[Gowanus, Brooklyn]

Tak wiele z bycia artystą
zależy od codziennego życia

codziennych interakcjcji, codziennej polityki

I bardzo dużo w pracach
dotyczy reprezentacji siebie.

["Maryam Hoseini Codzienne Abstracje"]

Po raz pierwszy zdałam sobie sprawę 
ze rysowanie to coś, co naprawdę kocham

kiedy miałam trzynaście lat.

Miałam taką nauczycielkę w szkole

i sposób, w jaki uczyła

a także to, że była tak silną istotą

będąc kobietą w miejscu takim jak Iran -

myślę, że byłam tym bardzo zainteresowana

Doskonale pamiętam jaka byłam wtedy

„Chcę po prostu chodzić na 
te lekcje rysunku”.

„Chcę tworyć obrazy”.

Miałam stosy papierów
w domu moich rodziców.

Zawsze czuję, że jestem rysowniczką

Zaczynam od tego, trochę maluję obraz

a potem rysuję na nim.

Więc to zawsze jest tam i z powrotem.

Poproszono mnie, abym przygotowała pracę
na temat znanego poematu

„Layla i Majnun”.

To jest o zakazanej miłości.

Przygotowałam taką serię prac,

„Sekrety między nią a jej cieniem”

Bardziej interesowała mnie postać kobieca,

bo najwyraźniej
nikt nie zwracał na nią uwagi

bo chodziło o to 
jak Majnun stracił rozum.

Byłam bardzo ciekawa Laylah
jak ta bardzo wrażliwa kobieta

której zakazano mówienia

a nawet pragnienia

czego naprawdę chciała.

Myślę, że dużo mojej pracy
to mieszanka humoru i strachu.

Są chwile, w których naprawdę się śmiejesz

nawet jeśli boisz się wielu rzeczy

W moich wcześniejszych obrazach

przestrzeń, w której znajdują się figury
jest bardziej czytelna.

Przez ostatine killa lat

naprawdę wykorzystałam tę czytelność.

Postanowiłam przedstawiać
ciała bez głowy,

z powodu polityki wokół tożsamości.

Take pęknięte przestrzenie

i fragmenty ciał

jest w jakiś sposób odzwierciedleniem
mojego osobistego doświadczenia i życia

jako imigrantki

i jako osoby, która nawet nie 
może podróżować do swojego kraju,

i móc wrócić do pracy
i życia w Ameryce.

Myślę, że te ciała są pełne niepokóju

Ale też z drugiej strony są bardzo silne.

Daję im moc

Ciągle myślę o interakcji 
ciała wewnątrz obrazu

i związku ciała z fizyczną 
przestrzenią wokół

Interesuje mnie przestrzeń pomiędzy 
malarstwem a rysunkiem,

publiczna i prywatna.

To, że ta przestrzeń pomiędzy 
daje pewien rodzaj otwartości

aby ciała mogły się płynnie poruszać

w interpretacji widzów.

Ta obecność ludzi,

prawie kompletuje

albo też buduje to

przedstawienie.