0:00:07.064,0:00:09.094
ชายร่างอวบนามว่า เอสทรากอน

0:00:09.094,0:00:12.924
นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ช่วงพลบค่ำ[br]และพยายามจะถอดรองเท้าอย่างยากเย็น

0:00:12.924,0:00:14.804
ไม่นาน เขาได้พบกับเพื่อนชื่่อ วลาดีมีร์

0:00:14.804,0:00:17.104
ผู้ที่ย้ำเพื่อนผู้ประหม่าว่า

0:00:17.104,0:00:20.564
พวกเขาต้องรอใครสักคนที่มีชื่อว่า โกโดต์

0:00:20.564,0:00:23.964
วัฎจักรที่น่ากวนใจเริ่มขึ้น[br]เมื่อชายทั้งสองถกเถียงกัน

0:00:23.964,0:00:26.484
ว่าเมื่อไรโกโดต์จะมา ทำไมพวกเขาต้องคอย

0:00:26.484,0:00:29.794
และพวกเขาอยู่ใต้ต้นไม้ถูกต้นแล้วหรือยัง

0:00:29.794,0:00:32.994
จากจุดนั้น เรื่อง "รอคอยโกโดต์"[br]ก็ประหลาดขึ้นเรื่อย ๆ

0:00:32.994,0:00:35.504
แต่มันได้รับการยอมรับ[br]ว่าเป็นบทละคร

0:00:35.504,0:00:37.634
ที่เปลี่ยนหน้าวงการละครยุคใหม่

0:00:37.634,0:00:41.963
ละครที่ประพันธ์โดยซามูเอล เบ็คเค็ทท์[br]ระหว่าง ค.ศ. 1949 และ1955 นี้

0:00:41.963,0:00:45.623
ตั้งโจทย์ที่แสนธรรมดาแต่ชวนให้คิด

0:00:45.623,0:00:49.873
ว่าตัวละครจะทำอย่างไร

0:00:49.873,0:00:52.963
เอสทรากอน: ไม่ต้องทำอะไรหรอก [br]แบบนี้ปลอดภัยดี

0:00:52.963,0:00:56.663
วลาดีมีร์: ลองรอดูก่อนว่าเขาจะว่าอย่างไร

0:00:56.663,0:00:57.993
เอสทรากอน: หมายถึงใครหรอ

0:00:57.993,0:00:59.663
วลาดีมีร์: โกโดต์

0:00:59.663,0:01:01.693
เอสทรากอน: อืม ดีเหมือนกัน

0:01:01.693,0:01:04.223
บทสนทนาที่ซ่อนเงื่อนงำ[br]และใช้เหตุผลแบบงูกินหางนี้

0:01:04.223,0:01:07.163
เป็นลักษณะเด่นของละครแปลกสุดวิสัย

0:01:07.163,0:01:10.413
แนวละครที่เกิดขึ้น[br]หลังยุคสงครามโลกครั้งที่สอง

0:01:10.413,0:01:12.263
และจากความพยายามที่ล้มเหลวของศิลปิน[br]

0:01:12.263,0:01:15.183
ในการหาความหมาย

0:01:15.183,0:01:19.343
นักละครแปลกสุดวิสัย[br]รื้อโครงเรื่อง ตัวละคร และภาษา

0:01:19.343,0:01:21.853
เพื่อกระทู้ถามความหมายของพวกมัน

0:01:21.853,0:01:25.633
และแสดงความไม่มั่นคงนั้นบนเวที[br]

0:01:25.633,0:01:27.613
ในขณะที่มันอาจฟังดูหดหู่

0:01:27.613,0:01:30.793
ละครแปลกสุดวิสัยผสมผสาน[br]ความสิ้นหวังของมันกับอารมณ์ขัน

0:01:30.793,0:01:33.373
สิ่งนี้ถูกแสดงออกมาในแบบที่เป็นเอกลักษณ์[br]ของเบ็คเค็ทท์

0:01:33.373,0:01:35.493
ที่ทำให้เขาบอกว่า "รอคอยโกโดต์"

