0:00:07.064,0:00:09.094
Ένας ρακένδυτος άνδρας, ο Έστραγκον,

0:00:09.094,0:00:12.924
κάθεται κάτω από ένα δέντρο [br]και προσπαθεί να βγάλει την μπότα του.

0:00:12.924,0:00:14.804
Σύντομα φτάνει ο φίλος του Βλαντιμίρ,

0:00:14.804,0:00:17.104
ο οποίος υπενθυμίζει [br]στον ανυπόμονο φίλο του

0:00:17.104,0:00:20.564
ότι πρέπει να περιμένουν εκεί [br]για κάποιον που ονομάζεται Γκοντό.

0:00:20.564,0:00:23.964
Έτσι ξεκινάει μια εξαντλητική συζήτηση [br]όπου και οι δύο συζητούν

0:00:23.964,0:00:26.484
πότε θα έρθει ο Γκοντό, γιατί περιμένουν,

0:00:26.484,0:00:29.794
ακόμα και αν βρίσκονται στο σωστό δέντρο.

0:00:29.794,0:00:33.524
Από αυτό το σημείο, το «Περιμένοντας[br]τον Γκοντό» γίνεται όλο και πιο περίεργο,

0:00:33.524,0:00:35.504
ωστόσο θεωρείται ένα έργο που άλλαξε

0:00:35.504,0:00:37.634
την ιστορία του σύγχρονου θεάτρου.

0:00:37.634,0:00:41.963
Γραμμένο από τον Σάμιουελ Μπέκετ[br]μεταξύ του 1949 και του 1955,

0:00:41.963,0:00:45.623
το έργο θέτει ένα απλό [br]αλλά κρίσιμο ερώτημα -

0:00:45.623,0:00:49.873
τι πρέπει να κάνουν οι χαρακτήρες;

0:00:49.873,0:00:52.963
Έστραγκον: Ας μην κάνουμε τίποτα. [br]Είναι πιο ασφαλές.

0:00:52.963,0:00:56.663
Βλαντιμίρ: Ας περιμένουμε[br]να δούμε τι θα πει.

0:00:56.663,0:00:57.993
Έστραγκον: Ποιος;

0:00:57.993,0:00:59.663
Βλαντιμίρ: Ο Γκοντό.

0:00:59.663,0:01:01.693
Έστραγκον: Καλή ιδέα.

0:01:01.693,0:01:04.223
Τέτοιοι αινιγματικοί διάλογοι[br]και κυκλικοί συλλογισμοί

0:01:04.223,0:01:07.163
αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά [br]του Θεάτρου του Παραλόγου,

0:01:07.163,0:01:10.413
ενός κινήματος που εμφανίστηκε [br]μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

0:01:10.413,0:01:12.423
και βρήκε τους καλλιτέχνες να προσπαθούν

0:01:12.423,0:01:15.183
να βρουν νόημα στην απελπισία.

0:01:15.183,0:01:19.343
Οι εκπρόσωποι του κινήματος αποσύνθεσαν [br]την πλοκή, τους χαρακτήρες και τη γλώσσα

0:01:19.343,0:01:21.933
για να αμφισβητήσουν[br]τη σημασία τους και να μοιραστούν

0:01:21.933,0:01:25.633
τη βαθιά αβεβαιότητά τους στη σκηνή.

0:01:25.633,0:01:27.713
Παρόλο που αυτό μπορεί[br]να ακούγεται ζοφερό,

0:01:27.713,0:01:30.793
το παράλογο συνδυάζει [br]την απελπισία με το χιούμορ.

0:01:30.793,0:01:33.503
Αυτό αντικατοπτρίζεται[br]στη μοναδική προσέγγιση του Μπέκετ

0:01:33.503,0:01:35.723
σε αυτό το είδος[br]στο «Περιμένοντας τον Γκοντό»,

0:01:35.723,0:01:39.633
το οποίο περιέγραψε ως [br]«μια δίπρακτη ιλαροτραγωδία».

