Toen ik opgroeide was er een liedje dat we vaak zongen op het speelplein en dat ging zo: "Tracy en die-en-die zaten in een boom te z-o-e-n-e-n, eerst komt liefde, dan het huwelijk, dan een baby in een kinderwagen." Dus ik had zoiets van: "OK, ik snap het! Zo moet je leven. Zo moet je een relatie hebben. Liefde, huwelijk, kinderwagen. Duidelijk! (Gelach) Toen groeide ik op en dit gebeurde er. [Liefde, huwelijk, scheiding, eenzaam ...] (Gelach) Net iets complexer... Liefde, huwelijk, scheiding, eenzaam, liefde, huwelijk, co-ouderschap, nog een huwelijk, alweer een scheiding; je begrijpt het wel. (Gelach) (Applaus) Als je goed kunt rekenen of snel kunt lezen, weet je dus dat ik drie keer getrouwd ben geweest. Ja, drie, en gescheiden. Dat betekent dus dat ik een ramp ben als het gaat om relaties. Zo kun je er inderdaad naar kijken, maar je kunt het ook anders zien. Ik denk namelijk dat ik feitelijk steeds de verkeerde persoon bleef trouwen. Het is niet dat ik -- het waren geen verkeerde mannen. Mijn eerste twee echtgenoten waren geweldige mannen die nu zijn getrouwd met prachtige andere vrouwen. (Gelach) En mijn derde echtgenoot, ach, we zijn nu vrienden op Facebook. Toch nog goed afgelopen, nietwaar? Na de ineenstorting van mijn derde huwelijk in 2005 realiseerde ik me dat ik met alles en iedereen was getrouwd, behalve met de persoon waar ik echt mee zou moeten trouwen om een goede relatie te kunnen hebben, dat wanneer ik eenmaal met die persoon getrouwd zou zijn al mijn relaties een succes zouden zijn, zelfs de mislukte. De zogenaamde mislukte, natuurlijk. Omdat we het vandaag hebben over vrouwen die uitvinden, ga ik het hebben over relaties uitvinden. Ik heb dus geleerd met heel veel, -- heel veel -- vallen en opstaan hoe ik mijn leven en mijn liefde moest transformeren en dat is dus met jezelf trouwen. Wat betekent het om met jezelf te trouwen? Het is een groot concept, zo groot als het huwelijk zelf, alleen -- Als ik het moest samenvatten, zou ik zeggen dat je een relatie met jezelf aangaat en er dan een ring overheen schuift. (Gelach) Oftewel, je verplicht je onvoorwaardelijk aan jezelf. Vervolgens bouw je een relatie met jezelf op die zo diep gaat dat je je realiseert dat je al compleet bent, dat er geen man, vrouw, baan of omstandigheid is die je kan overkomen die jou volmaakter kan maken dan je al bent. Dit verandert je leven. Ik weet zeker dat een aantal van jullie je inmiddels afvragen waarom je zou moeten luisteren naar een verhaal over trouwen van iemand die drie keer is gescheiden? Zelfs met zichzelf. Dat begrijp ik. Daar kan ik dit op antwoorden: wat ik heb geleerd, wat mijn ervaring is, is dat de gebieden waar je je grootste problemen ervaart de gebieden kunnen worden waar je het meest te bieden hebt, als je aan jezelf wilt werken. Dat wil ik eigenlijk nog eens zeggen: de gebieden waar je je grootste problemen ervaart zijn de gebieden waar je het meest te bieden hebt. Laat me je iets vertellen over de persoon die ik echt moest trouwen: mezelf. Ik kom uit Minneapolis. (Gelach) Mijn moeder was prostituee en alcoholist. Ik kwam in een gastgezin toen ik drie maanden oud was. Min vader was een crimineel; hij was een drugsdealer en een pooier met een hart van goud -- ze hadden allebei een hart van goud -- en hij zat zo ongeveer mijn hele leven in de gevangenis. Hij is net vrijgekomen na zijn meest recente straf, die was 20 jaar. Toen ik negen was, had ik al 20 gastgezinnen gezien. Wat belangrijk is om te weten -- er zijn natuurlijk een hoop details, maar wat je echt moet weten -- is dat ik uit die kindertijd kwam met één doel: nooit verlaten te worden. Hoe ik dat ging doen? Door te trouwen. Zo ging ik mijn doelstelling bereiken. De eerste man waar ik mee trouwde, kende ik sinds mijn 17e. Een paar jaar later trouwden we, ik was toen 19. Echt een goeie vent, van een goede familie, had zijn MBA, ik bedoel, ideaal, toch? Ik was door het dolle heen. Ik had zoiets van: "Ik heb een familie, ik hoor ergens bij. Dit is geweldig." Vijf jaar later ging ik bij hem weg. Weer tien jaar later, trouwde ik opnieuw, weer een geweldige vent, hij is de vader van mijn zoon van 16, nu. We hebben nog steeds een goede relatie. Echt een goeie vent. Maar na vier jaar ging ik ook bij hem weg. Ik ben daar niet trots op, maar als je echt met jezelf wilt trouwen, moet je soms pijnlijk eerlijk zijn tegen jezelf over wat je gedaan hebt. Ik ben daar dus niet trots op. Achter jaar daarna trouwde ik opnieuw, op mijn 40ste, en ik dacht: "OK, dit voelt goed." Maar hoe goed was het beoordelingsvermogen van iemand die 24 gastgezinnen had gezien? Hij begon iemand anders te zien toen we negen maanden getrouwd waren, hij begon uit te gaan met een meisje van 21. Ik zou erom kunnen lachen als het niet zo tragisch was. Dus zijn we nu vrienden op Facebook... Dus kom ik oog in oog te staan met de vrouw die ik net heb beschreven, met die spectaculaire resultaten in haar relaties, en ik denk: "Moet ik met haar trouwen? Je wilt dat ik met deze vrouw trouw?" En het antwoord is: ja. Want hier gaat het om: je trouwt niet met jezelf om samen te gaan wonen. Je gaat niet een tijdje met haar uit om te zien of het een beetje klikt. Je gaat dit doen 'tot de dood ons scheidt'. Je gaat geloften afleggen. Dit zijn je geloften. Nummer 1: Je belooft jezelf trouw in armoede en in rijkdom. Dat betekent dat je jezelf trouwt precies zoals je nu bent. Je zegt niet tegen jezelf: "Ik trouw met je zodra je beroemd bent." Je zegt niet: "Als je tien kilo bent afgevallen, hou ik van je." En je zegt ook niet: "Als je niet met die onbenul was getrouwd, hield ik van je, maar nu ga ik bij je weg." Als je met jezelf trouwt dan maak je die stap precies zoals je nu bent. Paradoxaal genoeg kwam ik erachter dat hier en nu van mezelf houden de enige manier is om te komen waar ik naartoe wil. Nummer 2: Je belooft jezelf trouw te blijven in goede en in kwade dagen. De meesten van ons houden namelijk wel van onszelf als alles goed gaat, ik bedoel, ja hoor, mijn haar zit vandaag fantastisch! Ik hou van me! (Gelach) Daar gaat het dus niet om. Ik heb het over die slechte dagen, over grote teleurstellingen in je leven. Misschien heb je geen eigen huis, niet de carrière die je wilde, misschien ben je niet afgestudeerd of kun je je partner niet vinden. Misschien heb je ruzie met je moeder, misschien kijk je teveel reality-series, wat het ook is, het doet er niet meer toe. Want als je jezelf trouwt, beloof je dat je blijft: hoe dan ook. Ten derde: je belooft jezelf trouw in ziekte en gezondheid. Dat betekent dat je jezelf je vergissingen vergeeft. Een vergissing is niet echt een fout, tenzij je er niets van leert en je er niet door groeit. Er is een gezegde: "Je vraagt om geduld en je krijgt een lange rij bij de kassa." (Gelach) Dat betekent dat het leven je niet geeft wat je vraagt, het geeft je de omstandigheden, de mensen en de plaatsen waarmee je kunt ontwikkelen wat je nodig hebt. En het leuke is, als het je de eerste keer niet lukt dan krijg je het nog een keer. (Gelach) Daar is het leven heel genereus in. Mij lukte het niet de eerste keer, in