WEBVTT

00:00:07.064 --> 00:00:09.094
ชายร่างอวบนามว่า เอสทรากอน

00:00:09.094 --> 00:00:12.924
นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ช่วงพลบค่ำ
และพยายามจะถอดรองเท้าอย่างยากเย็น

00:00:12.924 --> 00:00:14.804
ไม่นาน เขาได้พบกับเพื่อนชื่่อ วลาดีมีร์

00:00:14.804 --> 00:00:17.104
ผู้ที่ย้ำเพื่อนผู้ประหม่าว่า

00:00:17.104 --> 00:00:20.564
พวกเขาต้องรอใครสักคนที่มีชื่อว่า โกโดต์

00:00:20.564 --> 00:00:23.964
วัฎจักรที่น่ากวนใจเริ่มขึ้น
เมื่อชายทั้งสองถกเถียงกัน

00:00:23.964 --> 00:00:26.484
ว่าเมื่อไรโกโดต์จะมา ทำไมพวกเขาต้องคอย

00:00:26.484 --> 00:00:29.794
และพวกเขาอยู่ใต้ต้นไม้ถูกต้นแล้วหรือยัง

NOTE Paragraph

00:00:29.794 --> 00:00:32.994
จากจุดนั้น เรื่อง "รอคอยโกโดต์"
ก็ประหลาดขึ้นเรื่อย ๆ

00:00:32.994 --> 00:00:35.504
แต่มันได้รับการยอมรับ
ว่าเป็นบทละคร

00:00:35.504 --> 00:00:37.634
ที่เปลี่ยนหน้าวงการละครยุคใหม่

00:00:37.634 --> 00:00:41.963
ละครที่ประพันธ์โดยซามูเอล เบ็คเค็ทท์
ระหว่าง ค.ศ. 1949 และ1955 นี้

00:00:41.963 --> 00:00:45.623
ตั้งโจทย์ที่แสนธรรมดาแต่ชวนให้คิด

00:00:45.623 --> 00:00:49.873
ว่าตัวละครจะทำอย่างไร

NOTE Paragraph

00:00:49.873 --> 00:00:52.963
เอสทรากอน: ไม่ต้องทำอะไรหรอก 
แบบนี้ปลอดภัยดี

NOTE Paragraph

00:00:52.963 --> 00:00:56.663
วลาดีมีร์: ลองรอดูก่อนว่าเขาจะว่าอย่างไร

NOTE Paragraph

00:00:56.663 --> 00:00:57.993
เอสทรากอน: หมายถึงใครหรอ

NOTE Paragraph

00:00:57.993 --> 00:00:59.663
วลาดีมีร์: โกโดต์

NOTE Paragraph

00:00:59.663 --> 00:01:01.693
เอสทรากอน: อืม ดีเหมือนกัน

NOTE Paragraph

00:01:01.693 --> 00:01:04.223
บทสนทนาที่ซ่อนเงื่อนงำ
และใช้เหตุผลแบบงูกินหางนี้

00:01:04.223 --> 00:01:07.163
เป็นลักษณะเด่นของละครแปลกสุดวิสัย

00:01:07.163 --> 00:01:10.413
แนวละครที่เกิดขึ้น
หลังยุคสงครามโลกครั้งที่สอง

00:01:10.413 --> 00:01:12.263
และจากความพยายามที่ล้มเหลวของศิลปิน


00:01:12.263 --> 00:01:15.183
ในการหาความหมาย

00:01:15.183 --> 00:01:19.343
นักละครแปลกสุดวิสัย
รื้อโครงเรื่อง ตัวละคร และภาษา

00:01:19.343 --> 00:01:21.853
เพื่อกระทู้ถามความหมายของพวกมัน

00:01:21.853 --> 00:01:25.633
และแสดงความไม่มั่นคงนั้นบนเวที


NOTE Paragraph

00:01:25.633 --> 00:01:27.613
ในขณะที่มันอาจฟังดูหดหู่

00:01:27.613 --> 00:01:30.793
ละครแปลกสุดวิสัยผสมผสาน
ความสิ้นหวังของมันกับอารมณ์ขัน

00:01:30.793 --> 00:01:33.373
สิ่งนี้ถูกแสดงออกมาในแบบที่เป็นเอกลักษณ์
ของเบ็คเค็ทท์

00:01:33.373 --> 00:01:35.493
ที่ทำให้เขาบอกว่า "รอคอยโกโดต์"

