1
00:00:07,064 --> 00:00:09,094
O zmierzchu nędzarz o imieniu Estragon

2
00:00:09,094 --> 00:00:12,924
siada pod drzewem i usiłuje zdjąć but.

3
00:00:12,924 --> 00:00:14,804
Dołącza do niego przyjaciel, Vladimir,

4
00:00:14,804 --> 00:00:17,104
który przypomina
zaniepokojonemu towarzyszowi,

5
00:00:17,104 --> 00:00:20,564
że muszą poczekać tu na Godota.

6
00:00:20,564 --> 00:00:23,964
Mężczyźni zaczynają zadręczać się tym,

7
00:00:23,964 --> 00:00:26,484
kiedy nadejdzie Godot,
dlaczego go oczekują

8
00:00:26,484 --> 00:00:29,794
i czy są pod właściwym drzewem.

9
00:00:29,794 --> 00:00:32,994
Od tej chwili utwór staje się
jeszcze bardziej dziwaczny,

10
00:00:32,994 --> 00:00:35,504
jednak uważany jest za dzieło,

11
00:00:35,504 --> 00:00:37,634
które zmieniło oblicze
współczesnego dramatu.

12
00:00:37,634 --> 00:00:41,963
Sztuka napisana przez Samuela Becketta
między 1949 a 1955 rokiem

13
00:00:41,963 --> 00:00:45,623
stawia proste, ale poruszające pytanie:

14
00:00:45,623 --> 00:00:49,873
Co bohaterowie powinni zrobić?

15
00:00:49,873 --> 00:00:52,963
Estragon: Nic. Tak jest bezpieczniej.

16
00:00:52,963 --> 00:00:56,663
Vladimir: Czekajmy,
zobaczymy, co nam powie.

17
00:00:56,663 --> 00:00:57,993
Estragon: Kto?

18
00:00:57,993 --> 00:00:59,663
Vladimir: Godot.

19
00:00:59,663 --> 00:01:01,693
Estragon: O, bardzo słusznie.

20
00:01:01,693 --> 00:01:04,223
Enigmatyczny dialog
i pokrętna argumentacja

21
00:01:04,223 --> 00:01:07,163
są kluczowymi elementami teatru absurdu,

22
00:01:07,163 --> 00:01:10,413
ruchu, który powstał
po II Wojnie Światowej

23
00:01:10,413 --> 00:01:12,263
wśród artystów usiłujących

24
00:01:12,263 --> 00:01:15,183
odnaleźć sens w tym, co szokujące.

25
00:01:15,183 --> 00:01:19,343
Artyści absurdu poddawali dekonstrukcji
fabułę, bohatera i język,

26
00:01:19,343 --> 00:01:21,853
żeby zakwestionować ich sens

27
00:01:21,853 --> 00:01:25,633
i podzielić się z widzami
swoją wielką niepewnością.

28
00:01:25,633 --> 00:01:27,613
Choć absurd wydaje się czymś ponurym,

29
00:01:27,613 --> 00:01:30,793
jednak rozpacz
połączona jest tu z humorem.

30
00:01:30,793 --> 00:01:33,053
W sztuce "Czekając na Godota"
jest to widoczne

31
00:01:33,053 --> 00:01:35,493
w wyjątkowym podejściu
Becketta do gatunku,

32
00:01:35,493 --> 00:01:39,633
który nazwał "tragikomedią
w dwóch aktach".

33
00:01:39,633 --> 00:01:42,083
Tragiczne jest to,
że bohaterowie są zamknięci

34
00:01:42,083 --> 00:01:45,203
w egzystencjalnym labiryncie,
gdzie na próżno czekają

35
00:01:45,203 --> 00:01:47,963
na pojawienie się nieznajomego,
który da im poczucie celu,

36
00:01:47,963 --> 00:01:50,053
podczas gdy ich jedyne poczucie celu

37
00:01:50,053 --> 00:01:52,583
pochodzi z czekania.

38
00:01:52,583 --> 00:01:55,263
Czekając, zanurzają się w nudzie,

39
00:01:55,263 --> 00:02:00,253
rozmawiają o lękach duchowych
i samobójstwie.

40
00:02:00,253 --> 00:02:03,683
Ale pojawia się też komizm
wyrażony nieokrzesanym humorem,

41
00:02:03,683 --> 00:02:06,513
który widoczny jest
w języku i gestach bohaterów.

42
00:02:06,513 --> 00:02:09,733
Interakcje bohaterów pełne są
dziwacznej gry słów,

43
00:02:09,733 --> 00:02:11,613
powtórzeń i dwuznacznych wyrażeń,

44
00:02:11,613 --> 00:02:14,723
którym towarzyszą wygłupy, śpiew, taniec

45
00:02:14,725 --> 00:02:17,325
i gorączkowa wymiana kapeluszy.

46
00:02:17,325 --> 00:02:21,168
Często nie wiadomo, czy publiczność
ma się śmiać, czy płakać,

47
00:02:21,878 --> 00:02:25,125
i czy dla Becketta to jakaś różnica.

