Kim olmak istiyorsun?

Bu basit bir soru

ve cevabı bilsen de bilmesen de

onu her gün hareketlerinle cevaplıyorsun.

Tek bir soru profesyonel başarını

diğer sorulardan
daha fazla belirleyecek,

çünkü insanlara nasıl davrandığın ve
davranış sergilediğin her şey demektir.

İster insanlara saygı duyarak, onları

değerli, takdire şayan ve duyulmuş
hissettirerek iyi hissettir,

ister onları küçük hissettirme,

aşağılama, saygısızlık yapma 
veya dışlama suretiyle küçük düşür.

Ve kim olmayı seçtiğin de 
her şey demektir.

Kabalığın insanlar üzerindeki 
etkilerini araştırıyorum.

Kabalık nedir?

Saygısızlık ve nezaketsizliktir.

Bir insanı küçük düşürüp onunla 
alay etmekten,

ona iğneleyici bir biçimde takılmaya,

hakaret edici şakalar yapmaya,

toplantılarda mesaj atmaya kadar

birçok farklı davranış içerir.

Ve birine kaba gelen başka bir insana
tamamen normal gelebilir.

Biri sizinle konuşurken 
mesajlaşmayı ele alalım.

Bazılarımız onu kaba bulabilir,

diğerleri bunun kesinlikle
nazik olduğunu düşünebilir.

Yani bu gerçekten kişiye bağlıdır.

Bakış açısında ve karşıdakinin
saygısızlık yapıldığını hissetmesindedir.

Bir insanı böyle hissettirmek
istememiş olabiliriz,

ama böyle olduğunda sonuçları vardır.

Yaklaşık 22 yıl önce,

bu bunaltıcı hastane odasına yürüyüşümü
canlı bir şekilde hatırlıyorum.

Babamı; bu güçlü, atletik, enerjik adamı
çıplak göğsüne kablo sarılmış hâlde görmek

yürek parçalayıcıydı.

Babamı oraya koyan şey
işle alakalı stresti.

10 yıldan fazla bir süre,

kaba bir patrona tahammül etmişti.

Ve ben, onun sadece bir aykırı
olduğunu düşünmüştüm.

Ama birkaç yıl sonra,

okulumdan sonraki ilk işimde 
birçok saygısızlığa şahit oldum

ve saygısızlığı yaşadım.

Her gün işe giderek ve meslektaşlarımdan

"Aptal mısın? O öyle olmaz." 
"Fikrini sormadık."

gibi şeyler işiterek

bir yıl harcadım.

Ve doğal olan şeyi yaptım.

İşten ayrıldım, yüksekokula 
bunların etkilerini çalışmak için döndüm.

Orada Christine Pearson ile tanıştım.

Onun, küçük kaba davranışların

kızgınlık ve şiddet gibi 
daha büyük sorunlara

yol açabildiği teorisi vardı.

Kabalığın performansı ve sonucu
etkilediğine inanıyorduk.

Bu yüzden bir çalışma oluşturduk ve
bulduğumuz şey göz açıcıydı.

Farklı şirketlerde çalışan
işletme mezunlarına

bir anket yolladık.

Onlardan kabaca, saygısızca,
duygusuzca davranılmış

bir deneyimle ilgili
birkaç cümle yazmalarını

ve buna nasıl tepki verdiklerine dair

soruları cevaplamalarını istedik.

Biri patronun ona
"Çocuk işi mi bu? " gibi

hakaret edici sözler sarf 
ettiğini söyledi

ve başka biri birinin işini bütün takımın 
önünde yırttığını söyledi.

Bulduğumuz şey ise 
kabalığın insanları daha az motive ettiği:

%66'sı iş çabalarını azalttı,

%80'i ne olduğu hakkında
endişelenip vakit kaybetti

ve %12'si işlerinden ayrıldı.

Ve biz bu sonuçları yayımladıklan 
sonra iki şey oldu.

Bir, şirketlerden telefon aldık.

Cisco bu sayıları okudu,

bunların birkaçını ele alarak 
ihtiyatlı bir şekilde

kabalığın onlara yılda 12 milyon dolara 
mal olduğunu tahmin etti.

