Hadi, dikkatimizi yeniden sağlık hizmetlerine verelim. Son 15 yıldır sağlık sektöründe çalışıyorum ve beni bu sektöre çeken şeylerden biri, sağlık sistemimizdeki bakım unsurlarına olan ilgimdi -- daha spesifik olmak gerekirse bakımcıların yaptığı işten bahsediyorum. Peki, bu salondaki kaç kişi kendini bakıcı olarak görüyor? Bunla beraber, kaçınız bir hastalık, yaralanma veya engelden ötürü sıkıntı çeken birine bakıcılık yaptınız? Evet, elleri görelim? Salonun neredeyse yarısı. Elini kaldıran herkese, zamanlarını birine bakarak geçirdikleri için teşekkür ederim. Yaptığınız şey oldukça değerli. Ben kendine bakan bir hastayım. Genç yaştayken, Lim hastalığının sıkıntısını çektim ve 18 ay kadar antibiyotik tedavisi gördüm. Defalarca yanlış tanı koyuldu, bakteriyel menenjit, fibromiyalji, daha neler neler. Bir türlü çözemiyorlardı. Ve bugün burada karşınıza çıkabildiysem, hayatımı borçlu olduğum bir bakıcının inadı ve gayreti sayesindedir bu. Benim için yapabileceği her şeyi yaptı -- bir tedavi merkezinden diğerine çok uzun yollar gitti, en iyi seçeneği aradı, hepsinden önemlisi, asla pes etmedi. Öte yandan pek çok güçlükle karşılaştı, çalışma ve yaşam standartları açısından. O benim babamdı. İyileştim ve sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum ona. Bu tecrübe beni hasta hakları savunucusu hâline dönüştürdü. Biraz işin içine girince, tıpkı babamın bana sağladığı destek gibi diğer bakıcıların da sağladığını gördüm ve bu, sağlık sisteminde hayati bir rol oynuyor. Onlarsız bir sağlık sistemimiz olsaydı, bunu abartmıyorum, ama tüm sağlık ve sosyal sistemimiz çökebilirdi. Yine de, onlar pek bilinmiyorlar. Ben uzun süredir annemin bakıcılığını yapıyorum, o, birçok kronik durumdan dolayı acı çekiyor. Hasta bakıcıların yüzleştiği sorunları her zamankinden daha iyi anlıyorum artık. Yaşlanan nüfusla beraber, ekonomik istikrarsızlık, sağlık sistemindeki gerilim, uzun vadeli kronik bakım ihtiyaçlarının artması, ailedeki bakıcıların önem ve taleplerini daha da arttırıyor. Dünyanın her yerindeki bakıcılar, sevdikleri birinin sağlığını iyi şekilde kazanması için kendi fiziksel, finansal ve psikolojik durumlarından fedakârlık ediyorlar. Bakıcıların kendi sınırları ve ihtiyaçları var ve yeterli desteği bulamamaları durumunda dayanma noktalarının sonuna gelebilirler. Eskiden aile hayatının kişisel, özel bir şeyi olarak görülen fahri bakıcılık, bugün tüm dünyada sağlık ve sosyal hizmetlerin görünmez omurgasını oluşturmaktadır. Gördüğünüz gibi bu salonda bile pek çok bakıcı var. Onlar kim ve kaç kişiler? Karşılaştıkları zorluklar neler? Ve hepsinden önce, hastalar, sağlık sistemi ve toplum tarafından değerlerinin anlaşılmasını nasıl sağlayabiliriz? Herkes gerçekten bir bakıcı olabilir: 15 yaşında bir kız çocuğu,multipl sklerozu (MS) olan bir ebeveynine bakıyor; 40 yaşında bir adam, bir yandan uzakta oturan ailesinin bakımını üstlenirken, diğer yandan tam zamanlı çalışıyor; 60 yaşında bir adam, ölümcül bir kansere yakalanmış olan eşine bakıyor; ya da 80 yaşında bir kadın, Alzheimer hastası eşinin bakımını üstleniyor. Bakıcılar, aileleri için çok çeşitli işler yapıyorlar. Kişisel bakımlarını sağlıyorlar, birine kıyafetini giydirmek gibi, onları beslemek, banyo yaptırmak, ya da yürümelerine yardımcı olmak gibi. Ayrıca, ciddi bir seviyede sağlık bakımı sağlıyorlar, çünkü çoğu zaman sevdikleri kişinin neye ihtiyaç duyduğunu biliyorlar, hatta çoğu zaman hastaların kendisinden bile iyi biliyorlar, felç olmuş ya da teşhisi yüzünden aklı karışmış biri olabilir bu. Bu tür durumlarda, bakıcılar ailelerinin savunucuları oluyor. Bakıcıların en kritik görevlerinden birisi de hastaya duygusal destek sağlamaktır. Doktor randevularını organize ediyorlar, finansı