48
00:02:25,785 --> 00:02:28,135
Urodzony w Dublinie Beckett
studiował angielski,

49
00:02:28,135 --> 00:02:30,895
francuski i włoski,
a następnie przeniósł się do Paryża,

50
00:02:30,895 --> 00:02:32,665
gdzie spędził większość życia,

51
00:02:32,665 --> 00:02:35,705
tworząc sztuki, poezję i prozę.

52
00:02:35,705 --> 00:02:38,575
Chociaż Becket lubował się w języku,

53
00:02:38,575 --> 00:02:42,365
cenił też spokój,
dlatego wprowadzał do swoich dzieł

54
00:02:42,365 --> 00:02:46,575
luki, pauzy i momenty pustki.

55
00:02:47,585 --> 00:02:49,055
To kluczowa cecha

56
00:02:49,055 --> 00:02:53,155
charakterystycznego dla Becketta
nierównego tempa i czarnego humoru,

57
00:02:53,155 --> 00:02:56,405
które stały się popularne
w teatrze absurdu.

58
00:02:56,405 --> 00:02:58,885
Autor podtrzymywał
swój tajemniczy wizerunek,

59
00:02:58,885 --> 00:03:02,235
nie potwierdzając
ani nie zaprzeczając domysłom

60
00:03:02,235 --> 00:03:04,485
na temat znaczenia swoich dzieł.

61
00:03:04,485 --> 00:03:06,175
Widzowie musieli sami domyślać się,

62
00:03:06,175 --> 00:03:09,395
co zwiększało fascynację
jego surrealistycznym światem

63
00:03:09,395 --> 00:03:12,427
i zagadkowymi bohaterami.

64
00:03:12,427 --> 00:03:15,287
Brak jasnej wymowy tej sztuki sprawia,

65
00:03:15,287 --> 00:03:17,547
że może być dowolnie interpretowana.

66
00:03:17,547 --> 00:03:20,767
Krytycy proponują niezliczoną liczbę
interpretacji sztuki,

67
00:03:20,767 --> 00:03:24,387
co prowadzi do niejasności i spekulacji

68
00:03:24,387 --> 00:03:27,627
odzwierciedlonych w samej fabule dramatu.

69
00:03:27,627 --> 00:03:30,727
Sztuka ta uważana jest
za alegorię zimnej wojny,

70
00:03:30,727 --> 00:03:33,217
francuskiego ruchu oporu

71
00:03:33,217 --> 00:03:36,227
i kolonizacji Irlandii
przez Wielką Brytanię.

72
00:03:36,227 --> 00:03:38,317
Dynamika osobowości obu bohaterów

73
00:03:38,317 --> 00:03:40,467
również wywołała ostrą dyskusję.

74
00:03:40,467 --> 00:03:43,307
Uznano ich za ocalałych z apokalipsy,

75
00:03:43,307 --> 00:03:45,817
starzejącą się parę,
dwóch bezsilnych przyjaciół,

76
00:03:45,817 --> 00:03:51,537
a nawet za uosobienie ego i id Freuda.

77
00:03:51,537 --> 00:03:53,707
Ponoć Beckett powiedział,

78
00:03:53,707 --> 00:03:56,707
że możemy być pewni jedynie tego,
że Vladimir i Estragon

79
00:03:56,707 --> 00:03:59,667
mieli na sobie meloniki.

80
00:03:59,667 --> 00:04:02,567
Tak jak spekulacje krytyków
i irytująca fabuła,

81
00:04:02,567 --> 00:04:05,227
język często zatacza koło,

82
00:04:05,235 --> 00:04:07,465
kiedy dwaj bohaterowie
sprzeczają się i droczą,

83
00:04:07,465 --> 00:04:11,285
tracąc wątek i zaczynając od początku.

84
00:04:11,285 --> 00:04:14,335
Vladimir: Może by zacząć jeszcze raz.

85
00:04:14,335 --> 00:04:16,475
Estragon: To nie powinno być trudne.

86
00:04:16,475 --> 00:04:19,395
Vladimir: Początek jest trudny.

87
00:04:19,395 --> 00:04:21,815
Estragon: Zacząć można od czegokolwiek.

88
00:04:21,815 --> 00:04:24,285
Vladimir: Tak, ale trzeba się zdecydować.

89
00:04:24,285 --> 00:04:28,175
Beckett przypomina nam, że tak jak życie,

90
00:04:28,175 --> 00:04:31,245
świat na scenie nie zawsze ma sens.

91
00:04:31,245 --> 00:04:34,925
Może dotykać zarówno
rzeczywistości jak i iluzji,

92
00:04:34,925 --> 00:04:37,025
tego, co znane i nieznane.

93
00:04:37,025 --> 00:04:40,555
Choć staranna narracja przemawia do widza,

94
00:04:40,555 --> 00:04:45,575
jednak najlepszy teatr to taki,
który zmusza do refleksji i czekania.