Jest coś nieodpartego w

historiach przegrańców, w

których niezwykli ludzie

aby robić niesamowite rzeczy
mimo wszystkich przeciwności.

Ale mało jest historii dramatyczniejszych

niż ta o Idzie B. Wells.

Urodzona jako niewolnica w Mississippi

w środku wojny secesyjnej,

została dzielną dziennikarką śledczą

i aktywistką społeczną,

w erze niesprawiedliwości.

Od dziecka, Wells nosiła

wyjątkowe brzemienia z wyjątkową odwagą.

Została głową swojej rodziny

w wieku 16 lat, gdy jej rodzice

nagle zginęli z żółtej febry.

Aby wspierać pięcioro bratów i sióstr,

kontynuowała edukację i zaczęła pracę

jako nauczycielka w wioskach Mississippi.

W wieku 21 lat, Wells wsiadła

w pociąg do Memphis

i usiadła w wagonie 1. klasy dla kobiet,

jednak powiedziano jej, że czarnoskóre

mogą korzystać tylko z 2. klasy.

Oprócz ugryzienia konduktora, który

próbował ją usunąć z wagonu, wkrótce

pozwała firmę kolejową za dyskryminację.

Początkowo wygrała;

mimo, że werdykt zmieniono apelacją,

artykuł, który o tym napisała

pomógł jej zacząć karierę dziennikarki.

Życie Wells zmieniło się na zawsze w 1892r

gdy jej przyjaciela Thomasa Mossa

zabił biały gang w Memphis

wraz z 2 innymi czarnymi mężczyznami.

Ich brutalne morderstwa zmotywowały Wells

do protestu przeciw linczowaniu,

coraz powszechniejszego narzędzia terroru

używanego przeciw czarnoskórym tuż

po wojnie secesyjnej.

Często fałszywie oskarżano
czarnoskórych mężczyzn