0:01:39.633,0:01:42.083
Τραγικά, οι χαρακτήρες είναι παγιδευμένοι

0:01:42.083,0:01:45.203
σε ένα υπαρξιακό αίνιγμα:[br]περιμένουν μάταια

0:01:45.203,0:01:47.963
για έναν άγνωστο [br]για να τους δώσει έναν σκοπό,

0:01:47.963,0:01:49.863
αλλά ο μοναδικός σκοπός τους

0:01:49.863,0:01:52.583
προκύπτει από το να τον περιμένουν.

0:01:52.583,0:01:55.263
Καθώς περιμένουν, [br]πλήττουν όλο και περισσότερο,

0:01:55.263,0:02:00.253
εκφράζουν θρησκευτικούς φόβους [br]και σκέφτονται την αυτοκτονία.

0:02:00.253,0:02:03.683
Αλλά κωμικά υπάρχει [br]κάτι χιουμοριστικό στο αδιέξοδό τους,

0:02:03.683,0:02:06.513
το οποίο εκφράζεται στον λόγο τους [br]και στις κινήσεις τους.

0:02:06.513,0:02:09.733
Οι διάλογοι τους περιέχουν[br]περίεργα λογοπαίγνια,

0:02:09.733,0:02:11.613
επαναλήψεις και διφορούμενα σχόλια,

0:02:11.613,0:02:14.723
ενώ οι κινήσεις τους περιλαμβάνουν[br]χαζολογήματα, τραγούδι, χορό,

0:02:14.725,0:02:17.325
καθώς και να ανταλλάσσουν[br]μανιωδώς τα καπέλα τους.

0:02:17.325,0:02:19.955
Συχνά είναι ασαφές αν το κοινό πρέπει

0:02:19.955,0:02:22.835
να γελάσει ή να κλάψει - ή αν ο Μπέκετ

0:02:22.835,0:02:25.855
τα θεωρούσε διαφορετικά.

0:02:25.855,0:02:28.265
Γεννημένος στο Δουβλίνο,[br]ο Μπέκετ σπούδασε Αγγλικά,

0:02:28.265,0:02:30.895
Γαλλικά και Ιταλικά [br]πριν μετακομίσει στο Παρίσι,

0:02:30.895,0:02:33.825
όπου και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του[br]κυρίως γράφοντας θέατρο,

0:02:33.825,0:02:35.705
ποίηση και πρόζα.

0:02:35.705,0:02:38.575
Παρόλο που ο Μπέκετ έτρεφε [br]μια μεγάλη αγάπη για τη γλώσσα,

0:02:38.575,0:02:42.575
άφηνε επίσης χώρο και για τη σιωπή[br]ενσωματώνοντας κενά,

0:02:42.575,0:02:46.575
παύσεις και σιωπηλές στιγμές στα έργα του.

0:02:46.575,0:02:49.225
Αυτό ήταν το σήμα κατατεθέν

0:02:49.225,0:02:53.155
του χαρακτηριστικά αργού ρυθμού[br]και του μαύρου χιούμορ του,

0:02:53.155,0:02:56.405
τα οποία έγιναν δημοφιλή [br]μέσω του Θεάτρου του Παραλόγου.

0:02:56.405,0:02:58.885
Επίσης δημιούργησε [br]μια μυστηριώδη δημόσια εικόνα,

0:02:58.885,0:03:02.235
και αρνούταν να επιβεβαιώσει [br]ή να απορρίψει εικασίες

0:03:02.235,0:03:04.585
σχετικά με το νόημα του έργου του.

0:03:04.585,0:03:06.425
Αυτό ωθούσε το κοινό σε νέες εικασίες,

0:03:06.425,0:03:09.395
αυξάνοντας το ενδιαφέρον του [br]για τον σουρεαλιστικό κόσμο

0:03:09.395,0:03:12.427
και τους αινιγματικούς [br]χαρακτήρες του Μπέκετ.

