Όταν ήμουν μικρή, υπήρχε ένα τραγούδι
που τραγουδούσαμε στην παιδική χαρά

και πήγαινε κάπως έτσι:

Η Τρέισι και ο τάδε καθισμένοι 
σ' ένα δέντρο φ-ι-λ-ι-ο-ύ-ν-τ-α-ι

πρώτη έρχεται ο έρωτας, μετά ο γάμος,

έπειτα έρχεται ένα μωρό σε καροτσάκι».

Οπότε λέω:

«Οκ, αυτό είναι! Έτσι γίνεται στη ζωή.
Έτσι γίνεται στις σχέσεις.

Έρωτας, γάμος, μωρό στο καρότσι. 
Εντάξει, το 'πιασα!»

(Γέλια)

Έπειτα μεγάλωσα, και ορίστε
πώς αποδείχθηκε τελικά η ζωή μου.

(Γέλια)

Λίγο πιο πολύπλοκη, σωστά;
(Γέλια)

Έρωτας, γάμος, χωρισμός,
διαστήματα μοναξιάς, έρωτας, γάμος,

συν-κηδεμονία, νέος γάμος,
νέος χωρισμός -

μπήκατε στο νόημα.

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Οπότε, αν είστε καλοί στα μαθηματικά
ή γρήγοροι στην ανάγνωση,

εδώ προκύπτει
ότι έχω παντρευτεί τρεις φορές.

Ω ναι, τρεις, και άλλες τόσες χωρισμένη.

Και έτσι προκύπτει ότι στις σχέσεις
είμαι μια σκέτη αποτυχία.

Και αυτή είναι μία ανάγνωση,
αλλά όχι η μοναδική.

Επειδή στην πραγματικότητα
συνέχεια παντρευόμουν λάθος ανθρώπους.

Όχι, δεν είναι ότι δεν -
δεν είναι ότι διάλεγα κακά παιδιά.

Οι δύο πρώτοι σύζυγοι μου 
ήταν φανταστικοί άντρες

που τώρα είναι παντρεμένοι
με υπέροχες γυναίκες, που δεν είναι εγώ.

(Γέλια)

Και ο τρίτος μου σύζυγος, λοιπόν,
τώρα είμαστε φίλοι στο Facebook.

Άρα τέλος καλό, όλα καλά. Σωστά;

Μετά τη διάλυση
του τρίτου μου γάμου το 2005,

συνειδητοποίησα ότι παντρευόμουν 
τον πρώτο τυχόντα,

εκτός από τον άνθρωπο
τον οποίο θα έπρεπε να παντρευτώ

ώστε να έχω μια θαυμάσια σχέση

και με τον οποίο, όταν θα παντρευόμαστε,

όλες μου οι σχέσεις θα ήταν επιτυχίες,
ακόμα και οι αποτυχίες.

Οι αποκαλούμενες αποτυχίες, βασικά.

Αφού σήμερα μιλάμε για γυναίκες
που κάνουν εφευρέσεις,

εγώ θα μιλήσω 
σχετικά με την εφεύρεση σχέσεων.

Αυτό που έμαθα μέσα από πολλές δοκιμές
και προφανώς πολλά, πολλά, πολλά λάθη,

πως είναι αυτό που έχει αλλάξει
τη ζωή μου και τον τρόπο που αγαπώ,

είναι αυτή η ιδέα
ότι παντρεύεσαι τον εαυτό σου.

Τι σημαίνει να παντρεύεσαι τον εαυτό σου;

Είναι μια μεγάλη ιδέα.
Είναι τόσο μεγάλη όσο ο ίδιος ο γάμος

εκτός, αν μπορώ να το συνοψίσω,

θα ήταν ότι εισέρχεσαι
σε μια σχέση με τον εαυτό σου

και έπειτα την επισφραγίζεις
με ένα δαχτυλίδι.

(Γέλια)

Με άλλα λόγια,
δεσμεύεσαι πλήρως με τον εαυτό σου.