İkinci olarak, akademik alanımızda 
bazı insanlar şöyle dedi:

"Peki, insanlar bunları söylüyor ama 
bunu gerçekten gösterebilir misiniz?

İnsanların performansı gerçekten
kötü mü etkileniyor?"

Bunu ben de merak ediyordum.

Amir Erez ile kabalığı yaşamış olanları

yaşamamış olanlarla karşılaştırdık.

Ve kabalığı yaşamış olanların 
aslında çok daha kötü

iş gördüğünü gördük.

"Peki, bu gayet mantıklı.

Sonuçta performanslarının kötü 
etkilenmesi normal." diyebilirsiniz.

Ama ya onu yaşamış olan siz değilseniz?

Ya onu sadece görüyor ya da 
duyuyorsanız?

Bir şahitsinizdir.

Şahitlerin de etkilenip 
etkilenmediğini merak ettik.

Beş katılımcının, deneye

geç kalan birine deney yapanın
kaba davrandığı

çalışmalar yürüttük.

Deneyci: "Senin derdin ne?
Geç kalıyorsun, sorumsuzsun.

Şu hâline bir bak!
Gerçek hayatta nasıl bir

işte olmayı bekliyorsun?" dedi.

Diğer bir çalışmayla küçük bir grupta

bir üyenin diğerini aşağılamasının
etkisini test ettik.

Şimdi, bulduğumuz şey gerçekten ilginçti,

çünkü şahitlerin de performansı azalmıştı

ve sadece marjinal olarak değil,
gerçekten önemli bir şekilde.

Kabalık bir virüstür.

Bulaşıcıdır

ve sadece etrafında olarak bile 
onun taşıyıcısı hâline geliriz.

Ve bu sadece bir iş yeriyle 
sınırlı kalmaz.

Bu virüse her yerde yakalanabiliriz-

evde, internette, okullarda 
ve topluluklarda.

Duygularımızı, motivasyonumuzu,
performansımızı

ve diğer insanlara tavrımızı etkiler.

Dikkatimizi bile etkiler ve beyin 
gücümüzün bir kısmını alır.

Ve bu sadece kabalığa uğradığımızda 
veya kabalığa şahit olduğumuzda

gerçekleşmez.

Kaba sözler duyup okuyunca bile olabilir.

Ne demek istediğime dair
bir örnek vereyim.

Bunu test etmek için insanlara 
bir cümle oluşturmaları için

bir sözler kombinasyonu verdik.

Ama gerçekten sinsiydik.

Katılımcıların yarısına kabalık oluşturan 
15 kelimelik liste verildi:

Kabaca, bölmek, uygunsuz, rahatsız etmek.

Katılımcıların diğer yarısına ise 
bu kaba kelimelerin

olmadığı bir liste verildi.

Ve bulduğumuz şey gerçekten şaşırtıcıydı,

çünkü kaba kelimeleri alan insanlar

önlerinde duran bilgisayardaki 
bilgiyi kaçırma konusunda

beş kat daha olasılıklıydı.

Bu çalışmaya devam ederken,

kaba sözleri okuyanların

daha geç karar verdiğini,

kararlarını daha geç kaydettiğini

ve çok daha fazla hatalar 
yaptıklarını gördük.

Bu büyük bir sorun olabilir,

özellikle yaşam ve ölüm konularında.

Steve, bir doktor, beraber çalıştığı,

özellikle alttaki çalışanlara 
ve hemşirelere

hep saygısız olan 
bir doktordan bahsetti.

Ama Steve bana bu doktorun
bir tıp ekibine bağırdığı

belli bir etkileşimden bahsetti.

Etkileşimden hemen sonra,

ekip hastalarına yanlış dozda ilaç verdi.

Steve, sonucun tabloda olduğunu

ama her nasılsa ekipteki 
herkesin gözden kaçırdığını söyledi.

Onların, düşünmeleri gereken farkındalık
ve dikkatleri olmadığını söyledi.

Basit hatalar, değil mi?

Peki, o hasta öldü.

İsrail'deki araştırmacılar gerçekten
gösterdi ki

kabalığa maruz kalan ekipler

sadece bütün teşhislerinde değil,

yöntemlerinde de kötü olmuştur.