0:03:12.427,0:03:15.287
Η έλλειψη ενός σαφούς νοήματος[br]κάνει τον Γκοντό

0:03:15.287,0:03:17.547
συνεχώς ανοιχτό σε νέες ερμηνείες.

0:03:17.547,0:03:20.767
Οι κριτικοί έχουν προτείνει [br]αμέτρητες ερμηνείες για το έργο,

0:03:20.767,0:03:24.387
διαιωνίζοντας έτσι έναν κύκλο[br]ασάφειας και υποθέσεων

0:03:24.387,0:03:27.627
που αντικατοπτρίζει την πλοκή [br]του ίδιου του έργου.

0:03:27.627,0:03:30.727
Οι κριτικοί το έχουν ερμηνεύσει [br]ως αλληγορία του Ψυχρού Πολέμου,

0:03:30.727,0:03:33.217
της Γαλλικής Αντίστασης

0:03:33.217,0:03:36.227
και της αποίκησης της Ιρλανδίας [br]από τους Βρετανούς.

0:03:36.227,0:03:38.317
Επίσης, η δυναμική των δύο πρωταγωνιστών

0:03:38.317,0:03:40.467
έχει πυροδοτήσει μια έντονη συζήτηση.

0:03:40.467,0:03:43.307
Οι κριτικοί τους έχουν ερμηνεύσει [br]ως επιζώντες της αποκάλυψης,

0:03:43.307,0:03:45.817
ως ένα ζευγάρι που γερνάει, [br]ως δύο ανίκανους φίλους

0:03:45.817,0:03:51.537
-ακόμα και ως προσωποποίηση[br]του φροϋδικού «εγώ» και «εκείνο».

0:03:51.537,0:03:53.707
Ο Μπέκετ είπε χαρακτηριστικά ότι ήταν

0:03:53.707,0:03:56.707
σίγουρος μόνο για το γεγονός ότι [br]ο Βλαντιμίρ και ο Έστραγκον

0:03:56.707,0:03:59.667
«φορούν στρογγυλά καπέλα».

0:03:59.667,0:04:02.497
Όπως οι υποθέσεις για το περιεχόμενο[br]και την περίεργη πλοκή,

0:04:02.497,0:04:05.387
έτσι και οι πρωταγωνιστές [br]συχνά επαναλαμβάνουν τα λόγια τους

0:04:05.387,0:04:08.535
με διαπληκτισμούς και πειράγματα, [br]χάνουν τον ειρμό της σκέψης τους

0:04:08.535,0:04:11.285
και συνεχίζουν[br]από το σημείο που σταμάτησαν:

0:04:11.285,0:04:14.335
Βλαντιμίρ: Ίσως θα μπορούσαμε [br]να αρχίσουμε ξανά

0:04:14.335,0:04:16.475
Έστραγκον: Αυτό είναι μάλλον εύκολο

0:04:16.475,0:04:19.395
Βλαντιμίρ: Είναι η αρχή που είναι δύσκολη

0:04:19.395,0:04:21.815
Έστραγκον: Μπορείς [br]να ξεκινήσεις από οτιδήποτε

0:04:21.815,0:04:24.285
Βλαντιμίρ: Ναι, αλλά[br]εσύ πρέπει να αποφασίσεις

0:04:24.285,0:04:28.175
Ο Μπέκετ μας υπενθυμίζει ότι, [br]όπως και η καθημερινότητά μας,

0:04:28.175,0:04:31.245
έτσι και η θεατρική πραγματικότητα [br]δεν βγάζει πάντα νόημα.

0:04:31.245,0:04:34.925
Μπορεί να εξερευνήσει [br]και την πραγματικότητα και τη φαντασία,

0:04:34.925,0:04:37.025
και το οικείο και το αλλότριο.

0:04:37.025,0:04:40.555
Και παρόλο που μια οργανωμένη[br]αφήγηση μας ελκύει,

0:04:40.555,0:04:45.575
τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα μας κάνουν [br]να σκεφτόμαστε - και να περιμένουμε.