Herakles, de sterkste man ter wereld met een ongeëvenaarde moed. Orpheus, charmeur der natuur en meester van muziek. Kastor en Polydeukes, de bedrieglijke tweeling geboren uit een ei. De Boreaden, zonen van de noordenwind die door de lucht konden suizen. Eeuwenlang zwierven deze helden door het oude Griekenland en ze creëerden nieuwe legendes waar ze ook kwamen. Maar geen van hun avonturen was zo groots als toen ze hun krachten bundelden om een jongeman genaamd Jason te helpen. Jaren eerder had Jasons oom Pelias wreed de troon van Thessalië van Jasons grootvader gestolen. Toen Jason terugkeerde naar zijn vaders gestolen hof, gaf de lafhartige koning hem een onmogelijk lijkende taak: de ruwe zeeën naar Kolchis oversteken en het gulden vlies van een vliegend ram onder koning Aietes' neus vandaan stelen. Als Jason het vlies terug zou brengen, zou Pelias afstand van de troon doen. Geroerd door Jasons heroïsche missie verspreidden de goden diens oproep voor hulp -- en algauw had hij een niet zo bont gezelschap verzameld. Deze helden, tezamen met vele zeemannen, profeten en opstandige halfgoden, noemden zichzelf de Argonauten, naar hun robuuste schip. Maar de weg vooruit was vol met ongekende gevaren -- genoeg om zelfs de moedigste helden op de proef te stellen. Hun eerste stop was Lemnos, een eiland met vrouwen die elke man van het eiland hadden gedood. Als straf had Aphrodite hen vervloekt met een walgelijke stank -- maar dat kon Jason er niet van weerhouden tweelingen bij de koningin te verwekken. De rest van de bemanning raakte eveneens in nieuwe romances verwikkeld, totdat Herakles hen kastijdde omdat ze zich niet als helden gedroegen. Uiteindelijk zeilden ze naar de berg van de beren, een eiland waar een groep oeroude zesarmige monsters naast de vredige Dolionen leefde. Terwijl de stam de Argonauten met open armen ontving, daalden de monsters uit de bergen neer om vervolgens stenen naar het aangemeerde schip te werpen. Herakles bevocht ze in zijn eentje totdat zijn kameraden zich in de strijd mengden. Gesteund door hun overwinning voeren de jubelende helden verder -- om tijdens enkele stormachtige nachten terug naar het eiland geblazen te worden. In het tumult dachten de Dolionen dat de nieuwkomers indringers waren. Evenzo waren de Argonauten zich onbewust van hun omgeving; ze vochten botweg in het donker, en versloegen tegenstander na tegenstander -- maar bij dageraad zag men de gruwelijke waarheid: hun slachtoffers waren niemand anders dan hun eerdere gastheren. Wederom had Jason toegestaan dat de bemanning afgeleid raakte, deze keer met verschrikkelijke gevolgen. Uit schaamte voor zijn handelen richtte hij zich enkel nog op het vlies -- maar zelfs deze overhaasting bleek ruïneus te zijn. Toen Herakles' schildknaap door een waternimf werd ontvoerd, voer Jason verder, zich er niet van bewust zijnde dat zijn sterkste bemanningslid ontbrak. De resterende Argonauten vervolgden hun zoektocht, totdat ze een oude man omringd door harpijen zagen. Dit was Phineas, een ziener die door Zeus vervloekt was tot het lijden onder ouderdom, blindheid en eindeloze marteling, omdat hij anderen de toekomst voorspelde. Aangegrepen door zijn leed vielen de windbroeders de zwerm aan, wat Phineas enig respijt op zijn straf liet. Uit dank vertelde de ziener hun wat ze konden doen tegen de verschrikkelijke beproeving die hen te wachten stond: de Symplegaden, twee tegen elkaar botsende rotsen die schepen versplinterden. Maar eerst voeren de Argonauten langs de hellemond, rond het eiland vol bloeddorstige amazones en onder psychedelische luchten. Deze avonturen kostten de bemanning zowel mensen als moreel, en sommigen vreesden dat ze hun verstand verloren. Bij het naderen van de botsende rotsen beefde de vermoeide bemanning van angst, maar Phineas' advies echode in hun hoofden. De Argonauten lieten een duif los en voeren vervolgens in zijn kielzog om ongeschonden te passeren Ze kropen door het oog van de naald, maar de Argonauten hadden zicht op Kolchis. Toen Jason met zijn bemanning uitrustte en feest vierde, bemerkte hij niettemin dat hun tijd samen ten einde liep. Hij was geobsedeerd door het vlies, maar wist dat hij het alleen terug moest halen. Hij kon echter niet bevroeden dat deze laatste taak vreselijke gevolgen zou hebben.