Bu genel olarak kabalığa 
maruz kalan ekiplerin

bilgiyi hazır olarak paylaşmaması

ve ekip arkadaşlarından yardım aramayı
kesmelerinden ötürü olmuştur.

Ve görüyorum ki bu sadece tıpta yok,
bütün endüstrilerde var.

Kabalık bu kadar pahalıya mal oluyorsa

neden hâlâ hayatımızın her yerinde?

Merak etmiştim, bu konu 
hakkında da anket yaptık.

Bir numaralı sebep stres.

İnsanlar bıkkın hissediyor.

İnsanların nazik olmamasının diğer sebebi

nazik olmak ya da iyi görünmekle 
ilgili olarak

şüpheli olmaları ve 
hatta düşünceli olmaları.

Daha az lider gibi görüneceklerini 
düşünüyorlar.

Merak ediyorlar: İyi insanlar 
daha mı sonra bitirir?

Ya da diğer bir deyişle: 
Kötü adamlar önde mi gider?

(Kahkaha)

Öyle düşünmek kolay,

özellikle baskın olan

birkaç belirgin örnek görünce.

Peki, öyle görünüyor ki, uzun vadede,
öyle değil.

Bu konuda Morgan Mccall 
ve Michael Lombardo'nun

Yaratıcı Liderlik Merkezi'ndeyken 
yaptıkları zengin bir araştırma var.

Üst yönetim kaybına bağlı olan 
birinci sebebin

mantıksız, kaba ve zorba 
stiller olduğunu buldular.

Kabalıklarına rağmen başarılı olan 
aykırı tipler hep olacaktır.

Ama eninde sonunda,

çoğu kaba insan başarısını baltalayacak.

Örneğin, kaba yöneticilerle,

güçsüz bir duruma düşünce ya da 
bir şeye ihtiyaç duyunca

bu onlara acıtarak döner.

İnsanlar arkalarını kollamaz.

Ya iyi insanlar?

Naziklik para eder mi?

Evet, eder.

Ve nazik olmanız
kötü insan olmadığınız anlamına gelmez.

Birini küçük düşürmemek,
iyi hissettirmekle aynı değildir.

Gerçekten nazik olmak 
gülümsemek, yolda selam vermek,

biri konuşurken tamamen dinlemek gibi

küçük şeyler yapmaktır.

Şimdi, güçlü fikirleriniz olabilir,

karşı olup aynı düşüncede olmayabilirsiniz
ya da saygıyla olumsuz geri dönütte

bulunabilirsiniz.

Bazı insanlar doğrudan meydan okuyup

kişiselliğe dikkat etmeye

'köklü dürüstlük' der.

Ve evet, naziklik para eder.

Bir biyoteknoloji firmasında, 
ben ve çalışanlar

nazik görünenlerin

lider olarak görülmesinin iki kat 
daha muhtemel olduğunu

ve çok daha iyi iş yaptıklarını bulduk.

Neden naziklik para eder?

Çünkü insanlar sizi önemli, güçlü

ve eşsiz iki anahtar özelliğin 
kombinasyonu olarak görür:

Yetkili ve sıcakkanlı, 
arkadaş canlısı ve akıllı.

Diğer bir deyişle, nazik olmak sadece 
diğerlerini motive etmek değildir.

Size bağlıdır.

Nazikseniz lider olarak görülmeye daha 
çok muhtemelsiniz.

İyi iş yaparsın, sıcakkanlı 
ve yetkili görünürsün.

Ama nazikliğin nasıl para ettiği hakkında
daha da büyük bir hikâye vardır

ve liderlik hakkında en önemli sorulardan 
biriyle ilişkilidir.

İnsanlar liderlerinden en çok ne ister?

Dünyadaki 20.000'in üzerinde 
çalışandan veri aldık

ve cevabın basit olduğunu bulduk:

Saygı.

Saygıyla davranılmak

tanınma ve beğenilmeden,

kullanışlı geri dönütten

hatta öğrenme fırsatlarından 
daha önemliydi.

Saygı gördüğünü hissedenler daha sağlıklı,

daha odaklanmış,

şirketleriyle devam etmeye daha muhtemel

ve çok daha iletişim içindeydi.

O zaman nereden başlarsınız?

