Si video lojërat kthejnë lojtarët në tregimtarë

A keni parë ndonjëherë një film apo lexuar një roman, duke dëshiruar që të ndryshoni tregimin për të ruajtur karakterin tuaj të preferuar? Projektuesi i lojërave David Cage ju lejon të bëni pikërisht atë në video lojërat e tij, ku lojtarët marrin vendime që formojnë një fabul gjithmonë në ndryshim . Në një bisedë dhe demo live, Cage paraqet një skenë nga projekti i tij i ri, duke i lejuar audiencës të kontrollojë vendimet e karakterit. "Tregimi interaktiv mund të jetë ajo çfarë kinemaja ishte në shekullin e 20-të: një art që ndryshon thellë kohën", thotë Cage.

Mënyra se si tregojmë ngjarje
ka ndryshuar natyrshëm

që kur Aristoteli përkufizoi
rregullat e tragjedisë

rreth 2,500 vjet më parë.

Sipas tij,

roli i tregimit është të imitojë jetën
dhe na bëjnë të ndiejmë emocione.

Dhe pikërisht kjo ajo që tregimi,
siç e njohim sot,

ka bërë shumë mirë që atëherë.

Por ekziston një dimension i jetës

që tregimi nuk mund
ta riprodhojë kurrë

Është nocioni i zgjedhjeve.

Zgjedhjet janë shumë
pjesë e rëndësishme e jetës sonë.

Ne si individë përcaktohemi
nga zgjedhjet që bëjmë.

Disa nga vendimet tona mund të kenë
pasoja shumë të rëndësishme

e të ndryshojë drejtimin e jetës sonë.

Por në një dramë, roman, ose një film,

të gjitha vendimet paraprake
për personazhet i merr shkrimtari

dhe ne si audiencë,

mundemi veç të shikojmë, pasivisht,

pasojat e vendimeve të tij.

Si një tregimtar,
kam qenë gjithmonë i magjepsur

prej idesë së rikrijimit të
këtij nocioni, të zgjedhjeve, në letërsi.

Ëndrra ime ishte të bëj audiencën
të përjetojë jetën e protagonistëve,

të marrë vendimet në vend të tyre,

dhe duke vepruar kështu,
të tregojnë historitë e veta.

Gjetja e një mënyre për ta arritur
është ajo cfarë kam bërë 20 vitet e fundit.

Sot, dua t'ju prezantoj me këtë
mënyrë të re të tregimit,

një mënyrë që ka ndërveprimin në qëndër.

Në vend që të flas për teorinë e saj

e cila mund të ishte disi abstrakte
dhe ndoshta pak e mërzitshme,

Mendova se do të ishte një mundësi
fantastike të bëjmë një eksperiment.

Unë do të doja që ju, njerëzit këtu në TED

të tregoni historinë tuaj.

Kështu që kam ardhur me një skenë
interaktive që do të luajmë së bashku.

Kam ftuar Vikin --

Çkemi, Viki ? --

të luajë karakterin kryesor për ne.

Dhe roli juaj -- ju , audienca --

do të jetë të bëni zgjedhjet.

Pra Viki dhe unë nuk dimë
çfarë do të ndodhë,

sepse kjo do të bazohet
në zgjedhjet tuaja.

Kjo skenë vjen nga loja jonë e ardhshme,
quajtur "Detroit: Bëhu Njeri"

dhe ne jemi në të ardhmen e afërt,

ku teknologjia ka bërë të mundur
krijimin e androidëve

që duken saktësisht si qenie njerëzore.

Ne jemi ky personazhi
që quhet Konor,

i cili është një android

dhe ai mund të bëjë gjëra të bukura
me monedha, siç mund ta shihni.

Ai e ka këtë trekëndësh blu në gjoks,

si të gjithë androidët kanë,

dhe tani Viki është në kontroll
të këtij karakteri.

Ajo mund të ecë përreth, të shkojë
kudo, ajo mund të shikojë përreth

ajo mund të ndërveprojë me mjedisin e saj

dhe tani ajo mund të tregojë historitë
e saj duke bërë zgjedhje.

Pra, këtu kemi zgjedhjen tonë të parë.

Ka një peshk në tokë.

Cfare duhet te bejme?

A duhet ta shpëtojmë apo duhet
ta lëmë atë?

Mos harroni, ne jemi nën presion kohe,

kështu që më mirë të shpejtojmë

Çfare duhet të bëjmë?

Audienca: Ruajeni!

David Cage: Ruaj atë? Të ruaj peshkun?

(Video)

DC: Ja ku u krye.

OK, paskemi një android që pëlqen kafshët.

OK, le të vazhdojmë.

Mos harroni, kemi një situatë me pengje.

(Video) Gruaja: Ju lutem, ju lutem,
ju duhet të shpëtoni vajzën time të vogël!

Prisni -- po dërgon një android?

Oficeri: Mirë, zonjë, duhet të shkosh.

Gruaja: Nuk mund ta bësh këtë!

Pse nuk po dërgon një njeri?

