1
00:00:06,778 --> 00:00:10,777
၁၉၄၃မှာ မဟာမိတ်လေယာဥ်တွေ
နာဇီဂျာမနီကို ဝင်စီးတဲ့အခါ၊

2
00:00:10,777 --> 00:00:15,074
အမည်မသိ ဂျာမန်တွေရေးထားတဲ့
ဟစ်တလာကို ကျောခိုင်းဖို့၊

3
00:00:15,074 --> 00:00:19,294
အနာဂတ်အတွက် ပြင်းထန်စွာတိုက်ပွဲဝင်ဖို့၊
ဘယ်တော့မှ မျှော်လင့်ချက်တွေ လက်မလွှတ်ဖို့

4
00:00:19,294 --> 00:00:22,532
ဖတ်ရှုသူတွေကို ဆော်သြတဲ့လက်ကမ်းစာတွေ
ထောင်နဲ့ချီ ကြဲချခဲ့တယ်။

5
00:00:22,532 --> 00:00:25,598
သူတို့တိုက်ပွဲခေါ်သံဟာ အိမ်နဲ့
အလုပ်ခွင်တွေကို ရိုက်ခတ်ခဲ့တယ်၊

6
00:00:25,598 --> 00:00:29,718
သူတို့ရဲ့ သတင်းစကားတွေ ထောင်နဲ့
အကျဥ်းစခန်းတွေထိ ရောက်ရှိခဲ့တယ်။

7
00:00:29,718 --> 00:00:33,994
စစ်ပြီးချိန်မှပဲ စာရေးသူတွေရဲ့ အထောက်အထား၊
ဇာတ်လမ်းတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ ဝမ်းနည်းဖွယ်

8
00:00:33,994 --> 00:00:38,082
ကံကြမ္မာကို လူတွေသိလာရတယ်။

9
00:00:38,082 --> 00:00:40,162
ရှေ့ ၁၀နှစ် ဟစ်တလာ အာဏာစယူစဥ်က

10
00:00:40,762 --> 00:00:44,940
Hans နဲ့ Sophie Scholl တို့ဟာ
Forchtenbergမြို့က ဆယ်ကျော်သက်တွေ ဖြစ်တယ်။

11
00:00:44,940 --> 00:00:47,566
အဲဒီအချိန်မှာ ကြောက်ရွံ့မှု၊ဝါဒဖြန့်မှုနဲ့

12
00:00:47,566 --> 00:00:51,571
စောင့်ကြည့်မှုတွေက Scholl မိသားစုနဲ့
ဂျာမန်သန်းချီတို့ဘဝတွေကို

13
00:00:51,571 --> 00:00:53,489
နာဇီထိန်းချုပ်မှုအောက် ချုပ်ထားခဲ့တယ်။

14
00:00:53,489 --> 00:00:56,072
အစိုးရက လူငယ်တွေကို အဓိကထားပြီး၊


15
00:00:56,072 --> 00:01:00,722
သူတို့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကိုထိန်းချူပ်ဖို့၊
အတွေးကိုကြပ်မတ်ဖို့ အဖွဲ့တွေတည်ခဲ့ပါတယ်။

16
00:01:00,722 --> 00:01:03,668
ဆယ်ကျော်သက်တွေအနေနဲ့ Hansက
ဟစ်တလာလူငယ်အဖွဲ့မှာ ဝင်ပြီးတော့၊

17
00:01:03,668 --> 00:01:07,009
Sophie ကတော့ ဂျာမန်မိန်းကလေးအဖွဲ့ချုပ်မှာ
အသင်းဝင်ခဲ့ပါတယ်။

18
00:01:07,009 --> 00:01:08,567
Hans က ရာထူးတွေတက်ခဲ့ပြီး

19
00:01:08,567 --> 00:01:12,389
အခြားလူငယ်တွေကို ဝါဒသွင်း၊
သင်တန်းပေးဖို့ ကွပ်ကဲခဲ့ရပါတယ်။

20
00:01:12,389 --> 00:01:17,109
သူဟာ ၁၉၃၆မှာ နိုင်ငံတော်စုဝေးပွဲတစ်ခုမှာ
အလံကိုင်ဖို့ ရွေးချယ်ခံခဲ့ရပါတယ်။