Και έπειτα χτίζεις
μια σχέση με τον εαυτό σου

μέχρι το σημείο που συνειδητοποιείς
ότι είσαι πλήρης αυτή τη στιγμή.

Πως δεν υπάρχει άντρας, γυναίκα, δουλειά,
γεγονός που μπορεί να σου προκύψει

και που θα σε κάνει πιο πλήρη
καθώς είσαι ήδη πλήρης.

Κι αυτό σου αλλάζει τη ζωή.

Μέχρι στιγμής, είμαι σίγουρη
πως τουλάχιστον κάποιοι θα αναρωτιέστε

γιατί πρέπει να ακούσω
μια τρεις φορές ζωντοχήρα

να μιλάει για το γάμο;

(Γέλια)

Ακόμα και για τον ίδιο της τον εαυτό.
Και το κατανοώ πλήρως.

Αυτό έχω να σας πω σχετικά:

αυτό που έχω μάθει
και η εμπειρία μου μού λέει

είναι πως οι τομείς όπου έχεις
τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή σου

γίνονται οι τομείς όπου έχεις
τα περισσότερα να δώσεις

αν κάνεις την εσωτερική σου εργασία.

Θα μου άρεσε να το επαναλάβω:

στους τομείς που έχεις
τις μεγαλύτερες προκλήσεις,

είναι οι τομείς στους οποίους
έχεις τα περισσότερα να δώσεις.

Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για το πρόσωπο
που πραγματικά έπρεπε να παντρευτώ:

τον εαυτό μου.

Είμαι από τη Μινεάπολη. Ζήτω!

(Γέλια)

Η μητέρα μου ήταν πόρνη και αλκοολική.

Με ανέθεσε σε ανάδοχες οικογένειες
από όταν ήμουν τριών μηνών.

Ο πατέρας μου ήταν ένας εγκληματίας,

ήταν έμπορος ναρκωτικών και νταβατζής
με καρδιά χρυσάφι

-στην πραγματικότητα
και οι δύο είχαν χρυσή καρδιά-

και πέρασε πάνω κάτω 
όλη του τη ζωή στη φυλακή.

Τελευταία βγήκε από τη φυλακή
μετά την πιο πρόσφατη καταδίκη του

η οποία ήταν 20 χρόνια.

Μέχρι την ηλικία των εννέα ετών, 
είχα βρεθεί σε 24 ανάδοχες οικογένειες.

Αυτό που πρέπει να ξέρετε
για αυτή την ιστορία

-υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες, προφανώς-
αλλά πρέπει να ξέρετε

πως βγήκα από την παιδική ηλικία
με ένα στόχο: να μη με εγκαταλείψουν ξανά.

Η οδός μέσω της οποίας θα το επιτύγχανα
ήταν να παντρευτώ.

Με αυτό τον τρόπο
θα πετύχαινα αυτό το στόχο.

Έτσι παντρεύτηκα για πρώτη φορά
κάποιον που γνώρισα στα 17 μου.

Παντρευτήκαμε μερικά χρόνια αργότερα,
όταν ήμουν 19.

Ήταν πολύ καλό παιδί, σπουδασμένος,
από φανταστική οικογένεια.

Εννοώ, ήταν κάτι σαν, ξέρετε,
...άνδρας για γάμο.

Ξέρετε, ήμουν ενθουσιασμένη.

Ήμουν του στυλ: «Έχω οικογένεια,
ανήκω κάπου. Αυτό είναι φανταστικό».

Και έπειτα από πέντε χρόνια τον παράτησα.

Ύστερα από δέκα χρόνια, παντρεύτηκα ξανά
έναν ακόμα φανταστικό άνθρωπο,

που είναι ο πατέρας του 16χρονου γιου μου.

Ακόμα έχουμε μια φανταστική σχέση.
Είναι πραγματικά καλός άνθρωπος.

Αλλά μετά από τέσσερα χρόνια
τον άφησα κι αυτόν.

