Pomiar ciśnienia w tętnicach płucnych
za pomocą cewnika wprowadzanego przez serce
to złoty standard w diagnostyce nadciśnienia płucnego.
Ale możliwe jest to także na inne sposoby.
Przypomnijmy sobie, jak połączone są ze sobą serce i płuca
w układzie krążenia krwi.
Tutaj mamy serce, a tutaj płuca.
Kolejny przystanek na drodze krwi w naczyniach,
czyli płuca.
We krwi, w odtlenowanej krwi.
Może najpierw narysuję jamy serca.
Serce ma cztery jamy.
Dwie na górze i dwie na dole.
Nieutlenowana krew dostaje się do płuc
z prawej komory.
Pamiętaj, że na schemacie strony są odwrócone,
tak jakby ta osoba stała przed Tobą.
Więc tutaj jest strona prawa, a tutaj lewa.
Czyli krew przepływa z prawej komory do płuc,
a później do lewego przedsionka,
w którym jest już utlenowana.
Teraz zastanówmy się,
co się dzieje w nadciśnieniu płucnym.
Część krwi cofa się do prawej komory,
a z drugiej strony nie dociera do lewego przedsionka.
Możemy to wykorzystać do oceny czynności serca
w diagnostyce nadciśnienia płucnego,
za pomocą badania echokardiograficznego,
w skrócie echo serca.
Zatem echokardiografia.
Badanie to polega na obrazowaniu serca
za pomocą ultrasonografii.
Oglądamy serce pod różnymi kątami,
dzięki czemu widzimy jak pracuje każda z jam.
Dla diagnostyki nadciśnienia płucnego
najważniejsze jest obrazowanie prawej komory.
To jak ciężko ona pracuje,
da nam ku temu pewne wskazówki.
Dzięki echo możemy też zobaczyć
ile krwi dociera do lewego przedsionka.
Jest ono zatem bardzo ważnym narzędziem diagnostycznym,
Jest ono zatem bardzo ważnym narzędziem diagnostycznym,
pozwalającym ocenić funkcjonowanie serca.
Mało tego,
możemy zobaczyć też pracę lewej komory,
co jest o tyle ważne, że kiedy lewa komora nie pompuje prawidłowo krwi
co jest o tyle ważne, że kiedy lewa komora nie pompuje prawidłowo krwi
to też będzie dochodziło do nadciśnienia płucnego.
Czyli echo serca powie nam więcej
niż tylko to, czy pacjent ma nadciśnienie płucne.
Może nam ono także podpowiedzieć co jest jego przyczyną.
Powie czy pacjent ma, czy nie ma nadciśnienia płucnego,
ale też powie nam wiele o funkcji serca,
co pomoże odpowiedzieć na pytanie
o przyczynę tego nadciśnienia.
Zatem echo serca.
Kolejnym przydatnym badaniem,
często stosowanym w chorobach płuc,
jest RTG.
Zdjęcia RTG wiążą się z narażeniem na promieniowanie,
jednak w przypadku RTG klatki piersiowej
nie są to na szczęście duże dawki.
Na zdjęciu możemy zobaczyć
nadmierne upowietrznienie płuc,
a także inne cechy chorób układu oddechowego.
Dla nadciśnienia płucnego,
szczególnie ważne będą naczynia krwionośne.
W przebiegu przewlekłego nadciśnienia płucnego
ulegają one pogrubieniu.
W RTG widoczne są jako zacienienia
w przebiegu naczyń.
Mogą być także widoczne wszelkie zwłóknienia,
pojawiające się po dłuższym okresie czasu.
Normalnie, cień naczyń krwionosnych
jest bardzo słabo widoczny,
ale w przypadku nadciśnienia płucnego
mogą być one naprawdę wyraźne,
zależnie od zaawansowania choroby.
RTG jest zatem dobrym badaniem, od którego zaczynamy diagnostykę.
Dalej wykonuje się badania
oceniające funkcję płuc,
takie jak gazometria krwi.
Bada ona zawartość tlenu i dwutlenku węgla we krwi,
a to właśnie płuca są odpowiedzialne
za utrzymywanie ich w odpowiednich stężeniach.
Nie jest to badanie specyficzne dla tej jednostki,
bo złe wyniki nie świadczą o tym,
że pacjent ma właśnie nadciśnienie płucne,
a nie jakąś inną chorobę.
Jednak połączenie obrazu klinicznego
i wyniki gazometrii pozwalają ocenić czynność płuc
i nasilenie choroby u pacjentów, którzy są już zdiagnozowani.
Oprócz gazometrii,
wykonuje się także testy czynnościowe układu oddechowego,
które powiedzą nam jak radzą sobie płuca
i do czego są zdolne.
Nadal jednak najważniejsza jest historia choroby.
Nadal jednak najważniejsza jest historia choroby.
Wszystko to, co nasunie nam podejrzenie,
że pacjent może mieć nadciśnienie płucne.
Wszystkie te badania mają na celu
przybliżyć lub oddalić nas od tego rozpoznania.
Możemy też oczywiście użyć cewnika Swana-Ganza i wtedy będziemy już pewni.