21
00:01:17,109 --> 00:01:19,644
ဒါပေမဲ့ နာဇီရဲ့လေလုံးသဏ္ဌာန်ကို
မျက်မြင်တွေ့ ရချိန်မှာ

22
00:01:19,644 --> 00:01:22,685
သူ အဲဒါတွေကို မေးခွန်းစထုတ်လာပါတယ်။

23
00:01:22,685 --> 00:01:27,225
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ Sophie က သူသိနေရတဲ့
အချက်အလက်တွေကို စသံသယဖြစ်လာတယ်။

24
00:01:27,225 --> 00:01:29,852
နာဇီဝါဒဆီ သူတို့ကလေးတွေကို
လက်လွှတ်ရမှာ စိုးတဲ့

25
00:01:29,852 --> 00:01:32,442
သူတို့မိဘ Robert နဲ့ Magdalenaက

26
00:01:32,442 --> 00:01:34,535
သူတို့ရဲ့ ဒွိဟတွေကို အားမြှောက်ပေးခဲ့တယ်။

27
00:01:34,535 --> 00:01:38,247
Robert နဲ့ Magdalena ဟာ
အစိုးရက အစမှာ အားမပေး၊

28
00:01:38,247 --> 00:01:42,140
နောက်မှာပိတ်ပင်ခဲ့တဲ့ ပြည်ပရေဒီယိုတွေကို
အိမ်မှာ နားထောင်ခဲ့တယ်။

29
00:01:42,140 --> 00:01:46,860
နာဇီရက်စက်မှုတွေကို အစိုးရက
နိုင်ငံပိုင်ရုပ်သံကနေ ငြင်းနေချိန်မှာ

30
00:01:46,860 --> 00:01:49,576
Scholl မိသားစုက ထိတ်လန့်ဖွယ်
အမှန်တရားတွေကို သိခဲ့ရတယ်။

31
00:01:49,576 --> 00:01:53,706
သို့သော် သူတို့ဟာ ဟစ်တလာ့ဂျာမနီရဲ့
ထိန်းချုပ်မှုအောက်မှာပဲ ရှိခဲ့ပါတယ်။

32
00:01:53,706 --> 00:01:55,235
စစ်စဖြစ်ပြီးချိန်မှာ

33
00:01:55,235 --> 00:01:58,024
Sophie က တိုင်းပြည်အတွက်
ရင်လေးလေးနဲ့ အလုပ်လုပ်ခဲ့တယ်၊

34
00:01:58,024 --> 00:02:02,794
Hans က မြူးနစ်မြို့က ဆေးကျောင်းတက်ရင်းနဲ့
စစ်တပ်တာဝန်တွေ ထမ်းဆောင်ခဲ့တယ်။

35
00:02:02,794 --> 00:02:08,946
အဲဒီမှာပဲ Christoph Probst၊ Willi Graf နဲ့
Alexander Schmorell တို့ကို Hans တွေ့တယ်။

36
00:02:08,946 --> 00:02:12,480
တစ်ယောက်ချင်းစီဟာ နာဇီဝါဒကို
တစ်နေ့တခြား စိတ်ကုန်လာခဲ့ကြတယ်။

37
00:02:12,480 --> 00:02:14,415
သူတို့ရဲ့ အမြင်တွေကို မျှဝေချင်ခဲ့ကြတယ်။

38
00:02:14,415 --> 00:02:18,690
ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူ့ကိုယုံကြည်ရမှန်းမသိချိန်မှာ
သူတို့အမြင်တွေကို ဘယ်လိုမျှဝေရမလဲ။

39
00:02:18,690 --> 00:02:22,344
ဒါ့ကြောင့် သူငယ်ချင်းတစ်စုဟာ
အမည်မဲ့ တော်လှန်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။

40
00:02:22,344 --> 00:02:25,004
သူတို့ပိုက်ဆံတွေထုတ်ကြပြီး
ပုံနှိပ်ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ခဲ့တယ်။

41
00:02:25,004 --> 00:02:28,002
အသိတစ်ဦးက သူ့စတူဒီယို
မြေအောက်ခန်းကို သူတို့တွေကို သုံးစေခဲ့တယ်။

42
00:02:28,002 --> 00:02:31,295
လျှို့ဝှက်စွာနဲ့ သူတို့သတင်းစကားတွေကို
မူကြမ်းရေးခဲ့ကြတယ်။

