Hallo iedereen.
Mijn naam is Matt Cutts
en ik heb bijna zeventien jaar
bij Google gewerkt.
Als gewaardeerd ingenieur
zat ik dicht aan de top
van het Sillicon Valley ecosysteem.
Toen besloot ik een aantal
inspirerende mensen te volgen
en een kort werkbezoek te brengen
aan de US Digital Service.
Dat is de groep computernerds
die HealthCare.gov redden
toen het misging
bij de weblancering in 2013.
Ik meldde me aan voor een werkbezoek
van drie tot zes maanden
en bijna drie jaar later
werk ik nog steeds in Washington DC
voor de federale overheid,
omdat de overheid momenteel
hard op zoek is naar technologen.
Op mijn vorige werkplek
waren alle kamers voorzien
van videoconferentieschermen
met ingebouwde kalenders
en meubels met ingebouwde stroomkabels.
Toen ik overstapte
naar een overheidsinstelling,
moest ik iemand bellen
om een telefoonvergadering op te zetten.
Toen we naar een nieuw pand verhuisden,
zaten we eerst zonder meubels
en stond onze telefoon
bovenop de vuilnisbak.
(Gelach)
Wat me elke keer verbaasde
als ik terug was in D.C.,
was hoe de overheid nog steeds
omkwam in het papier.
Dit is een faciliteit in Winston-Salem,
in North Carolina,
waar ze vreesden
dat het gebouw mogelijk onveilig was
door het gewicht van al dat papier.
Papier heeft enkele nadelen.
Kleine rondvraag:
als je achternaam met de letter H
of hoger in het alfabet begint,
de letter H of hoger in het alfabet,
steek dan je hand op.
Ik heb slecht nieuws:
je veteranendossier is vermoedelijk
vernietigd bij een brand in 1973.
(Gelach)
Een papieren administratie is ook trager
en vergroot de kans op fouten.
Als je veteraan bent
en een ziektekostenverzekering aanvraagt,
met een papieren formulier,
zal je misschien maanden wachten
tot dat formulier verwerkt is.
We hebben het vervangen
met een webformulier
en nu weten veteranen in 10 minuten
of ze verzekerd kunnen worden
(Applaus)
Hier nog een introductie
waar ik trots op ben.
We werkten met de Small
Business Administration
om een van hun systemen
van papier naar digitaal om te zetten.
Eerst zag het er zo uit
en daarna zag het er zo uit.
Dezelfde kantoorhokken, dezelfde mensen,
maar met een beter systeem voor iedereen.
Op een gegeven moment
wilden we het nieuwe systeem vieren
dus gingen we naar
een lokale supermarkt en vroegen:
"Kunt u een taart voor ons maken
versierd met ons webformulier?"
De supermarkt vond het
maar een vreemde zaak.
Ze eisten een officieel document
van de overheid.
Tja, we werken voor de overheid,
dus gaven we een brief waarin stond:
"Dit openbaar formulier
mag gebruikt worden op een taart
voor feestelijke doeleinden."
(Gelach)
Dit leidde tot woordgrappen
over taarten in drievoud.
Laat de flauwe grappen
maar aan de ambtenaren over.
Ik heb het veel gehad over papier,
maar iets heel anders is het crashen
van een computersysteem.
We introduceren moderne
technologische processen,
zoals een ontwerp op maat en de cloud
en we helpen ook beter in te kopen.
Het blijkt dat de overheid software
op dezelfde manier inkoopt
als stoelen, brownies en tanks:
uit overheidsvoorschriften
van meer dan 1.000 pagina's.
Kortom: het gaat nog wel eens
mis bij de overheid.
Maar wie denkt dat Silicon Valley
de reddende engel is in dit verhaal,
(Gelach)
die vergist zich.
De knapste koppen uit de techwereld
werken aan een maaltijdbezorgbedrijf
en scooters
en bedenken een betere
bezorgservice voor wiet.
Is dat nu echt zo belangrijk?
Silicon Valley ziet zichzelf
graag als wereldverbeteraar.
Maar je invloed is pas echt tastbaar
bij de overheid.
Dit is iemand wiens vader was overleden.
Hij spoorde mij op Twitter op
om te tweeten dat een systeem
dat wij hadden verbeterd,
hem goed geholpen had
in een moeilijke tijd.
Op zulke momenten moeten we
op de overheid kunnen vertrouwen
en daarvoor zijn
hightech innovaties nodig.
Ik moet iets bekennen.
Toen ik naar D.C. kwam,
gebruikte ik woorden als 'bureaucraat'.
Tegenwoordig ...
zeg ik sneller 'ambtenaar'.
Zoals Francine, die je diep weet te raken.
Mij ontroerde ze althans enorm,
omdat ze zo inspirerend is.
Ik ben ook ontzettend trots
op mijn collega's.
Ze tackelen onmogelijke problemen
en werken vaak tot laat aan een oplossing.
De overheid kan geen
hoge bonussen uitkeren,
dus bedachten we
onze eigen onderscheiding.
Onze mascotte is een krab genaamd Molly.
En de prijs is een handtas
in de vorm van een krab,
vastgeschroefd aan een metalen plaat.
(Gelach)
Tegenwoordig geloof ik minder
in het ei van Columbus
om problemen op te lossen.
Ik heb meer vertrouwen
in de mensen die klaarstaan om te helpen.
Als je iets zoekt wat impact maakt --
wat soms onmogelijk lijkt --
is één ding belangrijk.
Het is soms moeizaam ...
chaotisch ...
essentieel ...
en magisch ...
als ambtenaren
en technologen samenwerken
op stadsniveau, staatniveau
en nationaal niveau.
Je zit hier niet voor altijd aan vast,
maar ook jij kan bij de overheid
een verschil maken ...
wanneer je maar wil.
Bedankt.
(Applaus)