0:01:35.493,0:01:39.633
เป็น "ละครเศร้าปนตลกขบขันสององก์"

0:01:39.633,0:01:42.083
น่าเศร้า ที่ตัวละครถูกขังอยู่ในสถานการณ์

0:01:42.083,0:01:45.203
ที่พวกเขารออย่างสิ้นหวัง

0:01:45.203,0:01:47.963
ให้บุคคลปริศนา[br]มามอบเป้าหมายชีวิตให้พวกเขา

0:01:47.963,0:01:49.863
แต่เป้าหมายเดียวในชีวิตพวกเขา

0:01:49.863,0:01:52.583
มาจากกิจกรรมที่เรียกว่าการรอ

0:01:52.583,0:01:55.263
ขณะที่พวกเขารอ [br]พวกเขาก็จมสู่ห้วงความเบื่อหน่าย

0:01:55.263,0:02:00.253
แสดงความเกรงกลัวต่อศาสนา[br]และคิดเรื่องจะฆ่าตัวตาย

0:02:00.253,0:02:03.683
แต่เรื่องตลก ๆ ก็ผุดขึ้นมา[br]ตอนที่พวกเขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

0:02:03.683,0:02:06.513
ซึ่งมันแสดงออกมาผ่านภาษา[br]และการเคลื่อนไหวของพวกเขา

0:02:06.513,0:02:09.733
ปฏิสัมพันธ์ของพวกเขา[br]เต็มไปด้วยการเล่นคำที่แปลก ๆ

0:02:09.733,0:02:11.613
การทำซ้ำ ๆ และการบอกใบ้ซ้อน

0:02:11.613,0:02:14.723
เช่นเดียวกันกับ การทำท่าตลก ๆ [br]ร้องเพลง และเต้นรำ

0:02:14.725,0:02:17.325
และเปลี่ยนหมวกอย่างกระวนกระวาย

0:02:17.325,0:02:19.955
บ่อยครั้งที่ผู้ชมทำตัวไม่ถูก

0:02:19.955,0:02:22.835
ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

0:02:22.835,0:02:25.855
หรือว่าเบ็คเค็ทท์เห็นว่ามันต่างกันอย่างไร

0:02:25.855,0:02:27.915
เบ็คเค็ทท์เกิดในดับลิน เรียนภาษาอังกฤษ

0:02:27.915,0:02:30.895
ฝรั่งเศส และอิตาลี ก่อนที่จะย้าย[br]ไปอยู่ที่ปารีส

0:02:30.895,0:02:33.605
ที่ซึ่งเขาใช้เวลาส่วนใหญ่[br]ไปกับการเขียนบทละครเวที

0:02:33.605,0:02:35.705
กวี และความเรียง

0:02:35.705,0:02:38.575
ในขณะที่เบ็คเค็ทท์ชอบภาษามาตลอด

0:02:38.575,0:02:42.575
เขายังให้พื้นที่กับความเงียบ[br]โดยทำให้เกิดช่วงเว้น

0:02:42.575,0:02:46.575
การหยุด และการเคลื่อนไหวของว่างเปล่า[br]ในงานของเขา

0:02:46.575,0:02:50.265
นี่เป็นลักษณะเด่น[br]ของจังหวะที่ไม่สม่ำเสมอและตลกร้าย

0:02:50.265,0:02:53.155
ที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเขา

0:02:53.155,0:02:56.405
ซึ่งโดยดังในแวดวงละครแปลกสุดวิสัย

0:02:56.405,0:02:58.885
เขายังสร้างบุคลิกที่ลึกลับ

0:02:58.885,0:03:02.235
และไม่ยอมที่จะยืนยันหรือปฏิเสธเนวคิดใด ๆ

0:03:02.235,0:03:04.585
ที่มีต่อความหมายของผลงานของเขา

0:03:04.585,0:03:06.175
มันทำให้ผู้ชมเดาไปต่าง ๆ นานา

0:03:06.175,0:03:09.395
ยิ่งเป็นการเพิ่มความสนใจ[br]ที่ผู้ชมมีต่อโลกเหนือจริง

0:03:09.395,0:03:12.427
และตัวละครซ่อนเงื่อนของเขา

0:03:12.427,0:03:15.287
การปราศจากซึ่งความหมายที่ชัดเจน

0:03:15.287,0:03:17.547
ทำให้โกโดต์ถูกนำมาตีความได้ไม่จบสิ้น

0:03:17.547,0:03:20.767
นักวิจารณาเสนอแนวคิด[br]ที่มีต่อบทละคนนี้ว่าอย่างนับไม่ถ้วน