43
00:02:31,295 --> 00:02:37,313
၁၉၄၂ ဂျွန်လ မြူးနစ်မြို့မှာ ပဟေဠိဆန်ဆန်
နာဇီဆန့်ကျင်ရေးလက်ကမ်းစာတွေ ပေါ်လာခဲ့တယ်။

44
00:02:37,313 --> 00:02:40,213
စာတွေမှာ အမှတ်အသားက
နှင်းဆီဖြူ ပါတဲ့။

45
00:02:40,213 --> 00:02:42,217
ပထမလက်ကမ်းစာက ဟစ်တလာကိုရှုတ်ချပြီး

46
00:02:42,217 --> 00:02:45,307
ဂျာမန်တွေကို စစ်ပြင်မှုကို
နှောင့်ယှက်ဖို့ တိုက်တွန်းထားတယ်။

47
00:02:45,307 --> 00:02:47,072
"လုံးဝနောက်မကျသွားခင်၊

48
00:02:47,072 --> 00:02:51,582
နောက်ဆုံးမြို့ဟာ အုတ်ကျိုးပုံမဖြစ်ခင်၊
တိုင်းပြည်ရဲ့လူငယ်တွေ သွေးမြေကျမသေဆုံးရခင်

49
00:02:51,582 --> 00:02:54,113
ဒီ ဘုရားမဲ့စစ်ယန္တရားရဲ့
လုပ်ငန်းဆောင်တာတွေကို

50
00:02:54,113 --> 00:02:57,566
တားဆီးပိတ်ပင်ကြပါ။

51
00:02:57,566 --> 00:03:02,046
လူတိုင်းဟာ ကိုယ်နဲ့တန်တဲ့ အစိုးရပဲ
ရနိုင်မယ်ဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့။"

52
00:03:02,046 --> 00:03:05,315
ထေ့လုံးငေါ့လုံး တွေဟာ
သစ္စာဖောက်မှုလို့ သတ်မှတ်ခံရချိန်မှာ

53
00:03:05,315 --> 00:03:07,554
ဒီလိုစကားသုံးနှုန်းမှုက မကြုံစဖူးပါပဲ။

54
00:03:07,554 --> 00:03:10,584
ဒီစာရဲ့အများစုကို Hans Scholl ရေးခဲ့ပါတယ်။

55
00:03:10,584 --> 00:03:15,614
သူ့အစ်ကိုရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေမသိဘဲ
၁၉၄၂မှာ မြူးနစ်ကို Sophie လာခဲ့တယ်။

56
00:03:15,614 --> 00:03:17,940
မကြာခင်ပဲ သူ ကျောင်းမှာ
လက်ကမ်းစာတွေကို တွေ့တယ်။

57
00:03:17,940 --> 00:03:21,184
ဒါပေမဲ့ Han ရဲ့ အခန်းထဲက
သက်သေတွေကို သူမတွေ့ရသေးခင်ထိ

58
00:03:21,184 --> 00:03:23,354
စာတွေကို ဘယ်သူရေးလဲ သူမသိခဲ့ဘူး။

59
00:03:23,354 --> 00:03:28,094
သူ့ထိတ်လန့်မှုက သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ
သူ့အစ်ကိုတို့နဲ့ သူလက်တွဲခဲ့တယ်။

60
00:03:28,094 --> 00:03:33,565
မောင်နှမ၂ယောက်အတွက် နှစ်ပေါင်းများစွာ
မျိုသိပ်ထားရတာတွေ စုအရှိန်မြင့်ချိန်ပါ။

61
00:03:33,569 --> 00:03:40,331
၁၉၄၂ ဂျွန်ကနေ ၁၉၄၃ ဖေဖော်ဝါရီထိ
အဖွဲ့က ပျာပျာယာယာအလုပ်လုပ်ခဲ့ကြတယ်။

62
00:03:40,331 --> 00:03:42,374
ဂတ်စတာပိုက သဲလွန်စရှာချိန်မှာ


63
00:03:42,374 --> 00:03:45,019
နှင်းဆီဖြူက အမြဲသတိရှိခဲ့ပါတယ်။

64
00:03:45,019 --> 00:03:50,449
စစ်ရှိန်မြင့်၊ စည်းကမ်းတွေတင်းကျပ်လာပြီး
မြူးနစ်ဟာ လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုတွေခံရတယ်။

