> 00:04:40,187
"ดับแล้ว สิ้นแล้ว เปลวเทียนเอ๋ย" เขาร่ำไห้

75
00:04:40,187 --> 00:04:42,401
"ชีวิตเพียงแค่เงาผ่าน

76
00:04:42,401 --> 00:04:47,207
นักแสดงต้อยต่ำที่ก้าวย่างอย่างกลัดกลุ้ม
ก่อนถึงเวลาแสดง

77
00:04:47,207 --> 00:04:49,739
แล้วจากนั้นก็หามีใครรู้จักเขาไม่

78
00:04:49,739 --> 00:04:54,437
นี่คือเรื่องเล่าจากคนเขลา
เรื่องที่อึงอื้อระบืบลั่นและเดือดดาล

79
00:04:54,437 --> 00:04:57,699
ที่ไร้ซึ่งความหมายใด"

80
00:04:57,699 --> 00:05:02,977
ชีวิตอาจเป็นเหมือนเรื่องเล่าไร้สาระ
แต่ไม่ใช่สำหรับ "แม็คเบ็ธ"

81
00:05:02,977 --> 00:05:06,709
ภาษาและตัวละครต่าง ๆ ของเชคสเปียร์
ได้ฝังรากอยู่ในการรับรู้ทางวัฒนธรรมของเรา

82
00:05:06,709 --> 00:05:08,818
อย่างลึกซึ้ง

83
00:05:08,818 --> 00:05:12,189
ผู้กำกับหลายต่อหลายคนมักใช้เรื่องนี้
เพื่อสื่อถึงการใช้อำนาจโดยมิชอบ

84
00:05:12,189 --> 00:05:14,120
ตั้งแต่มาเฟียในอเมริกา

85
00:05:14,120 --> 00:05:17,229
ไปจนถึงเผด็จการทั่วโลก

86
00:05:17,229 --> 00:05:19,610
บทละครถูกนำไปดัดแปลง
เป็นภาพยนต์หลายต่อหลายครั้ง

87
00:05:19,610 --> 00:05:22,870
รวมถึงเวอร์ชั่นของ อคิร่า คูโรซาว่า
"บังลังก์เลือด"

88
00:05:22,870 --> 00:05:25,201
ที่สะท้อนญี่ปุ่นสมัยที่ยังมีระบบศักดินา

89
00:05:25,201 --> 00:05:28,569
และแบบร่วมสมัยที่มีชื่อว่า
"สก็อตแลนด์ พีเอ"

90
00:05:28,569 --> 00:05:30,531
ที่แม็คเบ็ธและบรรดาคู่ปรับ

91
00:05:30,531 --> 00:05:34,450
เป็นผู้จัดการร้านอาหารฟาสฟู้ด
ที่กำลังแข่งขันกัน

92
00:05:34,450 --> 00:05:36,190
ไม่ว่าการนำเสนอจะเป็นอย่างไร

93
00:05:36,190 --> 00:05:37,890
ตั้งคำถามเกี่ยวกับศีลธรรม

94
00:05:37,890 --> 00:05:39,141
ทางการเมือง

95
00:05:39,141 --> 00:05:42,612
และอำนาจก็ยังคงสอดคล้องกับโลกปัจจุบัน

96
00:05:42,612 --> 00:05:46,290
เช่นเดียวกันกับ "แม็คเบ็ธ" ของเชคสเปียร์