Een paar jaar geleden zijn mijn ogen geopend
voor de duistere kant van de constructie industrie.
In 2006 namen jonge studenten uit Qatar
me mee om immigranten werkkampen te bekijken.
En sindsdien heb ik de ontstane problematiek in de rechten van werklieden gevolgd.
In de laatste zes maanden zijn meer dan 300 wolkenkrabbers
in de Verenigde Arabische Emiraten in de wacht gezet of afgelast.
Achter de berichten die achter deze gebouwen schuilen,
ligt het lot van de vaak aan een contract gebonden constructie werker.
1,1 miljoen van hen.
Vooral Indiërs, Pakistanen en Sri Lankanen
en ook Nepalezen, deze arbeiders riskeren alles
om geld te verdienen voor hun families thuis.
Ze betalen een tussenpersoon duizenden dollars om daar te komen.
En wanneer ze arriveren komen ze terecht in arbeiderskampen zonder water,
zonder air conditioning en hun paspoorten worden afgepakt.
Hoewel het gemakkelijk is om te wijzen naar lokale- en hogere autoriteiten,
wordt 99 procent van deze mensen ingehuurd door de private sector.
En dus zijn wij net zoveel, zo niet nog meer, verantwoordelijk.
Groepen zoals Buildsafe UAE zijn opgekomen,
maar de hoeveelheden zijn simpelweg overweldigend.
In augustus 2008
werd door locale autoriteiten vastgesteld dat
40% van de 1.098 arbeiderskampen in het land
niet voldeden aan de minimale gezondheid- en brandveiligheidseisen.
En afgelopen zomer hebben meer dan 10.000 werkers
geprotesteerd tegen het niet betalen van lonen,
de lage kwaliteit van het eten en de slechte huisvesting.
En toen kwam de financiële crisis.
Toen de werkgevers ten onder gingen
doordat zij, net als ieder ander, teveel hadden geleend,
was de verandering dat alles verloren ging:
documentatie, paspoorten
en tickets voor de werkers om terug naar huis te gaan.
Momenteel zijn duizenden werkers achtergelaten.
Er is geen weg terug naar huis.
En er is ook geen bewijs dat zij nu inwoners van dit land zijn.
Het zijn de vluchtelingen van de hoog- en laagconjunctuur.
De vraag is, als een bouw professional,
als een architect, als een engineer, als een developer,
wetende dat dit gaande is,
terwijl we elke week naar bouwlocaties gaan,
bent u zelfvoldaan of medeplichtig
met betrekking tot mensenrechtenschendingen?
Laten we dus niet meer denken aan onze ecologische voetafdruk.
Laten we denken aan onze ethische voetafdruk.
Wat heeft het voor nut
om een emissieloos, energie-efficiënt complex te bouwen,
wanneer de arbeid die dit architecturale hoogstandje produceert
op zijn best onethisch is?
Recent werd tegen mij gezegd dat ik de ethische, niet populaire weg neem.
Maar eigenlijk is er voor dit probleem
geen andere weg mogelijk.
Laten we dus niet vergeten wie echt de prijs betaald voor deze financiële crisis.
En dat als we ons zorgen maken om onze volgende baan op kantoor
of het volgende ontwerp dat we kunnen krijgen, om dan onze werkers te behouden.
Laten we dan deze mensen niet vergeten, zij die echt werken om te overleven.
Dank u.
(Applaus)