65
00:03:50,449 --> 00:03:53,751
ဒါပေမဲ့ နှင်းဆီဖြူက လျှို့ဝှက်
ပူးပေါင်းကြံစည်မှုတွေ ပိုလုပ်လာခဲ့တယ်။

66
00:03:53,751 --> 00:03:58,201
အဆောက်အုံတွေမှာ ဂရပ်ဖတီတွေဆွဲ၊
ဂတ်စတာပိုအုံလိုက်ပါတဲ့ရထားတွေ စီးခဲ့ကြတယ်။

67
00:03:58,201 --> 00:04:00,467
၁၉၄၂ ဆောင်းရာသီမှာ

68
00:04:00,467 --> 00:04:04,045
Hans ဟာ စိတ်မချရတဲ့ခရီးစဥ်နဲ့
ချက်ကိုစလိုဗားကီးယားနယ်စပ်ကို

69
00:04:04,045 --> 00:04:06,345
နာဇီဆန့်ကျင်ရေးသမားတွေနဲ့ သွားတွေ့ ခဲ့တယ်။

70
00:04:06,345 --> 00:04:09,151
၁၉၄၃ ဖေဖော်ဝါရီ ၁၈ မှာ

71
00:04:09,151 --> 00:04:13,131
Sophie နဲ့ Hansက သူတို့တက္ကသိုလ်ကို
လက်ကမ်းစာအပြည့် အိတ်တစ်လုံးယူသွားခဲ့တယ်။

72
00:04:13,131 --> 00:04:17,550
အစောင့်တစ်ယောက်က သူတို့လုပ်နေတာတွေကို
သတိထားမိပြီး ဂတ်စတာပိုကို သတင်းပေးခဲ့တယ်။

73
00:04:17,550 --> 00:04:19,948
၂ယောက်လုံး ပက်သက်မှုမရှိကြောင်း
အေးဆေးငြင်းခဲ့တယ်၊

74
00:04:19,948 --> 00:04:24,406
ရဲက စာတွေအကုန်ပြန်စုပြီး
အိတ်လွတ်ထဲပြန်ထည့်ကြည့်ချိန်

75
00:04:24,406 --> 00:04:27,119
ကွက်တိဖြစ်နေတာ မတွေ့ရခင်ထိပေါ့။

76
00:04:27,119 --> 00:04:29,146
Hans နဲ့ Sophie ဝန်ခံတဲ့အခါမှာ

77
00:04:29,146 --> 00:04:33,826
သူတို့ကိုတရားရုံးပို့ပြီး ခေါင်းဖြတ်စက်နဲ့
သတ်ဖို့ ချက်ချင်းအမိန့်ချခဲ့တယ်။

78
00:04:33,826 --> 00:04:39,695
အလွန်ပင်ပန်းတဲ့စစ်ဆေးမှုတွေနဲ့ကြုံရပေမဲ့
၂ယောက်လုံးက ပေါင်းကြံသူတွေကို မဖော်ခဲ့ဘူး။

79
00:04:39,695 --> 00:04:44,565
မကွပ်မျက်ခင်မှာ Sophie ဟာ
သူ့တိုင်းပြည်အခြေအနေကို ဒေါသူပုန်ထခဲ့တယ်။

80
00:04:44,565 --> 00:04:48,030
ဒါပေမဲ့လည်း သူကမျှော်လင့်ချက်တွေပြည့်တဲ့
အနာဂတ်အကြောင်းလည်း ပြောခဲ့တယ်၊

81
00:04:48,030 --> 00:04:52,311
"တရားမျှတမှုအတွက် ပေးဆပ်ဖို့
တစ်ယောက်မှ ရှိမနေရင်

82
00:04:52,311 --> 00:04:56,228
တရားမျှတမှု လွှမ်းမိုးဖို့ ငါတို့ 
ဘယ်လိုမျှော်လင့်နိုင်မလဲ။

83
00:04:56,228 --> 00:05:00,110
ဒီလို နေသာပြီး နှစ်လိုဖွယ်နေ့မှာ
ငါသွားရတော့မယ်။

84
00:05:00,110 --> 00:05:03,150
ဒါပေမဲ့ ငါ့သေခြင်းကို အရေးပါစေတာက

85
00:05:03,150 --> 00:05:07,830
ဒီအရာကနေ လူထောင်ချီ နှိုးထလာပြီး
တက်ကြွလှုပ်ရှားလာစေတာပဲ။"