WEBVTT 00:00:07.064 --> 00:00:09.094 O zmierzchu nędzarz o imieniu Estragon 00:00:09.094 --> 00:00:12.924 siada pod drzewem i usiłuje zdjąć but. 00:00:12.924 --> 00:00:14.804 Dołącza do niego przyjaciel, Vladimir, 00:00:14.804 --> 00:00:17.104 który przypomina zaniepokojonemu towarzyszowi, 00:00:17.104 --> 00:00:20.564 że muszą poczekać tu na Godota. 00:00:20.564 --> 00:00:23.964 Mężczyźni zaczynają zadręczać się tym, 00:00:23.964 --> 00:00:26.484 kiedy nadejdzie Godot, dlaczego go oczekują 00:00:26.484 --> 00:00:29.794 i czy są pod właściwym drzewem. NOTE Paragraph 00:00:29.794 --> 00:00:32.994 Od tej chwili utwór staje się jeszcze bardziej dziwaczny, 00:00:32.994 --> 00:00:35.504 jednak uważany jest za dzieło, 00:00:35.504 --> 00:00:37.634 które zmieniło oblicze współczesnego dramatu. 00:00:37.634 --> 00:00:41.963 Sztuka napisana przez Samuela Becketta między 1949 a 1955 rokiem 00:00:41.963 --> 00:00:45.623 stawia proste, ale poruszające pytanie: 00:00:45.623 --> 00:00:49.873 Co bohaterowie powinni zrobić? NOTE Paragraph 00:00:49.873 --> 00:00:52.963 Estragon: Nic. Tak jest bezpieczniej. NOTE Paragraph 00:00:52.963 --> 00:00:56.663 Vladimir: Czekajmy, zobaczymy, co nam powie. NOTE Paragraph 00:00:56.663 --> 00:00:57.993 Estragon: Kto? NOTE Paragraph 00:00:57.993 --> 00:00:59.663 Vladimir: Godot. NOTE Paragraph 00:00:59.663 --> 00:01:01.693 Estragon: O, bardzo słusznie. NOTE Paragraph 00:01:01.693 --> 00:01:04.223 Enigmatyczny dialog i pokrętna argumentacja 00:01:04.223 --> 00:01:07.163 są kluczowymi elementami teatru absurdu, 00:01:07.163 --> 00:01:10.413 ruchu, który powstał po II Wojnie Światowej 00:01:10.413 --> 00:01:12.263 wśród artystów usiłujących 00:01:12.263 --> 00:01:15.183 odnaleźć sens w tym, co szokujące. 00:01:15.183 --> 00:01:19.343 Artyści absurdu poddawali dekonstrukcji fabułę, bohatera i język, 00:01:19.343 --> 00:01:21.853 żeby zakwestionować ich sens 00:01:21.853 --> 00:01:25.633 i podzielić się z widzami swoją wielką niepewnością. NOTE Paragraph 00:01:25.633 --> 00:01:27.613 Choć absurd wydaje się czymś ponurym, 00:01:27.613 --> 00:01:30.793 jednak rozpacz połączona jest tu z humorem. 00:01:30.793 --> 00:01:33.053 W sztuce "Czekając na Godota" jest to widoczne 00:01:33.053 --> 00:01:35.493 w wyjątkowym podejściu Becketta do gatunku, 00:01:35.493 --> 00:01:39.633 który nazwał "tragikomedią w dwóch aktach". 00:01:39.633 --> 00:01:42.083 Tragiczne jest to, że bohaterowie są zamknięci 00:01:42.083 --> 00:01:45.203 w egzystencjalnym labiryncie, gdzie na próżno czekają 00:01:45.203 --> 00:01:47.963 na pojawienie się nieznajomego, który da im poczucie celu, 00:01:47.963 --> 00:01:50.053 podczas gdy ich jedyne poczucie celu 00:01:50.053 --> 00:01:52.583 pochodzi z czekania. 00:01:52.583 --> 00:01:55.263 Czekając, zanurzają się w nudzie, 00:01:55.263 --> 00:02:00.253 rozmawiają o lękach duchowych i samobójstwie. NOTE Paragraph 00:02:00.253 --> 00:02:03.683 Ale pojawia się też komizm wyrażony nieokrzesanym humorem, 00:02:03.683 --> 00:02:06.513 który widoczny jest w języku i gestach bohaterów. 00:02:06.513 --> 00:02:09.733 Interakcje bohaterów pełne są dziwacznej gry słów, 00:02:09.733 --> 00:02:11.613 powtórzeń i dwuznacznych wyrażeń, 00:02:11.613 --> 00:02:14.723 którym towarzyszą wygłupy, śpiew, taniec 00:02:14.725 --> 00:02:17.325 i gorączkowa wymiana kapeluszy. 