Jest coś nieodpartego w
historiach przegrańców, w
których niezwykli ludzie
aby robić niesamowite rzeczy
mimo wszystkich przeciwności.
Ale mało jest historii dramatyczniejszych
niż ta o Idzie B. Wells.
Urodzona jako niewolnica w Mississippi
w środku wojny secesyjnej,
została dzielną dziennikarką śledczą
i aktywistką społeczną,
w erze niesprawiedliwości.
Od dziecka, Wells nosiła
wyjątkowe brzemienia z wyjątkową odwagą.
Została głową swojej rodziny
w wieku 16 lat, gdy jej rodzice
nagle zginęli z żółtej febry.
Aby wspierać pięcioro bratów i sióstr,
kontynuowała edukację i zaczęła pracę
jako nauczycielka w wioskach Mississippi.
W wieku 21 lat, Wells wsiadła
w pociąg do Memphis
i usiadła w wagonie 1. klasy dla kobiet,
jednak powiedziano jej, że czarnoskóre
mogą korzystać tylko z 2. klasy.
Oprócz ugryzienia konduktora, który
próbował ją usunąć z wagonu, wkrótce
pozwała firmę kolejową za dyskryminację.
Początkowo wygrała;
mimo, że werdykt zmieniono apelacją,
artykuł, który o tym napisała
pomógł jej zacząć karierę dziennikarki.
Życie Wells zmieniło się na zawsze w 1892r
gdy jej przyjaciela Thomasa Mossa
zabił biały gang w Memphis
wraz z 2 innymi czarnymi mężczyznami.
Ich brutalne morderstwa zmotywowały Wells
do protestu przeciw linczowaniu,
coraz powszechniejszego narzędzia terroru
używanego przeciw czarnoskórym tuż
po wojnie secesyjnej.
Często fałszywie oskarżano
czarnoskórych mężczyzn