0:03:20.767,0:03:24.387
ทำให้เกิดเป็นวัฎจักรของความกำกวม

0:03:24.387,0:03:27.627
และแนวคิดที่สะท้อนโครงเรื่องของละครเอง

0:03:27.627,0:03:30.727
มันถูกตีความว่าแฝงคติจากสงครามเย็น

0:03:30.727,0:03:33.217
การปฏิวัติฝรั่งเศส

0:03:33.217,0:03:36.227
และการล่าอาณานิคมของอังกฤษที่ไอแลนด์

0:03:36.227,0:03:38.317
พลังระหว่างตัวละครเอกทั้งสอง

0:03:38.317,0:03:40.467
ก็ก่อให้เกิดการอภิปรายกันอย่างเข้มข้น

0:03:40.467,0:03:43.307
พวกเขาถูกตีความว่าเป็นผู้รอดชีวิต[br]จากวันสิ้นโลก

0:03:43.307,0:03:45.817
คนแก่คู่หนึ่ง เพื่อนรักสองคน

0:03:45.817,0:03:51.537
และแม้แต่เป็นตัวแทน[br]ของอีโก้และอิดตามทฤษฎีของฟรอยด์

0:03:51.537,0:03:53.707
เบ็คเค็ทท์กล่าวเพียงแต่สิ่งที่เขามั่นใจ

0:03:53.707,0:03:56.707
ซึ่งก็คือวลาดีมีร์และเอสทรากอน

0:03:56.707,0:03:59.667
"สวมหมวกกลมทรงสูง"

0:03:59.667,0:04:02.567
เช่นเดียวกันกับแนวคิดเชิงวิจารณ์[br]และโครงเรื่องไร้แก่นสาร

0:04:02.567,0:04:05.227
การใช้ภาษาของพวกเขาทั้งสองก็วนเวียน

0:04:05.235,0:04:08.405
อยู่ระหว่างการชวนทะเลาะและล้อเล่น[br]การหลงประเด็นความคิด

0:04:08.405,0:04:11.285
และต่อประเด็นจากสิ่งที่พูดคาเอาไว้

0:04:11.285,0:04:14.335
วลาดีมีร์: เราน่าจะเริ่มกันใหม่ไหม

0:04:14.335,0:04:16.475
เอสทรากอน: ก็ไม่ยากหนิ

0:04:16.475,0:04:19.395
วลาดีมีร์: ยากก็ตอนเริ่มนี่แหละ

0:04:19.395,0:04:21.815
เอสทรากอน: แกจะเริ่มจากอะไรก็ได้

0:04:21.815,0:04:24.285
วลาดีมีร์: ใช่ แต่แกต้องตัดสินใจนะ

0:04:24.285,0:04:28.175
เบ็คเค็ทท์ทำให้เราตระหนักว่า[br]ชีวิตประจำวันของเรานั้น

0:04:28.175,0:04:31.245
ก็เหมือนกับโลกบนเวที[br]มันไม่ได้สมเหตุสมผลเสมอไป

0:04:31.245,0:04:34.925
มันมีทั้งความจริงและมายา

0:04:34.925,0:04:37.025
ความมักคุ้นและเรื่องประหลาด

0:04:37.025,0:04:40.555
แะแม้ว่าการดำเนินเรื่องที่เรียบง่ายนี้[br]จะน่าดึงดูดใจ

0:04:40.555,0:04:45.575
ละครเรื่องเยี่ยมนี้ก็ยังทำให้เราต้องคิด[br]และรอคอย