organize ediyorlar, ayrıca gündelik işleri de bu arada hallediyorlar. Bu zorluklar, yok sayamayacağımız güçlükler. Hâli hazırda 100 milyon bakıcı var ve bunun yüzde 80'i Avrupa genelinde hizmet sağlıyor. Bu sayılar etkileyici de olsa, genellikle hafife alınıyorlar, -ki bunu pek bilinmemelerinden anlıyoruz. Gördüğünüz gibi, bu odadaki çoğu kişi bile, yeterli ya da bakıcı olarak görülebileceğinden emin değil. Pek çoğunuz bir hemşireden ya da başka bir sağlık görevlisinden bahsettiğimi düşündü. Ayrıca bakıcıların toplumumuza getirdiği harika faydaları var. Avustralya, 2015'ten birkaç örnek vermek istiyorum sizlere. Fahri bakıcıların, zihinsel rahatsızlıklardan sıkıntı çekenlere kattığı yıllık değer 13,2 milyar Avustralya doları. Bu nerdeyse, Avustralya hükümetinin zihinsel sağlık servislerine yılda harcadığı paranın iki katı. Bu rakamların gösterdiği şey, yarın, bir anda bakıcılar bakım işini durdurma kararı alsa, sağlık ve sosyal sistemimiz çökebilir. Bu sessiz bakıcılar için en önemli şey yoksayılmamak iken, büyük bir çoğunluğu, hükümet, sağlık sistemi ve diğer özel kuruluşlar tarafından dikkate alınmıyor. Bunun yanı sıra, bakıcılar büyük sorunlarla karşı karşıya kalıyor. Pek çok bakıcı, yüksek giderler ve maddi sıkıntılarla karşı karşıya, tam zamanlı bir işte çalışamama gerçeği ya da bir işte tutunamama gerçeğiyle de karşı karşıyalar. Çalışmalar gösteriyor ki; pek çok bakıcı, sevdikleri birinin sağlığı için, kendi sağlıklarından oluyor. Bakıcılar, sevdiklerine bakabilmek için çok fazla zaman harcıyor ve sıklıkla onların aileleri ve ilişkileri zor duruma giriyor. Pek çok bakıcının söylediğine göre işverenlerin, onları destekleyecek buna uygun politikaları yok. Yine de dünya genelinde bakıcıları tanıma yolunda bir aşama kaydedildi. Sadece birkaç sene önce, Uluslararası Bakım Teşkilatı Birliği, UBTB, adında bir şemsiye organizasyonu kuruldu, dünya genelindeki bakım gruplarını ve onların uluslararası platformdaki haklarını, stratejik yönelim ve bilgi akışı sağlayarak bir araya getirmeyi planlıyor. Ayrıca, özel kuruluşlar da, bakıcıların bulundukları durumu tanımaya başladı. Bakıcıların bu durumuna karşı sahip olduğum kişisel ilgi ve hevesimin, kendi çalışma alanımda bir yankı bulmasından dolayı gururluyum. Şirketim çalışanları ve tüm toplum için böyle eşsiz bir model geliştirme konusunda oldukça kararlıdır. Görevimiz, bakıcılara, sağlıklarını koruyabilecekleri ve hayatlarına tekrar bir denge getirebilecekleri bir saha açmaktır. Yine de, nispeten yalıtılmış bu girişimleri tamamlamak için yapılması gereken çok şey var. Topluluğumuz, artan sağlık baskısı yaşlanan popülasyon, artan kanser ve kronik durumlar ve geniş bir adaletsizlik ile karşı karşıya. Bu güçlüklere karşı durmak için, politikacılar, geleneksel sağlık sistemini ve işveren politikalarını aşmalı ve hizmet sektörünün ana unsuru olmaya devam edecek fahri bakıcıları tanımalıdırlar. Bakıcılık bir tercih olmalı ve insan kendi sağlığını bir diğerinin sağlığının arkasına koymamalı. Bakımı, sağlık sistemine yerleştirmek için ihtiyacımız olan şey, toplumsal ve yapısal reform gibi derindedir. Bunun gerçekleşmesi ancak akıl yoluyla mümkün. Ve bugün bile başlayabilir. Bugün, dünyadaki milyonlarca bakıcı için değişim tohumlarını ekebiliriz. Sizden istediğim şey: bugün eve gittiğinizde ya da yarın sabah işe gittiğinizde bir bakıcıyı kucaklayın. Teşekkür edin onlara, küçük bir yardım teklif edin, belki bir kaç saatliğine gönüllü bakıcı olmak gibi bir şey. Eğer dünya genelindeki bakıcılar daha iyi anlaşılırsa, bu yalnızca onların sağlığı, iyiliğini ya da motivasyonunu geliştirmez, aynı zamanda bakım yaptıkları kişilerin de hayatlarını iyileştirir. Daha fazla önemseyelim. Teşekkürler. (Alkış)