1
00:00:06,854 --> 00:00:09,044
در روز و روزگاری دور،

2
00:00:09,088 --> 00:00:13,062
زاهد توانایی بود
به نام «لُک تا مونی اِیسِی».

3
00:00:13,106 --> 00:00:15,244
او سه شاگرد نویدبخش داشت:

4
00:00:15,288 --> 00:00:18,833
«مونی مکالا»،
الهه خردمند دریاها،

5
00:00:18,877 --> 00:00:23,172
«وُراچون»،
تجلی شاهانه زمین،

6
00:00:23,216 --> 00:00:28,323
و «رییِم اِیسُو»، شیطانی که قلبش
با آتشی شعلهور میسوخت.

7
00:00:28,367 --> 00:00:33,344
«لُک تا» خواست هدیهای به
شایستهترین شاگردش بدهد.

8
00:00:33,388 --> 00:00:37,782
برای این که شایستهترین را
مشخص کند، رقابتی ترتیب داد:

9
00:00:37,826 --> 00:00:41,872
هرکدام که صبح، زودتر جامی
پر از شبنم صبحگاهی بیاورد

10
00:00:41,916 --> 00:00:45,532
صاحب این هدیه اسرارآمیز میشود.

11
00:00:45,576 --> 00:00:50,892
وقتی هوا تاریک و روشن شد، «وُراچون»
و «رییِم اِیسو» به دل جنگل زدند.

12
00:00:50,936 --> 00:00:54,443
حتی از یک برگ یا ساقه علف نگذشتند،

13
00:00:54,487 --> 00:00:58,782
و بیصبرانه مایع ارزشمند
را در جامهایشان ریختند.

14
00:00:58,826 --> 00:01:01,192
وقتی به کلبه زاهد برگشتند،

15
00:01:01,236 --> 00:01:06,503
دیدند «مونی مکالا» با متانت با جامی
پر از شبنم صبحگاهی آنجا نشسته است.

16
00:01:06,547 --> 00:01:08,963
او شب شالش را بیرون گذاشته بود

17
00:01:09,007 --> 00:01:13,994
و رقابت را با چلاندن
پارچه در جام، پیروز شد.

18
00:01:14,038 --> 00:01:18,221
«لُک تا» که به همه شاگردانش افتخار میکرد
و آنها را چون فرزندان خود دوست داشت،

19
00:01:18,221 --> 00:01:21,713
هر سه را با هدیههایی غافلگیر کرد.

20
00:01:21,757 --> 00:01:27,173
او شبنمی که «رییِم اِیسو» گرد آورده
بود را به تبری از الماس بدل ساخت،

21
00:01:27,217 --> 00:01:30,142
شبنمهای «وُراچون» را
به دشنه جادویی تبدیل کرد،

22
00:01:30,186 --> 00:01:35,554
و شبنمهای «مونی مکالا» را به یک گوی بلوری
که تا آن زمان کسی مشابهش را ندیده بود.

23
00:01:35,598 --> 00:01:42,071
دیری نپایید که «رییِم اِیسو» طمع کرد و
تصمیم گرفت جایزه مکالا را به چنگ آورد.

24
00:01:42,115 --> 00:01:48,023
او و «وُراچون» سعی کردند به الهه ابراز عشق
کنند تا بتوانند جواهر را به دست آورند.

25
00:01:48,203 --> 00:01:51,791
اما وقتی الهه آنها را
پس زد و پرواز کرد و رفت،

26
00:01:51,835 --> 00:01:57,122
«رییِم اِیسو» تصمیم گرفت گوی
را به زور به دست بیاورد.

27
00:01:57,166 --> 00:02:00,772
خشم ناشی از حسادت بر
«رییِم اِیسو» چیره شد،

28
00:02:00,816 --> 00:02:03,127
و در صدد یافتن «مونی مکالا»
به پرواز درآمد.

29
00:02:03,171 --> 00:02:06,803
در راه به «وراچون» برخورد
و چون میدانست شاهزاده درستکار،

30
00:02:06,847 --> 00:02:11,863
هرگز اجازه دزدیدن گوی را
به او نمیدهد، به «وراچون» حمله کرد.

