Video oyunları, oyuncuları nasıl hikâye anlatıcılara dönüştürüyor

Hiç bir fim izlerken veya roman okurken hikâyede değişiklik yaparak en sevdiğiniz karakteri kurtarmak istediğiniz oldu mu? Oyun tasarımcısı David Cage video oyunlarında işte tam da bunu yapıyor; oyuncular verdikleri kararlarla oyunun tüm gidişatını değiştirebilir. Bu konuşma ve canlı demoda Cage, yeni projesinden bir kesit paylaşıyor ve izleyicilerin bir karakterin kararlarını kontrol etmesine izin veriyor. Cage'e göre ''İnteraktif hikâye anlatımı 20. yüzyılın sineması gibi olabilir: Zamanını derinden değiştiren bir sanat.''

Aristo bundan yaklaşık 2500 yıl önce

trajedinin kurallarını
tanımladığından bu yana

hikâye anlatış şeklimiz
doğal olarak değişti.

Aristo'ya göre

anlatının rolü hayatı taklit etmek
ve bize o duyguları hissettirmek.

Bildiğimiz hikâye anlatımı
o zamandan berı

tam da bunu çok iyi şekilde yaptı.

Ancak hayatın öyle bir boyutu var ki

anlatım da asla gerçekten
yeniden üretmiyor.

Bu aslında seçimlerden ileri geliyor.

Seçimler hayatlarımızın
çok önemli bir parçası.

Biz bireyler yaptığımız
seçimlerle tanınıyoruz.

Kararlarımızdan bazıları
çok ciddi sonuçlar doğurabilir

ve hayatımızın gidişatını
tamamen değiştirebilir.

Bir tiyatro gösterisi,
roman veya filmde ise

yazar, karakterler için
önceden tüm kararları verir

ve biz de izleyici olarak

sadece pasif bir şekilde

yazarın kararlarının
sonuçlarını izliyoruz.

Ben de bir anlatıcı olarak
kurguda bu seçim kavramını

yeniden yaratma konusunda
her zaman çok ilgiliydim.

Hayalim, izleyicileri
ana kahramanların yerine koyarak

onlara kendi kararlarını verdirmekti,

bu şekilde herkes
kendi hikâyesini anlatacaktı.

Hayatımın son 20 yılında bunu
başarmak için bir yol bulmaya çalıştım.

Bugün sizlere bu yeni
anlatım yolunu tanıtmak istiyorum,

temelinde tamamen interaktif olan bir yol.

Arkasında yatan teoriyi
açığa çıkarmaktansa

-çünkü bu hem soyut kalırdı
hem de biraz sıkıcı olurdu-

biraz deney yapmanın
harika bir fırsat olacağını düşündüm.

TED'de burada olan sizleri

kendi hikâyenizi anlatmaya davet ediyorum.

Birlikte oynayacağımız
interaktif bir sahneyle buraya geldim.

Vicky'den bizim için...

selam, Vicky --

...ana karakteri yönetmesini istedim.

İzleyici olarak sizin rolünüz de

seçimleri yapmak.

Vicky ve ben ne olacağını bilmiyoruz

çünkü gidişat tamamen
sizin kararlarınıza yönelik olacak.

Bu sahne bir sonraki oyunumuzdan,
adı ''Detroit: Become Human''

ve biz de yakın gelecekteyiz,

bu gelecekte teknoloji sayesinde

tamamen insanlara benzeyen
androidler yapmak mümkün.

Connor adındaki bu karakterin yerindeyiz,

Connor bir android

ve gördüğünüz gibi bozuk paralarla
harika şeyler yapabiliyor.

Göğsünde mavi bir üçgen var,

tüm androidlerin öyle

ve şimdi de
bu karakterin kontrolü Vicky'de.

Yürüyebilir, istediği yere gidebilir,
çevresine göz atabilir,

çevresiyle etkileşime geçebilir

ve artık seçimler yaparak
kendi hikâyelerini anlatabilecek.

İşte ilk seçimimiz.

Yerde bir balık var.

Ne yapmamız lazım?

Kurtaralım mı yoksa öyle bırakalım mı?

Unutmayın, zaman kısıtımız var,

o yüzden hızlı olmamız lazım.

Ne yapmamız gerek?

Audience: Kurtaralım!

David Cage: Balığı kurtaralım mı?

(Video) (Su sesi)

DC: İşte oldu.

Pekâlâ, hayvanları seven
bir androidimiz var.

Hadi harekete geçelim.

Unutmayın, bu bir rehin alma durumu.

(Video) Kadın: Lütfen, lütfen,
kızımı kurtarmanız gerek!

Bir dakika -- android mi gönderiyorsunuz?

(Polis) Bu kadar yeter, gitmeniz lazım.

Kadın: Bunu yapamazsınız!