00:02:17.325 --> 00:02:21.168 Często nie wiadomo, czy publiczność ma się śmiać, czy płakać, 00:02:21.878 --> 00:02:25.125 i czy dla Becketta to jakaś różnica. NOTE Paragraph 00:02:25.785 --> 00:02:28.135 Urodzony w Dublinie Beckett studiował angielski, 00:02:28.135 --> 00:02:30.895 francuski i włoski, a następnie przeniósł się do Paryża, 00:02:30.895 --> 00:02:32.665 gdzie spędził większość życia, 00:02:32.665 --> 00:02:35.705 tworząc sztuki, poezję i prozę. 00:02:35.705 --> 00:02:38.575 Chociaż Becket lubował się w języku, 00:02:38.575 --> 00:02:42.365 cenił też spokój, dlatego wprowadzał do swoich dzieł 00:02:42.365 --> 00:02:46.575 luki, pauzy i momenty pustki. 00:02:47.585 --> 00:02:49.055 To kluczowa cecha 00:02:49.055 --> 00:02:53.155 charakterystycznego dla Becketta nierównego tempa i czarnego humoru, 00:02:53.155 --> 00:02:56.405 które stały się popularne w teatrze absurdu. 00:02:56.405 --> 00:02:58.885 Autor podtrzymywał swój tajemniczy wizerunek, 00:02:58.885 --> 00:03:02.235 nie potwierdzając ani nie zaprzeczając domysłom 00:03:02.235 --> 00:03:04.485 na temat znaczenia swoich dzieł. 00:03:04.485 --> 00:03:06.175 Widzowie musieli sami domyślać się, 00:03:06.175 --> 00:03:09.395 co zwiększało fascynację jego surrealistycznym światem 00:03:09.395 --> 00:03:12.427 i zagadkowymi bohaterami. NOTE Paragraph 00:03:12.427 --> 00:03:15.287 Brak jasnej wymowy tej sztuki sprawia, 00:03:15.287 --> 00:03:17.547 że może być dowolnie interpretowana. 00:03:17.547 --> 00:03:20.767 Krytycy proponują niezliczoną liczbę interpretacji sztuki, 00:03:20.767 --> 00:03:24.387 co prowadzi do niejasności i spekulacji 00:03:24.387 --> 00:03:27.627 odzwierciedlonych w samej fabule dramatu. 00:03:27.627 --> 00:03:30.727 Sztuka ta uważana jest za alegorię zimnej wojny, 00:03:30.727 --> 00:03:33.217 francuskiego ruchu oporu 00:03:33.217 --> 00:03:36.227 i kolonizacji Irlandii przez Wielką Brytanię. NOTE Paragraph 00:03:36.227 --> 00:03:38.317 Dynamika osobowości obu bohaterów 00:03:38.317 --> 00:03:40.467 również wywołała ostrą dyskusję. 00:03:40.467 --> 00:03:43.307 Uznano ich za ocalałych z apokalipsy, 00:03:43.307 --> 00:03:45.817 starzejącą się parę, dwóch bezsilnych przyjaciół, 00:03:45.817 --> 00:03:51.537 a nawet za uosobienie ego i id Freuda. 00:03:51.537 --> 00:03:53.707 Ponoć Beckett powiedział, 00:03:53.707 --> 00:03:56.707 że możemy być pewni jedynie tego, że Vladimir i Estragon 00:03:56.707 --> 00:03:59.667 mieli na sobie meloniki. 00:03:59.667 --> 00:04:02.567 Tak jak spekulacje krytyków i irytująca fabuła, 00:04:02.567 --> 00:04:05.227 język często zatacza koło, 00:04:05.235 --> 00:04:07.465 kiedy dwaj bohaterowie sprzeczają się i droczą, 00:04:07.465 --> 00:04:11.285 tracąc wątek i zaczynając od początku. NOTE Paragraph 00:04:11.285 --> 00:04:14.335 Vladimir: Może by zacząć jeszcze raz. NOTE Paragraph 00:04:14.335 --> 00:04:16.475 Estragon: To nie powinno być trudne. NOTE Paragraph 00:04:16.475 --> 00:04:19.395 Vladimir: Początek jest trudny. NOTE Paragraph 00:04:19.395 --> 00:04:21.815 Estragon: Zacząć można od czegokolwiek. NOTE Paragraph 00:04:21.815 --> 00:04:24.285 Vladimir: Tak, ale trzeba się zdecydować. NOTE Paragraph 00:04:24.285 --> 00:04:28.175 Beckett przypomina nam, że tak jak życie, 00:04:28.175 --> 00:04:31.245 świat na scenie nie zawsze ma sens. 00:04:31.245 --> 00:04:34.925 Może dotykać zarówno rzeczywistości jak i iluzji, 00:04:34.925 --> 00:04:37.025 tego, co znane i nieznane. 00:04:37.025 --> 00:04:40.555 Choć staranna narracja przemawia do widza, 00:04:40.555 --> 00:04:45.575 jednak najlepszy teatr to taki, który zmusza do refleksji i czekania.