Και δεν είμαι περήφανη που το έκανα αλλά
για να παντρευτείς πράγματι τον εαυτό σου,

ορισμένες φορές πρέπει να είσαι
οδυνηρά ειλικρινής με τον εαυτό σου

σχετικά με το τι έχεις κάνει.

Έτσι, δεν είμαι περήφανη για αυτό.

Έπειτα, μετά από οκτώ χρόνια,
παντρεύτηκα ξανά όταν ήμουν 40,

και είπα, «Εντάξει, αυτό δείχνει σωστό!»

Θα σας πω τι φάνηκε σωστό σε μια κοπέλα
που βρέθηκε σε 24 ανάδοχες οικογένειες:

ένας τύπος με τον οποίο άρχισε
να βγαίνει μετά από εννέα μήνες γάμου,

στην πραγματικότητα, άρχισε να βγαίνει
με μια 21χρονη κοπέλα.

Εντάξει, εννοώ, θα ήταν διασκεδαστικό,
αν δεν ήταν τόσο τραγικό.

Πρέπει να έχεις μια αίσθηση του...
γι' αυτό είμαστε φίλοι στο Facebook.

Οπότε, βρίσκομαι εδώ να παρατηρώ
τον άνθρωπο που μόλις περιέγραψα

με ένα απαίσιο ιστορικό σχέσεων,

και σκέφτομαι: «Αυτήν υποτίθεται 
ότι πρέπει να την παντρευτώ;»

«Αυτή είναι η γυναίκα
που θέλεις να παντρευτώ;»

Και η απάντηση είναι «Ναι».

Γιατί ορίστε πως έχει το πράγμα:

το να παντρευτείς τον ίδιο σου τον εαυτό
δεν είναι απλά σαν συγκατοίκηση.

Δεν πρόκειται να βγείτε για ένα διάστημα 
και βλέπετε αν προχωράει.

Θα το κάνεις αυτό
μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος.

Θα δώσεις όρκους.

Οπότε, ορίστε οι όρκοι:

Νούμερο 1:

θα παντρευτείς τον εαυτό σου 
και στα πλούτη και στη φτώχεια.

Αυτό σημαίνει ότι θα αγαπάς τον εαυτό σου
όπως ακριβώς είναι.

Δε θα λες «όταν φτάσεις στη γωνία
των οδών Χόλιγουντ και Βάιν,

τότε θα σε παντρευτώ».

Δε λες «Όταν χάσεις πέντε κιλά, 
τότε θα σε αγαπήσω».

Και δε λες «Αν δεν είχες παντρευτεί
εκείνον τον χαμένο, θα σε αγαπούσα,

αλλά από τη στιγμή που το έκανες,
λυπάμαι, πιστεύω πως έχουμε τελειώσει».

Όταν παντρεύεσαι τον εαυτό σου,

τον παντρεύεσαι όπως ακριβώς είναι τότε.

Και παραδόξως, ανακάλυψα πως το να αγαπώ 
τον εαυτό μου ακριβώς όπως είμαι

είναι ο μόνος τρόπος 
να φτάσω εκεί που πηγαίνω.

Νούμερο 2:

θα παντρευτείς τον εαυτό σου
για τα εύκολα και για τα δύσκολα.

Κάτι που σημαίνει πως οι περισσότεροι
επιθυμούμε να αγαπηθούμε στα εύκολα.

Δηλαδή, ω, έχω φανταστικό μαλλί σήμερα

και με αγαπάω.

(Γέλια)

Δεν είναι αυτό για το οποίο μιλάω.

Μιλάω για τα δύσκολα, για τις
μεγάλες απογοητεύσεις της ζωής.

Μπορεί να μην έχω δικό μου σπίτι,
την καριέρα που επιθυμούσα,

μπορεί να μην έχω βγάλει το πανεπιστήμιο,
ή να μην είχα τις σχέσεις που θα ήθελα.