00:01:35.493 --> 00:01:39.633
เป็น "ละครเศร้าปนตลกขบขันสององก์"

00:01:39.633 --> 00:01:42.083
น่าเศร้า ที่ตัวละครถูกขังอยู่ในสถานการณ์

00:01:42.083 --> 00:01:45.203
ที่พวกเขารออย่างสิ้นหวัง

00:01:45.203 --> 00:01:47.963
ให้บุคคลปริศนา
มามอบเป้าหมายชีวิตให้พวกเขา

00:01:47.963 --> 00:01:49.863
แต่เป้าหมายเดียวในชีวิตพวกเขา

00:01:49.863 --> 00:01:52.583
มาจากกิจกรรมที่เรียกว่าการรอ

00:01:52.583 --> 00:01:55.263
ขณะที่พวกเขารอ 
พวกเขาก็จมสู่ห้วงความเบื่อหน่าย

00:01:55.263 --> 00:02:00.253
แสดงความเกรงกลัวต่อศาสนา
และคิดเรื่องจะฆ่าตัวตาย

NOTE Paragraph

00:02:00.253 --> 00:02:03.683
แต่เรื่องตลก ๆ ก็ผุดขึ้นมา
ตอนที่พวกเขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

00:02:03.683 --> 00:02:06.513
ซึ่งมันแสดงออกมาผ่านภาษา
และการเคลื่อนไหวของพวกเขา

00:02:06.513 --> 00:02:09.733
ปฏิสัมพันธ์ของพวกเขา
เต็มไปด้วยการเล่นคำที่แปลก ๆ

00:02:09.733 --> 00:02:11.613
การทำซ้ำ ๆ และการบอกใบ้ซ้อน

00:02:11.613 --> 00:02:14.723
เช่นเดียวกันกับ การทำท่าตลก ๆ 
ร้องเพลง และเต้นรำ

00:02:14.725 --> 00:02:17.325
และเปลี่ยนหมวกอย่างกระวนกระวาย

00:02:17.325 --> 00:02:19.955
บ่อยครั้งที่ผู้ชมทำตัวไม่ถูก

00:02:19.955 --> 00:02:22.835
ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

00:02:22.835 --> 00:02:25.855
หรือว่าเบ็คเค็ทท์เห็นว่ามันต่างกันอย่างไร

NOTE Paragraph

00:02:25.855 --> 00:02:27.915
เบ็คเค็ทท์เกิดในดับลิน เรียนภาษาอังกฤษ

00:02:27.915 --> 00:02:30.895
ฝรั่งเศส และอิตาลี ก่อนที่จะย้าย
ไปอยู่ที่ปารีส

00:02:30.895 --> 00:02:33.605
ที่ซึ่งเขาใช้เวลาส่วนใหญ่
ไปกับการเขียนบทละครเวที

00:02:33.605 --> 00:02:35.705
กวี และความเรียง

00:02:35.705 --> 00:02:38.575
ในขณะที่เบ็คเค็ทท์ชอบภาษามาตลอด

00:02:38.575 --> 00:02:42.575
เขายังให้พื้นที่กับความเงียบ
โดยทำให้เกิดช่วงเว้น

00:02:42.575 --> 00:02:46.575
การหยุด และการเคลื่อนไหวของว่างเปล่า
ในงานของเขา

00:02:46.575 --> 00:02:50.265
นี่เป็นลักษณะเด่น
ของจังหวะที่ไม่สม่ำเสมอและตลกร้าย

00:02:50.265 --> 00:02:53.155
ที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเขา

00:02:53.155 --> 00:02:56.405
ซึ่งโดยดังในแวดวงละครแปลกสุดวิสัย

00:02:56.405 --> 00:02:58.885
เขายังสร้างบุคลิกที่ลึกลับ

00:02:58.885 --> 00:03:02.235
และไม่ยอมที่จะยืนยันหรือปฏิเสธเนวคิดใด ๆ

00:03:02.235 --> 00:03:04.585
ที่มีต่อความหมายของผลงานของเขา

00:03:04.585 --> 00:03:06.175
มันทำให้ผู้ชมเดาไปต่าง ๆ นานา

00:03:06.175 --> 00:03:09.395
ยิ่งเป็นการเพิ่มความสนใจ
ที่ผู้ชมมีต่อโลกเหนือจริง

00:03:09.395 --> 00:03:12.427
และตัวละครซ่อนเงื่อนของเขา

NOTE Paragraph

00:03:12.427 --> 00:03:15.287
การปราศจากซึ่งความหมายที่ชัดเจน

00:03:15.287 --> 00:03:17.547
ทำให้โกโดต์ถูกนำมาตีความได้ไม่จบสิ้น

00:03:17.547 --> 00:03:20.767
นักวิจารณาเสนอแนวคิด
ที่มีต่อบทละคนนี้ว่าอย่างนับไม่ถ้วน

