1943'de müteffik uçakları
Nazi Almanya'sı üzerinde uçuyor,

on binlerce broşür aşağıdaki 
insanların üzerine yağıyordu.

Kimliği belirsiz Almanlar 
tarafından yazılan broşürler

okuyucuları Hitler'i bırakmamak,
gelecek için şiddetle savaşmak

ve umutlarını kaybetmemeleri 
için teşvik ediyordu.

Eylem çağrıları, 
evlere ve işletmelere yayıldı—

mesajlarının haberleri toplama kamplarına 
ve hapishanelere bile ulaştı.

Savaş sona erdikten sonra ancak

yazarların kimlikleri, hikayeleri
ve trajik kaderleri gün yüzüne çıktı.

10 yıl önce Hitler gücü ele geçirdiğinde

Hans ve Sophie Scholl, Forchtenberg
kasabasında yaşayan gençlerdi.

O sıralarda korku, propaganda ve denetim

Scholl ailesi ve diğer 
milyonlarca Alman için

hayatın tüm alanlarını
Nazi kontrolü altına aldı.

Hükümet özellikle 
genç kişileri hedef aldı,

davranışlarını düzene sokmak

ve düşüncelerini denetlemek 
için kurumlar kurdu.

Gençler olarak, Hans 
Hitler Gençliği'nin bir üyesiydi

ve Sophie de 
Alman Kız Birliği'ne katılmıştı.

Hans rütbe aldı

ve diğer genç kişilerin eğitimini 
ve beyinlerinin yıkanışını denetledi.

1936'da ulusal bir mitingde
bayrağı taşıması için seçildi.

Ancak Nazi hitabetinin 
hararetine şahit olunca

ilk kez sorgulamaya başladı.

Bu sırada, Sophie de ona sunulan 
bilgilerden şüphe etmeye başlamıştı.

Çocuklarını Nazi ideolojisine kaybetmekten
korkan ebeveynleri Robert ve Magdalena,

bu şüpheleri destekledi.

Evde Robert ve Magdalena,
hükümetin başta desteklemediği

ve daha sonrasında da yasakladığı
yabancı radyo istasyonlarını dinliyordu.

Hükümet, Nazi zulmünü inkar eden
ulusal radyo yayınlarını kurarken

Scholl ailesi şok edici 
gerçekleri öğreniyordu

ve yine de hala Hitler Almanya'sındaki
hayatın kurallarına bağlıydılar.

Savaş çıktıktan sonra

Sophie, ulusal güç için 
istemeyerek çalıştı

ve Hans, Münih'de tıp fakültesine giderken
ordu görevlerini üstlenmek zorunda kaldı.

Hans, orada Christoph Probst, Willi Graf 
ve Alexander Schmorell ile tanıştı.

Her geçen gün, her biri Nazi 
ideolojisinden daha fazla tiksiniyordu.

Düşüncelerini paylaşmak 
için can atıyorlardı.

Ancak kime güveneceğini bilmek imkansızken
düşüncelerini nasıl yayabilirlerdi ki?

Bu yüzden arkadaşlar anonim olarak
karşı gelmeye karar verdiler.

Paralarını birleştirdiler
ve baskı malzemeleri satın aldılar.

Bir tanıdıkları stüdyosundaki
bodrum katını kullanmalarına izin verdi.

Gizlice mesajlarını 
tasarlamaya başladılar.

1942 Haziran'ında, gizemli Nazi karşıtı
broşürler tüm Münih'te görünmeye başladı.

Şöyle imzalanmışlardı: Beyaz Gül

İlk broşür, Hitler'i suçluyor

ve Almanları savaş çabasını
sabote etmek için çağırıyordu.

"Pasif direnişi benimseyin...

Çok geç olmadan bu ateist 
savaş makinesinin işleyişini engelleyin,

son şehir moloz yığınına dönüşmeden...

ulusumuzun son gençleri 
kan kaybından ölmeden...

Her kişinin hak ettiği hükümeti 
aldığını unutmayın!"

İğneli bir sözün ihanet
teşkil ettiği bir zamanda

bu dilin eşi benzeri görülmemişti.

Çoğunlukla Hans Scholl 
tarafından yazılmıştı.

1942'de Sophie erkek kardeşinin 
eylemlerinden bihaber Münih'e geldi.

Kısa bir süre içinde okulda
broşürlerle karşılaştı.

Ancak Hans'ın odasında
delil bulasıya kadar

onları kimin yazdığını fark etmemişti.

Yaşadığı şok kısa bir süre içinde yerini 
azime bıraktı: O da katılmak istiyordu.

Her iki kardeş için de yıllardır kaynayan 
öfkenin kızışma zamanı gelmişti.

1942 Haziran'ından 1943 Şubat'ına 
kadar ekip hararetle çalıştı.

Gestapo öncüleri ararken

Beyaz Gül daima tetikteydi.

Savaş devam etti. Düzenlemeler sıklaştı
ve Münih hava saldırılarına uğradı.

Ancak Beyaz Gül daha fazla komplo
düzenlemeyi göze aldı.

Binalara grafiti yaptılar ve Gestapo'yla 
kaynayan trenlere göğüs gerdiler.

1942 kışında

Hans, Nazi karşıtı 
isyancılarla tanışmak için

Çekoslovakya sınırına 
tehlikeli bir yolculuk yaptı.

18 Şubat 1943'te

Sophie ve Hans broşürlerle dolu 
bir çantayı üniversitelerine getirdiler.

Bekçi ne yaptıklarını fark etti
ve Gestapo'ya haber verdi.

Her ikisi de herhangi bir 
ilişkiyi inkar etti—

ta ki polis tüm broşürleri toplayıp

onları kusursuz bir biçimde yerleşen
boş çantaya geri koyasaya kadar.

Hans ve Sophie itiraf ettiğinde

derhal mahkemeye gönderilmişler
ve giyotinle idama mahkum edilmişlerdi.

İşkenceli bir sorguya rağmen ikisi de 
suç ortaklarına ihanet etmeyi reddetti.

İdamından önce Sophie ülkesinin
durumuna olan öfkesini açıkladı.

Ama aynı zamanda daha umut verici 
bir gelecek hakkında da konuştu:

"Haklı bir dava için kendini feda etmeye
hazır biri hemen hemen hiç yokken

egemen olmak için 
nasıl doğruluk umabiliriz?

Ne kadar da güzel, güneşli bir gün 
ve ben gitmek zorundayım

ama eğer binlerce insan bizim sayemizde
uyanır ve eyleme geçerse

benim ölümümün ne önemi var?"