DC: OK, ajo nuk është e kënaqur.

E bija është marrë peng prej një androidi,

dhe sigurisht, ajo është
në një gjendje shoku.

Tani mund të vazhdojmë
të eksplorojmë këtë apartament.

Ne i shohim të gjitha
forcat SWAT në pozicione.

Por ne duhet të gjejmë
kapitenin Allen më parë.

Kjo është gjëja e parë
që duhet të bëjmë.

Pra, përsëri, ne mund të shkojmë kudo.

Viki vazhdon të luajë personazhin.

Pa të shohim … Oh,mendoj se ky është
kapiteni Allen. Ai po flet në telefon.

(Video) Connor: Kapiten Allen,
më quajnë Connor.

Jam androidi i dërguar nga CyberLife.

Kapiten Allen: Hapni zjarr
mbi çdo gjë që lëviz.

Ai tashmë ka qëlluar dy nga njerëzit e mi.

Ne mund t‘a marrim me lehtësi,
por janë në buzë të ballkonit --

nëse bie,

bie dhe ajo.

DC: OK, tani duhet të vendosim
çfarë duam t'i kërkojmë kapitenit.

Cila duhet të jetë zgjedhja jonë?

Emrin e keqbërësit? Sjelljet e tij?
Rreth shokut emocional?

(Video) C: A ka përjetuar ai
një goditje emocionale kohët e fundit?

Kapiten A: S’e kam idenë. A ka rëndësi?

Kapiteni: Kam nevojë për informacion
për të menduar zgjidhjen më të mirë.

DC: OK, një zgjedhje e dytë.
Ndoshta mund të mësojmë diçka.

Ç'duhet të zgjedhim?

Audienca: Sjelljen.

DC: OK, sjelljen e keqbërësit, Viki

(Video) Kapiteni: A e dini nëse është
sjellë çuditshëm më parë?

Kapiteni A: Dëgjoni ... shpëtimi i
atij fëmije është gjithcka që ka rëndësi.

DC: OK, nuk do të mësojmë
dot gjë nga ky djalë.

Duhet të bëjmë diçka.

Le të përpiqemi të kthehemi në holl.

Oh, prisni - ka një dhomë atje.
Në të djathtën tënde, Viki, më duket.

Ndoshta ka diçka aty që mund të mësojmë.

Oh, ka një tablet.

Le t'i hedhim një sy.

(Video) Vajza: Ky është Danieli,
android më fantastik në botë.

Thuaj "Ç’kemi", Daniel.

Daniel: Ç’kemi !

Vajza: Ti je shoku im më i mirë,
ne do të jemi gjithmonë bashkë!

Kjo ishte vetëm një mënyrë
për t’a luajtur këtë skenë,

por ka shumë
mënyra të tjera për t’a luajtur atë.

Në varësi të zgjedhjeve që bëni,

mund të kishim veprime të tjera,

pasoja të tjera,

rezultate të tjera.

Pra, tani krijuat një ide se ç’punë
bëj unë, një shkrimtar interaktiv.

Një shkrimtar linear
merret me kohën dhe hapësirën.

Por, një shkrimtar interaktiv,

merret me kohën, hapësirën e mundësitë.

Unë kam për të menaxhuar
struktura-pemë masive,

ku secila dege
është një variant tjetër i tregimit.

Duhet të mendoj për të gjitha
mundësitë për një skenë të caktuar

dhe të imagjinoj gjithçka
që mund të ndodhë.

Më duhet të merrem me mijëra
e mijëra ndryshore,

kushte dhe mundësi.

Si pasojë, ndërkohë që një skenar filmash
ka rreth 100 faqe,

një skenar interaktiv
ka katër deri në pesë mijë faqe.

Pra, keni tashmë një ide
se c’lloj pune është kjo.

Gjithsesi, unë mendoj që në fund,
përvoja është shumë unike,

sepse është rezultati i bashkëpunimit

midis shkrimtarit që krijon
një peizazh narrativ

dhe lojtarit që merr vendimet e tij,

duke treguar historinë e tij
e duke u bërë bashkautor

por edhe bashkëaktor
e bashkëdrejtues i tregimit.

Tregimi interaktiv është
një revolucion në tregimtari.

Me shfaqjen e platformave të reja
si televizioni interaktiv,

realiteti virtual e video lojërat

mund të bëhet një formë e re argëtimi

dhe ndoshta edhe një formë e re arti.

Unë jam i bindur se në vitet e ardhshme,

ne do të kemi përjetime interaktive
gjithnjë e më me kuptim

të krijuara nga një brez i ri talentesh.

Kjo është një media
në pritje të një Orson Weils

ose një Stenli Kjubrik,

dhe unë nuk kam asnjë dyshim
se së shpejti ata do të shfaqen

e do të njihen si tëi tillë.

Unë besoj se tregimi
interaktiv mund të jetë

ajo çfarë kinemaja ishte
në shekullin e 20-të:

një art që ndryshon
thellësisht kohën e tij.

Ju falemnderit.

(Duartrokitje)