00:03:20.767 --> 00:03:24.387
ทำให้เกิดเป็นวัฎจักรของความกำกวม

00:03:24.387 --> 00:03:27.627
และแนวคิดที่สะท้อนโครงเรื่องของละครเอง

00:03:27.627 --> 00:03:30.727
มันถูกตีความว่าแฝงคติจากสงครามเย็น

00:03:30.727 --> 00:03:33.217
การปฏิวัติฝรั่งเศส

00:03:33.217 --> 00:03:36.227
และการล่าอาณานิคมของอังกฤษที่ไอแลนด์

NOTE Paragraph

00:03:36.227 --> 00:03:38.317
พลังระหว่างตัวละครเอกทั้งสอง

00:03:38.317 --> 00:03:40.467
ก็ก่อให้เกิดการอภิปรายกันอย่างเข้มข้น

00:03:40.467 --> 00:03:43.307
พวกเขาถูกตีความว่าเป็นผู้รอดชีวิต
จากวันสิ้นโลก

00:03:43.307 --> 00:03:45.817
คนแก่คู่หนึ่ง เพื่อนรักสองคน

00:03:45.817 --> 00:03:51.537
และแม้แต่เป็นตัวแทน
ของอีโก้และอิดตามทฤษฎีของฟรอยด์

00:03:51.537 --> 00:03:53.707
เบ็คเค็ทท์กล่าวเพียงแต่สิ่งที่เขามั่นใจ

00:03:53.707 --> 00:03:56.707
ซึ่งก็คือวลาดีมีร์และเอสทรากอน

00:03:56.707 --> 00:03:59.667
"สวมหมวกกลมทรงสูง"

00:03:59.667 --> 00:04:02.567
เช่นเดียวกันกับแนวคิดเชิงวิจารณ์
และโครงเรื่องไร้แก่นสาร

00:04:02.567 --> 00:04:05.227
การใช้ภาษาของพวกเขาทั้งสองก็วนเวียน

00:04:05.235 --> 00:04:08.405
อยู่ระหว่างการชวนทะเลาะและล้อเล่น
การหลงประเด็นความคิด

00:04:08.405 --> 00:04:11.285
และต่อประเด็นจากสิ่งที่พูดคาเอาไว้

NOTE Paragraph

00:04:11.285 --> 00:04:14.335
วลาดีมีร์: เราน่าจะเริ่มกันใหม่ไหม

NOTE Paragraph

00:04:14.335 --> 00:04:16.475
เอสทรากอน: ก็ไม่ยากหนิ

NOTE Paragraph

00:04:16.475 --> 00:04:19.395
วลาดีมีร์: ยากก็ตอนเริ่มนี่แหละ

NOTE Paragraph

00:04:19.395 --> 00:04:21.815
เอสทรากอน: แกจะเริ่มจากอะไรก็ได้

NOTE Paragraph

00:04:21.815 --> 00:04:24.285
วลาดีมีร์: ใช่ แต่แกต้องตัดสินใจนะ

NOTE Paragraph

00:04:24.285 --> 00:04:28.175
เบ็คเค็ทท์ทำให้เราตระหนักว่า
ชีวิตประจำวันของเรานั้น

00:04:28.175 --> 00:04:31.245
ก็เหมือนกับโลกบนเวที
มันไม่ได้สมเหตุสมผลเสมอไป

00:04:31.245 --> 00:04:34.925
มันมีทั้งความจริงและมายา

00:04:34.925 --> 00:04:37.025
ความมักคุ้นและเรื่องประหลาด

00:04:37.025 --> 00:04:40.555
แะแม้ว่าการดำเนินเรื่องที่เรียบง่ายนี้
จะน่าดึงดูดใจ

00:04:40.555 --> 00:04:45.575
ละครเรื่องเยี่ยมนี้ก็ยังทำให้เราต้องคิด
และรอคอย