-
مادر گیر بحران (زبالههای) پلاستیکی هستیم
-
اما مسئول این اشفالدونی کیست؟
و چگونه میتوان این مسئله را حل کرد؟
-
بگذارید حقایقی را با شما در میان بگذارم.
-
بیشتر از نصف تولیدات پلاستیکی در
دهه گذشته بوده است.
-
و تنها ۹ درصد آن بازیافت شده است.
-
اما قبل از اینکه همسایه خود را سرزنش کنید
-
برای این نرخ سیاه بازیافت،
-
شاید باید یک قدم به عقب باید برگشت
-
و دید چگونه به این وضعیت
از اول رسیده ایم.
-
و برای جواب این سوال.
-
باید به گشته دور جایی که استفاده
پلاستیک شروع شد برگردیم.
-
نه، نه، نه، نه زیاد عقب.
-
درسته، خوبه.
-
اینها شکست هیدرولیکی هستند،
-
که بسیاری از پلاستیک ها (بوق)
-
که روی زمین افتاده
در محیط شروع میشه.
-
در دهه گذشته
-
دولتها توزیع کردند
میلیاردها دلار یارانه مالیاتی
-
و قوانین محیطی
-
برای تشویق نفت
و توسعه گاز طبیعی.
-
این مقدار زیادی نفت و گاز ارزان قیمت جدید ایجاد کرد
-
که شرکتهایی مانند داو و اکسون نیز به پلاستیک تبدیل شده اند (تبدیل مینمایند*).
-
به عبارت دیگر ، مقدار زیادی نفت و گاز ارزان قیمت
به معنای مقدار زیادی پلاستیک ارزان است.
-
در حقیقت ، پلاستیک اکنون سریعترین است
منبع در حال رشد گازهای گلخانه ای
-
مانند CO2 و متان.
-
شرکت های بزرگ کالاهای مصرفی
-
سپس آن پلاستیک ارزان را نبدیل
به بسته بندی یا محصولاتی
-
که اغلب فقط یکبار مصرف میشوند
و سپس قابل بازیافت نمی باشند.
-
و هیچ قانونی
-
تولیدکنندگان را مسئول نمی داند
برای زباله های پلاستیکی که ایجاد می کنند ،
-
حدس بزنید چه کسی هزینه تولید
برای آن همه آن آشغال را تامین می کند؟
-
درست است ، ما پرداخت کنندگان مالیات!
بدی می افتد
-
شرکت هایی که این پلاستیک های یکبار مصرف را میسازنده
و استفاده کنید
-
می خواهند شما باور داشته باشید (شنارا قانع کنند) که بازیافت موجود شامل همه این مواد هنم می شود(شامل پلاستیک هم میشود)
اما از قرار معلوم (معلوم شده) که
بازیافت پلاسنیک اغلب گران تر است
-
اما مشخص شده (از قراقر معلوم) بازیافت کواد پلاتیکی لسیار گرانتر است
-
از تولید پلاستیک جدید است.
-
برخی از شهرها و شهرها
-
حتی در حال بررسی دفن همه بازیافتت خود درخندق هستند
.
-
به عنوان مثال ماین را در نظر بگیرید.
-
اهالی ماین (شرکت های اصلی) می خواهند کار درستی انجام دهند ،
-
اما محصولات همچنان به روشهای بیهوده بسته بندی می شوند
-
و شهرها در تلاش هستند
با آنها چه باید کرد
-
وقتی به زباله دانی می رسند.
-
می بینید ، وقتی مردم
که بسته بندی های پلاستیکی ایجاد می کنند
-
مسئولیتی در قبال مدیریت و پرداخت ندارند (تامین هزینه بازیلفت ۀنها ندارند)
چیزهای بدی اتفاق می افتد
-
مثل چیزهای واقعا بد
-
به همین دلیل بسیاری شروع به تجدید نظر می کنند
بسته بندی و نحوه کار با زباله ها.
-
یکی از راه های انجام این کار
-
از طریق سیستمی به نام است
افزایش (گسترش) مسئولیت تولید کننده (EPR).
-
شما همچنین می توانید آن را "پرداخت توسط الاینده ها" یا "یک ایده عالی" بنامید.
-
EPR برای بسته بندی
شرکت ها را به قلاب می اندازد (وادار می کند)
-
با پاسخگو دانستن آنها
برای چیزهایی که آنها در قفسه های ما قرار داده اند
-
مثل پرداخت بیشتر
برای مواد غیر قابل بازیافت.
-
در حالی که ایالات متحده به تولیدکننده
برای کمک به مدیریت زباله های بسته بندی آنها، نیاز ندارد
-
بسیاری از مکان های دیگر انجام می دهند ،
-
از جمله چندین استان کانادا
و همه کشورهای اتحادیه اروپا.
-
برخی از این قوانین
30 سال است که اجرا میشوند
-
ودر بسیاری از این مکانها اکنون مشاهده می شود
نرخ بازیافت تا 80. افزایش یافته است (میباشد)
-
و ، بهتر است، (و از آن بهتر)
-
وقتی شرکتها مسئول می شوند
برای زباله هایحود میشوند معجزه واقعی اتفاق می افتذ>
-
آنها می فهمند (متوکه میشوند) که در واقع کاهش بسته بندی ارزان تر است
-
از پرداخت برای پاکسازی آن
-
این زیبایی افزایش
مسئولیت آلاینده های (آلوده کنندگان) واقعی است
-
این می تواند به کاهش ضایعات پلاستیکی در ابتدای خط کمک کند
-
بهبود بازیافت با ایجاد
یک جریان تمیز تر مواد پسماند،
-
و ، آه ، بله ،
-
این چیزها به نام تغییرات
افلیم نیزشناخته مشود
-
همراه با راه های دیگر
برای کاهش پلاستیک های غیر ضروری ،
-
مانند محدودیت استفاده از کیسه
(نایبون و یونولیت (فوم برای عایقماری)
-
انجام بازیافت
از طریق EPR برای بسته بندی
-
چیزی است که جهان به آن نیاز دارد.
-
نظرتان در مورد EPR چیست؟
با ما درمیان بگذارید.
-
ممنون از ملاحظه تان.
-
اگر این ویدیو را دوست دارید ،
لطفا لایک کنید و مشترک شوید