İnsanları iyi ve saygı gördüklerini
nasıl hissettirebilirsiniz?

Peki, iyi olan şey ise bunun çok da
büyük bir iş gerektirmemesi.

Küçük şeyler büyük 
farklılıklar yaratabilir.

İnsanlara teşekkür etmenin,

güven vermenin,

dikkatlice dinlemenin,

alçakgönüllülükle sorıular sormanın,

diğerlerini tanıyıp gülümsemenin

etkisi olduğunu buldum.

Ochsner Sağlık'ın (Sistemi) eski CEO'su
Patrick Quinlan bana

bir insanın 3,05 m yakınında olduğunuzda

göz teması kurup gülümseme

ve 1,52 m yakınında olduğunuzda selam 
verme konulu

10-5 adlı yöntemlerinin

etkilerinden bahsetti.

Nazikliğin yayıldığını,

hasta memnuniyeti puanlarının 
ve aynı şekilde

hasta referanslarının da
arttığını açıkladı.

Naziklik ve saygı bir şirketin
performansını artırmada kullanılabilir.

Arkadaşım Doug Conant 2001'de Campbell's 
Çorba Şirketi'nin başına geçince

şirket pazar payı daha 
henüz yarıya inmişti.

Satışlar azalıyordu,

birçok insan işten çıkarılmıştı.

Bir Gallup müdürü, anket yaptıkları 
şirketlerden en az meşgulü

olduğunu söyledi.

Ve Doug ilk gün işe giderken, 
ana merkezin

dikenli tel örgülerle çevrili 
olduğunu gördü.

Park yerinde koruyucu kuleler vardı.

Bunun küçük bir güvenlik zindanı 
gibi göründüğünü söyledi.

Çok kötü hissettirmişti.

Beş yıl içinde Doug etrafındaki 
şeyleri değiştirdi.

Ve dokuz yıl içinde, performans 
rekorları kırıyor

ve çalışılacak en iyi yer olmak üzere 
ödülleri topluyorlardı.

Bunu nasıl başardı?

Her bir gün, Doug çalışanlarına

yüksek standartta performans 
isteyeceğini

ama bunu naziklikle yapacaklarını söyledi.

Özü sözü birdi ve liderlerinden de
öyle olmalarını bekledi.

Doug için, hepsi standartlara
sıkı sıkıya bağlı olup

insanlara yumuşak olmadan geçiyordu.

Ona göre, hepsi bu iletişim noktalarından 
ya da yolda, kafede

veya toplantıda iletişime geçtiği

günlük etkileşimlerden geçer.

Ve bu noktaların her birini 
iyi yapabilirse

çalışanlara değer verildiklerini 
hissettirirdi.

Doug'un çalışanlarını değerli ve 
onlara dikkat ettiğini hissettirmenin

diğer bir yolu çalışanlarına 30.000'in

üzerinde teşekkür notu yazmaktı.

Ve bu diğer liderler için
bir örnek oluşturdu.

Liderlerin her gün 400 kadar bu iletişim 
noktaları olur.

Çoğu çok zaman almaz, her biri 
iki dakikadan azdır.

Anahtar kelimeler bu anlarda 
atik ve düşünceli olmak.

Naziklik insanları iyi hissettirir.

Nazik olursak insanları 
en iyi hâllerinde iş yaptırmış

ve daha iyi hissettirmiş oluruz.

Kabalık, insanları ve performanslarını 
ortadan kaldırır.

İnsanları potansiyellerinden alıkoyar,

sadece umursamadan çalışsalar bile.

Araştırmamdan öğrendiğim şey,
daha nazik ortamlarımız olduğunda

daha üretici, yaratıcı, yardımcı,
mutlu ve sağlıklı oluruz.

Daha iyi yapabiliriz.

Her birimiz daha düşünceli olabiliriz

ve etrafımızdakileri 
daha iyi hissettirmek için

işte, evde, internette,

okullarda

ve topluluklarımızda
bunun için bir şeyler yapabiliriz.

Her etkileşimde düşünün:

Kim olmak istiyorsunuz?

Kabalık virüsüne son verelim

ve naziklik yaymaya başlayalım.

Nasılsa para ediyor.

Teşekkürler.

(Alkış)