Ίσως να μην προέκυψε,
ίσως να τσακώνεσαι με τη μητέρα σου,

ίσως παρακολουθείς πολύ ριάλιτι τηλεόραση,

οτιδήποτε και να είναι, 
δεν έχει πλέον σημασία.

Επειδή όταν παντρεύεσαι τον εαυτό σου,
συμφωνείς να μείνεις μαζί του άνευ όρων.

Τρίτον,

παντρεύεσαι τον εαυτό σου
και στην ασθένεια και στην υγεία.

Κάτι που σημαίνει πως συγχωρείς
τον εαυτό σου για τα λάθη του.

Ένα λάθος δεν είναι μια αποτυχία
εκτός και αν δε μαθαίνεις από αυτό

και αν δεν γίνεσαι καλύτερος.

Ένα γνωμικό λέει «Ζητάς υπομονή και αυτό
που παίρνεις είναι μια ουρά σε τράπεζα».

(Γέλια)

Κάτι που σημαίνεις πως η ζωή
δεν σου δίνει αυτό που έχεις ζητήσει,

αλλά σου δίνει τα πρόσωπα,
τα μέρη και τις καταστάσεις

που σου επιτρέπουν να αναπτύξεις
αυτό που ψάχνεις.

Και το θέμα είναι ότι αν δεν
το κάνεις σωστά την πρώτη φορά,

η ζωή θα σου το δώσει ξανά.

(Γέλια)

Επειδή η ζωή σε αυτά
είναι πολύ γενναιόδωρη.

Δεν τα πήγες καλά την πρώτη φορά,
στον πρώτο γάμο,

και δεν τα κατάφερες και τη δεύτερη,
ίσως την τρίτη φορά τα πάω καλύτερα.

Οπότε μέσω αυτής της απαίσιας εμπειρίας
αυτού του τρίτου γάμου,

έμαθα κάτι σχετικά με το 
«και στην ασθένεια και στην υγεία».

Αυτό που έμαθα είναι το πώς 
να παραστέκομαι στον εαυτό μου,

το πώς να σφίγγω το ίδιο μου το χέρι,
να φροντίζω τον εαυτό μου,

και το πώς να με παρηγορώ.

Έμαθα πώς είμαι ένα πρόσωπο
στο οποίο μπορώ να βασίζομαι.

Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο,
παντρεύεσαι τον εαυτό σου -

όταν παντρεύεσαι τον εαυτό σου, είναι
να έχεις και να κρατάς τον εαυτό σου.

Τι σημαίνει να έχεις και να κρατάς;

Λοιπόν, νομίζω πως σημαίνει
ότι αγαπάς τον εαυτό σου

με τον τρόπο που θες
κάποιος άλλος να σε αγαπά.

Ανέκαθεν προχωρούσα στη ζωή
με αυτή την αίσθηση της έλλειψης.

Ένιωθα ότι ήμουν μισός άνθρωπος,
και ότι μου έλειπε κάτι.

Μπήκα στις σχέσεις μου

ελπίζοντας να βρω λύση για αυτό 
το συναίσθημα που είχα σε όλη μου τη ζωή:

ότι δεν ήμουν πλήρης,
εκτός και αν κάποιος με αγαπούσε.

Και η αλήθεια ήταν

πως ποτέ δε θα ένιωθα πλήρης
μέχρι να μάθω να αγαπάω τον εαυτό μου.

Οπότε όταν παντρεύεσαι τον εαυτό σου,
μεταμορφώνεται κάθε πτυχή της ζωής σου:

δουλειά, οικογενειακές σχέσεις,
παιδιά, κοινωνικές σχέσεις, φίλοι.

Καθώς, όταν σε παντρεύεσαι,
συμβαίνει το μεγαλειώδες:

μπορείς να αγαπήσεις
με έναν εντελώς νέο τρόπο.

Γίνεσαι ικανή να αγαπήσεις τους άλλους
ακριβώς όπως είναι, για αυτό που είναι,

με τον ίδιο ακριβώς τρόπο
που ήδη αγαπάς τον εαυτό σου.

