WEBVTT

00:00:07.064 --> 00:00:09.094
Ένας ρακένδυτος άνδρας, ο Έστραγκον,

00:00:09.094 --> 00:00:12.924
κάθεται κάτω από ένα δέντρο 
και προσπαθεί να βγάλει την μπότα του.

00:00:12.924 --> 00:00:14.804
Σύντομα φτάνει ο φίλος του Βλαντιμίρ,

00:00:14.804 --> 00:00:17.104
ο οποίος υπενθυμίζει 
στον ανυπόμονο φίλο του

00:00:17.104 --> 00:00:20.564
ότι πρέπει να περιμένουν εκεί 
για κάποιον που ονομάζεται Γκοντό.

00:00:20.564 --> 00:00:23.964
Έτσι ξεκινάει μια εξαντλητική συζήτηση 
όπου και οι δύο συζητούν

00:00:23.964 --> 00:00:26.484
πότε θα έρθει ο Γκοντό, γιατί περιμένουν,

00:00:26.484 --> 00:00:29.794
ακόμα και αν βρίσκονται στο σωστό δέντρο.

NOTE Paragraph

00:00:29.794 --> 00:00:33.524
Από αυτό το σημείο, το «Περιμένοντας
τον Γκοντό» γίνεται όλο και πιο περίεργο,

00:00:33.524 --> 00:00:35.504
ωστόσο θεωρείται ένα έργο που άλλαξε

00:00:35.504 --> 00:00:37.634
την ιστορία του σύγχρονου θεάτρου.

00:00:37.634 --> 00:00:41.963
Γραμμένο από τον Σάμιουελ Μπέκετ
μεταξύ του 1949 και του 1955,

00:00:41.963 --> 00:00:45.623
το έργο θέτει ένα απλό 
αλλά κρίσιμο ερώτημα -

00:00:45.623 --> 00:00:49.873
τι πρέπει να κάνουν οι χαρακτήρες;

NOTE Paragraph

00:00:49.873 --> 00:00:52.963
Έστραγκον: Ας μην κάνουμε τίποτα. 
Είναι πιο ασφαλές.

NOTE Paragraph

00:00:52.963 --> 00:00:56.663
Βλαντιμίρ: Ας περιμένουμε
να δούμε τι θα πει.

NOTE Paragraph

00:00:56.663 --> 00:00:57.993
Έστραγκον: Ποιος;

NOTE Paragraph

00:00:57.993 --> 00:00:59.663
Βλαντιμίρ: Ο Γκοντό.

NOTE Paragraph

00:00:59.663 --> 00:01:01.693
Έστραγκον: Καλή ιδέα.

NOTE Paragraph

00:01:01.693 --> 00:01:04.223
Τέτοιοι αινιγματικοί διάλογοι
και κυκλικοί συλλογισμοί

00:01:04.223 --> 00:01:07.163
αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά 
του Θεάτρου του Παραλόγου,

00:01:07.163 --> 00:01:10.413
ενός κινήματος που εμφανίστηκε 
μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

00:01:10.413 --> 00:01:12.423
και βρήκε τους καλλιτέχνες να προσπαθούν

00:01:12.423 --> 00:01:15.183
να βρουν νόημα στην απελπισία.

00:01:15.183 --> 00:01:19.343
Οι εκπρόσωποι του κινήματος αποσύνθεσαν 
την πλοκή, τους χαρακτήρες και τη γλώσσα

00:01:19.343 --> 00:01:21.933
για να αμφισβητήσουν
τη σημασία τους και να μοιραστούν

00:01:21.933 --> 00:01:25.633
τη βαθιά αβεβαιότητά τους στη σκηνή.

NOTE Paragraph

00:01:25.633 --> 00:01:27.713
Παρόλο που αυτό μπορεί
να ακούγεται ζοφερό,

00:01:27.713 --> 00:01:30.793
το παράλογο συνδυάζει 
την απελπισία με το χιούμορ.

00:01:30.793 --> 00:01:33.503
Αυτό αντικατοπτρίζεται
στη μοναδική προσέγγιση του Μπέκετ

00:01:33.503 --> 00:01:35.723
σε αυτό το είδος
στο «Περιμένοντας τον Γκοντό»,

00:01:35.723 --> 00:01:39.633
το οποίο περιέγραψε ως 
«μια δίπρακτη ιλαροτραγωδία».

