İlk defa denizi gördüğümdeki hissi, 
tekneye adımımı attığımdaki hissi

asla unutmayacağım.

Bu 4 yaşındaki çocuk için

hayalinin alabileceği 
en büyük özgürlük hissidir.

Hani bilirsiniz ya o yaşta bile bir gün

tüm dünyayını yelkenli ile dolaşmanın
vereceği hissi seveceğimi biliyordum.

Bu yolculuklara çıktığınızda,

hayatta kalmak için ihtiyacınız olan her
şeyi yanınıza aldığınızı bilirsiniz.

Elindeki her şey elindekidir.

Benzinin son damlasına, 
son gıda paketine

kadar elindekileri idare etmelisin.

Bu kesinlikle gerekli, 
yoksa başaramazsın.

Ve aniden anladım,
"Fakat bizim dünyamız neden farklı?"

Bildiğiniz gibi, insanlık tarihinde

bir kez elimizde olan 
sınırlı kaynaklara sahibiz.

Bildiğiniz gibi, metaller, plastikler, 
gübreler.

Tüm bunları kazıp kullanıyoruz.

Bu uzun vadede nasıl işler?

Elbette, onları kullanan ve tüketmeyen
kaynakları küresel olarak

kullanmanın farklı bir yolu vardı.

Kafamdaki soru buydu ve

ekonominin 
farklı bir şekilde yürüdüğünü,

malzemeleri kullanmanın
farklı bir yolu olduğunu

fark ettiğim bir yere gelmem
uzun zaman aldı.

Ve bu döngüsel ekonomi olurdu.

Bugün ekonominin ağırlıklı işleyiş
şekli çok sömürücü.

Bu doğrusal.

Yerden bir şey çıkarırız,
ve ondan bir şey yaparız ve

ürünün ömrünün sonunda
onu çöpe atarız.

Malzemelerle ne kadar verimli

olursanız olun, 
o sistemi beslerseniz o ürünü

biraz daha az enerji ve

biraz daha az malzeme 
kullanarak yapsanız bile

sonunda tükenirsiniz.

Bunu tersine çevirir
ve dairesel bir modele bakarsanız,

bir ürün tasarlarken,
yerden bir malzeme

çıkarırsınız veya geri dönüşüm
malzemesi alırsanız, onu ürüne beslersiniz

ancak, ürünleri tasarlarsanız,

böylece malzemeleri baştan

tasarlayarak geri alabilirsiniz.

Atık ve kirliliği siz tasarlarsınız.

Neden sınırlı kaynaklara sahip bir
dünyada ikisini de yaratasınız?

Tasarım özetiyle ilgili.

Bugün bir çamaşır makinası alırsan

ilk önce vergisini veriyorsun ve sonra
içindeki tüm malzemeleriyle satın

alıp kırıldığı zaman ise ki kırılacak,
tekrar vergi

veriyorsun. Atık vergisi.

Her şey döngüsel bir sistemde değişir.

Makinen olmaz ve yıkama
başına para verirsin.

Makinenin üreticisi tarafından
bakılacak ve makinenin

ömrünün sonuna geldiğinde

onu geri alıp,
içindekileri bildikleri için

kurtarabildikleri malzemeleri yeniden

kullanabileceklerinden
emin olacaklardı.

Böylece tasarım gereği
dairesel bir sistem elde

edersiniz. Bunun arkasındaki rakamları
uzunca inceledik,

bu ekonomi

hem de daha ucuz.

Yıkama başına 12 sent ile
27 senti kıyaslıyoruz

bu döngüsel makinede.

Çalışan bir sistem içinde yaşayacaktık.

Atık üretmeyecektik.

Daha iyi bir hizmetimiz olurdu.

Teknolojiye daha iyi erişebilirdik.

Bu üreticiler tüm malzemeleri

satın almadıkları, 
satmadıkları için yaptığımız

tüm çalışmalardan

daha iyi bir fiyat alırdık

çünkü malzeme akışının
sisteme geri dönmesi

garanti edilirdi.

Son derece iyimserim

çünkü sayılara baktığınızda

bunun arkasındaki
ekonomiye baktığınızda

döngüsel ekonomiye geçmek
mantıklı geliyor.

Döngüsel ekonomide doğrusal ekonomiden 
daha fazla değer vardır.

Büyük bir organizasyon için
geçişin kesinlikle bir maliyeti var ama

belki de kendinize başka
bir soru sormanız gerekiyor:

Doğrusal risk nedir?

Bana göre bunun cevabı çok basit.

Doğrusalda büyük bir risk var.

Sadece ekonomiye dayalı bir
gelecek olamaz.

Aslında zamanınızı nereye harcıyorsunuz?

Çabanızı nereye harcıyorsunuz?

Daireselin gerçekte nasıl
göründüğünü çözelim

ve bu dairesel dögüyü en iyi bir
şekilde anlamaya çalışalım.

Türkçe çeviri: Damla Turanlı