Και φυσικά, αυτό έχει 
περισσότερο ανάγκη ο κόσμος.

Οπότε, όταν με παντρεύτηκα και κατάλαβα
ότι ήδη είχα όλα όσα χρειαζόμουν,

άρχισα να το βλέπω ως δουλειά μου

να φωτίζω τη μικρή γωνιά
του δικού μου κόσμου.

Αυτή είναι η νέα μου δουλειά

καθώς δε χρειάζομαι κάτι,
τα έχω πλέον όλα.

Όταν έχω συναντήσεις,

όλα αφορούν στο πώς μπορώ να βοηθήσω
αυτό το πρόσωπο στους στόχους της.

Ακόμα και στις κοινωνικές συνευρέσεις μου,

σκέφτομαι τι είναι αυτό 
που μόνο εγώ μπορώ να προσφέρω.

Και όταν βγαίνω ραντεβού,

σκέφτομαι το πώς να ανακαλύψω
ένα άλλο άτομο μέσα σε μόνο μία ώρα

το οποίο φυσικά με οδηγεί 
πίσω στο ίδιο σημείο,

καθώς όλοι με ρωτάνε
για την ερωτική μου ζωή, θέλουν να ξέρουν.

(Γέλια)

Ξέρετε, η απάντηση είναι 
«ακόμα το δουλεύω».

Αυτό δεν κάνουμε όλοι;

Εκεί βρίσκομαι τώρα.

Πριν περίπου τρεις μήνες,
πήγα σε ένα πρώτο ραντεβού.

Μέσα σε περίπου 30 λεπτά αντιλήφθηκα
ότι είχα εστιάσει την προσοχή μου

όχι στο εάν του αρέσω, αλλά στο πώς
ένιωθα εγώ με την παρουσία του.

Αντιλήφθηκα πως ήμουν ανάλαφρη,
χαρούμενη με διάθεση για αστεία.

Αναλογιζόμενη ύστερα το ραντεβού,
σκέφτηκα «Ουάου, πέρασα υπέροχα!

Κοίτα, είμαι τόσο πολύ
αφοσιωμένη στον εαυτό μου».

Δεν είμαι σε αυτό το ραντεβού ούτε καν
για να γίνω ελκυστική σε κάποιον.

Ενδιαφέρομαι περισσότερο στο πώς
εγώ νιώθω για εμένα παρά αυτός.

Όχι επειδή είμαι εγωίστρια,
αλλά επειδή η μόνη σχέση

που θα έχω ποτέ με κάποιον άλλον

είναι αυτή που έχω ήδη με τον εαυτό μου -

απλά θα την έχω μαζί τους τώρα.

Οπότε προέκυψε ότι του αρέσω,
και είμαστε ακόμα μαζί.

Είναι ωραίο και συναρπαστικό,
αλλά έχω παντρευτεί τρεις φορές,

οπότε ήρεμα!

(Γέλια)

Δεν προσπαθώ να αποκομίσω 
ασφάλεια μέσα από ένα γάμο

ούτε, προς Θεού, ένα μωρό σε καροτσάκι.

Είμαι μαζί του απλώς 
για να είμαι σε μια σχέση.

Δεν πεθαίνω για να ακούσω το:
«Θέλεις να με παντρευτείς;»

Διότι, αν και αυτές οι λέξεις
είναι πολύ ισχυρές,

-ειδικά για κάποια σαν εμένα-

δε χρειάζομαι να τις ακούσω από εκείνον,

διότι τις έχω ήδη ακούσει
από τον εαυτό μου.

Το βλέπω σα να με έχω οδηγήσει
στην κορυφή ενός βουνού

ή, ίσως, στο βυθό του ωκεανού

και αφού γονάτισα, είπα:
«Ποτέ δεν θα σε αφήσω».

Και τώρα είμαι παντρεμένη με το μόνο άτομο
που ήθελα ανέκαθεν να είμαστε μαζί,

εμένα την ίδια.

(Χειροκρότημα)

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)