00:01:39.633 --> 00:01:42.083
Τραγικά, οι χαρακτήρες είναι παγιδευμένοι

00:01:42.083 --> 00:01:45.203
σε ένα υπαρξιακό αίνιγμα:
περιμένουν μάταια

00:01:45.203 --> 00:01:47.963
για έναν άγνωστο 
για να τους δώσει έναν σκοπό,

00:01:47.963 --> 00:01:49.863
αλλά ο μοναδικός σκοπός τους

00:01:49.863 --> 00:01:52.583
προκύπτει από το να τον περιμένουν.

00:01:52.583 --> 00:01:55.263
Καθώς περιμένουν, 
πλήττουν όλο και περισσότερο,

00:01:55.263 --> 00:02:00.253
εκφράζουν θρησκευτικούς φόβους 
και σκέφτονται την αυτοκτονία.

NOTE Paragraph

00:02:00.253 --> 00:02:03.683
Αλλά κωμικά υπάρχει 
κάτι χιουμοριστικό στο αδιέξοδό τους,

00:02:03.683 --> 00:02:06.513
το οποίο εκφράζεται στον λόγο τους 
και στις κινήσεις τους.

00:02:06.513 --> 00:02:09.733
Οι διάλογοι τους περιέχουν
περίεργα λογοπαίγνια,

00:02:09.733 --> 00:02:11.613
επαναλήψεις και διφορούμενα σχόλια,

00:02:11.613 --> 00:02:14.723
ενώ οι κινήσεις τους περιλαμβάνουν
χαζολογήματα, τραγούδι, χορό,

00:02:14.725 --> 00:02:17.325
καθώς και να ανταλλάσσουν
μανιωδώς τα καπέλα τους.

00:02:17.325 --> 00:02:19.955
Συχνά είναι ασαφές αν το κοινό πρέπει

00:02:19.955 --> 00:02:22.835
να γελάσει ή να κλάψει - ή αν ο Μπέκετ

00:02:22.835 --> 00:02:25.855
τα θεωρούσε διαφορετικά.

NOTE Paragraph

00:02:25.855 --> 00:02:28.265
Γεννημένος στο Δουβλίνο,
ο Μπέκετ σπούδασε Αγγλικά,

00:02:28.265 --> 00:02:30.895
Γαλλικά και Ιταλικά 
πριν μετακομίσει στο Παρίσι,

00:02:30.895 --> 00:02:33.825
όπου και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του
κυρίως γράφοντας θέατρο,

00:02:33.825 --> 00:02:35.705
ποίηση και πρόζα.

00:02:35.705 --> 00:02:38.575
Παρόλο που ο Μπέκετ έτρεφε 
μια μεγάλη αγάπη για τη γλώσσα,

00:02:38.575 --> 00:02:42.575
άφηνε επίσης χώρο και για τη σιωπή
ενσωματώνοντας κενά,

00:02:42.575 --> 00:02:46.575
παύσεις και σιωπηλές στιγμές στα έργα του.

00:02:46.575 --> 00:02:49.225
Αυτό ήταν το σήμα κατατεθέν

00:02:49.225 --> 00:02:53.155
του χαρακτηριστικά αργού ρυθμού
και του μαύρου χιούμορ του,

00:02:53.155 --> 00:02:56.405
τα οποία έγιναν δημοφιλή 
μέσω του Θεάτρου του Παραλόγου.

00:02:56.405 --> 00:02:58.885
Επίσης δημιούργησε 
μια μυστηριώδη δημόσια εικόνα,

00:02:58.885 --> 00:03:02.235
και αρνούταν να επιβεβαιώσει 
ή να απορρίψει εικασίες

00:03:02.235 --> 00:03:04.585
σχετικά με το νόημα του έργου του.

00:03:04.585 --> 00:03:06.425
Αυτό ωθούσε το κοινό σε νέες εικασίες,

00:03:06.425 --> 00:03:09.395
αυξάνοντας το ενδιαφέρον του 
για τον σουρεαλιστικό κόσμο

00:03:09.395 --> 00:03:12.427
και τους αινιγματικούς 
χαρακτήρες του Μπέκετ.