Niçin gerçek bir insan göndermiyorsunuz?

DC: Kadın durumdan pek memnun değil.

Kızı bir android tarafından rehin alınmış

ve doğal olarak şok geçiriyor.

Bu daireyi keşfetmeye devam edebiliriz.

SWAT ekibinin yerinde olduğunu görüyoruz.

Ama önce Kaptan Allen'i bulmamız lazım.

Yapmamız gereken ilk şey bu.

Tekrar ediyorum, her yere gidebiliriz.

Karakterin kontrolü hâlâ Vicky'de.

Bir bakalım, sanırım Kaptan Allen bu.
Telefonla konuşan.

(Video) Connor: Kaptan Allen,
benim adım Connor.

CyberLife'ın gönderdiği android benim.

Kaptan Allen: Hareket eden
her şeye ateş açın.

İki adamımı zaten vurdu.

Onu kolayca alt edebiliriz
ama balkonun tam kenarındalar,

eğer o düşerse

kız da düşer.

DC: Pekâlâ, şimdi kaptana
ne sormak istediğimize karar verelim.

Seçimimiz ne olmalı?

Suçlunun adı mı? Davranışı mı?
Duygusal şok yaşadığını mı?

(Video) C: Son zamanlarda
duygusal bir şok yaşadı mı?

Kaptan: Hiçbir fikrim yok.
Bir önemi var mı ki?

C: En iyi yaklaşım için
bilgiye ihtiyacım var.

DC: İkinci bir seçim.
Belki bir şey de öğreniriz.

Ne seçmeliyiz?

İzleyici: Davranışını.

DC: Tamamdır, davranışı, Vicky.

(Video) C: Bunun öncesinde
tuhaf davranıyor muydu?

Kaptan: Beni dinle.
Önemli olan tek şey kızı kurtarmak.

DC: Pekâlâ, bu adamdan
bir şey öğrenemeyeceğiz.

Bir şeyler yapmamız lazım.

Lobiye geri dönmeyi deneyelim.

Ama durun -- Vicky, sanırım
orada sağında bir oda var.

Belki de öğrenebileceğimiz bir şey vardır.

Bir tablet varmış.

Bir bakalım.

(Video) Kız: Bu, Daniel.
Dünyadaki en harika android.

''Merhaba'' desene Daniel.

Daniel: Merhaba!

Kız: Sen en iyi arkadaşımsın,
hiç ayrılmayacağız.

DC: Bu sahneleri oynamanın sadece bir yolu

ama daha pek çok yol var.

Verdiğiniz kararlara göre

pek çok farklı hareket görebilirdik,

pek çok farklı getiri

ve pek çok farklı oyun sonu.

Size interaktif bir yazar olarak
işimin nasıl olduğundan bahsedeyim.

Doğrusal bir yazar
zaman ve mekanla ilgilenirken,

interaktif bir yazar olarak

ben zaman, mekan
ve ihtimallerle ilgileniyorum.

Devasa ağaç yapılarıyla uğraşıyorum,

her bir dal,
hikâyenin yeni bir varyasyonu.

Belli bir sahnedeki
tüm ihtimalleri düşünmem

ve olabilecek her şeyi hayal etmem lazım.

Binlerce değişkeni hesaba katmam lazım,

durumları ve ihtimalleri.

Sonuç olarak bir film senaryosu
yaklaşık 100 sayfa iken

böyle interaktif bir senaryo
dört ile beş bin sayfa arasında.

Bu da işimin nasıl olduğu hakkında
size bir fikir vermiştir.

Ancak bu deneyimin
eşsiz olduğunu düşünüyorum

çünkü bu bir işbirliği ürünü;

anlatı arka planını yaratan bir yazar

ve kendi kararlarını veren,

kendi hikâyesini anlatırken
eş yazar rolüne bürünen

ama ayrıca eş aktör ve eş direktöre
dönüşen oyuncu arasında.

İnteraktif hikâye anlatımı
anlatı tarzımızda bir devrim.

İnteraktif televizyon, sanal gerçeklik
ve video oyunları gibi

yeni platformların da ortaya çıkışıyla

yeni eğlence türüne dönüşebilir

ve belki de bir sanat hâline gelebilir.

Önümüzdeki yıllarda

çok daha fazla heyecanlı ve anlamlı
interaktif deneyimler olacağına eminim,

yeni bir yetenek nesli
tarafından yaratılacaklar.

Bu kendi Orson Welles
veya Stanley Kubrick'ini bekleyen bir araç

ve hiç şüphem yok ki

yakında ortaya çıkacak
ve o denli tanınacaklar.

İnteraktif hikâye anlatımının

20. yüzyılın sineması gibi
olacağına inanıyorum:

Zamanını derinden değiştiren bir sanat.

Teşekkürler.

(Alkışlar)