Δεν θα ξεχάσω ποτέ το αίσθημα
που ένιωσα όταν αντίκρυσα την θάλασσα,

και ανέβηκα σε βάρκα για πρώτη φορά.

Για ένα τετράχρονο παιδί,

ήταν η σπουδαιότερη αίσθηση ελευθερίας
που είχα φανταστεί ποτέ.

Ένιωσα, ξέρετε, από αυτή την ηλικία

ότι θα ήθελα τόσο πολύ μία μέρα
να κάνω τον γύρο του κόσμου.

Όταν ξεκινάς για τέτοια ταξίδια,

παίρνεις μαζί σου όλα όσα πρέπει
να γνωρίζεις για την επιβίωσή σου.

Αυτά που έχεις είναι τα μόνα που έχεις.

Πρέπει να διαχειριστείς αυτά που έχεις

μέχρι την τελευταία σταγόνα βενζίνης,
το τελευταίο πακέτο φαγητού.

Είναι απολύτως απαραίτητο
διαφορετικά δεν θα επιβιώσεις.

Και ξαφνικά συνειδητοποίησα
''Γιατί ο κόσμος μας διαφέρει;''

Ξέρετε, έχουμε πεπερασμένους πόρους.

στην διάθεση μας, μία φορά
στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ξέρετε, μέταλλα, πλαστικά, λιπάσματα.

Σκάβουμε όλα αυτά τα υλικά 
από το χώμα και τα καταναλώνουμε.

Πώς μπορεί αυτό να 
λειτουργήσει μακροπρόθεσμα;

Σίγουρα υπήρχε ένας διαφορετικός τρόπος
να χρησιμοποιούμε τους πόρους παγκοσμίως

ώστε να γίνεται χρήση τους
και όχι εξάντλησή τους.

Αυτό το ερώτημα είχα στο μυαλό μου,

και μου πήρε καιρό ώσπου 
να συνειδητοποιήσω

ότι υπάρχει ένας διαφορετικός
τρόπος να λειτουργήσει η οικονομία,

ένας διαφορετικός τρόπος να
χρησιμοποιήσουμε πράγματα, υλικά.

Και αυτός είναι η κυκλική οικονομία.

Ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας σήμερα
είναι κυρίως εκχυλιστικός.

Είναι γραμμικός.

Παίρνουμε κάτι από το έδαφος,
κάνουμε κάτι με αυτό,

και όταν ολοκληρώνεται ο σκοπός του
το πετάμε.

Όσο αποτελεσματικός και αν είσαι

με τα υλικά που 
τροφοδοτείς το σύστημα,

ακόμα και αν φτιάχνεις το προϊόν

χρησιμοποιώντας λιγότερη ενέργεια
και λιγότερα υλικά.

κάποια στιγμή θα τελειώσουν.

Αν αυτό το αντιστρέψετε και δείτε
ένα κυκλικό μοντέλο,

όταν σχεδιάζετε ένα προϊόν,

παίρνετε ένα υλικό από το έδαφος
ή ιδανικά ένα ανακυκλωμένο υλικό,

το τροφοδοτείτε στο προϊόν,

αλλά σχεδιάζετε τα προϊόντα

ώστε να πάρετε πίσω τα υλικά από τον
σχεδιασμό, από την αρχή.

Σχεδιάζετε χωρίς απόβλητα και ρύπανση.

Γιατί να δημιουργείς διαφορετικά
σε ένα κόσμο με πεπερασμένους πόρους;

Αφορά την περιγραφή του σχεδιασμού.

Σήμερα, αν αγοράσεις ένα πλυντήριο,

πληρώνεις φόρους όταν το αγοράζεις,
σου ανήκουν όλα τα υλικά του,

και όταν χαλάσει,
όπως συμβαίνει πάντα,

πληρώνεις πάλι φόρους, φόρους
ταφής απορριμμάτων.

Εντός ενός κυκλικού συστήματος, 
όλα αυτά αλλάζουν.

Δεν σου ανήκει το πλυντήριο
πληρώνεις ανά πλύση.

Θα το συντηρεί ο κατασκευαστής

και θα φροντίζουν,

μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος ζωής του,

το παίρνουν, γνωρίζουν τι έχει μέσα,

και μπορούν να ανακτήσουν τα υλικά του.

Έτσι καταλήγεις με ένα κυκλικό σύστημα
από τον σχεδιασμό.