NOTE Paragraph

00:03:12.427 --> 00:03:15.287
Η έλλειψη ενός σαφούς νοήματος
κάνει τον Γκοντό

00:03:15.287 --> 00:03:17.547
συνεχώς ανοιχτό σε νέες ερμηνείες.

00:03:17.547 --> 00:03:20.767
Οι κριτικοί έχουν προτείνει 
αμέτρητες ερμηνείες για το έργο,

00:03:20.767 --> 00:03:24.387
διαιωνίζοντας έτσι έναν κύκλο
ασάφειας και υποθέσεων

00:03:24.387 --> 00:03:27.627
που αντικατοπτρίζει την πλοκή 
του ίδιου του έργου.

00:03:27.627 --> 00:03:30.727
Οι κριτικοί το έχουν ερμηνεύσει 
ως αλληγορία του Ψυχρού Πολέμου,

00:03:30.727 --> 00:03:33.217
της Γαλλικής Αντίστασης

00:03:33.217 --> 00:03:36.227
και της αποίκησης της Ιρλανδίας 
από τους Βρετανούς.

NOTE Paragraph

00:03:36.227 --> 00:03:38.317
Επίσης, η δυναμική των δύο πρωταγωνιστών

00:03:38.317 --> 00:03:40.467
έχει πυροδοτήσει μια έντονη συζήτηση.

00:03:40.467 --> 00:03:43.307
Οι κριτικοί τους έχουν ερμηνεύσει 
ως επιζώντες της αποκάλυψης,

00:03:43.307 --> 00:03:45.817
ως ένα ζευγάρι που γερνάει, 
ως δύο ανίκανους φίλους

00:03:45.817 --> 00:03:51.537
-ακόμα και ως προσωποποίηση
του φροϋδικού «εγώ» και «εκείνο».

00:03:51.537 --> 00:03:53.707
Ο Μπέκετ είπε χαρακτηριστικά ότι ήταν

00:03:53.707 --> 00:03:56.707
σίγουρος μόνο για το γεγονός ότι 
ο Βλαντιμίρ και ο Έστραγκον

00:03:56.707 --> 00:03:59.667
«φορούν στρογγυλά καπέλα».

00:03:59.667 --> 00:04:02.497
Όπως οι υποθέσεις για το περιεχόμενο
και την περίεργη πλοκή,

00:04:02.497 --> 00:04:05.387
έτσι και οι πρωταγωνιστές 
συχνά επαναλαμβάνουν τα λόγια τους

00:04:05.387 --> 00:04:08.535
με διαπληκτισμούς και πειράγματα, 
χάνουν τον ειρμό της σκέψης τους

00:04:08.535 --> 00:04:11.285
και συνεχίζουν
από το σημείο που σταμάτησαν:

NOTE Paragraph

00:04:11.285 --> 00:04:14.335
Βλαντιμίρ: Ίσως θα μπορούσαμε 
να αρχίσουμε ξανά

NOTE Paragraph

00:04:14.335 --> 00:04:16.475
Έστραγκον: Αυτό είναι μάλλον εύκολο

NOTE Paragraph

00:04:16.475 --> 00:04:19.395
Βλαντιμίρ: Είναι η αρχή που είναι δύσκολη

NOTE Paragraph

00:04:19.395 --> 00:04:21.815
Έστραγκον: Μπορείς 
να ξεκινήσεις από οτιδήποτε

NOTE Paragraph

00:04:21.815 --> 00:04:24.285
Βλαντιμίρ: Ναι, αλλά
εσύ πρέπει να αποφασίσεις

NOTE Paragraph

00:04:24.285 --> 00:04:28.175
Ο Μπέκετ μας υπενθυμίζει ότι, 
όπως και η καθημερινότητά μας,

00:04:28.175 --> 00:04:31.245
έτσι και η θεατρική πραγματικότητα 
δεν βγάζει πάντα νόημα.

00:04:31.245 --> 00:04:34.925
Μπορεί να εξερευνήσει 
και την πραγματικότητα και τη φαντασία,

00:04:34.925 --> 00:04:37.025
και το οικείο και το αλλότριο.

00:04:37.025 --> 00:04:40.555
Και παρόλο που μια οργανωμένη
αφήγηση μας ελκύει,

00:04:40.555 --> 00:04:45.575
τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα μας κάνουν 
να σκεφτόμαστε - και να περιμένουμε.