mijn eerste huwelijk, en de tweede keer lukte het me ook niet, misschien lukt het me de derde keer. Dus middenin die vreselijke ervaring van dat derde huwelijk leerde ik iets over "in ziekte en in gezondheid". Ik leerde om bij mijn eigen ziekbed te zitten, mijn eigen hand vast te houden, mijzelf te verplegen en mezelf te troosten. Ik leerde dat ik iemand ben waarop ik kan vertrouwen. En tenslotte trouw je jezelf -- als je jezelf trouwt is het om lief te hebben en te waarderen. Wat dat betekent? Voor mij betekent dat dat je van jezelf zult houden, zoals je ook zou willen dat iemand anders van jou zou houden. Ik ging altijd door het leven met dat gevoel van een gemis. Ik voelde me als een halve persoon en dat er nog een deel miste. Ik begon die relaties in de hoop dat gevoel kwijt te raken dat ik mijn hele leven al had: dat ik niet heel was tot iemand van me zou houden. Maar het is feitelijk zo dat ik me nooit heel zou voelen tot ik zou leren van mezelf te houden. Dat idee van met jezelf trouwen zal je hele leven veranderen: je werk, sociale contacten, vrienden, relaties in je familie en met je kinderen. Want als je met jezelf trouwt doet zich een enorme verandering voor: je leert lief te hebben op een geheel nieuwe manier. Je leert van mensen houden gewoon zoals ze zijn, hoe ze zijn, precies zoals jij al van jezelf houdt. Het is ook precies wat de wereld nodig heeft. Toen ik dus trouwde met mezelf en beseft dat ik al compleet was, begon ik het als mijn taak te zien om gewoon op mijn hoekje van de wereld te schijnen. Dat is mijn taak nu. Ik heb namelijk niets nodig, ik heb alles al. Als ik dus iemand spreek, gaat het puur over hoe ik die persoon kan helpen haar doel te bereiken. Als ik in mijn sociale kring ben, probeer ik daar te brengen wat alleen ik kan brengen. Als ik uitga met iemand kijk ik hoe ik iemand in een uur kan ontdekken, waardoor de cirkel natuurlijk weer rond is. Want mensen willen altijd alles weten over mijn liefdesleven. (Gelach) Het antwoord is dat ik daar nog aan werk. Wij allemaal, toch? Ik sta nu ongeveer hier. Een maand of drie geleden ging ik voor het eerst met iemand uit. Na ongeveer een half uur realiseerde ik me dat ik zat te letten, niet op of hij mij leuk vond, maar op hoe ik me voelde in zijn aanwezigheid. I realiseerde me dat ik me licht voelde, blij was, grappen maakte. Toen ik later op die avond terugkeek, dacht ik: wow, ik was opgewonden. Kijk, zo toegewijd ben ik nu. Ik probeer niet eens iemand mij leuk te laten vinden. Ik vind het interessanter hoe ik me voel dan hoe hij over me denkt, niet omdat ik egoïstisch ben, maar omdat de enige relatie die ik ooit kan hebben met iemand anders degene is die ik al met mezelf heb -- alleen ga ik die dan met iemand anders hebben. Het bleek dat hij me leuk vond en we zijn nog steeds samen. Het is heerlijk en waanzinnig, maar ik ben al drie keer gescheiden, dus: rustig aan! (Gelach) Het punt is dat ik niet op zoek ben naar zekerheid door een huwelijk en, God verhoede, een kinderwagen. Ik zoek alleen maar een relatie. Ik ben niet amechtig op zoek naar: "Wil je met me trouwen?" Want al zijn die woorden dan heel krachtig -- en heel krachtig voor een persoon als mijzelf -- ik hoef ze niet van hem te horen, want ik heb ze al van mezelf gehoord. Het is alsof ik mezelf heb meegenomen naar de top van een berg, of misschien naar de bodem van de oceaan, en heb geknield en gezegd: "Ik laat je nooit meer alleen." Nu ben ik getrouwd met de persoon waar ik al die tijd al mee samen wou zijn: mezelf. (Applaus) Dankjewel. (Applaus)