31
00:02:11,907 --> 00:02:15,083
این شریر، در مبارزه سَرتَر بود،

32
00:02:15,127 --> 00:02:18,882
و «وراچون» را به دیواره کوه کوباند.

33
00:02:18,926 --> 00:02:21,241
وقتی که از مرگ «وراچون» مطمئن شد،

34
00:02:21,241 --> 00:02:26,273
«رییِم اِیسو» به جستجو ادامه داد تا
بالاخره «مونی مکالا» را پیدا کرد.

35
00:02:26,317 --> 00:02:29,584
او از «مونی مکالا» و دوستانش خواست که

36
00:02:29,628 --> 00:02:34,727
یا باهوشترین شاگرد «لُک تا» و صاحب
برحق گوی بلوری را به او تسلیم کنند،

37
00:02:34,771 --> 00:02:37,293
و یا مانند «وراچون» بمیرند.

38
00:02:37,337 --> 00:02:42,131
«مکالا» بدون این که بترسد، نه گفت
و به سوی ابرها پرواز کرد،

39
00:02:42,175 --> 00:02:45,671
تا شرور را از دوستانش دور سازد.

40
00:02:45,715 --> 00:02:52,323
«رییِم ایسو» با قلابش ابرها را یکی پس از
دیگری میشکافت و به دنبالش پرواز میکرد.

41
00:02:52,367 --> 00:02:57,003
«مکالا» وقتی به قدر کافی دور شد، 
با تعقیبکنندهاش روبهرو گشت.

42
00:02:57,047 --> 00:03:01,874
«رییِم ایسو» برای آخرین بار
خواستهاش را گفت اما «مکالا» نپذیرفت.

43
00:03:01,918 --> 00:03:06,064
«رییِم ایسو» که عصبانی شده بود، شروع
به تاب دادن تبر الماسیاش در هوا کرد.

44
00:03:06,108 --> 00:03:11,132
قبل از این که بتواند تبرش را پرتاب
کند، «مکالا» گوی را به هوا پرتاب کرد.

45
00:03:11,176 --> 00:03:13,602
همچنان که گوی به آسمان میرفت،

46
00:03:13,646 --> 00:03:18,342
جرقههایی چنان قدرتمند از آذرخش
زد که شرور را کور کردند.

47
00:03:18,386 --> 00:03:22,213
«رییِم ایسو» از فرط یاس تبرش را رها کرد.

48
00:03:22,257 --> 00:03:25,983
همچنان که تبر در حرکت
بود، ابرها را میشکافت،

49
00:03:26,027 --> 00:03:29,854
و تندرهایی در هم پیچیده خلق میکرد.

50
00:03:29,898 --> 00:03:31,793
و آنگاه که تندر و آذرخش ترکیب شدند،

51
00:03:31,837 --> 00:03:36,309
دانههای ارزشمند آب از
آسمان باریدن گرفتند: باران.

52
00:03:36,353 --> 00:03:41,542
«مکالا» به «رییِم اِیسو» که حالا نابینا
و بدون تبرش ناتوان شده بود نزدیک شد.

53
00:03:41,586 --> 00:03:44,911
اندیشید باید با یک قاتل چه کند.

54
00:03:44,955 --> 00:03:47,721
مهربانی و عشق استادش را به یاد آورد،

55
00:03:47,765 --> 00:03:51,881
شفقت را برگزید و به آسمان پرواز کرد.

56
00:03:51,925 --> 00:03:57,641
کمی بعد، «رییِم اِیسو» توانش را به دست
آورد، تبرش را یافت و به دنبال «مکالا» رفت.

57
00:03:57,731 --> 00:04:02,463
رقص تندر، آذرخش و باران
بر فراز زمین ادامه یافت.

58
00:04:02,507 --> 00:04:05,660
قطراتی بر «وُراچون» چکید
و او را دوباره زنده کرد،

59
00:04:05,704 --> 00:04:09,811
پوستش مانند شالیزارِ آماده برداشت،
طلایی شده بود.

60
00:04:09,855 --> 00:04:11,451
دشنه جادوییاش را برداشت،

61
00:04:11,495 --> 00:04:15,842
و برای یافتن «رییِم ایسو» و «مونی مکالا»
به آسمان پرواز کرد.